มารปรารถนา ตอน โชคร้ายรอบสอง 50%
เดี๋ยววันนี้เรามาทบทวนบทเรียนที่คุณครูสอนไปหน่อยนะคะ ไหนลองจีบคว่ำให้ดูหน่อยสิคะแล้วพูดไปด้วยนะคะ เด็กๆ ก็ทำตามที่เธอพูด ด้วยการหักข้อมือลงและใช้ปลายนิ้วชี้จรดกับปลายนิ้วหัวแม่มือ จีบคว่ำค่ะ เด็กหญิงทั้งสามทำตามอย่างน่ารัก ต่อไปจีบหงายค่ะ ทุกคนก็พลิกแขนขึ้นและเอ่ยชื่อท่าออกมา จีบหงายค่ะ ต่อไปตั้งวงค่ะ เด็กๆ ก็ยกมือซ้ายขึ้นมาเสนอคิ้ว ส่วนอีกมือหนึ่งก็จีบหงายยังบริเวณเอวเล็ก ตั้งวงค่ะ มณีไพรำก็ปรบมือชมเชยลูกศิษย์ตัวน้อยของตนเอง เก่งมากค่ะเด็กๆ คราวนี้เรามาเริ่มเรียนรำให้เข้ากับจังหวะเสียงเพลงกันนะคะ ด้วยท่าสอดสร้อยมาลาค่ะ เมื่อกี้เราตั้งวงด้านขวาอยู่ใช่ไหมคะเด็กๆ แต่ว่าตอนนี้เราจะเปลี่ยนให้ไปอยู่ในท่าตั้งวงด้านซ้ายแทนค่ะ ทำตามที่คุณครูมณีบอกนะคะ มือขวาจีบคว่ำ มือซ้ายกรีดออกค่ะ แล้วก็ยกมือซ้ายขึ้นไปเหนือคิ้ว ส่วนมือขวาก็เปลี่ยนเป็นจีบหงายไปวางไว้ที่เอวนะคะ โดยเด็กๆ ก็ทำตามอย่างว่าง่าย ธาวิตแอบมองเด็กๆ และคุณครูหน้าใส ที่กำลังสอนรำไทยทางด้านนอกด้วยความชื่นชอบ วงหน้าคมมีรอยยิ้มประดับอยู่ที่มุมปาก ปลายนิ้วยกขึ้นแตะไปยังคางคมสันของตนเองราวกับใช้ความคิด เปลี่ยนมาหลอกฟันคุณครูสาวคนนี้ดีกว่า นั่นเพราะว่ายามนี้ธาวิตเริ่มเบื่อคู่ควงที่ตนเองคั่วอยู่ บังเอิญกับที่ได้มาเจอกับเหยื่อชิ้นใหม่ที่น่าลิ้มลองยิ่งนัก อ้าววิตมาตั้งแต่เมื่อไรน่ะ ธารินทร์ก้าวลงมาจากชั้นบนมองเห็นน้องชายยืนทำท่ากอดอกยังด้านนอกของห้องนั่งเล่น เพิ่งมาเมื่อกี้เองครับพี่รินทร์ นึกยังไงให้ดาด้าเรียนรำไทยกันครับพี่รินทร์ ก็พี่อยากให้ดาด้าได้รู้จักวัฒนธรรมของไทยบ้าง พี่ก็เลยติดต่อทางศูนย์วัฒนธรรมไทยฯ ว่าต้องการให้คุณครูมาสอนรำไทยที่บ้านน่ะ ดีครับ แล้วคุณครูคนนี้มาสอนนานหรือยังครับ พลางสอบถามด้วยความอยากรู้ เพิ่งมาสอนได้หนึ่งเดือนแล้วล่ะ ทำไมผมไม่เคยเห็นเลยล่ะครับทั้งที่ผมก็มาที่บ้านของพี่รินทร์ตั้งหลายครั้ง ผู้เป็นพี่สาวจึงยิ้มและบอกให้รู้ วิตจะเจอได้ยังไงล่ะจ๊ะ ในเมื่อคุณครูมณีมาสอนแค่ตอนเช้าสิบโมงถึงเที่ยง อีกอย่างหนึ่งวันธรรมดาวิตก็ไปทำงานด้วย แล้ววิตก็มาหาพี่หลังเที่ยงเป็นประจำเลย ต่อไปผมจะมาหาพี่รินทร์ตอนเช้าครับ บอกด้วยสายตาที่แสดงความมุ่งมั่น อย่าบอกนะว่ากำลังสนใจคุณครูมณีน่ะ พี่สาวเอ่ยอย่างรู้เท่าทันน้องชายจอมเจ้าชู้ ชื่อมณีชื่อเชยจังเลยนะครับ มณีน่ะเป็นชื่อเล่นจ้ะ ชื่อเต็มๆ คือมณีไพรำ ธารินทร์บอกให้น้องชายรับรู้ ครั้นได้ฟังชื่อเต็มๆ ของเธอคำพูดที่ว่าก็เปลี่ยนไปทันที เป็นชื่อที่เพราะมากเลยครับ ธาวิตมองไปยังร่างนวลที่ยืนสอนการร่ายรำ อยากให้มารำให้เขาดูบนเตียงเสียจริง โดยเฉพาะเสียงหวานของเธอก็อยากให้กรีดร้องเรียกชื่อตนเองด้วยเช่นกัน มันคงจะน่าฟังมากทีเดียว มณีไพรำสอนเด็กๆ ด้วยความเพลิดเพลินไปจนกระทั่งเที่ยง โดยในยามนั้นธารินทร์ก็ได้บอกให้แม่บ้านของตนเองเตรียมอาหารกลางวันไว้ให้เด็กๆ และคุณครูของลูกสาวด้วย เมื่อจัดโต๊ะเรียบร้อยแล้วแม่บ้านชาวต่างชาติก็เดินมารายงานเจ้านายสาว จัดอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้วค่ะคุณรินทร์ เดี๋ยวพี่ไปบอกทุกคนให้มากินข้าวก่อนนะ แต่เขาขันรับอาสาขึ้นมาก่อน ผมไปบอกให้เองครับพี่รินทร์ แล้วร่างแกร่งในชุดลำลองก็เดินไปยังห้องนั่งเล่นพลางเปิดประตูเข้าไปและบอกให้รับรู้ กินข้าวกลางวันกันเด็กๆ คุณครูมณีด้วยนะครับ อุ๊ย เที่ยงแล้วเหรอคะ เธอไม่รู้ว่าผ่านไปสามชั่วโมงแล้ว สอนเพลินเลยใช่ไหมครับ เขาชอบยามที่อีกฝ่ายยิ้มเสียจริง มณีไพรำพยักหน้าตอบรับ ใช่ค่ะ เด็กๆ อย่าลืมกลับไปหัดรำท่าสอดสร้อยมาลาให้คล่องนะคะ โดยเธอก็จัดการเก็บหนังสือใส่ในกระเป๋าของตนเอง ก่อนที่เธอจะไปกินอาหารกลางวันร่วมกับลูกศิษย์ตัวน้อย ครั้นกินอาหารอิ่มแล้วมณีไพรำก็เตรียมตัวที่จะนั่งรถไปยังศูนย์วัฒนธรรมไทยเหมือนทุกครั้ง นั่นเพราะว่ากว่าเธอจะไปทำงานก็สี่โมงนั่นล่ะ จึงมีเวลาว่างหลายชั่วโมง แต่ในขณะที่เธอกำลังเดินไปยังประตูด้านหน้านั้นเสียงแตรก็ดังขึ้นทางด้านหลัง ปิ๊น... หญิงสาวเงยหน้ามองก็พบกับชายหนุ่มผู้เป็นน้าชายของลูกศิษย์น่ะเอง จะกลับบ้านรึเปล่าครับคุณครูมณี เปล่าค่ะฉันต้องไปหาแม่ที่ศูนย์วัฒนธรรมค่ะ เธอบอกให้อีกฝ่ายได้ทราบถึงเป้าหมายของตนเอง บังเอิญจังเลยครับผมจะไปทางนั้นพอดี ผมแวะไปส่งคุณครูได้ครับ ความจริงไม่ได้ผ่านหรอก ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันไปเองก็ได้ค่ะ คุณครูมณีรังเกียจผมเหรอครับ ธาวิตถามกลับไปซึ่งเขารับรู้ว่าประโยคนี้ทำให้ผู้หญิงไม่กล้าที่จะปฏิเสธตนเองอย่างแน่นอน เพราะใช้มาหลายรายแล้วมักจะได้ผลทุกครา เอ่อ ฉันไม่ได้รังเกียจคุณธาวิตค่ะ มณีไพรำจะรังเกียจเขาได้ยังไงกัน ทั้งหล่อแล้วก็ดูดีมากถึงเพียงนี้ ถ้าใครรังเกียจก็คงต้องไปเช็คสมองแล้วล่ะ อย่างนั้นคุณครูมณีก็นั่งรถไปกับผมสิครับ ถ้าคุณครูมณีไม่ได้รังเกียจผม นี่ก็เป็นคำพูดที่เอามาทำให้สาวใจอ่อนเช่นกัน คือฉันรู้สึกเกรงใจคุณธาวิตน่ะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับผมเต็มใจไปส่งคุณครูมณีครับ ขณะเอ่ยนัยน์ตาของเขาก็มองไปยังวงหน้านวลอย่างไม่ละไปทางใดด้วย ก็ได้ค่ะ ฉันจะยอมให้คุณธาวิตไปส่งฉัน ขอบคุณมากครับคุณครูมณี ธาวิตเปิดประตูให้เธอก้าวขึ้นมานั่งบนรถก่อนที่รถคันหรูจะแล่นออกไปจากบ้านหลังใหญ่ วันอาทิตย์มณีไพรำกับเข็มปัณต์ก็ได้พาน้องๆ ที่อยู่ศูนย์วัฒนธรรมไทยฯ ไปยังโรงแรมซึ่งได้มีการจัดงานเลี้ยงส่งท่านกงสุลใหญ่ โดยท่านจะไปประจำยังประเทศอื่น บรรดาสมาคมต่างๆ ในนิวยอร์คก็ร่วมใจกันจัดงานเลี้ยงส่งให้กับท่าน ยามนี้มณีไพรำก็ช่วยน้องๆ เตรียมตัวโดยคอยดูชุดเสื้อผ้าให้กับทุกคน และคอยแต่งหน้าให้ด้วย บางคนก็จัดการแต่งตัวมาจากบ้านทำให้ไม่วุ่นวายมาก แต่บางคนก็มาเปลี่ยนชุดที่งาน หลังจากดูทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเธอจึงบอกกับน้องๆ เมื่อใกล้เวลาที่จะขึ้นไปแสดงโชว์ทางด้านนอก ทุกคนเตรียมพร้อมนะ ทำให้เต็มที่เลยนะน้องๆ มณีไพรำกับเข็มปัณต์ให้กำลังใจเด็กๆ ค่ะพี่มณี พี่เข็ม ต่อไปจะเป็นการแสดงโชว์นาฏกรรมลีลา เพลงค้างคาวกินกล้วย จากศูนย์วัฒนธรรมไทยนิวยอร์คค่ะ โฆษกกล่าวประกาศให้ทุกคนได้ยิน เพียงสิ้นคำประกาศเด็กๆ ก็พากันก้าวขึ้นไปยังเวทีด้านหน้า ด้วยชุดแสดงที่สวยงามนั่นก็คือชุดเสื้อเกาะอกสีดำกับกระโปรงแบบผ้าซิ่นสีน้ำตาลแดง โดยมีชายผ้าสีเหลืองทองยังผ้าซิ่นเพื่อใช้ในการร่ายรำ คล้ายกับค้างคาวกำลังกางปีก ทุกคนรำอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนหน้านี้เธอเองก็เคยไปแสดงโชว์ตามที่ต่างๆ เช่นกันในช่วงที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ เหมือนนึกไปถึงเมื่อหลายปีก่อนของตนเอง ทางด้านของเข็มปัณต์ก็ทำหน้าที่เก็บภาพของน้องๆ ที่อยู่บนเวทีด้วยกล้องถ่ายภาพดิจิตอล ซึ่งหลังจากที่การร่ายรำจบลงไปอย่างสวยงามก็ได้รับการปรบมือชื่นชมมากมาย หญิงสาวทั้งสองคอยดูแลความเรียบร้อยให้กับน้องๆ หลังจากที่รำเสร็จแล้วด้วยการพับเสื้อผ้าและเก็บของประดับอย่างเรียบร้อย บางคนก็มีผู้ปกครองมารับกลับบ้านไป จึงทำให้เธอไม่ต้องยุ่งยากในการเก็บชุดมาก เมื่อจัดการทุกอย่างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มณีไพรำกับเข็มปัณต์ก็เตรียมที่จะกลับบ้าน ทั้งคู่เดินออกมายังด้านนอกของโรงแรมซึ่งเป็นเวลาบ่ายโมง วันนี้ทั้งสองไม่ได้ไปทำงาน กายเล็กเดินผ่านหน้าชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวไปยังลิฟท์เพื่อขึ้นไปยังลานจอดรถของตนเองที่จอดไว้ หลังจากที่เขามาคุยงานกับลูกค้าที่ห้องอาหารชั้นล่างเสร็จแล้วก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน วันนี้ความจริงเจเดนไม่ได้ทำงานแต่เพราะว่าลูกค้าจะต้องบินไปต่างประเทศพรุ่งนี้ ซึ่งกว่าจะกลับก็เป็นอาทิตย์ทีเดียว อาจจะทำให้การตกลงเซนสัญญาเป็นหุ้นส่วนกับค่ายหนังยืดเวลาออกไป ดังนั้นเขาจึงต้องสละเวลาพักผ่อนมาทำสัญญาให้กับลูกค้าในช่วงสาย
++++++++++++++++
เอาเฮียเจเดน มาแปะต่อค่ะ นางเอกนี่หนีไม่พ้นสักที เจอประจำ นิวยอร์คหรือตลาดข้าวสารเนี่ย อย่างกว้่างดั้น มาเจอกันได้อีก 5555
ตอนนี้ คำสั่งปรารถนา ในสต็อก สนพ. หมดแล้วนะคะ
สามารถหาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไปค่ะ
เรื่องนี้เฮียเจเดนโหดแบบร้ายๆ ฝากผู้ชายร้ายๆ ไว้ในใจอีกคนนะคะ
| Create Date : 13 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 13 ตุลาคม 2557 9:02:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 802 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
