* ผมเรียกมันว่าสงคราม เพราะไม่มีการสู้รบใดๆที่ไร้จุดประสงค์ สงครามจะเริ่มขึ้นเมื่อมีการรุกรานโดยอำนาจกำลังรบ ไม่ว่าจะเป็นกำลังรบแบบพลเรือน แบบทหาร เมื่อสิ้นเสียงระเบิด เมื่อควันปืนจางหาย การตอบโต้ของผู้ถูกกระทำจะเริ่มต้นขึ้น คนไทยและประเทศไทยมิอาจถูกแบ่งแยก เราจะมิยอมถูกแบ่งแยกโดยมิได้ต่อสู้ นี่คือประเทศสยาม พุทธศักราช ๒๕๔๙ กองทัพไทยต้องต่อสู้แบบ พุทธศักราช ๒๕๔๙ ไม่ใช่ต่อสู่แบบ พุทธศักราช ๒๕๑๖*

-ช่วงนี้ฝ่ายทหารเขารู้ว่ามันจ้องจะเล่นระดับ หัวหน้าหน่วยหรือรองฯ เหมือนแบบยุทธวิธีของพวกเวียดกงน่ะ ทหารเล็กๆตาย ในทางการทหารถือว่าเรื่องปกติ แต่ถ้าระดับผู้กอง ผู้พัน ผู้การตาย จะเรื่องใหญ่ มีผลต่อจิตใจของกำลังพล และการ ปจว.ปชส-

-โดยเฉพาะตัวผู้นำหน่วยเองนั้น ยิ่งมีการสูญเสียคนระดับหัวหน้ามากเท่าไร ผู้ปฎิบัติงานระดับหัวหน้าหน่วยเอง จะยิ่งสูญเสียความมั่นใจในการคอมมานด์ในทุกครั้งที่โอเปอเรชั่น ส่งผลถึงระดับล่างๆที่จะมีผลทางจิตใจอย่างสูง ตรรกง่ายๆในการสงครามแบบจรยุทธคือ **มนุษย์เป็นผู้ขับเคลื่อนและควบคุมสงคราม การสร้างความเสียหายไปที่ส่วนควบคุมของมนุษย์ ซึ่งก็คือจิตใจนั้น จะทำให้มนุษย์สูญเสียความเยือกเย็นและสูญเสียการควบคุมในความรู้ที่เชี่ยวชาญในหน้าที่** แปลเป็นไทยอีกทีคือ ความหวาดกลัว หวาดหวั่น ความกังวล ความระแวง จะเป็นตัวบั่นทอน ประสิทธิภาพของกำลังรบ ทหารทุกคนไม่ว่าชาติไหน ในซอกลึกๆของจิตใจ มีความกลัวซุกซ่อนอยู่ทุกคนทั้งนั้น หากมีสิ่งใดมากระตุ้น ซอกนั้นจะถูกเปิดและขยายกว้างขึ้น ความห้าวหาญจะลดลง ความละเอียดรอบคอบจะลดน้อย โอเปอเรชั่นก็จะไม่มั่นคงเด็ดเดี่ยว-

-นี่เป็นหลักง่ายๆของสงครามจรยุทธ ที่ออกแบบมาสำหรับการต่อสู้กับกองกำลังที่ใหญ่กว่าหลายเท่า อเมริกาก็เคยเจ๊งมาแล้วกับหลักนี้ในเวียดนาม รัสเซียก็เจ๊งมาแล้วจากอัฟกานิสถาน วันนี้นั้นหลักการนี้ถูกนำมาใช้อีกครั้งอย่างแพร่หลายและปรับปรุงให้ทันสมันขึ้นเพื่อโอเปอเรชั่นแบบ เทอรอริสท์ อเมริกา-รัสเซีย สองมหาอำนาจในศัตวรรษที่๒๐ วันนี้จึงต้องเรียน-สร้าง-ฝึก งานในรูปแบบนี้เพื่อความเข้าถึงและเข้าใจในหลักการคิดแบบจรยุทธทั้งฟากตะวันออกและตะวันตก-

-ส่วนไทยนั้น ยังคงงมงายพร่ำสอนกำลังพลอยู่กับตำราเก่าๆในสงครามปราบ ผกค. ที่มีเงื่อนไขในการต่อสู้ครบ แต่กลุ่มใน๓จว.ใต้นี่ มันไม่ใช่แบบผกค.มันมีลักษณะเป็นเทอเรอริสท์ ตำราปราบผกค.จึงเอามาใช้ไม่ได้ มันเข้าไม่ถึงเพราะมันไม่ลึกแบบเทอเรอริสท์ ตอนนี้สภาพการณ์เราจึงเหมือนอเมริกันที่รบกับเวียดกงข้าศึกที่มองไม่เห็นตัว แต่มันเห็นเรา ผู้อ่านรู้ใช่ไหมว่า บทสุดท้ายสงครามเวียดนาม อเมริกัน-เวียดกง-เวียดนามเหนือ มีบทลงเอยอย่างไร-

- มีทหารอีกมากมายในกองทัพที่คิดแบบเดียวหรือในทิศทางเดียวกับที่ผมคิด แต่เขาเหล่านั้นไม่อาจเอาแนวคิดของตัวเองมาใช้ได้ เพราะไม่มีอำนาจ และสิ่งสำคัญของทหารคือ คำสั่ง เบื้องบนสั่งมาอย่างไรก็ต้องทำไปตามนั้น ชีวิตตนเองก็ต้องรักษาเอาเองด้วยคุณลักษณะทางทหารของตัวเองที่มีอยู่ -

-แผนทุกแผน แบบทุกแบบ หลักการสงคราม หลักทางทหารทุกรูปแบบที่มีอยู่โลกนี้ ทุกสิ่งมีข้อดีและข้อด้อยในตัวเอง ไม่มีรูปแบบหรือแผนใดสมบูรณ์ในทุกแง่มุม สิ่งนี้เองเป็นหัวใจของคนที่เป็นนายทัพ หรือ เสธ. จะต้องนำข้อด้อยและข้อเด่นของข้าศึกออกมาศึกษาและแก้ทางศึก ทหารในสนามรบ ในพื้นที่อำนาจทัพข้าศึก หรือในขอบหน้าพื้นที่การรบ ไม่มีใครจะเก่งกาจไปได้ตลอดหากไม่ได้รับข้อมูลข่าวสารจากศูนย์บัญชาการที่ทำหน้าที่วิเคราะห์ กลั่นกรอง พิสูจน์ วางแผน ประเมิน ส่งทหารเข้าสนามไปเท่าใดก็มีแต่จะไปเข้าตีนข้าศึกเท่านั้น วันนี้เรากำลังส่องไฟแหย่โจรในที่มืด แน่นอนโจรมันเห็นเราทุกอริยาบท แต่เราไม่มีทางเห็นมันได้ถนัดเลย -

-เรื่องอย่างนี้ไม่ใช่ว่า กองทัพจะไม่มีรู้ หรือจะไม่มีขีดความสามารถในการแก้ไข แต่ความยึดมั่นถือมั่นของตัวนายทัพ และเหตุผลอื่นทางการเมืองและศาสนา เป็นสิ่งที่บั่นทอนหรือเป็นข้อจำกัดในการโอเปอเรชั่นของกองทัพตลอดมา ศึกแบบนี้นั้นเราเห็นได้ชัดเจนว่า ข้าศึกที่เรามองไม่เห็นตัว ใช้จิตวิทยาเป็นหลักในการชูภาพตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการลอบยิงลอบฆ่าพลเรือนหรือ จนท.รัฐ การโอเปอเรชั่นในทางทหารของข้าศึกเป็นเรื่องรอง อาวุธที่สำคัญของข้าศึกคือ ข่าว และ มวลชน ผลที่มุ่งหวังคือ ขวัญกำลังใจของมวลชนและคู่ศึก กองทัพไม่มีวันจะชนะได้หากยังต่อสู้แบบไร้ความหมาย หรือปล่อยให้ข้าศึกอยู่เหนือกว่าความเข้าใจของกองทัพ -

*** การปราบปราม การควบคุม การ ปจว. สามสิ่งนี้ต้องไปด้วยกันและพร้อมๆกัน ***

- การปราบปราม คือการโอเปอเรชั่นต่อข้าศึกที่ถืออาวุธ มีอาวุธ เอาให้หนัก เอาให้เต็มรูปแบบของสงคราม จะหนักไปไหมถ้าผมจะบอกว่า ถ้าผมเป็นคอมมานด์ ผมจะฆ่าทิ้งให้หมดสำหรับพวกที่ถืออาวุธหรือจับอาวุธออกต่อตีกับ จนท.รัฐและพลเรือน ทหารต้องไม่มีความยำเกรงข้าศึก หลบได้หลบไป ออกมาก่อเหตุเมื่อไร ปะหน้าก็ฆ่าให้เรียบ เพราะนี่คือข้าศึกที่เราเห็นตัว ไม่มีประโยชน์ที่จะจับเป็นมาขยายผลเพราะพวกนี้ไม่วันเปิดปากพูด เพราะระดับพลรบโอเปอเรชั่นจะไม่มีทางรู้อะไรไปมากกว่าการเข้าตีเป้าในภารกิจ การยิงให้ตายในที่รบ เป็นการลดแรงเสียดทานทุกด้านทั้งเราและข้าศึก ลดเหตุผล ลดข้ออ้าง นี่คือส่วนของการปราบปรามล้วนๆที่หวังผลในการลดกำลังรบข้าศึกทั้งกำลังพลและขวัญกำลังใจ

-การควบคุม การควบคุมเป็นส่วนสำคัญที่สุดที่จะลดการสูญเสียทั้งด้านกำลังพลและด้านจิตวิทยา การตั้งเขตควบคุมต้องทำในรูปแบบปฎิบัติ ไม่ใช่ในรูปแบบของกฎหมาย การควบคุมพื้นที่การรบไม่ให้ขยายวงกว้าง ไม่ให้ออกนอกเขต๓จว.ถือเป็นเรื่องสำคัญที่กองทัพต้องทำให้ได้ และต้องลดขนาดของเขตควบคุมไปตามลำดับชั้น เช่น จังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ป่า เขา การมีเขตควบคุมในทางทหารจะทำให้ข้าศึกทำการใดๆได้ลำบาก การควบคุมในทางทหารยามสงครามนั้น มีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะมาก ซึ่งนั่นก็รวมถึงการข่าวด้วย นายทหารที่รับผิดชอบเขตควบคุมระดับหมู่บ้าน จะต้องรู้ว่าใครแปลกหน้า ใครทำอะไร ใครจะเข้าจะออกเขต ต้องรู้ หากเป็นอย่างนี้ในทุกระดับเขตควบคุม เราจะเห็นได้ว่า นี่คือการจำกัดและลดโอกาสในการโอเปอเรชั่นของข้าศึกที่เราไม่เห็นตัว ใคร กลุ่มใด เคลื่อนไหว กองทัพจะรู้ได้ทันทีว่ามันคือพลรบหรือข้าศึกตัวจริง จากนั้นจึงจะเข้าสู่การปราบปรามในแบบของทหาร

-การ ปจว. การ ปจว.ในรูปแบบทางทหาร คือการชิงมวลชนที่ถือว่าเป็นอาวุธของข้าศึก การชิงมวลชนได้มากก็คือการลดกำลังรบข้าศึกได้มาก การ ปจว.ถือได้ว่าเป็นการลดแรงต้านของความไม่รู้ของมวลชนในพื้นที่ บอกให้เขารู้ ว่ากองทัพจะทำอะไร ทำเพื่ออะไร อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง อะไรที่เหตุเป็นผล เจาะลงไปที่ผู้นำในถิ่นเรื่อยลงไปจนถึงเด็กคนสุดท้ายของหมู่บ้าน ทำถี่ๆ ทำบ่อยๆ ทำทุกวัน สิ่งที่ได้จะอยู่บนพื้นฐานของหลักมานุษย์วิทยา คือ มนุษย์ทุกคนปราถนาที่จะ มีกิน มีอยู่ และปลอดภัย มนุษย์ทุกคนมีการจำแนกด้วยสัญชาติญาณโดยอัตโนมัติว่า สิ่งใดปลอดภัยสิ่งใดไม่ปลอดภัย การ ปจว.ทางทหาร จะทำได้อย่างสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อเขตควบคุมนั้นๆ กองทัพควบคุมได้อย่างเบ็ดเสร็จทุกตารางนิ้วและทุกเงื่อนไข

***** เมื่อโอเปอเรชั่นทางทหารทั้ง๓ประการนี้ประสบผล สิ่งแรกที่เราจะเห็นได้ชัดคือ เราจะสูญเสียกำลังพลน้อยลง อัตราการก่อเหตุของข้าศึกจะห่างมากขึ้น และที่สำคัญคือ เราจะจำแนกแยกแยะข้าศึกได้ง่ายขึ้น ข้าศึกจะเริ่มปรากฎตัวในทุกระดับ ตั้งแต่ หัว ตัว แขน ขา และเมื่อใดที่สนามรบเปิดกว้าง เราเห็นมัน มันเห็นเรา ผู้อ่านทั้งหลายคิดว่า ระหว่างกองทัพไทยกับ เทอเรอริสต์พวกนี้ ใครจะชนะ ****

- ผลต่างในชัยชนะในมุมมองของคนไทยที่ยึดมั่นใน ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ นั่นคือ จำนวนศพของทหาร-พลเรือน-และ คนไทยทุกศาสนา แต่ผลต่างในชัยชนะในมุมมองของทหารคือ สิ้นทหารคนสุดท้ายในกองทัพไทยเมื่อไร เมื่อนั้น ยะลา นราธิวาส ปัตตานี ค่อยแยกออกไปเป็นรัฐใหม่

***โปรดฟังอีกครั้ง***
-เทอเรอริสต์ทั้งหลาย พวกเอ็งต้องฆ่าทหารไทยให้หมดกองทัพก่อน จึงจะประกาศเอกราชรัฐปัตตานีได้-

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 16 ธันวาคม 2552 20:57:45 น.		4 comments
Counter : 1379 Pageviews.
Share Tweet