บลอกของคนตัวเล็กๆ h blog
Google
Group Blog
 
All blogs
 
คะแนนของความเจ็บปวดกับคะแนนของความสุข

ไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลมา พ่อไปผ่าปอดมา เนื่องจากสูบบุหรี่มาก ผมแม่และน้องสาวผมเคยเตือนเรื่องบุหรี่ของพ่อมาตลอด 10 กว่าปีแล้วมั้ง
บางครั้งพ่อก็เหมือนจะเชื่อนะ เลิกได้หลายวันทีเดียว แต่ก็มีที่เลิกได้แค่ไม่กี่ ชม.
พ่อผมคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้น ผอมมาก และก็ แก่มากด้วย ดูเหมือนคนเอาแต่ใจขึ้นมามากทีเดียว แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเป็นเราก็คงอยู่ในอาการเดียวกัน อยากให้คนสนใจดูแลเราหน่อย

คุณหมอคนสวยเดินมาตรวจอาการของพ่อผม เธอถามพ่อผมว่า ไอแล้วเจ็บมั้ย ตึงแผลหรือเปล่า พ่อผมบอกอือ เจ็บมากหรือเปล่าค่ะ พ่อผมก็บอก อือ...
งั้นเปลี่ยนคำถามใหม่ ถ้าความเจ็บเป็น 10 คะแนน ตอนนี้ความเจ็บเป็นกี่คะแนน ผมตะลึงในคำถามเลยนะ พ่อผมทำหน้านึกนิดนึง 3 คะแนน.....


จริงสิ ทุกอย่างทุกความรู้สึกของคนเราให้คะแนนกันได้ งั้นผมถามตัวเองดู ความเจ็บปวดหัวใจที่เห็นพ่อกับแม่เป็นแบบนี้ เราเจ็บปวดกี่คะแนน?
ผมตอบไม่ได้แปลกจัง
เดินไปท่าน้ำศิริราช เข้าไปนั่งในร้านกาแฟ เล็กๆริมน้ำ ติดกับท่าน้ำขึ้นลงเรือ ลมพัดฉิวไปมา ผมรู้สึกเย็น มองน้ำ มองฟ้า มองคน ตอนนี้คะแนนของความสุขของเราเป็นกี่คะแนนนะ
อือ 10 คะแนนละกัน มันเยอะดี

ผมนั่งอยู่นาน มองเรือข้ามฟากวิ่งส่งคนไปมา ยังคง 10 คะแนนอยู่ ผมรู้สึกจริงๆนะ

เมื่อเรือจอด ทุกคนก้าวลงอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครหันไปมองด้วยซ้ำว่าหลงลืมหรือทิ้งอะไรไว้ข้างหลังบ้าง ทุกคนรีบเดิน รีบไป รีบหายใจ
ผมเห็นของที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังแล้ว ของที่ทุกคนทิ้งไว้ข้างหลัง คือมนุษย์แก่ๆ 2 คน ที่พยายามเดินกระย๊อกกระแย๊ก ลงจากเรือ ภาพที่เห็นป็นคนแก่มากๆ 2 คน ผู้ชายแก่มากแล้วตาบอดด้วย กำลังเดินอยู่บนโป๊ะในลักษณะที่พื้นกำลังทำให้ตัวเขาเฉียงขึ้น เขาใช้ไม้เท้า กวาดทิ่มไปข้างหน้า เมื่อพบว่ามันว่างเปล่า ขาก็จะค่อยๆก้าวไป แต่ข้างหลังที่ชายตาบอดคนนั้นจูงอยู่ เป็นผู้หญิงแก่อีกคนนึง หลังค่อมงุ้ม ตาเธอมองเห็นนะ แต่ร่างกายดูไร้เรี่ยวแรงมากๆ 2 คนนั้นก้าวเดินไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ มีนักศึกษาผู้ชายคนนึงหันมามองแป๊ปนึง แล้วก็ก้มลงอ่านการ์ตูนต่อ ความสุขของผมลดลงไป ลดลงไป 8 7 6 5 4 3 2 1 แล้วก็ศูนย์

แต่เมื่อมานั่งคิดอีกทีว่าอย่างน้อยที่สุด 2 คน ผู้ชราและตาบอดนั้นยังได้อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า เดินร่วมทางกันไปแบบนี้ได้ตลอดมานานขนาดนี้ ตัวเขาเองก็คงจะรู้สึกดีที่มีกันและกันเหมือนกัน คะแนนของความสุขของผมก็เพิ่มขึ้นมา

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผม กับครอบครัวของผม ไม่ว่าอะไรก็ตาม ผมจะไม่ทำให้คะแนนของความสุขนั้นน้อยไปคะแนนของความเจ็บความทุกข์โดยเด็ดขาด

สัญญากับตัวเองไว้เลย.....


Create Date : 29 กรกฎาคม 2551
Last Update : 29 กรกฎาคม 2551 1:54:08 น. 4 comments
Counter : 721 Pageviews.

 

ตื่นขึ้นมาอ่านเจอ ... ก็เลยนึกถึงข้อความจากหนังสือเรื่อง The Prophet ซึ่งเขียนโดย คาลิล ยิบราน ตอนที่เขามีอายุได้เพียงแค่ 16 ปี เท่านั้น ... เป็นหนังสือที่ลึกซึ้งมาก ... อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ... ถึงแม้ว่าบางตอนอาจไม่เห็นด้วย ... แอบมีเถียง แต่ส่วนมากแล้วจะโดนนะคะ ... อย่างตอนนี้ ... แบ่งกันอ่านนะ ...

Joy and Sorrow
from The Prophet
ฺัby Khalil Gibran


Then a woman said, "Speak to us of Joy and Sorrow."

And he answered:

Your joy is your sorrow unmasked.

And the selfsame well from which your laughter rises was oftentimes filled with your tears.

And how else can it be?

The deeper that sorrow carves into your being, the more joy you can contain.

Is not the cup that hold your wine the very cup that was burned in the potter's oven?

And is not the lute that soothes your spirit, the very wood that was hollowed with knives?

When you are joyous, look deep into your heart and you shall find it is only that which has given you sorrow that is giving you joy.

When you are sorrowful look again in your heart, and you shall see that in truth you are weeping for that which has been your delight.

Some of you say, "Joy is greater than sorrow," and others say, "Nay, sorrow is the greater."

But I say unto you, they are inseparable.

Together they come, and when one sits alone with you at your board, remember that the other is asleep upon your bed.

Verily you are suspended like scales between your sorrow and your joy.

Only when you are empty are you at standstill and balanced.

When the treasure-keeper lifts you to weigh his gold and his silver, needs must your joy or your sorrow rise or fall.

อันนี้เป็นคำแปลโดย ระวี ภาวิไล

หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า
ได้โปรดกล่าวแก่เราถึง
ความปราโมทย์และความเศร้าโศก
และท่านตอบว่า

ความปราโมทย์ของเธอนั้น
คือความเศร้าโศกถอดหน้ากากออก
และจากบ่อเดียวกัน ที่เสียงหัวเราะของเธอผุดขึ้นมานั้น
บ่อยครั้งมันเปี่ยมไปด้วยน้ำตาของเธอ
มันจะเป็นอย่างอื่นใดได้อีกเล่า
ความเศร้าโศกยิ่งบาดลึกลงไปในผิวเนื้อของเธอได้เท่าใด
เธอก็จะสามารถเก็บเอาความปราโมทย์ได้มากขึ้นเพียงนั้น

ก็ถ้วยที่เธอรินใส่ถ้วยองุ่นนั้น
มันจะต้องถูกเผาในเตาอบของช่างปั้นก่อนมิใช่หรือ

และขลุ่ยที่เป่ากล่อมดวงใจเธอนั้น
มิใช่ไม้ที่ถูกบากเจาะด้วยมีดก่อนหรอกหรือ

ขณะเมื่อเธอปรีดาปราโมทย์
จงมองลึกลงไปในดวงใจ
และเธอก็จะพบว่า
สิ่งซึ่งได้เคยยังความเศร้าโศกแก่เธอนั้น
กำลังให้ความปราโมทย์แก่เธอ

ขณะเมื่อเธอเศร้าโศก
จงมองลงไปอีกและก็จะพบว่า
แท้จริงนั้น เธอกำลังสะอื้นไห้
ถึงสิ่งที่เคยก่อความยินดีมาแล้ว

เธอบางคนกล่าวว่า
ความปราโมทย์นั้นยิ่งใหญ่กว่าความเศร้าโศก
และอีกพวกแย้งว่า
ไม่ใช่ ความเศร้าโศกต่างหากที่ยิ่งใหญ่กว่า

แต่เราขอบอกแก่เธอว่า

มันมิอาจแยกจากกันได้ มันมาด้วยกัน
และขณะเมื่อสิ่งหนึ่งนั่งอยู่กับเธอที่โต๊ะ
พึงระลึกไว้ว่า อีกสิ่งหนึ่งหลับรออยู่บนเตียง

แท้จริงนั้น เธอแขวนไกวอยู่ดุจตาชั่ง
ระหว่างความเศร้าโศกและความปราโมทย์ของเธอ
เธอจะยืนนิ่งอยู่และไม่เอนเอียง
ก็แต่ในขณะเมื่อเธอว่างเปล่าเท่านั้น
ขณะเมื่อผู้รักษาสมบัติยกเธอขึ้น
เพื่อชั่งเงินและทองของเขา
ก็ไม่จำเป็นที่ความเศร้าโศก
หรือความชื่นชมของเธอ
จะต้องเอียงขึ้นลงด้วย

____


วันไหนนอนไม่หลับ แวะไปอ่านนะคะ เค้ามีทั้้ง version ไทย และอังกฤษ ... ดีขี้เกียจไล่เปิดดิกขันนารี ... ถ้าเคยอ่านแล้วก็ขอโทษที //olddreamz.com/bookshelf/prophet/prophet.html


โดย: yourstarlight (yourstarlight ) วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:4:43:14 น.  

 
บางทีเราก็ให้คะแนนกับตัวเองเหมือนกัน เช่น สัปดาห์ที่ผ่ามา ให้คะแนนชีวิตในสัปดาห์นั้นเท่าไร บางสัปดาห์ก้ได้เกือบ 10 บางสัปดาห์ก้ไม่ถึง5

ขอให้คุณพ่อแข็งแรงไวๆค่ะ


โดย: ayopolie วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:44:30 น.  

 
10 คะแนน


โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:0:51:52 น.  

 

คะแนนความสุขของเราวันนี้

5 7 8 10 5 7 3 2 4


อย่างน้อยๆก็ยังมีช่วงที่เต็มสิบนะคะ


โดย: azamiya วันที่: 26 กันยายน 2551 เวลา:22:33:47 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ความตายสีชมพู
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีใครเลวไปกว่าใคร แค่อยากไปให้ไกลๆจากทุกคน.....

Friends' blogs
[Add ความตายสีชมพู's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.