บลอกของคนตัวเล็กๆ h blog
Google
Group Blog
 
All blogs
 

ผมขออะไรมากเกินไปรึเปล่าน้อ....

เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน พี่เจี๊ยบโปรดิวเซอร์โทรมาหาผม บอกว่า เอ็มๆ เขา (งานกระทิงแดง คอนเสริตย์ทัว 4 ภาค) โทรมาถามว่า อยากได้อะไรบ้างบนเวที อะไรก็ได้ขอมา

ผมเลยบอกว่า ผมขอคิดนิดนึงนะ แล้วจะเมล์ไปบอก.....

เมื่อคิดได้ว่าต้องการอะไร ผมก็เขียนมันลงไปและก็เมล์ไป

หลายวันต่อมา วงผมโดนแคนเซิ่ลงานคอนเสริตย์ ^^

ผมมานั่งนึกๆดู อืม เป็นเพราะปัญหาทางเศรษกิจแน่ๆ ไม่ก็ วงมันมากเกินไป หรือเหตุผลอะไรมากมายหลายอย่างแน่ๆ ที่ผมคิดไม่ออก

เมื่อวันก่อน มือกีต้าร์ถามผมว่า เห้ย ตอนนั้นเขาโทรมาถามปะ ว่าอยากได้อะไรบนเวทีอ่ะ กูขอแอมกีต้าร์ยี่ห้อแบบดีๆไปอันนึง ต้นมือกลองก็ขอฉาบแบบใบใหญ่ๆไป แล้วมึงขออะไรวะ

ผมบอกไปว่า ผมขอไป 3 อย่าง 1. ขอแดนเซอร์ผู้หญิง ไว้เต้นข้างหลังแบบ sexy 2.ขอลูกบอลดิสโก้ลูกใหญ่ๆ ไว้ด้านบนของเวทีคอนเสริตย์ และ 3. ผมขอผ้าพันขอขนเป็ดสีดำใหญ่ๆยาวๆอีกเส้นนึง.....

ทุกคนเงียบกันหมด เห้ย เอ็ม มึ.. มึงขอแบบนั้นจริงๆเหรอ

ผมบอกอืม ใช่ ทำไมเหรอ มันหัวเราะก๊ากกกก แล้วบอกว่า กูไม่สงสัยแล้วหว่ะ ว่าทำไมเราไม่ได้ไปเล่น 5555555

เอ่อ ผมเลยมานั่งนึก ตอนนี้นะ ที่ผมขอเนี่ย สงสัยมันมากไปหน่อย ^^




 

Create Date : 27 ธันวาคม 2551    
Last Update : 27 ธันวาคม 2551 16:53:08 น.
Counter : 458 Pageviews.  

เมื่อคืน ผมกำเศษตังค์ไปกำมือนึงแล้วโทรหา พระเจ้า..

ฮัลโหล พระเจ้าใช่ปะ!!!



ถ้าพระเจ้ากำลังพิสูจน์อะไรผมอยู่ ด้วยการส่งปัญหาและอุปสรรคมาทดสอบผมอยู่เรื่อยๆนั้น



ผมก็แค่ อยากจะบอกพระเจ้าว่า



อย่ามาขวางทางของผมดีกว่า.....



แกร๊กกกกกก ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ




 

Create Date : 13 ธันวาคม 2551    
Last Update : 13 ธันวาคม 2551 1:40:31 น.
Counter : 359 Pageviews.  

พระจันทร์ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้พระจันทร์

จ. ยิ้ม

ตอนผมอายุ 14 พ่อซื้อมอเตอร์ไซค์มาให้ ผมได้ขี่มันแค่อาทิตย์เดียวเอง เพราะว่า ผมขี่ไปชนกับรถ 10 ล้อ...

เอ่อ...

10 ล้อมันจอดของมันอยู่กับที่ ผมไปชนมันเอง..

แน่นอนด้วยความคะนอง และมือใหม่ ผมใส่ซะเต็มที่ ผลก็คือ ได้นอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน หัวแตก ขา แขน แหกไปหมด และเป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักคำว่า สลบ คือ สลบไปเลยอ่ะ ไปตื่นโรงพยาบาล เกาหลีมากๆ ^^
เอ๊ะ กูต้องความจำเสื่อมด้วยรึเปล่านะ 555

ตั้งแต่นั้นผมกลัวมอเตเตอร์ไซค์มากๆ เวลานั่งจะกลัวจะนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น ขามันจะสั่นๆ ยอมรับนะว่ากลัว เวลาขึ้นมอเตอร์ไซค์ผมจะอยากลงเร็วๆ แต่ผมไม่ได้เกลียดมันนะ ผมแค่ชอบมีเรื่องกับคนขับมอเตอร์ไซค์วินก็เท่านั้น ...

ไวเหมือนโกหก วันนี้ผ่านไป 16 ปีแล้วนับจากวันที่ผมชน 10 ล้อ T_T

เมื่อ 2 วันที่แล้ว คนงานบ้านผมซื้อมอเตอร์ไซค์มาใหม่ เขาจอดทิ้งไว้ในบ้าน ผมไปยืนมองๆอยู่พักนึง เขาคงเห็นเลยเดินมาบอกว่า เอ็มเอาไปขับก็ได้นะ แปลกนะ ที่ผมไม่ส่ายหน้า เหมือน 16 ปีที่ผ่านมา (โอ้โห 16 ปีแห่งความหลังของชั้น555) ผมรับกุญแจเขามา ลองบิดๆดู วิ่งอยู่ในบ้านตัวเองนิดนึง คนงานผมเดินมาเปิดประตูบ้านให้ บอกผมว่า ไปเลยเอ็ม เอาไปวิ่งไกลๆเลย จะไปไหนก็ได้ ไปเลย
แล้วรถมอเตอร์ไซค์ก็ค่อยๆไหลลงมาจากบ้านผม ผมขี่มันไปเรื่อยๆ นานมาก ไปที่โน่น ที่นี่ แปลก มันไม่เหมือนขับรถยนต์นะ มันยังไงดีอ่ะ 555 อธิบายไม่ถูก ผมเพิ่งรู้สึกวันนี้ ว่าผมพลาดอะไรดีๆไป เพราะความกลัวหรือกำแพงในใจตัวเองแค่นั้นเอง ผมสนุกมาก ขี่ไปยิ้มไป คนแถวบ้านก็มองผมนะ คงสงสัยว่าไอ้นี่มันขี่มอเตอร์ไซค์เป็นด้วยเหรอวะ
2 ชม.มั้งที่ปล่อยให้ลมกระแทกหน้า โอยยยย สนุกจัง 55+ ผมเหมือนเด็กๆเลยอ่ะ ตลกตัวเองมากๆ

วันนี้เรานั่งกินข้าวกันอยู่ในครอบครัว ผมถามน้องๆว่า จะไปข้างนอกหน่อย อยากซื้ออะไรกันปะ ^^ น้องผมบอกว่า โห อยากขี่ขนาดนั้น เหอๆ มันแซวกันใหญ่ แล้วผมก็ขี่มันออกไปอีกครั้ง ทางมันมืดและหนาวจังเลย เมื่อเงยหน้ามองฟ้าผมพบว่าวันนี้ไม่มีดาว แต่เมื่อเห็นพระจันทร์ เห้ย 5555 พระจันทร์ยิ้มให้ผมอ่ะ แล้วยิ้มน่ารักด้วยนะ ยิ้มแบบเห็นฟันนิดๆ
ผมก็ยิ้มนะ มีความสุขจัง

ปล. ผมจะซื้อมอเตอร์ไซค์มาขี่เล่นสักคันดีกว่า ใครอยากเจอบอกนะ จะขี่ไปหา 5555

credit รูปจาก pantip ครับ

2-12-51




 

Create Date : 02 ธันวาคม 2551    
Last Update : 2 ธันวาคม 2551 2:51:53 น.
Counter : 550 Pageviews.  

เมื่อเม็ดถั่วอยู่ในสนามหลวง




เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว ผมนัดกับเพื่อนๆเอาไว้ ว่าเราจะไปกินกัน กินอะไร? นั่นสิ แต่ไม่เห็นจำเป็นต้องรู้ อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องเคี้ยวและกลืนได้เลยแน่นอน ผมรู้ ถ้ามันชวน ก็ไปกินแบบนั้นเท่านั้น ผมชอบนะ แต่ผมไม่ได้ชอบกินเหล้านักหนาหรอก ผมชอบไปเจอเพื่อนๆนั่งคุยกับเพื่อนๆ โกวเล้ง เคยพูดไว้ว่า ข้าพเจ้าไม่ได้ชอบรสชาดของสุรา แต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศในการดื่มสุรา ใช่ๆ แกน่าจะเคยพูดแบบนี้นะ

ผมเตรียมตัวไว้ตั้งแต่เช้าๆ ว่าจะไปเจอเพื่อนๆ พูดคุยกัน ตบหัวกัน รอจนเย็นๆเมื่อได้เวลา ผมก็เตรียมตัวออกจากบ้าน แต่เมื่อเปิดทีวี ทุกช่องเป็นการไว้อาลัยทั้งหมด และวันนี้เป็นการส่งเสด็จพระพี่นาง ผมดูใน TV เห็นคนแก่ หนุ่มสาว มากมาย หลากหลายวัย หลายอาชีพ และหลากสถานะทางสังคม ทุกคนแต่งดำ บ้างนั่ง บ้างยืน ดูในทีวี ผมว่าเป็นแสนนะ ผมไม่ชอบที่ๆคนเยอะมากๆ มันหายใจไม่สะดวกเท่าไหร่ เวลาอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆผมจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นเม็ดถั่วอันจิ๋วๆ เสมอ .....
สนามหลวงแม้ในเดือน 11 แบบนี้ก็ยังไม่หนาว ผมเห็นในทีวีผมรู้ได้เลยว่า มันไม่ร้อนหรอก แต่มันต้องไม่หนาวแน่ๆ ผมลังเล.....

เห็นคนแก่บางคนนั่งหลับ บางคนก็ดื่มน้ำจากขวดขุ่นท่าทางกระหาย เห็นแววตาคนที่มาแต่ละคน คือ.....
มันบรรยายยากจัง ผมอยากบรรยายนะ แต่มันบรรยายยากจัง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมหาคำพูดลงมาเติมได้ไม่เหมือนใจ หาไม่ได้จริงๆ
เพื่อนผมโทรมาพอดี งายยยยยมึง มา 2 ทุ่มนะ มาให้ได้นะ ไอ้หมี ตี๋ บอล ก็มา ไอ้แดงก็มา มันบอกแหม เดี๋ยวนี้พอออกเทปหน่อย ทำเป็นยุ่งนะ (ผมเกลียดคำนี้จัง ^^) ผมบอกอืมๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่านี้

เมื่อวางหู ผมก็ขับรถของผมออกจากบ้านมาช้าๆ วูบนึงต่อมาผมก็มาอยู่ที่สนามหลวง คนแน่นจนผมรู้สึกตัวเลยแหละ เพื่อนผมโทรมาอีกแล้ว เห้ย ถึงไหนแล้ว ผมบอก เอ่อ อยู่สนามหลวงหว่ะ
อ้าว!!!!! เพื่อนผมพูดแค่นั้น ผมบอกเพื่อนต่อทันทีว่า เอ่อ มางานพระพี่นาง อยากมาหว่ะ มันพูดอะไรไม่รู้ บ่นๆ ผมไม่ค่อยได้ยินพอดี คนมันเยอะ ได้ยินเสียงสุดท้ายคือ ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ..

ผมเดินไปเดินมาตลอดทั้งงาน ดูคน ดูงาน ซึมซับบรรยากาศ ความเศร้า ความจงรักภักดี ผมขอไม่บรรยายว่าในงานมีอะไรละกันทุกคน คงได้เห็นจากใน TV ไปแล้ว แต่ที่ผมสะดุดใจตลอดเวลาที่เดินอยู่ที่สนามหลวงคือ คนที่มาในงาน มาจากไหนกัน บางคนมาจากอีสาน บางคนมาจากภาคเหนือ บางคนมาจากใต้ และบางคนมาจากต่างประเทศ ในช่วงบรรยากาศแห่งความขัดแย้งทางการเมือง ผมเชื่อว่า คนที่เดินชนกัน คนที่คอยยกเก้าอี้ หรือแจกน้ำนั่น อาจจะอยู่กันคนละสี แต่ทุกอย่างก็ถูกดูดกลืนให้กลายเป็นสีเดียวเหมือนเดิมได้เสมอ ถ้าเรา สามัคคี
คนแก่ที่ผมเห็นบางคนนั่งหลับอยู่บนเก้าอี้ บ้างก็นอนตามพื้น ดูลำบากยิ่งนัก ยุงมดก็มีตามพื้น คอยกัดกวนใจคนผู้มาจากถิ่นไกลได้ตลอดเวลา แต่แกก็นอนอยู่แบบนั้นตลอดทาง ในสนามหลวง

4 ทุ่ม ในหลวงเสด็จ มาที่สนามหลวงพอดี คนแก่ที่หลับใหลทั้งหลายก็ลุกขึ้นมาแววตาสดใสปิ๊งเหมือนเด็กสาวในทันที เหล่าคนเคยสาวทั้งหลายนั่งคุกเข่าอยู่ริมฟุตบาท ตลอดรอบสนามหลวง ผมแทรกตัวลงไปนั่งด้วย คือ ผมอยากเห็นในหลวงบ้าง ยายแก่ที่อยู่ข้างๆผม ก็ใจดีมาก แกขยับให้พื้นที่แก่ผมมากขึ้น ผมยิ้ม แกก็ยิ้ม ระหว่างนั่งรอรับเสด็จ ผมถามแกว่า ยายมานานยัง ยายแกบอก มา 2 วันแล้ว ผมบอกอ้าว แล้วยายนอนไหนอ่ะ ยายบอก นอนตรงไหนก็ได้ ผมทำปากเจ๋อๆ งงในคำตอบ แกพูดต่อว่า อยู่เป็นเพื่อนพระพี่นาง ผมยิ้มและพยักหน้าให้แก
แววตาแกมีความสุขมาก ที่ได้อยู่ใกล้พระพี่นาง เป็นแววตาแบบที่ เอ่อ แบบที่ ว้าาาา หาคำมาบรรยายไม่ได้อีกแระ

เมื่อในหลวงเสด็จผ่านไป (ผมได้เห็นท่านใกล้มากกกกกก ตอนที่ท่านเสด็จผ่าน ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเข็มนาฬิกาบนโลกนี้ได้หยุดเดินไปครู่นึง) และงานแบบพิธีการก็เริ่มขึ้น ตลอดงานผมเดินไปทางนู้น เดินไปทางนี้ตลอด เรียกง่ายๆคือเดินเยอะที่สุดในรอบ 3 เดือนเลยมั้ง เห็นอาชีพนึงน่าสนใจมากๆ คืออาชีพ รับถ่ายรูปด่วน 1 นาทีได้ เป็นชื่ออาชีพที่ยาวมาก 55555 พวกพี่ๆเขาจะเดินสะพายกล้อง และเขียนชื่ออาชีพของเขาเอาไว้ในป้ายแล้วก็คล้องคอเดินไปเดินมา ค่าถ่ายรูปด่วน 1 นาทีได้นั้น 1 รูป 50 บาท ผมก็สงสัยนะ ว่าใครจะถ่าย ผมเห็นคนพกกล้องดิจิตอลมากันทั้งนั้น ทุกคนต่างก็ถ่ายกันเองทั้งนั้น
แล้วคำตอบของผมก็เดินเข้ามา คำตอบของผม เป็นคนอายุ ราว 50 ขึ้น เพศชาย แกใส่เสื้อเชิ๊ตเก่าๆ สีมันดูแทบไม่ออกว่าแท้จริงเป็นสีอะไร แกใส่รองเท้าแตะเก่าๆมาก และแน่นอนกางเกงผ้าสีดำที่แกใส่ ก็เก่าน่าดู ชายแก่ผอมหน้าเสี้ยมคนนั้น เดินเข้าไปสะกิดคนถ่ายรูปให้หันมาสนใจแกหน่อย แกบอกว่า แกอยากถ่ายรูป ผมยืนอยู่ตรงนั้นพอดี จึงได้เห็นขั้นตอนและความรู้สึกที่น่าประทับใจที่ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ลืม ..

เอ้า ลุงๆๆๆ เดินไปซ้ายนิดคร้าบบบ อีกนิดๆๆ ๆ ๆ พ.. พอ ชายแก่หน้าเสี้ยมผมเหลือน้อยหยุดกึ๊ก แกดูจะเชื่อฟังตากล้องมากๆ ราวกับรู้ตัวว่า แกเป็นชนชั้นผู้น้อย
ผมหันไปมองวิวข้างหลังของชายแก่นั้น ใช่ครับ เป็นเมรุที่สร้างขึ้นมาส่งเสด็จพระพี่นาง แต่ว่า มันไกลมากอ่ะ ผมก็พอจะถ่ายรูปเป็น ผมรู้ได้เลยว่า เห้ย ถ่ายรูป มืดๆไกลๆแบบนี้ ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้มากมายหรอก แต่ หน้าตาของชายหน้าเสี้ยมผมเหลือน้อยที่ผมเห็นนั้น แกดูมีความสุขมาก จริงๆนะ แกดูมีความสุขมาก แกคงคิดว่า แกได้เข้าใกล้พระพี่นางแล้ว และก็เป็นอีกคนที่ได้อยู่เป็นเพื่อนท่าน อยากให้ทุกคนได้เห็นหน้าของแกตอนได้รูปถ่ายจัง มันสวยงามมาก แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกเศร้าลงไปหน่อย เมื่อเห็นแกล้วงเงินเก่าๆและเศษเหรียญออกมาเพื่อจ่ายค่ารูปด่วน1นาทีได้.....

จริงๆอยากขอถ่ายรูปแกไว้นะ แต่สมองของผม ได้เก็บภาพลุงคนนั้นไว้แล้ว ภาพดิจิตอล 5 ล้าน เทียบไม่ได้แน่ๆ ผมจึงเดินจากมาช้าๆ

ผมเดินดูคน ดูเหตุการณ์ต่างๆ ซึมซับมันไว้ ภาพคนเรือนแสน ที่แต่งดำไว้ทุกข์ ให้กับคนที่เขารัก
ถึงเวลาถวายพระเพลิง ในหลวงที่ผมเห็นในจอโปรเจคเตอร์นั้น ทำให้พวกเราทุกคนต้องเงียบนิ่ง และคอยลุ้นหัวใจสั่นไปมาตลอด ท่านเหมือนเดินไม่ค่อยไหว แต่ละก้าวของท่าน ทำผมเจ็บปวดหัวใจมาก ผมคิดในใจ ดูไว้เอ็ม จงดูไว้ ดูซะท่านทำงานหนักมามากมายเท่าไหร่ วันนี้ท่านก็ยังคงเดินอยู่ และทำอยู่เหมือนเดิม ดูไว้เอ็มจงดูไว้ ดูอย่างในหลวงท่าน ท่านเดินไม่ค่อยจะไหวยังไม่ให้ใครมาประคอง .....

เมื่อถึงเวลาในหลวงเสด็จกลับ ผมรู้สึกโล่งใจมากที่ได้เห็นท่านนั่งในรถยนต์ ผมเดินไปในทางที่รถท่านจะต้องผ่าน เพื่อที่จะได้เห็นท่านอีกครั้ง พ่อหลวงของเรา ในทันใดนั้น ฝนก็โปรยลงมาแหมะๆแปะตามร่างของผม คนทั่วไปมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เอาไงดีหว่า เราต้องหลบฝนจริงๆหรือนี่ ทันใดนั้นยายแก่ๆคนนึงก็พูดออกมา "ฝนตกก็ดีสิ เย็นสบายดี"
ผู้หญิงที่ยืนข้างหน้าผมยิ้มขึ้นและหันมายิ้มให้ผม ผมรับไว้และยืนรอในหลวงต่อ ในไม่กี่วินาที จู่ๆฝนที่โปรยลงมาเป็นละอองก็หายไป เหมือนเราปิดฝักบัวอาบน้ำ และในหลวงก็เสด็จผ่านมา เมื่อผมเห็นท่าน นาฬิกาบนโลกทุกเรือนก็เหมือนหยุดเดินไปอีก 1 ครั้ง.....

ผมรักในหลวงครับ 20/11/51




 

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2551    
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2551 13:48:18 น.
Counter : 409 Pageviews.  

แด่ลูกสาวของผมที่จากไป อีลิลลี่

หมาผม ลิลลี่อายุ 1 ขวบกว่าสีขาวนวล ผสมมา ไม่ตรงพันธุ์ถูกต้องตามแบบที่คนเล่นหมาเล่นกัน แต่มันถูกต้องตามแบบที่คนรักหมาแบบผมต้องการ มันน่ารักมันขี้อ้อนมันตลก มันตระกละ มันขี้เกียจ และมันกลัวช้าง ผมเลี้ยงมันมา1ปีกว่านิดหน่อย มีความสุขตลอด รักมันมากๆชอบโยนอะไรให้มันไปคาบมาคืน พอมาคืนก็โยนกลับไปใหม่ ให้มันได้วิ่ง ผมชอบตอนมันวิ่ง มันสดชื่นดี เวลาคนเดินผ่านมันชอบไปยืนเกาะประตูแล้วก็มองๆๆๆๆ มองคน มองวิวแบบเหมือนมันเพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรกยังไงยังงั้น เย็นๆบางวัน ถ้ามันทำตัวดี ผมจะเอามันใส่ปลอกคอออกไปเดินเล่นกัน ให้ชาวบ้านเขาเข้ามาเล่นกับมันด้วย ทุกคนรักมัน ผมรู้สึกได้
มันชอบอาบน้ำ ถ้าไม่มีใครอาบให้มันจริงๆ มันจะถือวิสาสะลงไปนั่งแช่ในบ่อปลาคาร์ฟ แล้วย่อตัวลงไปต่ำๆ หลายครั้ง ที่ผมไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงนั้น พอเดินไปดูปลาคาร์ฟ มันก็กระโดดออกมา แฮ่!!!!!!!!!
55555555 มันตลกมากๆ เมื่อนึกถึงมันผมก็ยังตลกไม่หาย แต่ทำไมเราถึงพิมพ์ไปร้องไห้ไปนะ ทำไม

มันนอนไม่รู้สึกตัวมา 2 วันได้ พวกเราใจเย็นเกินไปหน่อยนึง เพราะว่า เวลา ..... เราไม่มีเวลา งานเรายุ่ง ทุกคนยุ่ง เราไม่ทันสังเกตจริงๆว่ามันป่วยมาก ไม่ใช่แค่เป็นหวัดอย่างที่คิดกัน และเมื่อมันทรุดลงไป ในคืนเดียวนั้นมันก็จากเราไปทันที เสียใจหว่ะ นึกไว้ตลอดนะ ว่าจะไปเที่ยวหัวหิน แล้วจะพามันไปด้วย ให้มันไปเห็นทะเล มันชอบเล่นน้ำอยากให้มันได้วิ่งไปบนทรายแล้วได้กลิ่นของทะเล ได้เห็นสีของคลื่นบ้าง
ผมเป็นคนชักช้ากับทุกๆเรื่องเสมอ พอรู้สึกอะไรเข้าให้หน่อย สิ่งนั้นก็จะจากไปตลอด

แค่หมาตัวนึง ผมยังรักมันให้ดีที่สุดไม่ได้ ทำอะไรให้มันแบบที่ตั้งใจไว้เล็กๆยังไม่ได้ ผมสมควรเหรอ ที่จะได้รู้สึกรัก หรือทำอะไรเพื่อใครบ้าง ผมไม่สมควรหรอก.....

เก็บปลอกคอมันไว้ม้วนๆ วางไว้ในที่ๆใครจะไม่ได้เห็นมันอีกนอกจากเรา เก็บความทรงจำที่ดีและแสนสั้นเอาไว้เช่นกัน ในนี้ ในความทรงจำและภาพถ่ายของเรา

ลาก่อน ลิลลี่ ลูกพ่อ 7/11/51

*****************************************************
Photobucket

หน้ามันกวนมากเลยนะ ^^


Photobucket

เย่ หวัดดีทุกคน หนูไปสวรรค์ก่อนนะ

Photobucket

ถ่ายรูปหนูหรือพ่อ โฮ่ๆๆๆๆๆ

Photobucket

ใครไปยืนใกล้ประตูบ้าน อยู่ๆมันก็จะกระโดดออกมาแล้วก็ แฮ่!!!!! 55555

Photobucket

เวลาหิวข้าวก็จะมาตะกุยหน้าต่างแบบนี้ ถ้าพูดได้คงบอกว่าหิวๆๆ หนูหิวแร้วว

Photobucket

หากร้อนมากบางทีลิลลี่ก็ไปนอนแช่น้ำกับปลาคาร์ฟ รอคนเดินมาใกล้ๆ แล้วมันก็จะ แฮ่!!!!!

Photobucket

ผมชอบภาพนี้มาก นี่คือตัวมันจริงๆ มันชอบนั่งมองคนเดินไปเดินมา นั่งนานนะ เป็น ชม.ๆ จากนี้ไปก็ไม่มีภาพนี้อีกแล้วนะ.....

Photobucket

นี่ก็เป็นภาพที่เกิดขึ้นแทบทุกเย็น แม่รดน้ำต้นไม้ มันนั่งมองแม่รดน้ำต้นไม้ แล้วก็แซวคนที่เดินผ่านไปมา

Photobucket

หน้าตาแบบนี้จะไม่เจอกันแล้วนะ ลาก่อนเน้อ แล้วพบกันในฝันนะ ลิลลี่มาวิ่งมาเห่าให้เห็นบ้างนะ ^^






 

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2551    
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2551 11:40:03 น.
Counter : 475 Pageviews.  

1  2  3  4  5  

ความตายสีชมพู
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีใครเลวไปกว่าใคร แค่อยากไปให้ไกลๆจากทุกคน.....

Friends' blogs
[Add ความตายสีชมพู's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.