• มาคุยกัน
• travel
• eat ;)

บล๊อคที่ 136 *____* ไปหาหมอ...(ตา) วันนี้ไปหาหมอตา...ให้คุณหมอดูลกกะตาค่ะ ก้อเมื่อวันก่อนนู๊นนนน..ไปหาหมอเบาหวานแล้วคุณหมอ ไม่ได้ตรวจตาจะ2ปีแล้วค่ะ ตรวจซ๊ะหน่อยค่ะ ^^ ว่าแล้วพี่แตนก้อโทรไปหาแผนกตา ได้คิวเร็วจี๋ คือวันนี้ ไปหาหมอเช้าๆมันไม่ถูกโรคกับข้าพเจ้าเลย ขนาดว่าลัดคิวคนอื่น กว่าจะได้เจอหน้าคุณหมอปู๊นนนนนน... เที่ยงกว่า แล้วยังไม่ได้หยอดให้ม่านตาขยาย เชิญไปช่อง18 วัดตา หยอดตา สลับกันไปมา แล้วมานั่งรอหมออีกรอบ หู...ก้อได้ยินสรรพเสียงรอบข้าง... คุณนี่ตอนสาวๆท่าทางไม่ใช่เล่น คุณลุงข้างหลังค่ะ คุยกะคุณป้าด้านข้าง คุณป้าก้อเลยสัพยอกว่า ^^ แน่หล่ะ ชั้นน่ะ ลาออกจากราชการตั้งก๊ะอายุ26 ถ้าได้ผัวดี ลูกดี ป่านนี้ชั้นคงสบาย ผมน่ะ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ออกกำลังกายเป็นประจำ!@&^%$#&*$#@ และอีกยาวค่ะ... แหม๋...ไม่ได้ตั้งใจจะฟังเลยค่ะ แต่เรานั่งหลับตา แล้วเก้าอี้ก้อติดแทบจะเกยกัน แล้วคุณป้าที่นั่งด้านหน้าก้อเปรยขึ้นว่า ^^" ปกติ11โมงกว่าๆก้อได้แล้ว สงสัยวันนี้พวกที่เขาสู้กันมารักษาตัว คุณป้าอีกคนเดินผ่านมาแล้วทำเสียงกระซิบกระซาบ... คิวเยอะก้อจริงน๊ะ แต่เร็วกว่าโรงพยาบาล...เยอะเลย พยาบาลก้อดีกว่า สรรพเสียงแว่วๆทั้งนั้นเลยค่ะ กำลังจะเคลิ้ม... คุณค๊ะ หยอดตาอีกทีค่ะ พี่ขาหนูตาหวานเหมือนเพชราแล้วค่ะ แสบไปหมดเลย คุณหมอนัดอีกทีปีหน้า ค่าตรวจ50บาท รวมทั้งหมดใช้เวลา5ชั่วโมงกว่าจะมาถึงร้าน ตาแสบไปอีก4ชั่วโมง ไปโรงพยาบาลแต่ละครั้งก้อจะได้สติกลับมาแต่ละรอบ ถ้าเราไม่ยอมตามใจปาก...มันก้อไม่ลำบากต้องไปหาหมอ T_______T แล้วทั้งหมอ พยาบาล งานก้อเยอะเหลือเกิน ไม่อยากเพิ่มภาระก้อต้องหมั่นดูแลตัวเอง กูรูสุขภาพ...รู้ไปโม๊ด ยกเว้นเรื่องของตัวเอง555555... อ้อ..ระหว่างที่รอหมอ พี่ฟานลูกค้า โทรมาให้เลื่อนตั๋วขากลับ เราก้อบอกอยู่โรงพยาบาลค่ะ เดี๋ยวจัดการให้ พอพี่เขาโทรกลับก้อเม้าท์ๆถามว่าเป็นยังไงไปหาหมอ โอย...แค่ถามก้อชื่นใจแล้วค่ะพี่ หนูทิ...ห้ามหัวเราะน๊ะค๊ะ พักนี้หน้าคงเด้ง ดวงกากี กาละกินี เริ่มจับใบหน้า มีผู้ชายมายักคิ้วหลิ่วตาให้หลายคน เราก้อเอ๋ออ๋าบ้าตลกไป...เดินโชว์เชฟให้ดู2-3รอบ ก้อตกใจ หงายเงิ๊บ ยังค่ะ...ยังไม่ถูกเสป๊ก5555555 ล้อเล่นกับตัวเองนี่ แล้วก้อมานั่งคิดเล่นๆว่า แหม๋...ก้อยังดีน่อ หนังหน้าขนาดนี้ ยังมีอะไรไล่งับให้กรุบกรับกรุบกริบ สุขภาพจิตสดใส ย่อมอยู่ในร่างกายที่แข็งแรง แม่นก่ รูปหลานเลิฟค่ะ   Create Date : 10 ตุลาคม 2551     Last Update : 17 ตุลาคม 2551 20:04:52 น. Counter : 770 Pageviews.   25 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 135 กับข้าวของแม่ จริงๆน่าจะเขียนว่า กับข้าวฝีมือแม่ แม่ของใครๆก้อต้องทำกับข้าวอร่อยถูกปากลูกบ้านนั้นๆ... แต่แม่ของฉันพิเศษกว่า โม้...หล่ะซี๊ ไม่ได้โม้ค่ะ ^^ เพราะแม่คือแม่ค้าขายกับข้าวไงล่ะ ตอนที่พ่อตายใหม่ๆแม่ไม่รู้จะต้องทำอะไรเพื่อเลี้ยงลูกสาว3คน มีคนหวังดีจะให้ไปทำงานบ้าน หรือ งานอะไรที่ต้องทำแบบประจำ แม่บอกว่า เงินน้อยมากเลี้ยงลูกไม่โตแน่ๆ แม่ก้อเลยทำกับข้าวแบบที่แม่ชอบกิน ลองขาย... ใหม่ๆก้อเหลือแบะแบน แจกเพื่อนบ้านก้อบ่อย จนแม่ปรับมาเรื่อยๆ จนอยู่มือ ก่อนแม่จะเสีย ( แม่เสียได้10ปีแล้วค่ะ) ตอนนั้นเราทำงานที่ร้านอาหารอินเดีย งานร้านอาหารเหนื่อยสุดๆ วันไหนหยุดเราก้อจะนอนยาว แต่แม่ก้อจะมาปลุกแป๊บนึงถามว่า วันนี้อยากกินอะไรไหม แม่จะไปตลาด...ตอนนั้นแม่ต้องเดินช้าๆ บ่อยครั้งรองเท้าก้อจะหลุดเท้าบ่อยๆ แต่แม่ก้ออยากไปตลาด เพื่อไปหาของมาทำกับข้าวให้กิน อาหารที่เราชอบกิน แม่ก้อจะชอบด้วย เห็ดยำ น้ำพริกมะเขือตำใส่น้ำปลาร้า ไม่ใช่อาหารวิเศษอะไรเลย แต่แม่ทำแล้วเรากินกันแม่ลูกอร่อยมาก แม่ทำกับข้าวอร่อยๆให้กิน เราก้อจะหาผมหงอกให้แม่... แม่มันหงอกหมดแล้ว จะให้ถอนเส้นดำง่ายกว่าหนา เราชอบต่อรองแม่ หรือ ตัดเล็บมือเล็บเท้าให้แม่... ถ้าตอนนี้แม่อยู่ จะสนุกมากเลยแม่ หนูได้ที่ตะไบเล็บจากอังกฤษ^___________^ ลื่นละมุนเชียวแม่จ๋า วันนี้อยากกินไก่ย่าง5ดาว...ก้อฝากน้องคนที่บ้านเขาอยู่ใกล้ๆ โห๋ย...เราสั่งไก่ย่างกินคนเดียว นั่งกินไปก้อนึกว่า ตอนเด็กๆเรายังไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลยว่า จะได้กินอะไรในบางมื้อบางครา... แต่ตอนนี้ได้กินไก่คนเดียวตั้งตัวนึง กินไปได้แค่2-3ชิ้น แถมหนังอีกนิดหน่อย มันก้อทั้งอิ่มทั้งเอียน เออหนอ...บางวันตอนเด็กๆกินข้าวกะน้อง2คน แม่ป้อนด้วยปลาทูตัวเดียว หรือถ้าวันไหนพ่อโชคดีกลับบ้านพร้อมคอเป็ดยิ้มยิ้ม สะพานควาย พ่อนอกจากจะทำงานรถไฟแล้วยังเป็นหมอดูใต้ต้นมะขามที่สนามหลวงด้วย... ความหลังเรื่องกับข้าวของแม่ยังมีอีกมากมาย จนทุกวันนี้เราอยากกินอะไรจะให้ เจ๊ก...น้องคนที่ดูแลทำให้ หลายๆเมนูเจ๊กจะบอกว่า พี่ทำยังไง หนูไม่เคยทำเลย เราก้อบอกวิธีและส่วนผสม... ผัดขนุน แกงวุ้นเส้น แกงกะท้อน ต้มน้ำปลาร้าแบบใส่แค่หอมแดง และอีกหลายเมนูตามที่เรานึกได้ เวลาที่คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ ใครที่ยังอยู่กับแม่ กินฝีมือแม่เผื่อด้วยน๊ะค๊ะ บ่อยครั้งเค็มไป จืดไป ก้อต้องนับว่า โชคดีจังเลย ยังมีแม่ทำกับข้าวให้กินอยู่ ^^ ปล.อย่าลืมไปเลือกตั้งกันน๊ะค๊ะ เบอร์ไหนก้อได้ ส่วนตัวเอง55555 เจอไฟลท์บังคับค่ะ ขอบคุณ...แม่สลิ่ม สำหรับรูปค่ะ อีชั้นไปจิ๊กมานานโข แกงต้มเปรอะช่างเหมือนแม่ทำเหลือเกินค่ะ   Create Date : 04 ตุลาคม 2551     Last Update : 4 ตุลาคม 2551 20:29:28 น. Counter : 767 Pageviews.   11 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 134 ช่วงนี้ชีวิตเหมือนต้มยำน้ำเขียว^^" เขียวจริงๆค่ะ เขียวแท่เขียวว่าเด๊... ทาสีร้านใหม่ไงค๊ะ ปกติร้านจะสีขาวละออตา เนื่องด้วยร้านทาสีเดียวมา9ปี>>>เจ้านายที่รักก้อปรับปรุงการให้บริการใหม่ด้วยค่ะ TATTOO รับสักด้วยค่ะ... ไม่ใช่อีชั้นสักหรอกค่ะ แค่รับงานประเมินราคา แล้วส่งงานให้ช่าง ร้านก้อทาสีเขียววววววว เขียวใบตองอ่อน ลูกกะตายังไม่คุ้นกับสีใหม่ ตาปวดไปหลายวันโขค่ะ ตอนนี้ปรับพอได้แล้ว...มันก้อจะชินไปเองล่ะโยม ตลอดอาทิตย์ที่แล้วยุ่งขิงไปหมดค่ะ ^^" เริ่มจากไปงานแต่งงานของน้องชายเพื่อนตุ่ม แต่งที่ศรีราชาค่ะ ร้านอาหารบ้านเคียงเล เจ้าบ่าวติ๊สส...ใส่กางเกงขาสามส่วน เสื้อยืด เจ้าสาวแต่งตัวน่ารักเหมือนคุณครูมิโดริ... แหม๋ก้อเจ้าบ่าวเขามีนิคเนมว่า เซมเบ้ไงค๊ะ มีงานยกน้ำชา กินเลี้ยงเฉพาะเพื่อนสนิทๆ12-13โต๊ะค่ะ ขอให้รักกันนานไอยู่กันราบรื่นตลอดไปจ้า หลังจากนั้นอีกวัน คุณกิตติ...สามีเจ้านายที่เคารพ จะต้องไปแสดงความคิดเห็นเรื่อง วิสัยทัศน์ผู้ว่ากับคนพิการ อีชั้นก้อต้องไปด้วยค่ะ เพราะคุณกิตติลงสมัครผู้ว่ากทมฯ คนเรามีฝันไม่เหมือนกันค่ะ สิ่งใดที่ทำแล้วไม่เดือดร้อนคนอื่นก้อทำกันไปล่ะ แล้วตอนนี้ตัวเองก้อมีหน้าที่ต้องส่งเอกสารให้หลายๆที่เพื่อรู้ว่า... คุณกิตติทำอะไร เหลือเวลาอีกอาทิตย์เดียวเองค่ะ...ว่าๆกันไป๊โน๊ะ อ้าวต่อมาอีกวันไปหาหมอค่ะ เบาหวานเจ้าเก่าไงค๊ะ ครบ4เดือนแล้ว ไวจังเล๊ยยยยยยยยย น้ำตาลขึ้น ก้อแหม๋...คนมันหวานโน๊ะ วู๊ฮู๊ฮู๊ฮู๊ โดนอบรมมานิดหน่อย ใช้เวลาที่กำลังรอหมออีกแผนก ก้อเดินไปเลียบๆเคียงๆที่แผนกสูตินารี ขอนัดตรวจภายใน ป๊าด...ได้คิวตรวจเดือนพฤศจิกายนค่ะ โหย๋...ถ้าอะไรมันจะเน่าจะเสียนี่จะซ่อมทันไหมขา...หมอขา แถมได้คิวตรวจตาเดือนหน้าอีก... บอกแล้วว่าไม่อยากไปหาหมอเลยค่ะ ได้แถมตั้งหลายอย่าง มันถึงวัย มันถึงวัย...มันมาไว แล้วก้ออยู่กับเรานานจัง>>>โรคภัยไข้เจ็บไงค๊ะ ใครได้ดูหนังที่พี่หิวกับน้องดูเล่นMusic and Lyrics ยกมือขึ้น ตัวเองดูตั้ง2-3รอบแล้ว แต่เมื่อคืนมาฉายอีกก้อดูอีกค่ะ หนังน่ารักดูเพลินนนนนนนน โอย...คิดเข้าข้างตัวเองไปเรื่อยเปื่อย หนังจบแบบมีความสุข จรรโลงใจจริงๆเลย ยิ่งคิดไปเองว่า ถ้าเป็นตัวเราเอง เป็นนางเอก แล้วเจอคนแบบพระเอก...นักร้องที่กำลังจะตกกระป๋องแบบนี้ เราจะเป็นยังไงมั่ง จะใครก้อช่าง ถ้าเป็นพี่ปู แบล๊คเฮด ไม่ใช่ค่ะ พี่ปู...ไม่มีวันตกกระป๋องหรอก..ซ๊าธุ ซ๊าธุ นอกจากจะตกลงมาในอวยอีชั้น เพ้อเจ้อไปแล้ววววว รู้ตัวการแล้วค่ะ ????? เมื่อคืนไวน์แดงกับชีสนั่นเอง   Create Date : 26 กันยายน 2551     Last Update : 26 กันยายน 2551 20:55:26 น. Counter : 697 Pageviews.   22 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 133 พี่แอ้...ที่ฉันรู้จัก กับ นักกีฬาคนพิการ^^ ยินดีต้อนรับกลับบ้าน พยายามจะโยงให้ใกล้เคียงกันค่ะ เมื่อคืนอาจจะมีบางคนได้ดูรายการเจาะใจที่ช่อง5... พี่แอ้ กรรณิกา ธรรมเกษร นางเอกละคร พิธีกร คนอ่านข่าว ฯลฯ ได้รู้จักพี่แอ้เมื่อหลายปีก่อนจากการที่ได้ทำงานร่วมกับ สมาคมคนพิการฯ สมาคมคนหูหนวกฯ และสภาคนพิการ พบปะพูดคุยพี่แอ้เป็นกันเอง และช่วยมางานวีลแชร์เทนนิสคนพิการที่มีการแข่งขันที่พัทยา พี่แอ้จะไปไหนมาไหนกับอาจารย์มะลิวัลย์เสมอ... ครั้งหนึ่งได้ไปดูละครที่ภัทรวดีเธียเตอร์ เจอพี่แอ้ พี่แอ้ค๊ะแหม๋วจะพานักกีฬาวีลแชร์เทนนิสไปแข่งที่เมลเบิร์นค่ะ^^ ไปกันกี่คน ไปกันรวมหนูด้วย6คนค่ะ ดีจังเลยพี่ก้อเพิ่งกลับมา...นี่พี่จะแนะนำพี่โหนกให้น๊ะ พี่โหนกมีร้านอาหารเดี๋ยวพี่จะให้เบอร์ แล้วบอกพี่เขาไปเลยว่า พี่แอ้แนะนำมา แล้วเราก้อเม้าท์ๆกับพี่แอ้เรื่องชายหนุ่ม เรา>>>ตัวเองกับพี่แอ้มีหนุ่มชาติเดียวกัน ตอนนั้น คงไม่ต้องบอกกันมากความว่า ^^" ทั้งเราและพี่แอ้ตอนนี้โสดใสสบายตัว เมื่อคืนฟังเรื่องพี่แอ้แล้ว พี่ขา...unlucky in love อีกแล้วเหรอค๊ะ แต่พี่so lucky in friends เหมือนแหม๋วเลยค่ะ พี่แอ้ค๊ะ..อย่าโกรธหนูน๊ะ ถ้าจะบอกว่า พี่จิตใจดีเกินเหตุ หนูแค่ได้กลิ่นทะแม่งๆหนูรีบเขี่ยทิ้งเลยค่ะ อันนี้เรื่องผู้ชาย5555 พี่แอ้ค๊ะ...ไม่ได้เจอพี่หลายปีแล้ว เมื่อคืนได้เจอวันคืนเก่าๆที่เคยเจอพี่ หนูยังซาบซึ้งไม่ลืมค่ะ หนูขอให้พี่มีพละกำลังกายและใจที่แข็งแรง เมื่อเช้าตื่นมาสระผม...เพราะร้านทาสีใหม่ เขียวปื๋อเลยค่ะ*&^%$#@! เลยได้ดูข่าวการต้อนรับบักกีฬาพาราลิมปิค ยังนอนคิดเล่นๆไปว่า อีก4ปี ฉันจะไปซ้อมเล่นอะไรดีหนาเคยเล่น พุ่งแหลน ทุ่มน้ำหนัก วีลแชร์เทนนิส นึกออกแล้ว... ยกน้ำหนักท่าจะไหวฟุ๊งแต่เช้า... เห็นการต้อนรับแล้วดีใจเหลือหลาย ถ้าเทียบกับ10กว่าปีที่แล้ว ตอนล่าสุดที่พานักกีฬาไปแข่งที่เมลเบริ์น พวกเราไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง คิดสภาพดู วีลแชร์5-6คัน หมุนปั่นไปมา คนทั่วๆไปก้อรุมล้อมดู เจอปู พงสิทธิ์ กำลังจะไปเยอรมัน ก้อเข้ามาถาม พวกพี่จะไปไหนกันครับ อ้อ..ไปออสเตรเลียค่ะ ไปแข่งเทนนิส โฮ้..พี่เก่งจัง ขอให้โชคดีน๊ะครับ แล้วก่อนหน้านั้น เรื่องตั๋วเครื่องบิน เอกสาร วีซ่า เราเองคนเดียวบรรเลง ตอนนั้นยังไม่มีทีท่าจะได้ทำงานด้านนี้ด้วยซ้ำ...ยังทำร้านอาหารอินเดียอยู่เลย อาศัยสปอนเซอร์ใหญ่ใจดี การบินไทย พี่แป๊ด...ที่ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายประชาสัมพันธ์กับพี่ พี่ขา..หนูขอโทษ ที่ลืมชื่อพี่ค่ะ ตั๋วเราได้ฟรีก้อจริง แต่ต้องเสียภาษี พี่ทั้ง2ได้เรี่ยไรเงินจากพนักงานตรงนั้นแหละให้พวกเรา สนามฝึกซ้อมสมัยก่อน ก้อโน่นเลย สนามเล็กที่สนามศุภฯ ต้องรอจนกว่า คนปกติเขาจะเลิกซ้อมเราจึงเข้าซ้อมได้ แดดเปรี้ยงๆนั่นแหละค่ะ กีฬาอื่นๆก้อไม่แพ้กัน ยิ่งวีลแชร์เรซซิ่งที่ประวัติ ได้เหรียญทอง ที่ซ้อมสมัยก่อนจะเป็น ทางขึ้นเขาพระตำหนักที่พัทยา ทั้งโค้ง ทั้งชัน นั่นแหละสุดยอดทรหดเหนื่อยหนักกว่าจะได้รับความสำเร็จ สิ่งที่นักกีฬาคนพิการอยากได้คือ การยอมรับการอยู่ร่วมกันแบบไม่มีสายตาสงสาร โอกาศและความเท่าเทียมกันในสังคมคือสิ่งที่พวกเราอยากได้ นักกีฬาหลายคนสร้างชื่อเสียงกลับมา ต้องไปขายล๊อตเตอรี่ เก็บเงินได้เท่าไหร่ เสียค่าแท๊กซี่ไปซ้อม เพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ อยากให้มีสิ่งประกันให้นักกีฬาเหล่านี้บ้างค่ะ เพื่อที่เขากลับมาจะได้ฝึกซ้อมต่อ ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังกับปากท้องของตัวเองและครอบครัว ลองไปดูประเทศที่เขาเข้าการแข่งขันครั้งนี้ หลายชาติมีเศรษฐกิจย่ำแย่กว่าเรา แต่นักกีฬาของเขาได้รับการดูแลที่ดีเหลือเกิน ใครพอจะช่วยได้ ก้อช่วยกันหน่อยเถอะค่ะ อย่างพี่แอ้...กรรณิกา ไงค๊ะ ถึงพี่แอ้จะมีทุกข์ขนาดไหน พี่ยังยิ้มสวย เพราะพี่มีธรรมใจที่คิดช่วยเหลือคนอื่นตลอดเวลา ธรรมะสวัสดีค่ะ   Create Date : 19 กันยายน 2551     Last Update : 19 กันยายน 2551 12:45:44 น. Counter : 749 Pageviews.   14 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 132 ^^" Destiny Taxi ...กับ พาราลิมปิค เมื่อ2วันที่แล้ว เป็นวันเกิดอาต้อยของเดี้ยนเองค่ะ อาต้อย...เป็นผู้หญิง อายุไล่ๆกับเราเลยเพราะเป็นลูกหลง ปีที่แล้วก้อพาไปลงเรือแว่นฟ้า...ปีนี้ก้อเรือเดิมอีก อาหารงั้นๆแหละค่ะ บรรยากาศดีกว่า พนักงานที่คอยต้อนรับน่ารัก... แต่กว่าจะไปกันได้ วันนั้นฝนตกใหญ่ตั้งแต่บ่าย2 เราเลยโทรไปหาอาต้อย ใจจริงอยากขอเลื่อนไง... คุณหลานเหรอเนี่ยอากลัวฝนตกออก เลยรีบออกมาจะถึงร้านหนูแล้วจ้า ค่ะ... ค่ะ อาต้อยรีบมาน๊า..ฮือ ฮือ..ในใจ พอ4โมงกว่าๆแก่ๆ ฝนก้อหยุด ฟ้าใส เรารีบออกจากร้านนั่งแท๊กซี่ที่โบกได้คันที่3 นั่งอยู่ฝั่งสุขุมวิท ทำไมไม่เขยื้อนสักที จนมิเตอร์ขึ้นไป80บาท แล้วจะ6โมงเย็นม่ายหวายแล้วน่อ 1หลาน1อา1ป้า...เพื่อนอาต้อยค่ะ รีบจ้ำไปขึ้นแท๊กซี่ฝั่งตรงข้ามคือฝั่งซอย6 รถติดแบบบบบบ อาต้อยโบกแท๊กซี่ได้ ดีใจกันซีค๊ะ... โชเฟอร์หน้าตาน่ากลัว เป็นคนอิสลาม รู้จากของที่เขาแขวนไว้หน้ารถ รถฝั่งนี้แล่นไปได้เรื่อยๆ อาต้อย ป้าแป๊ด และเราก้อเริ่มเม้าท์ๆกันต่อ ถึงสี่แยกนานา ไฟแดงแท๊กซี่วิ่งไปเฉยเลยค่ะ อีชั้นเอามือกุมท้องเตรียมตั้งท่า กะว่า ถ้าพี่ตำรวจมาก้อจะบอกว่า ปวดท้องจะไปออกลูก ฉับพลัน!!! แท๊กซี่ก้อพูดขึ้นมาว่า ใช่พี่ต้องไปออกลูกบนเรือเน๊อะ ถึงจะมีชัยให้โชค แต่ว่า โชคดีของตำรวจค่ะ ที่ไม่ต้องมาฟังเรื่องโกหกจากเรา เขาปล่อยผ่านไป เหมือนหนังเกาหลี ที่นางเอกชอบคิดเรื่องตลกๆ แต่นี่มีโชเฟอร์แท๊กซี่มาร่วมฝันด้วย ฝันกันดังๆบนรถแท๊กซี่สุขสรรหรรษา และกว่าจะผ่านไปถึงริเวอร์ซิตี้ ระหว่างทางก้อผ่าไฟแดงอีก2ครั้ง ปาดตะแคงขวาอีกหลายครั้ง จนเจ้าหน้าที่บนเรือเขาโทรมา... พี่แหม๋วถึงไหนแล้วค๊า...เรากำลังจะตอบ ถึงแล้วเนี่ยแยกเข้าตลาดน้อยก้อถึงแล้วคร๊าบบบบบ โชเฟอร์เสียงใสนั่นเอง ^^" เราได้ไปขึ้นที่ท่าสี่พระยา ห่างจากที่ริเวิอร์5นาทีเดิน แต่เราได้ใช้บริการรถเข็น น้องที่มารับ2หนุ่มเข็นผ่านลมว้าวๆ ได้ขึ้นเรือพอดีค่ะ^^ ค่ารถ131บาท เราให้ไป160 ป้าแป๊ตทิปเพิ่มไปอีก100 นานเหลือเกินที่ไม่ได้เจอแท๊กซี่แบบนี้ ส่วนใหญ่ที่เจอเดี๋ยวนี้ สังกัดลมโชยบริการ ไปไหน เลี้ยวไหนบอกทางคร๊าบบบบ...??? ฮ่วยแหม๋!!!หลายๆครั้งที่เรานั่งแท๊กซี่ เพราะไม่รู้ทางไงจ๊ะ การแสดงบนเรือที่สวยงาม วิวทิวทัศน์ของแม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำคืน ดูกี่ทีก้อไม่เบื่อจนล่องเรือกลับ... อ้อตอนที่เสริ์ฟกาแฟ น้องพนักงานก้อเอาเค๊กวันเกิดอาต้อยมาให้ด้วย ได้รางวัลหลานรักแห่งปีไปซีค๊ะ เอาเป็นว่าลงจากเรือกันแล้ว ก้อยังไม่วายที่จะสรรเสิญโชเฟอร์สุดhelp!!! ยังคุยกันว่า ถ้าเราไม่นั่งคันแรกนานขนาดนั้น เราจะเจอคันนี้ไหมหนอ Destiny ล้วนๆค่ะ... มาคุยกันต่อเรื่องการแข่งขันกีฬาคนพิการ พาราลิมปิค ตอนนี้เราได้1เหรียญเงิน จากวีลแชร์เรซซิ่งผลัด4x100เมตรชาย แต่คราวที่แล้วเราได้เหรียญทองน๊ะคะ เสียดายจังเลย... แต่อย่างว่าแหละค่ะ ประเทศอื่นนักกีฬาเขาพัฒนาขึ้นมาก แล้วประเทศเรายังไม่มีนักกีฬาฝีมือดีดีขึ้นมาก้อต้องพยายามกันต่อไป ตอนนี้ก้อรอแต่น้องแวว สายสุนีย์ จ๊ะนะ จะแข่งฟันดาบ...เจ้าของเหรียญทองครั้งที่แล้ว อยากให้ได้เหรียญทองอีกขอให้ได้น๊ะน้องแวว ตอนที่เจอกันงานเผาศพพี่ต่อ น้องแววหน้าตาสดใสเรายังเม้าท์กับน้องเขาว่า อิจฉาจังเลยได้ถ่ายรูปกับพี่ปู แบล๊คเฮดด้วย การถ่ายทอดแห้งพาราลิมปิคจะมีให้ดูทางช่อง5เวลา 05.30-06.20 น. มาสารภาพว่า ต้องปวดฉี่บ่อยๆถึงจะได้ดู วันแรกที่ได้ดูก้อเห็นพี่ต้น อัครพล ปั้นสนิท แข่งบ๊อคเชียร์... เป็นกีฬาเปตองสำหรับผู้พิการทางกล้ามเนื้อ แพ้ค่ะ เจ้าลูกหมู...น้องอีกคนที่ไปด้วยก้อแพ้ ความหวังคงมีไม่มากแล้ว แต่อยากฝากให้ใครก้อตามที่กำลัง อ่อนแอ ท้อแท้ สิ้นหวัง...ดูการแข่งขยันกีฬาพาราลิมปิค เพราะจิตใจที่ใสสว่าง อยู่ในร่างกายที่ดูแล้วหดหู่ รูปกายภายนอกที่คนทั่วไปใช้วัด ตัดสินใจ... เหมือนแท๊กซี่ที่เราไม่อาจหยั่งรู้ได้เลยว่า เขามีจิตใจความมุ่งมั่นที่จะพาผู้โดยสารไปให้ถึงฝั่ง หลายๆครั้งประสบการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นตรงกับตัวเอง เราถึงได้รู้และจะจัดการกับ จิต...อย่างไร ต้องเข้มแข็งและอย่ายอมแพ้กับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นค่ะ ฝากเชียร์นักกีฬาคนพิการไทยด้วยน๊ะคะ   Create Date : 11 กันยายน 2551     Last Update : 11 กันยายน 2551 11:52:06 น. Counter : 797 Pageviews.   29 comment Share Tweet

• พุกไม้
• ดาริกามณี
• ชมพู่มะเหมี่ยว
• EyE[s]
• ตากล้อง
• Q.NUH
• nattabe
• ชลสิทธิ์
• aston27
• LASIP
• tk_station
• มินทิวา
• azamiya
• deco_mom
• ...วัยกลางคน...
• kchai
• My_Sanctuary
• KhunnongOrn
• เหนือฟ้า พาไป
• nutthed
• แอบชอบ คห. ข้างล่าง
• กะว่าก๋า
• I am just fine^^
• pimpagee
• jqclub
• หมอหมู
• wbj
• กระติ๊บน้อย
• Webmaster - BlogGang

• รหัสไปรษณีย์
• BlogGang.com