• มาคุยกัน
• travel
• eat ;)

บล๊อคที่ 163 เจ้านายเก่า & เจ้านายใหม่ ช่วง3-4วันมานี้...ยุ่งเกี่ยวกับการกิน น้องที่รู้จักกันนานเนิ่นมาหา บางคนมาไกลจากอเมริกา บางคนมาจากศรีสะเกษ อีกคนมาจากมาเลย์ คนหลังสุดนี้เป็นเจ้าภาพ2มื้อหนักๆแล้ว อาหารที่ได้กินช่วงนี้จึงเป็นอาหารอินเดีย...จริงพี่เขาเป็นมุสลิม วันแรกที่ไปทานกันคือร้านที่อยู่ใกล้กับที่ทำงานตอนนี้... ทุกคนลงความเห็น โอเค...ผ่าน ก่อหน้านั้นเราก้อโทรหาเจ้านายเก่า ถามว่า ร้านใหม่เปิดหรือยัง ร้านปิดวันจันทร์ แถมวันนี้คุณชายจะกลับมาเลย์ตอนเย็น ก้อเลยไปกินมื้อกลางวันกัน... ร้าน Mrs.Balbir ร้านอยู่สุขุมวิทซอย11/1 เราเคยทำงานที่นี่เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว วันนี้พอโทรไปหาคุณลินดา... เราเรียกMrs.Balbirว่า คุณลินดา ( อยากจะบอกว่า คนชื่อ ลินดา ที่เรารู้จักในชีวิต ดีกับเราทุกคน) อายุ50แล้วน๊ะ แต่ยังสวยได้อีกเน่อ... ก่อนไปก้อโทรขออนุญาติเจ้านายใหม่ว่าจะไปทานข้าว ถ้าพี่อยากไปก้อตามไปเลย แล้วระหว่างที่เราทานกันอยู่ พี่หน่อยเจ้านายใหม่ก้อตามมา ก้อทันได้มาทาน ซาโมซ่าเจ ระหว่างที่เราทานกันอยู่นั่น คุณลินดาเดินกลับมาแล้วคุยกับคุณชาย... ก้อมีหญิง3-4คนโต๊ะใกล้ๆเป็นคนมาเลย์เหมือนกัน เขาบอกว่า คุณชายนี้เขารู้จักด้วย อีชาร์>>>ก้อคุณชายนั่นแหละ หัวเราะแห้งๆบอกว่า อย่าไปบอกใครหนา กรรมของเวร พวกเรารู้จักคนดัง - -" อีชาร์ทำธุรกิจเกี่ยวกับปิโตรเคมี คงจะรวย ไม่งั้นคงไม่มีลูกตั้ง5คน ^^ แถมบางครั้งมาเมืองไทยมาพร้อมครอบครัว... เวลาผ่านร้านเรา เราก้อจะแค่โบกมือ ภรรยาเขาน่าเกรงขามใช่น้อย ลูกค้าคือลูกค้าสำหรับเรา แม้ว่าเขาจะดีกับเราขนาดไหน เขาก้อคือลูกค้าผู้มีพระคุณ แล้วที่น่าดีใจคือ คุณลินดากับพี่หน่อยคุยกันหัวเราะสนุกสนาน ทั้งเจ้านายเก่าและเจ้านายใหม่... กลับมาที่ร้านทำงานต่อ ยังเอาน้ำชาอินเดียมาฝากพี่ข้างร้านอีก ตกลงเมื่อวานทำงานจริงๆไม่ถึง10นาที ได้เปิดบิลด้วย 55555 ตอนเย็นพี่หน่อยโทรมาบอกว่าคืนนี้ให้ไปที่ร้านนวดที่ซอย13 มีกินกันอีกนิดหน่อย...ก้อไม่หน่อยเพราะมีบาคาดี้ ซาลซ่า ทาโก้ ชีสอีกบึ้ม แล้วคืนก่อนนั้นไปกับน้องอีกคน ..ที่มาจากศรีสะเกษ ร้านรถเสบียง นั่งกินแกงคั่วหอยขม ไก่คั่วเกลือ ปลานึ่งฯลฯ น้องที่ไปทานด้วยกัน บอกว่า พี่เอ๊ย...ถ้ามากับปั๋วหนู ไม่มีสิทธิ์ได้กิน ตกลงรับเชิญเขาไปหลายๆมื้อนี่ ไม่ได้ช่วยเขาออกเลย Eat with me like a friends ทู๊กงาน... คุณชายป่านนี้ถึงกัวลาฯทำงานผมหรอยแล้ว น้องอีกสองคนที่ได้เจอป่านนี้คงยุ่งกับงานการที่ต้องรับผิดชอบ โห๊ย...อีชั้นสบายคนเดียวมานั่งรำลึก ก้อได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า ทั้งนายเก่านายใหม่เพื่อนใหม่เพื่อนเก่า ถ้าเขาไม่รักเราไม่คิดถึงเรา เขาคงไม่ติดต่อมาหาเราหรอก โดยเฉพาะคุณชายบอกว่า แหม๋ว...ขอบคุณน๊ะที่เธอมาแล้วเพื่อนๆที่ได้มานั่งกินข้าวด้วยกัน ผมสนุกมาก แหม๋...พี่ค๊ะยิ่งกว่าทีมโฟว์Sสร้างสรรอีกค่ะ คุณลินดายังโทรมาขอบคุณที่พาเพื่อนไปที่ร้านและแกจะให้Gife Voucher เมื่อไหร่อยากไปทาน( ไม่เสียสตางค์ ) ทันที จัดให้... อันนี้บอกให้อุ๋ยรู้ อุ๋ย นึกถึงสมัยก่อนตอนที่ทำงานร้านอาหาร ^^" เวลาที่ลูกค้าพรีวิลเลจแบบนี้มา เราก้อจะ ก้อได้แต่ขอบคุณแกไปก่อน รอโอกาศซักหน่อยแล้วค่อยไปค่ะ วันอาทิตย์นี้ก้อให้น้องมารับของที่คุณแม่มาดามลินดาเอามาฝาก มาดามลินดาให้คนขับรถเอาเสื้อผ้ารองเท้ามาอีก เมื่อคืนขนาดว่ากลับดึกดึกตาปรือปรือ ก้อยังไปนั่งพับเสื้อผ้าที่เราไม่เอาแล้วใส่ถุงเพื่อจะได้แบ่งๆกันไป ของใหม่มา ของเก่าก้อต้องไปเป็นธรรมดา แบบที่เพลงเขาร้องเก่ามาจากไหนมาใหม่แถวนี้ สงสัยวันนี้ต้องพักตับซักวัน จะได้พักไหมน๊อ   Create Date : 18 มีนาคม 2552     Last Update : 19 มีนาคม 2552 13:28:19 น. Counter : 1903 Pageviews.   57 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 162 + + i appreciate your kindly + + ขอบคุณที่ได้เกิดเป็นคนไทย... ขอบคุณพ่อแม่ ขอบคุณครูบาอาจารย์ และท่านผู้มีอุปการคุณอื่นๆอีกมากมาย.... ในชีวิตแต่ละคนเชื่อว่าเราต้องพบปะเจอะเจอกับ100พ่อ1000แม่ ทั้งที่ดีและไม่ ตอนเด็กๆเรียนหนังสือ ตัวเองเดินเรียนหิ้วกระเป๋า ไม้เท้า เพื่อนๆก้อจะคอยช่วยหิ้วกระเป๋า ถือไม้เท้า... หลายๆครั้งเพื่อนก้อจะ ถือไม้เท้าเข้าห้องเรียนไป จนเอามาล้อกันเล่น...ไอ้แก่ลืมไม้เท้าแหม๋วอีกแล้วฯลฯ การช่วยเหลือกันทั้งหลายทั้งปวง เราเองซาบซึ้งใจมาก 1 ในผู้มีพระคุณที่เรามิอาจลืมได้เลยคือ คนนี้ Khun Linda Doyle คุณลินดา เป็นชาวสก๊อตแลนด์ รู้จักกับเราเกือบๆ9-10ปี นับตั้งแต่เราเริ่มมาทำงานที่นี่ เมื่อวานคุณลินดา กลับมาจากสก๊อตฯก้อแวะมาหาเรา อุ๋ยถามว่า พี่แหม๋วรู้จักกับแกได้ยังไง คุณลินดา มาซื้อตั๋วกับจองโรงแรมที่เชียงใหม่ แล้วก้อพูดคุยกันทั่วไป ตอนหนึ่งแกถามเราว่า เราไปตัดเสื้อผ้า ซื้อเสื้อผ้าที่ไหน สมัยก่อนเราตัดเสื้อผ้าที แพงมากกกกก ค่าช่างก้อหลายร้อยอยู่ หรือ บางทีไปซื้อเสื้อผ้ามือสองที่ american women club แถวสุขุมวิทซอย39 จะมีตลาดนัดทุกวันพุธ... ไม่รู้ตอนนี้ยังมีอยู่ไหม คุณลินดาก้อเลยบอกว่า จะรังเกียจไหม ชั้นมีเสื้อผ้าของชั้นที่ใส่แล้ว หรือ ยังไม่ได้ใส่ โอ๊ย...ยังไม่ได้รอให้แกพูดจบเลย รีบขอบคุณเลยค่ะ เพราะตัวเองไม่เคยรังเกียจของมือสองของใคร นอกจากผู้ชายมือสอง แอนด์ สาม... ตั้งแต่นั้นมา คุณลินดาก้อจะลากกระเป๋า เสื้อผ้าข้างในอัดแน่น...บอกได้ไม่อายเลยว่า ทุกวันนี้เสื้อชั้นในหลายๆตัวไม่เคยซื้อเองเลย คุณลินดาจะซื้อมาให้ใหม่ๆทั้งนั้น ไซส์มาตราฐานยุโรปค่ะ เสื้อผ้าบางส่วนเราไม่ได้ใส่เอง มีอาต้อย แหม่ม แมว และ เดือน ตัวเองจะดูว่า อะไรเหมาะกับใคร ก้อจะแบ่งไว้ให้ จนเป็นธรรมเนียมเลยว่า ปีนึงคุณลินดาจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือ เครื่องสำอาง น้ำหอม และทุกครั้งเราก้อจะบอกแกว่า แก๊งค์ของเรายินดีปรีดาแค่ไหน แกก้อจะดีใจไปกับเราด้วย และก้อบอกว่า ดีแล้ว เงินเดือน...เราจะได้เอาไปใช้อย่างอื่น เมื่อวานมาก้อห่อของขวัญคริสมาตร์เป็นเสื้อชุดสีดำปักหินสวยๆ และน้ำหอมที่แกซื้อมาจากNYCแบบที่เอามาผสมกันเอง เทียนหอมอีก...แถมยังบอกอีกว่า มีเสื้อผ้าและรองเท้าวันหลังแกจะมาหาเราอีก ได้ของที่เราได้ใช้ประโยชน์เป็นสิ่งที่เราต้องการมาก... คิดดูเสื้อผ้าบางตัวราคาแพงมาก เราไม่มีปัญญาซื้อเองหรอก แล้วใส่ได้สวยงามด้วย... ตอนนี้เสื้อผ้าแฟชั่นบางตัวก้อไม่แพงมากเหมือนเมื่อก่อน เราพอซื้อใส่เองได้ แสดงว่าสาวไทยล่ำขึ้นมาก - -" เคยซื้อบางตัวจากเนต อย่างว่าแหละ คุณภาพก้อสู้ที่เราได้รับจากคุณลินดาไม่ได้ แม๊...หัวสูงน๊ะเนี่ย เมื่อวานโทรไปบอกบรรดาแก๊งค์ ก้อดี๊ด๊ากันทั่ว ลองกลับไปดูของเก่าๆที่บ้านอะไรที่เราไม่ได้ใช้ แบ่งให้คนใกล้ๆตัวก่อน แล้วแจกไปรายรอบ ถามก่อนก้อได้ว่ารังเกียจกันไหม จะใช้ประโยชน์ได้บ้างหรือไม่... ตัวเองเหรอค๊ะ ตอนนี้คิดว่า ขาดแบ๊งค์1000เก่าๆค่ะ ถ้าจะได้หลายๆใบก้อจะยิ่งยินดี ไม่รังเกียจเลยค่ะ   Create Date : 14 มีนาคม 2552     Last Update : 14 มีนาคม 2552 15:03:39 น. Counter : 757 Pageviews.   14 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 157 Would you married me??? ....อาจจะเป็นเพราะ ไม่ค่อยมีลูกค้า อากาศร้อน เศรษฐกิจถดถอย เบี้ยน้อยถอยลง ฯลฯ ก้อเม้าท์กับน้องๆที่รู้จักว่า คอยดูหนา...ปีนี้ผู้ชายคนไหนหลวมปากพูด Would you married me??? เอ่อ...อันนี้เป็นภาพสินสอดของน้องชายเพื่อนตุ่ม ที่แต่งไปเมื่อปีที่แล้ว พานดอกไม้ทั้งหมดนั่น พี่โอ๋พี่อ้อเป็นคนจัดให้ค่ะ พี่ทั้งสองบอกมาว่า ถ้าเป็นงานแหม๋วพี่จะให้ตัวตุ๊กตาคู่ค่ะ โห...พี่ขาขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ - -" พานที่พี่ทั้งสองจัดให้ใช้เงินไม่ถึง2พันเลยค่ะ ความตั้งใจตอนแรกแค่จะยืมพาน แต่พี่ทั้งสองก้อถามว่ามีแบบแล้วเหรอ เข้าทางค่ะ เสร็จโจร^^ หม้ายมีอะไรเลยค่ะพี่ พี่โอ๋พี่อ้อก้อเลยจัดให้หาดอกมไห้ทั้งหมด แค่เราประคองพานให้ถึง ศรีราชา สถานที่จัดงาน สำหรับตัวเอง...ไม่ต้องพานสวยๆ ไม่ต้องสถานที่เริ่ดๆ ขอแค่เจ้าบ่าวคนนี้ ลมร้อน ว่าร้อนแค่ไหน อีชั้นคงจะอุ่นใจหนักหนา ปล. ลืมดูหนังหน้าตัวเองไปแหล่ว   Create Date : 09 มีนาคม 2552     Last Update : 9 มีนาคม 2552 18:39:24 น. Counter : 1035 Pageviews.   26 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 156 เขียนถึง ชายน้อย ^^ จาก หญิงใหญ่ -*- เมื่อคืนใครที่พลาดดู คนค้นคน... ทางช่อง9เชิญดูรายการย้อนหลังได้ที่//www.mcot.net/ แล้วเลือกดูรายการคนค้นคนได้ค่ะ ชายน้อย...เป็นชื่อที่ชาวบ้านร้านตลาดเรียกขานกัน ชื่อจริงคือ มั่นคง เป็นคนพิการค่ะ..แบบนี้เขาเรียกว่า ซีพี>>>cereble palsy สันนิฐานว่า ตอนช่วงที่แม่ตั้งท้องแม่อาจเป็นลมชัก หรือ อาการที่อ๊อกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ รายการเมื่อคืนไม่ได้เน้นเรื่องความพิการ แต่เน้นเรื่องการใช้ชีวิต การทำมาหากิน ต่อสู้ดิ้นรนใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาทั่วไป ในร่างกายที่พิการ นั่งดูไปเมื่อคืนก้อคิดถึงเพื่อนที่เป็น ซีพีแบบชายน้อย สุรพล สุรพลทำงานเป็นอาสาสมัครช่วยงานที่โรงพยบาลราชานุกูล นานมาแล้วที่เราไม่ได้ข่าวคราวเลย... การเดินเหิรจะเหมือนกัน สุรพลกับเราเคยสอบแข่งกันที่จะไปอเมริกา ตกลงเราได้ไป...ได้ไปใช้ชีวิตที่โน่นเดือนนึง ได้รับประโยชน์มากมาย ยังได้พบเจอคนที่พิการแบบสุรพล แบบชายน้อย ความพิการเป็นสิ่งที่ใครๆก้อไม่อยากพบเจอ แต่อย่างตัวเองพิการตั้งแต่เด็กๆเราคุ้นชินกับมันก้อปรับสภาพความเป็นอยู่ทุกอย่างได้ เมื่อคืนนั่งดูไป ชายน้อยลำบากกว่าเรามากมาย T_______T เดินไกลๆเป็นกิโลๆ ขายของได้กำไรวันละ200บาท ตื่นแต่เช้า เหงื่อไหลไคลย้อย ตัวเราเองนั่งทำงานในห้องแอร์ รายได้เยอะกว่าชายน้อย มีคนทำกับข้าวให้กิน เก็บกวาดทำสะอาดห้อง ซักเสื้อซักผ้าให้ แต่ก้อยังร้อนใจ จะเอายังไงกับชีวิตอีก ตอนนี้ก้อได้แต่ไหว้พระขอบคุณสิ่งต่างๆที่จะทำให้เราจิตใจเข้มแข็ง... ฝ่าวิกฤติเศรฐกิจเลวร้าย ดูแลตัวเองได้ ไม่เป็นภาระแก่ใคร เราก้อจะได้ชื่นชมตัวเอง เหมือนที่เราชื่นชมชายน้อย เขาใช้ชีวิตแบบพอเพียงจริงๆ ชื่อหญิงใหญ่เนี่ย น้องสาวคนเล็กชอบเรียกเราลับหลัง จริงๆแล้วเราเป็น ปริศนาหรือว่า รัตนาวดี อะไรเทือกๆนั้นแหละ 555555 กลับมาเรื่องชายน้อยต่อ การอยู่ต่างจังหวัด แล้วคนมีจิตใจดีต่อกันแบบไม่หวังผล ทำให้สังคมน่าอยู่ อย่างตัวเราเอง ทำไงได้ล่ะ พ่อแม่พามาอยู่ในเมือง เรียนหนังสือ ทำงานเป็นลูกจ้าง ไม่มีทุนรอนจะไปทำอะไร ก้อได้แต่ทู่ซี๊ทำงานที่เรามีความถนัดและรักที่จะทำต่อไป วันนี้มีน้องที่ไปอยู่อเมริกามาเยี่ยม น้องเขาเพิ่งเลิกกับสามีคนไต้หวัน เขาบอกว่า อย่าไปถ่วงเวลาการมีครอบครัวใหม่ของเขาเลยพี่ อยู่กันไปนานเข้า มันเหมือนเพื่อนกันมากกว่า แต่จะมาให้เป็นเพื่อน มันก้อไม่ใช่ เราก้อเลยบอกน้องเขาไปว่า ใช่เลย...น้ำหน้าอย่างเราๆ ( หญิงยุค independent ) มันต้องทำงาน หาเงินเลี้ยงตัวเอง ไอ้จะไปให้แบมือขอเงินจากผู้ชาย...ทำไม่เป็น ^^" แล้วจะให้ไปมีแฟนแก่ ลงพุง หน้าหม้อเบอร์48 ม่ายหวายล่ะ ทำงานให้หนัก หาเงินใช้เอง แล้วเงินของเราสามารถไปหาsexดีดี ได้ถมไป๊ จริงไหมค่ะคุณ ปล. ชายน้อยอ่านหนังสือไม่ออก ใครได้อ่านวานไปบอกน้องเขาด้วยค่ะ ว่าพี่ชื่นชม ไม่ต้องไปบอกเขาจนหมดข้อความสุดท้ายหรอกค่ะ   Create Date : 04 มีนาคม 2552     Last Update : 4 มีนาคม 2552 18:13:36 น. Counter : 1418 Pageviews.   8 comment Share Tweet

บล๊อคที่ 156 ผู้ชายที่ฉันชอบ สวัสดีวันอากาศร้อน อบอบๆแบบห่อหมก ใครน๊อช่างทำเค๊กรูปนี้ ดูทีไร...ปาดดดดนี่มันข้าน้อยเองนี่หว่า55555 แล้วขอโทษน๊ะค๊ะว่า วันเกิดลูกค้าคนใด อีชั้นก้อจะเสนอหน้าส่งรูปนี้ไปจ๊ะเอ๋เขา คุยเรื่องผู้ชายดีกว่าค่ะ สมัยเด็กๆเราก้อจะชอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเปื่อย โดยไม่ได้ดูเลยว่า มันช่างหาความเป็นจริงได้ไม่ แต่ก้อปักหลักชอบต่อไป คนที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนเลยคือคนนี้ ฮันซี่ มุลเลอร์ นักฟุตบอลเยอรมันแห่งทีมม้าขาว ชตุตกาตด์ ตัวเองชอบดูฟุตบอลแต่เด็กๆ แล้วสมัยก่อนช่อง9จะมีการเอาเทปฟุตบอลเยอรมันมาฉาย ขอโทษค่ะ รู้จักนักบอลเยอรมันก่อนนักฟุตบอลไทยซ๊ะอีก ชอบฮันซี่ มุลเลอร์ ถึงขนาดเลือกสอบต่อ ม.4 ที่หอวังเรียนภาษาเยอรมันเลย กะว่าเรียนแล้วจะได้ส่งจดหมายไปหาฮันซี่ แต่ขอโทษค่ะ เขียนไปหาฮันซี่ คนตอบกลับคือคนนี้ โทมัส แบร์โทล ทีมชาติเยอรมันชุด1989 คนที่เล่นแล้วแขนหัก...ถ้าใครจำได้ คนนั้นแหละค่ะ เขียนตอบไปมาหลายฉบับอยู่เด๊ จนกระทั่งแกบอกว่า ผ๊มมีแฟนแล้ว แต่เพื่อนๆผ๊มเขาท่าจะชอบคุณ มาก แล้วก้อส่งรูปเพื่อนมาให้2คน คนนึงผมฟูอีกคนหูกาง แหม๋...ตอนนั้นแบบเด็กๆไง ก้อเลยไม่ตอบ เงียบไปเลย จนตอนนี้เพิ่งมาสำนึก ถ้าชั้นเลือกคนใดคนหนึ่ง ป่ะติ๊โธ๊ะ... ป่านนี้อาจจะได้เป็นมาดามนั่งแป้นหน้าแหลมอยู่ในสนามก้อได้ ช่วงที่เขียนจดหมายตอนนั้นเรียนที่รามฯ อาจารย์ภคินีก้อช่วยตอบให้ค่ะขอบคุณค่ะอาจารย์... ก้อยังดูบอลเรื่อยมาจนบอลโลกคราวที่แล้ว คนนี้เลยค่ะ ทีมชาติโครเอเชีย ดานิเยล พรานยิช เล่นอยู่ทีมฮีเรนวีน ลูกขยันเยอะมากกก ถ้านักฟุตบอลไทยตอนนี้น่าจะชอบน้องคนนี้ค่ะ อนาวิน จูจีน ตอนนี้เล่นให้ทีมบางกอกกลาส เอ่อ..น้องเอ็มค๊ะ สงสัยพี่จะแก่กว่าแม่ของน้องแหงม โอ๊ย...เป็นนักฟุตบอลซ๊ะส่วนใหญ่ มาถึงของจริงที่วิ๊งงงงงดีกว่า...เพื่อนซี๊โทรมาทีไรก้อจะ... ป้าๆช่วยเปลี่ยนเสียงริงโทนโทรศัพท์ให้มันทันสมัยหน่อยดี้ ได้ไง...ชั้นไม่ยอมหรอก ^^" จนกว่าจะได้เสียเป็นเมียปั๋วชั้นถึงจะยอมเปลี่ยน พี่ปูค๊ะ...ทราบแล้วเปลี่ยน ป่านนี้แกขนตูดหลุดแล้วม๊างงงง5555555 ขำขำวันอากาศร้อนค่ะ   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2552 16:13:32 น. Counter : 2032 Pageviews.   16 comment Share Tweet

• พุกไม้
• ดาริกามณี
• ชมพู่มะเหมี่ยว
• EyE[s]
• ตากล้อง
• Q.NUH
• nattabe
• ชลสิทธิ์
• aston27
• LASIP
• tk_station
• มินทิวา
• azamiya
• deco_mom
• ...วัยกลางคน...
• kchai
• My_Sanctuary
• KhunnongOrn
• เหนือฟ้า พาไป
• nutthed
• แอบชอบ คห. ข้างล่าง
• กะว่าก๋า
• I am just fine^^
• pimpagee
• jqclub
• หมอหมู
• wbj
• กระติ๊บน้อย
• Webmaster - BlogGang

• รหัสไปรษณีย์
• BlogGang.com