กวีธรรมะ ทุกข์สุขอยู่ที่ตัวเรา
การฟังธรรม ให้เข้าใจคือการพิจารณาไปตามกระแสธรรม
กระแสธรรมก็อยู่ที่ใจของเรา
ใจเรานั่นแหละ เป็นผู้มีกระแสธรรม
ความร้อนใจก็เพราะขาดความเย็น
ความเย็นเป็นธรรมะคือดับร้อนใจ ความไม่สงบใจ
เป็นกระแสของความคิดนึกเรื่องเก่า ๆ เรื่องใหม่
ที่ไม่สบายใจ เราก็เอากลับมาคิดใหม่
ก็กลาย เป็นเรื่องไม่สงบสุข เราต้องรู้จักห้ามใจ
คนเราที่ว่ามีกิเลสน่ะ
ที่จริงไม่ใช่เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร
แต่ถ้าสะสมไว้ ก็มีทุกข์...
กิเลส นั้นแปลว่าเครื่องเศร้าหมอง ทำให้เศร้าหมองใจ เช่น
เราให้ทาน (สลัดออก) ไม่เป็น ยึดสมบัติของเรา แก้วแหวน บ้านเรือน
ทรัพย์สมบัติ แม้แต่ความคิดนึกก็ยึดว่าเป็นของเรา
เมื่อเราเสียสละไม่ได้ ก็เศร้าหมอง (กิเลสครอบงำ)
เกิดความเสียดายถ้าทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องเสียไป
คนเราเมื่อเสียดายแล้ว
เมื่ออะไรไม่สมหวัง ก็จะเกิดความคับแค้นใจ
เกิดความกังวล เกิดความโกรธ ความชังขึ้นมา
เพราะไม่พอใจสิ่งที่เราเสียไป
ธรรมะจึงสอนให้เรารู้จักคำว่า เสียสละ ละวาง
โดยเราใช้สมาธิ สมาธิ คือ ความตั้งใจมั่น เช่น
เรามาหัดภาวนา หายใจเข้า พุท หายใจออก โธ จะได้ไม่ไปยึดอารมณ์ภายนอก
(คิดเรื่อง อดีต อนาคต ) นั่นคือใจไม่รู้ปัจุบัน
ถ้ารู้แล้วนะ..ดึงใจออกมา รู้ความเป็นจริง..
นี้ เรียกว่า ลมละวาง ลมไม่โกรธไม่ชัง
ไม่หวงไม่หึง ไม่เสียดายอะไร
ใครจะดีจะชั่วเรื่องของเขา มันรู้ว่าดีชั่วที่ตัวเรา
ที่มา dhammathai.org
| Create Date : 06 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 6 ตุลาคม 2557 8:35:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 841 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
