พี่แหม๋วจ๋า มินเขิลลล นะคะ ฮ่า ๆ ๆ
วันนี้ ถ้านายยังไม่พยักหน้าหงึก ๆ เรียก
สงสัยมินว่า ต้องร้อยสายโทรศัพท์กันใหม่อ่ะนะ
อาจสายไหม้เอาได้นะคะพี่ ฮ่า ๆ ๆ
ขานั้นก็ไม่รู้เป็นไง เห็นหน้ามินเป็นไม่ได้
ไม่มีไรก็ต้องเรียก ไปยินฟังเขาเล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้ก็มีอ่ะนะคะ ฮ่า ๆ ๆ
ฝันดีนะคะพี่..มินจะไปเฝ้าพระอินทร์แล้วจ้า อิอิ..

อ่านแล้วเห็นภาพเลย สงสัยหม่ามี๊กับแม่ของหนูจะต้องเห็นภาพเดียวกันแน่ๆ ยายของหนูก็ทำขนมถ้วยขาย แม่เคยเล่าว่าเหนื่อยมากๆ ครอบครัวแม่เป็นศิลปินอยู่กันอยุธยาแต่ต้องเข้ากรุงเทพฯ มาทำมาหากิน

เห็นแล้วก็นึกถึงว่าบางกอกเราเคยมีรอยยิ้มให้กันมากมาย บางทีอาจจะต้องไปดูที่ฝั่งโขงอีกฟากแล้วก็เป็นได้ เพราะสมัยนี้คนกรุงเทพ มีแต่หน้าไม่ยิ้ม ขนาดขับรถก็จะเอากันให้ตายไปข้างหนึ่ง

แต่วันนี้หนูขึ้นมอไซค์ยิ้มได้จนขำกลิ้ง พี่ผู้หญิงวินประจำปกติหน้าเขาก็ไม่ยิ้มหรอกค่ะ พอดีวันนี้ฝนมันเริ่มตกแรงขึ้นๆ แกก็พามาทางลัด มีตาผู้ชายคนนึงใส่เสื้อขาวขี่ตามมาด้านหลัง พอถึงแยกเลี้ยวพี่มอไซค์คันหนูก็ ชะลอแล้วทำท่าเหมือนจะเลี้ยวเกิน คือทำท่าว่าจะเลยแล้วเลี้ยว คันหลังมารีบเลี้ยวไม่ยอมตามคันเรา

ผลปรากฏว่าคันเราเลี้ยวผ่านสะดวกแฮ คันหลังติดหลุมอากาศ ได้ยินเสียงพี่วินผู้หญิงพูดลอยๆขึ้นมา นี่ไงให้รู้ซะมั่งทางใคร นึกว่าเราทิ้งช่วงเหรอ ไม่เชื่อวินจะไปเชื่อใคร กร๊ากส์ หนูก็ขำ พี่เขาก็ขำ

แต่มินาน คันเสื้อขาวก็โผล่ตามมาต้อยๆ เจี๊ยก

นึกว่าไปแล้วนะเนี่ย ยังโผล่มาอีก

วันนี้ก็เลยขำกันยันลงรถ

..เส้นทางสายมิตรถาพไม่ต้องเดินทางไกลไปจนถึงไหนเลย



อันนี้ต้องขอบคุณที่รับหนูเข้ามาอยู่ในใจนับแต่วันแรกที่เจอกัน

ตอนนี้ขอบอกว่า ผงเข้าตาเราก็ไม่กลัว

แต่ที่หนูดื้อ เนี่ย ห้ามไม่ออกจริงๆนะคะ ไม่ได้แกล้ง แง้วววว

แวะมาเยี่ยมค่ะพี่แหมว สบายดีนะคะพี่

แอบไปอ่านย้อนหลังมา หนูปรับอารมณ์แทบไม่ทัน

หนูอยู่ทางนี้ คนที่นี่ก็แล้วแต่อารมณ์ นั่งรถเมล์ บางทีคนท้องโย้ขึ้นมา ก็ไม่ค่อยจะลุกให้ หรือบางคนอุ้มลูกเอนหน้าเอนหลัง คนที่นั่งก่อน ก็นั่งมองเฉย เหมือนเป็นธาตุอากาศ

ส่วนมากคนที่มีน้ำใจ คือคนมาลายู ตัวดำๆ แต่น้ำใจเค้าไม่ได้ดำตามตัว ต่างจากคนจีน ที่ผิวขาวแต่หาน้ำใจแทบไม่ได้เลย..

ปูลู..หนูแอบรอว่าเมื่อไหร่พี่แหมวจะเขียนบล็อกซะที..กระนั้นก็ยังตกขาว.. ไม่ได้อ่านตั้งสองบล็อคแน่ะ

แต่หนูไปอ่านมาแล้วหล่ะ..ทำไงได้ แอบรักคนบ้านนี้แล้วนี่เนอะ..เลยต้องมาเยี่ยมเยือน..ฮิ้ววว.

พวกลูกจ้างมืออาชีพอย่างพวกเรา

เม้าท์เจ้านาย หมายถึง การแสดงความจงรักภักดี


เอ๊า...ก้อเจ้านายอยู่ในหัวในใจเราตลอดเวลา

เวลาที่มินไปเฝ้าพระอินทร์ พี่เพิ่งจะสระผม


เมื่อคืนดูทีมลูกชาย U21 อัดอังกิดตรางูเล๊ะ 4-0



ขอบคุณน้ำใจไมตรีของมินอีกครั้ง



************************


น้องอร

เรื่องมอไซเราจะมีเรื่องขำขำทุกวัน

วินปากซอยที่มำงานพี่ก้อเหมือนกัน


วันก่อนพี่ไป ติ๊ดชึ่งแล้วไม่ได้ขึ้นวิน

พออีกวันเจอหน้า พิกุลทองน้องรัก หนึ่งในหนุ่มวิน


โห..พี่แหม๋วเมื่อวานไปไหนมา เขารอกันทั้งวิน


ผู้ชายรอชั้นทั้งวิน


น้องอร...หน้าตาหนูมันขี้เหล้าพอๆกับพี่


มันก้อเลยติ๊ดๆๆๆๆๆตื๊ดๆๆๆๆ



*****************************


แม่น้องเบนส์


พี่ก้อชอบหนูจังเลยที่หนูกตัญญูครอบครัว


ลูกของหนูจะต้องตอบแทนหนูอย่างดี


เรื่องของผู้หญิง อดีตบ้านน๊อกบ้านนอกอย่างครอบครัวพวกเรา


มีหลายสีสรรค์...



นี่ไงเวลาไปไหนมาไหนอย่าไปมองคนที่ดูดี


ต้องมองคนที่หน้าตาพอๆกับเรา...หัวดำๆหน้าเหลืองๆ


เหมือนพี่ตอนไปเดินเชิ๊บบที่ เวียนนา


หลงทาง หิวน้ำ



ก้อได้พวกอาหรับนี่แหล่ะคอยช่วย ชี้ทาง ซื้อน้ำ รอดตัวไป



อยู่เมืองนอกเมืองนา หัวดำๆแบบเราต้องยิ้มรับทุกสถานการณ์

follow your heart, follow your glass
love me, love my bottle




ใครไม่รู้หม่ามี๊ บ่นว่าเด๋วนี้ไปไหนก็กลับเร็ว
อยู่นานเด๋วตบะแตก

แถวบ้านหนูมีสีชมพูอ่อนนะคะพี่แหม๋ว
แต่ว่า


คนขับไม่ได้ขับหวานแหว๋ว
เข้ากับสีรถเลย -*-





กรี๊ดสสสสส์ เบรค!!
หนูจาลง ฮือๆๆๆๆ T__T

หวัดดีค่ะพี่แหม๋วขา
นี่กำลังเตรียมตัวออกจากบ้านอีกแล้วค่ะพี่
เดี๋ยวต้องไปร่วมพิธี การท่าเขาครบรอบ 30 ปีอ่ะ
ไปวางพานพุ่มและมีพิธีทางพราหมณ์บวงสรวงด้วยค่ะ
เสร็จแล้วก็คงไม่ได้อยู่กินเลี้ยงเขาหรอก..เฮ๊อ อด..ฮ่า ๆ ๆ
เพราะต้องรีบไประยองอึกค่ะพี่ ไปรับคืนรถเก่า 10 กว่าคัน
และส่งมอบรถใหม่เท่าจำนวนเดิมอีกค่ะ
แต่ มินตามไปทีหลังค่ะ ต้องรอตรงนี้เสร็จก่อน
พี่ไม่ต้องห่วงมินนะ เพราะช่วงหลังไปไหนจะเอาคนขับไปด้วยตลอดค่ะ
มีความสุขกับวันสีเขียวนะคะพี่
เมื่อเช้ามินเปลี่ยนชุด 2-3 ชุด ไม่รู้จะใส่ชุดไหนดีค่ะ
จะใส่เสื้อฟอร์มบริษัท มันก็เป็นเสื้อยืดอ่ะค่ะ
คงไม่เหมาะเท่าไร ใส่สวยเช้งมากไปก็ไม่รู้จะเหมาะหรือป่าว
ครั้นจะใส่ชุดขาว เดี๋ยวเขาก็จะนึกว่ามินมากับพวกพราหมณ์อ่ะนะคะ ฮ่า ๆ ๆ

น้องอร...ขอให้แฮ๊ปปี้ๆๆ


*************************


หนูทิ


นึกภาพออกเลยว่า พี่เขาชอบแถมอีกป้าย


อิจฉาคนได้พักร้อนตั้งวันนึงแน่ะ


******************************


มินคราวหน้าใส่ชุดให้งามเช๊งเลยน๊ะ...



เราต้องสวยทู๊กวัน จำไว้...อย่าหยุดสวย



เหมือนพี่ ซ๊วยสวยทู๊กวัน

สวัสดีค่ะพี่สาว ^^



พูดถึงการโดยสารยานพาหนะ ก็อยากให้เค้าทำไว้รองรับคนทุกรูปแบบเนอะพี่ เสียภาษีให้รัฐเท่าๆกัน ดูแลกันหน่อยเถอนะ ขนาดตอนรถไฟฟ้าเสร็จใหม่ๆ หนูร่างกายครบ แล้วก็ไม่แก่เท่าปัจจุบัน ไต่กว่าจะถึงสถานี....แทบขาดใจ ^^"



บรรยายความวุ่นวายแถวบ้านนอกได้เห็นภาพซะพี่....นึกออกแบบใสๆ...ก็เค้าเองก็คนบ้านนอกด้วยนี่นา...หุหุหุ ^^



ตอนไปเรียนปีหนึ่งที่รังสต นั่งรถไฟขึ้นจากสามเสน ได้ตู้เสบียงที่ผักผลไม้นั่งมองบรรยากาศข้างทางด้วยกัน...สุขี สุขัง...วะตะสัง..ขารา...หลายๆค่ะ...



เร่องถนนสายมิตรถาพ....คงแบบพี่ว่ามังคะ ^^"

ขึ้นสะพาน...

ข้ามสะพานลอยแทบขาดใจ พี่ก้อเห็นภาพหนูเลย อิอิ

ตอนนี้นึกถึงเพลง ควันสีชมพู

ของคุณพงษ์เทพ



ตกคิว ตกค้าง อ้างว้างนอนหนาวหน้ารถ


เงินเดือนมันก้อหมด ฯลฯ ลั๊ลลาๆๆ

กี่ครั้งก้อยังยืนยันว่า ควันรถพี่เป็นสีชมพู

เพลงพี่แหม๋วร้องยากจังครับ 555
แถมชวนกินขี้ควายอีกต่างหาก 5555




หมิงหมิงฉีดยาร้องจึ๊กเดียวครับ
ตอนที่เข็มจิ้มเนื้อนั่นล่ะครับ 555

หม่ามี๊คะ ขอบคุณมากมายในช่วงเวลาแห่งความสุข

และความรู้จริง รู้ใจของหม่ามี๊

แแวะมาลงชื่อก่อนเลย ว่างๆ ไปฟังเพลงที่บล๊อคอรนะคะ ว่าแต่เมื่อวานมีแต่คนได้ใจ มีแต่คนชมเรา อ๊ะหุหุหุ

บอกพ่อตู้ว่ากาบ๊าบอร่อยมาก อรมากินของแม่ครึ่งนึง อร่อยจริงๆ คริๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวนี้ผู้ใหญ่บางรายมีหลานรักก็โดนหักเหลี่ยม อะหุหุหุ

พี่รู้แล้วจานก๋า...


พี่จะต้องมีเพลงประจำตัวระหว่างพี่กับหมิงหมิง


ชวนกันกินขี้ควายซ๊ะด๊าย ป้าแหม๋วเนี่ยโน๊ะ


*****************************


น้องอรยินดี ยินดี๊ ...


จะเอารูปอาหารลงให้คนเฒ่าคร่ำครวญ...ดีไหมหนอ

อ่านเพลินไปเลยค่ะพี่แหมว