แอ๊ ---ไม่รู้วิธีที่แก้เซฟทับเหมือนกันอ่ะจ้ะ แงๆๆ

กร๊าซซซซซ!! เซฟทับเหรอคะ พี่เก๋ปิดรูปกับโปรแกรมไปหรือยังคะ ถ้ายังให้คลิก history ในหน้าต่างเล็กๆ ขวามือแล้วเลือกตอนก่อนย่อภาพค่ะ เสร็จแล้วค่อยเซฟไฟล์ชื่อใหม่นะคะ แต่...อย่าเพิ่งปิดโปรแกรมนะคะพี่ ปิดแล้วกู้คืนไม่ได้ค่า!!!

ระหว่างกรี๊ดเรื่องเซฟทับ กรี๊ดรูปก่อนค่า!! งามมาก!!!

ทั้งสองภาพสวยไปคนละแบบเลยค่ะ แต่ไม่แปลกใจที่ภาพล่างดูดีกว่า เพราะกรอบของ bloggang เป็นสีเทาเลยเข้ากับรูปข้างล่างมากกว่าค่ะ แต่ถ้า background เป็นสีทองอร่าม รูปข้างบนต้องสวยกว่าชัวร์ สรุปคือรูปสวยอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับเครื่องเคราประดับรอบๆ ค่ะ ^^

แง....แต่ถ้าเซฟทับไปแล้วไม่เป็นไรนะคะพี่ รูปหน้าขอ Y กระฉูดเลยนะคะ พิมพ์แจกวันวาเลนไทน์เลยค่ะ

อ้อ! ได้รับ Eternal Summer แล้วค่ะพี่ ขอบคุณมากนะคะ ดูแล้วตอนท้ายเรื่องที่ทะเลร้องไห้เลยล่ะค่ะ แต่เขาจบได้เจ๋งมา คือจบแบบไม่คาใจเลยค่ะ ตอนดูคิดไม่ออกเลยนะคะว่าจะลงเอยยังไง พอเห็นแบบนี้แล้วใช่เลย!!! สุดยอดจริงๆค่ะ ขอบคุณที่ส่งเรื่องดีๆ มาให้ดูนะคะ

ตาอ้วนที่บ้านไม่ได้ดูค่ะ เพราะ...เราดูฉาก love scene ย้อนไปย้อนมาราวๆ 10 รอบได้ แถมยังเปิด youtube แบบก้นเน้นๆ อีกค่ะ ส่อไปนิด เดี๋ยวสามีขอหย่าค่ะ

ขอให้กู้ภาพสำเร็จนะคะ

เราชอบรูปแรกมากกว่านะเก๋
ไหนๆเพื่อนก็เรียนแพทย์แผนไทยแล้ว นอกจากสมุนไพรรักษาโรคตับแล้ว ช่วยดูเรื่องไซนัสให้หน่อยซิ แล้วก็การชาปลายมือปลายเท้าด้วยเน้อ ขอบคุณล่วงหน้าเด้อเพื่อนรัก

หวัดดีเช้าวันทำงานอีกวันนะเก๋ ไปนอนก่อนเน้อ ช่วงนี้ควงดึกบ่อยค่ะ

วันนี้เพิ่งวันอังคารเอง อยากให้ถึงวันศุกร์เร็วๆจัง แล้ววันเสาร์-อาทิตย์เราจะได้ทำงานอย่างเต็มที่ (อ้าว) .......

ไม่ได้แวะเข้าบล็อคพี่เก๋หลายวัน มีภาพงามๆโผล่ออกมาอีกแล้น อ่านเรื่องย่อของพี่เก๋บวกพลังจิ้นของพี่โอ ก็โอละหนอเช่นนี้แล........

ช่วงนี้กำลังติดนิยายในบอร์ดปิดอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ เลยใช้เน็ทที่บ้านอ่านมา 2 วันแล้ว อยู่ที่ทำงานงานยุ่งมาก มีแต่งานบัญชาแทรกแซงตลอด ตอนนี้ท่านบอสๆบินไปสัมมนาที่ต่างประเทศกันหมด แต่งานเราไม่หมดตามนี่ดิ เหนื่อย

เข้ามาดูรูปพี่เก๋บ่อยๆ ก็เลยอยากวาดภาพมั่ง ร่างๆใส่กระดาษไว้ แต่สงสัยคงไม่ได้ลงสีง่ะ อยากลองใช้ PS ดูบ้างเหมือนกัน เคยใช่แต่ใส่ background แต่ไม่เคยใช้ลงสีเลยค่ะ เพราะจำได้ว่าเวลาต้องทำ selection น่ะเหนื่อยมากเลย (อันนั้นแค่ทำภาพตัดปะธรรมดา)

ขอวิจารณ์รูปเล่นๆหน่อยนะคะ (อย่าซีเรียสน้า) โทนสีที่ PS แต่งแล้ว ให้ความรู้สึกเหมือนภาพสีในหนังสือเรียนภาษไทยรุ่นมานะมานีชูใจเลยอะ สงสัยจะอินกับรูปกระท่อมน้อยกลางนา......

สุดยอดมาก
เก็บรายละเอียดได้เนี้ยบจริงๆ ครับ

ใช้สีอะไรระบายครับ สวยจังเลยครับ


ส่วนภาพที่เซฟทับไปนี่...ไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน
เสียใจด้วยครับ

มาตั้งแต่วันแรกที่ไปบอกแระ เม้นซะยาว เดี้ยงหายไปหมดเรย

จะบอกว่า...
ภาพสองสวยกว่า
555555 ก็มานสวยกว่าจริงๆอ่ะ ให้ความรู้สึกดีกว่าด้วย

แม่น้องรันยอมแพ้คอมฯมาตั้งนานแระ เก๋ยังทำใจไม่ได้อีกเหรอ

หวัดดีเพื่อนสาว อากาศกทม.เย็นไหม ที่บ้านเรานะหลังฝนตกก็อากาศเย็นมากๆเลยค่ะ นึกว่าจะหายหนาวแล้วแต่ก็ยังมีมาอีก ดูแลสุขภาพด้วยนะเก๋ เป็นห่วงจ๊ะ

เช้าแล้วคะเก๋ อากาศเย็นมาก ปวดโพรงจมูกมากเลย ง่วงด้วยค่ะ

มาสวัสดีอีกแล้วค่า เก๋

อูย เกิดโศกนาฎกรรมกับรูปภาพไปอย่างน่าเสียดายจัง วิธีการแก้เซฟทับ หากยังไม่ปิดโปรแกรมก็ยังมีโอกาสอ่ะ

แม้วเคยเกิดกรณีคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกัน แต่เป็นที่โปรแกรมมันเจ๊ง จนเลเยอร์มากมายหายเรียบน่ะค่ะ กู้ไม่ได้... นั่นก็ทำช็อกไปเลยเหมือนกัน โชคดีอยู่อย่างเดียว คือ มันเป็นภาพไม่งานส่ง

อ้อ หากพิมพ์โปสการ์ด ความละเอียดแค่ 300 dpi ก็เอาอยู่แล้วจ้า ^^
แม้วเคยส่งไฟล์ไปสนพ. 300 dpi เหมือนกัน แล้วเขาสามารถขยายเป็นโปสเตอร์ขนาด A 1 ได้ด้วยค่ะ เกรนภาพไม่แตก (ทั้งนี้อาจจะขึ้นอยู่กับโรงพิมพ์ด้วยอ่า

ได้มาดูรูปหนุ่มงามๆ ของเก๋ให้เกิดกำลังใจ แล้วจะกลับไปทำงานต่อแล้วค่ะ ฮือ...

คิดถึงค่ะ--

เราชอบรูปบนมากกว่า
รูปล่างดูมืดมนไงไม่รู้

ว้าวววว สุดยอด...หนูชอบรูปบนตรงสีทอง ๆ แล้วแสงออกอุ่น ๆ เหมือนตอนพระอาทิตย์ตก งามมาก ๆ เลย ชักจะคิดถึงบ้านซะแล้วล่ะค่ะ
ประทับใจการเก็บรายละเอียดของ ท่าน Walk เหมือนเดิมค่ะ เพราะเวลามองภาพแล้วคล้ายกับจะเห็นไปถึงหัวใจของคนวาดเลย ก็รายละเอียดยิบย่อย ท่าน Walk เก็บได้ซะหมดนี่คะ แล้วบางรูปนี่งามจนอยากไปนั่งดูตอนวาดด้วยล่ะค่ะ
ช่วงนี้งานที่หนูทำต้องออกต่างจังหวัดบ่อย ๆ อาจจะไม่ค่อยได้แวะเวียนมาเยี่ยมนะคะ

ขอบคุณ คุณหนูโอสำหรับคำตอบเรื่อง เฮป้าฯ จากกระทู้ที่แล้วค่ะ พอได้คอมเม้นอื่น ๆ ด้วย ยิ่งทำให้ได้ความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรไทยเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ

หวัดดีจ้าเก๋ ฝนตกทั้งคืนเลยเพื่อน ไม่รู้ว่าฤดูอะไรกันแน่หรือว่าเป็นเพราะโลกร้อน อากาศเลยเป็นแบบนี้

คุณแพนด้า -
สวัสดีค่ะ

นู๋โอ-
ฮือๆ พี่ปิดโปรแกรมไปเรียบร้อย อย่างไม่รู้ตัวเลย มารู้เอาอีกทีว่าเซฟทับก็ตอนที่เปิดเครื่องใหม่เพื่อเอารูปใหญ่มาจัดการล่ะ เปิดหาอยู่ตั้งนานก่อนจะตั้งสติได้ว่าเอิ้ก ที่รูปมันหายเพราะตูเซฟทับไปแล้ววววววววว
ตอนนี้ทำใจได้แล้วจ้ะ วาดใหม่ได้ ฮึ่ม
เรื่อง eternal summer ขอบอกว่าตอนพี่เม้าเรื่องนี้กับน้องRUBIS (แห่งOZ...และก็เป็นแฟนSWEETฯด้วยนะ) พี่ก็พู
ดประโยคเดียวกันกะโอนี่แหละ "ดูฉาก love scene ย้อนไปย้อนมาราวๆ 10 รอบได้ " มาอ่านจากโออีกทีก็อดขำไม่ได้ว่าเรานี่เป็นโรคเดียวกันเลย 555 แต่โอไม่คาใจเลยเหรอกะตอนจบอ่ะ พี่อยากให้พระเอกตะโกนว่า ฉันรักนายให้มันชัดๆอ้ะ(ให้มันจบหวานแหววเหมือนการ์ตูนY) อยากไปเกาะแข้งเกาะขาให้โอช่วยวิจารณ์เรื่องนี้ให้หน่อยเพราะจะเป็นการวิจารณ์เชิงจิตเวชที่เริ่ดมากกกกกก เท่าที่อ่านวิจารณ์เรื่องนี้มา แต่ละคนก็ความเห็นไม่ค่อยตรงกันจ้ะ คนนิยมYก็จะสรุปเข้าข้างความYส่วนพวกชายปกติก็ให้ความเห็นไปอีกแบบ

ยา-
เดี๋ยวจะรวบรวมให้นะจ๊ะ สมุนไพรอายุวัฒนะก็มีนะ ^^
ว่าจะโทรหายาตั้งแต่เช้า แต่มีงานเข้ามาตลอดเลย ขอมาตอบทางนี้ก่อนน้า ตอนนี้อากาศทางโน้นเริ่มร้อนรึยัง ยาจะได้สบายจมูกขึ้นมั่ง

ขวัญ-
ยินดีจ้ะ ที่ขวัญรู้สึกอยากวาดรูปขึ้นมาอยากทำอะไรรีบทำกันเถอะก่อนน้ำท่วมโลก(เอ๊อะ แฟนตาซีอีกแล้วเรา)
PSนี่พี่ก็เซ็งมากเวลาต้องselection โดยเฉพาะเวลาselectละเอียดแทบตายแล้วกดพลาด ต้องทำใหม่เนี่ย ไมเกรนรับประทานเลยแหละ
พูดถึงมานี มานะ พี่นั่งนึกอยู่ตั้งนานว่าพี่เคยได้เห็นภาพสีของเรื่องนี้ด้วยเร้อ จำได้ว่าเห็นแต่ภาพขาวดำอ่ะ หึหึ เหมือนย้ำเตือนว่าพวกเรามันรุ่นเดอะยังไงชอบกลมั้ยคะคุณน้อง ^///^
จำได้ว่าตัวละครที่ชอบที่สุดคือ"เพชร" กับ "เกษตรอำเภอ"ล่ะ ว้าว คิดถึงจัง
ถ้าเอาเรื่องมานี มานะ มาให้เด็กสมัยนี้เรียนจะเป็นไงน้อ

คุณทุเรียนกวนฯ-
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ เราใช้สีน้ำลงบางๆ แล้วแต่งภาพในPhotoshop ค่ะ ยังใช้PSไม่เก่ง พอจะทำได้ทุกขั้นตอนอะค่ะ(ใช้เป็นแต่ฟังก์ชั่นพื้นฐาน)

คุณแม่น้องรัน-
ขอบคุณสำหรับเมนท์ยาวๆที่หายไปนะคะ เข้าใจเลยค่ะ เก๋ทำอยู่บ่อยๆเลยค่ะ เมนท์ซะยาวแล้วนิ้วตัวเองนี่แหละไปพลาดกดescape หายแซ้บหมดเลยค่ะ

แม้ว-
คิดถึงจังเรยยย ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องรูป ได้ยินแล้วมีกำลังใจขึ้นมาว่าอาจยังไม่ต้องทำใหม่
เห็นรูปปกนิยายฝีมือแม้วตามร้านหนังสือแล้วบังเกิดกำลังใจอยากวาดรูปเหมือนกันจ้ะ^^
ว่าแต่โดจินหงสาฯของพวกเรา......เอ่อ เรื่องจริงหรือฝันไปหว่า ที่คุยกันไว้อะ ฮือๆ

คุณadmirer-
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ คะแนนเสียงเท่ากันแล้วสิรูปล่างรูปบน

นู๋aruku-
"เวลามองภาพแล้วคล้ายกับจะเห็นไปถึงหัวใจของคนวาดเลย " วิ้วววว เขินจ้ะ สงสัยพี่จะเป็นคนหยุมหยิมเลยวาดอะไรยิบย่อย
ไปตจว.เหรอคะ ถ้าไปเชียงรายไปแวะพักที่บ้านพี่ได้เด้อ BON VOYAGEนะคะ

อ้าว นึกออกแต่ขาวดำหรือคะ แต่ทำไมขวัญนึกออกเป็นภาพสีล่ะ เราจำได้ว่าเป็นภาพสีจริงๆนะ ยังจำภาพมานีไปโรงเรียนวันแรก หรือวันที่ชูใจช่วยย่าทำห่อหมก ยังจำภาพสีใบตองได้ติดตาเลย แต่ถ้าเป็นระดับเล่ม ป.5 - ป. 6 แล้วรู้สึกว่าเป็นภาพขาวดำค่ะ แต่เคยอ่านที่ไหนไม่รู้เกี่ยวกับเมื่อมานะมานีชูใจปิติเพชรโตเป็นผู้ใหญ่แล้วใครเป็นอย่างไรกันบ้าง แต่จำเรื่องไม่ได้แล้วค่ะ 5555 แสดงให้เห็นว่าหัวสมองเด็กน่ะดีกว่าผู้ใหญ่จมเลย ตอนเป็นเด็กจำทุกอย่างได้หมดเลย จนป่านนี้ก็ยังท่อง วันหนึ่งม้าแก่นอนแผ่ชูคอ เด็กสิบคนรอขอขี่ทุกวัน ได้อยู่เลย

ไม่มีตัวละครที่ชอบเป็นพิเศษค่ะ แต่ถ้าบอกว่าสงสารและเห็นใจใครในเรื่อง ก็คงเป็นเพชรนี่แหละ

เรื่องที่คุยกันนี่บอกวัยจริงๆ

ส่วนเรื่องวาดรูปคงพักไว้ก่อนค่ะ งานเยอะมากจนสะสางไม่ทัน งานของขวัญจะเป็นงานเกี่ยวกับการกับกำกับดูแลภาคธุรกิจค่ะ อยู่สายงานตรวจสอบ ตอนนี้กำลังเหนื่อยใจมากเพราะเวลาต้องไป deal กับ CEO ของบริษัทต่างๆ แล้วเจอทัศนคติของผู้บริหารที่ช่างเห็นแก่ตัว โกงเงิน ตกแต่งตัวเลขทางบัญชีได้อย่างน่าตาเฉย คือลงโทษทางกฎหมายไม่ได้ค่ะเพราะว่าเขาทำหลักฐานเอกสารหลบได้หมดเลย แล้วเวลาเอาขึ้นศาลก็จะหลุดหมดค่ะ คือไม่รู้พี่เก๋เคยได้ยินคำว่า substance over form หรือเปล่า คือรูปแบบน่ะทำถูกต้องตามกฎหมาย แต่เจตนามันไม่ใช่ค่ะ ทีนี้พอขึ้นศาลก็กลายเป็นว่านักกฎหมายใช้ form over substance ค่ะ มันก็เลยหลุด ขนาดส่งกรมสืบสวนคดีพิเศษไปแล้ว มันก็ยังจะหลุดอีก เหนื่อยมากเลยค่ะ

นึกถึงพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่าไม่มีใครเป็นคนดีได้ทั้งหมด แต่ต้องควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้ พอนึกถึงทีไรก็เจ็บใจค่ะเพราะเราเป็นหน่วยงานกำกับดูแลแท้ๆ แต่ช่วยเป็นแขนขาให้ประชาชนไม่ได้ค่ะ เวลาโดนประชาชนโทรเข้ามาต่อว่าก็แทบจะร้องไห้ทุกครั้งไป โดนว่าแรงๆก็เยอะเพราะส่วนใหญ่คนก็โทรมาที่สายตรวจสอบนี่แหละ ขนาดคนในหน่วยงานเดียวกันยังว่าเราเลยว่าตรวจสอบภาษาอะไรให้มันโกงกินได้

ตอนนี้อยากโทษนักกฎหมายบ้างเหมือนกัน แล้วทำไมปล่อยให้หลุดฟะ!!!!!

หวัดดีจ้าเก๋ พอดีค้นเจอจดหมายทีเก๋เขียนถึงเราสมัยปี45ช่วงที่เก๋อยู่แม่ฟ้า กะ เชียงของ มันคนละฉบับกันหนะฉบับหนึ่งปี45 อีกฉบับไม่รู้ปีไหน แต่ที่แน่เราได้รับตอนที่เราไปเรียนต่อ ที่พะเยา เนื้อหาใจความส่วนใหญ่ก็พูดถึงอาชีพที่พวกเราต่างไม่ชอบ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าไม่ชอบแต่ดันเรียน ตอนเรียนชีวิตก็ไม่มีความสุขอยู่แล้ว(สำหรับเรานะ ของเก๋อาจไม่เหมือนเราก็ได้)ต้องทนลำบากมากมายไม่สามารถเรียนในสิ่งที่อยากเรียนได้ พอจบมาก็ต้องมายืดอาชีพเหล่านี้ ทำงานไปเรื่อยๆแล้วก็เริ่มเบื่องาน อันที่จริงสิ่งที่เราเบื่อคงเป็นเพื่อนร่วมงาน และก็ระบบงานที่หาทางออกไม่เจอเราดีใจที่เก๋หลุดออกจากระบบพวกนี้ไปซะที คงเหลือแต่เราที่ยังต้องทำงานในระบบนี้อีก ช่วงนี้เราก็มีปัญหาเกี่ยวกะงานที่ทำอยู่ การทำงานตามอาชีพที่เป็นอยู่มันก็ทำได้ถึงแม้จะไม่ชอบแต่เราก็ตั้งใจทำแบบดีทีสุด แต่พอเขาให้เราทำอย่างอื่นที่เกี่ยวกับเอกสาร ทวงงานต้องรับผิดชอบหลายๆอย่างพร้อมกัน ในขณะที่พวกเขามีคนที่สามารถทำได้มากกว่าเรา แต่ก็เอาเราไปทำงานอย่างนั้นอีก ซึ่งทำให้เราเครียดเพราะงานแต่ละอย่างที่ให้ทำต้องคิดและวิเคราะห์ ออกแบบว่าจะทำยังไง ประมาณต้องคิดเป็นต้องบริหารจัดการให้ได้ซึ่งมันไม่ใช่หน้าที่หลักของเรา พอเราทำไม่ไหวก็บอกว่าต้องอดทนแต่ปัญหามันไม่ได้แก้ไข เราว่ามันน่าจะหาผู้มีประสบการณ์เข้ามาแก้ไขแทนที่จะดองเราไว้งานก็ไม่เดินเพราะเราไม่มีงานส่ง ก็ทำไม่เป็นนี่นา อยากมีชีวิตอิสระเหมือนเก๋จัง ทำงานแบบไม่ต้องกดดัน
มาบ่นให้ฟังเฉยๆค่ะ จะไปนอนแล้วนะเพื่อน ปวดหัว

ขวัญ-

"อ่านที่ไหนไม่รู้เกี่ยวกับเมื่อมานะมานีชูใจปิติเพชรโตเป็นผู้ใหญ่แล้วใครเป็นอย่างไรกันบ้าง" นี่ ใช่ใน a day รึเปล่าน้อ เล่มนี้พี่ซื้อไว้ด้วยล่ะ

"จนป่านนี้ก็ยังท่อง วันหนึ่งม้าแก่นอนแผ่ชูคอ เด็กสิบคนรอขอขี่ทุกวัน ได้อยู่เลย"
v
v
ง่า...พี่จำไม่ได้แม้แต่นิดเดียวเลยแหละ ทั้งที่สมัยเรียนได้topวิชาภาษาไทยนะเนี่ย ถนัดเป็นนกแก้วนกขุนทอง เรียนเพื่อคะแนนจริงๆ พอเวลาผ่านไปไม่เคยจำเนื้อหาอะไรได้เลยแฮะ จำได้แต่ความรู้สึกรางๆว่าเศร้า/สนุกแค่นั้นเอง แต่พ่อแม่พี่สิ เรียนไม่เคยได้top แต่ยังจำไอ้ที่เคยเรียนเมื่อ 50 ปีก่อนชนิดท่องกลอนสอนเราได้เป็นฉากๆ


อ่านเรื่องงานของขวัญแล้ว รู้สึกว่าเป็นโลกอีกใบที่พี่ไม่เคยได้สัมผัสเลย ศัพท์เฉพาะทางกฎหมายนั่น พี่ก็ไม่เคยได้ยิน พี่มันเป็นประเภทที่ว่าถ้าต้องdealกับใครแล้วอึดอัดใจ จะหลบเลี่ยงทันที และบังเอิญโชคดีที่ลักษณะงานของพี่มันอิสระ ถ้าไม่ชอบใจก็เปลี่ยนได้แต่พอทำบ่อยๆเข้าก็ชักติดเป็นนิสัยจะให้กลับไปอยู่ในองค์กรอะไรก็อาจจะไม่ได้แล้ว และรู้สึกว่าตัวเองขาดการรู้เท่าทันสังคม และกลายเป็นเด็กน้อยไปเลย
บางทีก็ยังแอบคิดว่าถ้าเรายังอยู่ในองค์กรอาจจะมีทางทำอะไรดีๆเพื่อสังคมได้ง่ายกว่าล่ะมั้ง

ดังนั้นเวลาคนนอกอย่างเรา ได้ยินได้ฟังเรื่องราวความอึดอัดใจของคนที่ทำงานในองค์กร พี่จะรู้สึกว่า มันเป็นความอึดอัดที่มีคุณค่ามาก(รู้สึกอย่างนั้นจริงๆจ้ะ)
ตอนนี้ยังอายุน้อย มีพลังจะเผชิญหน้ากับความอึดอัดได้ ก็ทนไปก่อนเถอะนะ อย่างน้อยก็ทำให้มีความเป็นผู้ใหญ่ ได้รู้เท่าทันความเป็นไปในสังคม แล้วก็ค่อยๆคิดถึงรูปแบบชีวิตที่เราอยากเป็นจริงๆไปเรื่อยๆ ถ้าถึงวันที่ทนไม่ไหวแล้วจริงๆการจะออกมาจากตรงนั้นก็ง่ายนิดเดียว

เป็นความรู้สึกส่วนตัวของพี่เองว่า ถ้าเราได้รับอิสระเร็วไปมันอาจจะไม่ดีน่ะ เพราะอิสระคือยาเสพติด เมื่อได้มันมาแล้วก็อยากได้เพิ่มอีกเรื่อยๆ

"นึกถึงพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่าไม่มีใครเป็นคนดีได้ทั้งหมด แต่ต้องควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้ พอนึกถึงทีไรก็เจ็บใจค่ะเพราะเราเป็นหน่วยงานกำกับดูแลแท้ๆ แต่ช่วยเป็นแขนขาให้ประชาชนไม่ได้ค่ะ เวลาโดนประชาชนโทรเข้ามาต่อว่าก็แทบจะร้องไห้ทุกครั้งไป โดนว่าแรงๆก็เยอะเพราะส่วนใหญ่คนก็โทรมาที่สายตรวจสอบนี่แหละ ขนาดคนในหน่วยงานเดียวกันยังว่าเราเลยว่าตรวจสอบภาษาอะไรให้มันโกงกินได้ "
V
V
อือม์..เข้าใจความเซ็งจ้ะ แต่ไม่รู้จะให้กำลังใจยังไงดี เพราะถ้าดูจากคนใกล้ตัวพี่ จะเป็นคนที่เลือกหนีออกมาจากสิ่งที่ทนไม่ไหวทั้งนั้น อย่างพ่อพี่ก็เคยเป็นผจก.หญ่ายที่รับหน้าที่โกงภาษีให้บริษัทมาก่อน แต่ตอนนี้มาเป็นเกษตรกรแล้ว (ก็สุขดี แต่ไม่ค่อยมีตังค์ ทุกวันนี้เลยจับเข่าคุยกันเสมอถึงการใช้ชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง)
ส่วนคนรู้จักอีกคนเคยรับราชการกรมป่าไม้ ทนการโกงกินไม่ไหว ตอนนี้เลยไปอยู่ตจว.ทำเวบไซต์แจกต้นไม้ฟรี แฮ้ปปี้สุดๆ

แต่ แต่ แต่ ถ้าคนคิดดีหนีออกมาหมด องค์กรคงยิ่งแย่เข้าไปใหญ่อะน้า~~~!!!!!!!!
ดังนั้น ถ้าขวัญทนได้ ก็ทนไปก่อนเถอะน้า(อ้าว) คิดซะว่า เรียนรู้ความชั่วเอาไว้ เพื่อที่จะได้สร้างความดีในอนาคต(เอ๊อะ~!)

แล้วแวะมาระบายเป็นพักๆก็ได้จ้ะ ถ้าพอจะช่วยได้บ้าง

โอ ยายังเก็บจ.ม.ไว้อยู่เหรอ
เพิ่งรู้นะว่าเพื่อนเคยอึดอัดถึงขั้นร้องไห้ (นึกหน้ายาตอนร้องไห้ไม่ออกแฮะ ก็หญิงแกร่ง(แต่เป็นภูมิแพ้)ซะขนาดนั้น)

"อันที่จริงสิ่งที่เราเบื่อคงเป็นเพื่อนร่วมงานและระบบงานที่หาทางออกไม่เจอ"
V
V
ประโยคนี้แทนใจได้ดีสุดๆเลยจ้ะ ตอนนั้นเราก็คงรู้สึกอย่างที่ยาว่านี่แหละ เลยลาออกมา(แต่ของเรามันมีเหตุผลอื่น อย่างเรื่องเงินด้วยอะนะ) อย่าว่าแต่ยาหาทางออกไม่เจอเลย ไอ้เราออกมาแล้ว ก็ยังมาเจอทางใหม่ที่หาทางออกไม่เจออีกเหมือนกันจ้ะ คุยเรื่องนี้แล้วก็นึกถึงประโยคจากการ์ตูนที่ว่า "มนุษย์เราคือประติมากรรมที่มีข้อบกพร่อง"และก็"ไม่มีคำตอบให้กับทุกสิ่งเสมอไป"

เมื่อยังหาทางออกกันไม่ได้ เราก็เก็บดอกไม้รายทางกันไปเรื่อยๆจนกว่าจะเห็นทางสว่างละกันนะ ยาเอ๊ย

ยาเป็นคนน่ารักมากนะ เวลาเซ็งก็มีธรรมะเป็นวิตามินชูกำลัง(ส่วนเรามีการ์ตูนYเป็นยาโด๊ป หุหุ)

อาทิตย์หน้าว่าจะกลับเชียงราย3วันจ้ะ ถ้าจัดเวลาได้จะไปหานะ

มาเยี่ยมใกล้เช้าแล้วนะเนี่ยเก๋ สงสัยยังไม่ตื่นแฮะ หนังเรื่องที่เก๋ส่งมาให้ดูมัน มีแต่ภาษาจีนกะภาษาปะกิตอะเก๋ ไมไม่บรรยายไทยเพื่อน อดฟัง แต่ต้องใช้เวลาในการดูหลายรอบหน่อยไม่คุ้นกะภาษาปะกิต

เรากลับชอบภาพจริงมากกว่า หรือเป็นเพราะเราชอบภาพสีโทนร้อน + ชอบสีสด ปกติเป็นคนชอบเส้นที่แท้จริงกับสีที่แท้จริง มากกว่ามหัศจรรย์โฟโต้ช็อปค่ะ

แต่พูดอีกแบบก็โลวเทคโนโลยีด้วย เพราะจำใจมาหัดเอาเมื่อปูนนี้เพราะเเอนตี้โฟโต้ช็อปมาก่อน มาตอนนี้ก็ตามพวกเด็กๆเขาไม่ทันละค่ะ

เราก็ชอบภาพจริงอ่ะคะ

ที่จริงก็สวยกันทั้ง2ภาพ
แต่ว่ารูปจริงจะดูมีสเน่ห์กว่านะเราว่า งูภาพจริงจะดูเปล่งแสงออกมาจากผิวได้ ดูขลังๆ พอมาดูงูที่ปรับสีแล้วเหมือนไฟดับอ่ะค่ะ เหอๆ


ปล.ดูภาพนี้แล้วคิดถึงเรื่องดาร์เรน แชน เลยค่ะ>_<

ภาพสวยมาก ๆ เลยค่ะ และส่วนตัวเราชอบภาพสีจริงมาก ๆ ไม่ใช่ภาพที่ปรับสีจะไม่สวยนะคะ แต่เราชอบโทนสีทองสว่างภาพบน...มันแลทำให้ดู ความสัมพันธ์(มีด้วยฤา) ระหว่างเจ้างูกับเด็กหนุ่ม ... ไม่ใช่การคุกคาม และ จะบอกว่ายังไงดี ไม่มีนอกมีใน เป็นมิตรภาพหรืออะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น แต่ภาพที่ปรับสีแล้ว ความสว่างจะถูกปรับลดลง เลยทำให้รู้สึกว่า...ถ้าเด็กหนุ่มทำอะไรไม่ถูกใจเจ้างูใหญ่..มันอาจจะรัดจับกินเมื่อไหร่ก็ได้ แม้ตอนนี้จะผูกสมัครรักใคร่กันดีก็ตาม

เพ้ออะไรไม่รู้..5555+++ ภาพสวยมาก ๆ เลยค่ะ สุดยอดทั้งลายเส้นและลงสี ละเอียด งามมากก ๆ