Bloggang.com : เต่าญี่ปุ่น : สับประรดกวน.....สูตรคุณชายน้อย แห่งบ้านแม่เจเจ

สับประรดกวน.....สูตรคุณชายน้อย แห่งบ้านแม่เจเจ

สวัสดีค่ะ....เพื่อน ๆ ที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมทุกท่าน

สืบเนื่องมาจากกระทู้นี้....ชายน้อยสับประรดกวน... ที่หมู่บ้านกลมกลิ้ง...บ้านแม่เจเจ.....เจ้าของกระทู้คือ คุณชายน้อย ร้อยเล่ห์ หลังจากที่โพสแจกสูตรเสร็จสรรพ มีการกิ๊บเก๋ จับรางวัลแจกรายชื่อผู้โชคดี (ร้าย)... บังคับแกมขู๋ แจกการบ้านให้พกกลับไปทำกัน

เต่าเองก็ถูกหางเลข....เป็น 1 ใน 10 ของผู้โชคร้ายกะเค้าด้วย

เล่นเอานอนฝันร้ายไปหลายคืนเชียวค้า

ก็คิดอยู่ว่าวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ (10-11 ตุลาคม) คงต้องยอมกัดฟัน แงะกระเป๋า ควักกะตังค์ ไปซื้อสับปะรด ซึ่งมานแสนจะแพงมั๊ก ๆ สักลูกมาทำการบ้านส่งเสียก่อน ไม่งั้น....ก็ฝันผวา หลับไม่เป็นสุขแน่ ๆ

การบ้านชิ้นนี้.....มานมีประวัติ....ที่ต้องจดจำไปอีกนานนนนนนแสนนาน ทำให้อยากเอามาเขียนและต้องเก็บเอาไว้เป็นอนุสรณ์ในบล๊อคจับฉ่ายนี้เสียหน่อย

เรื่องของเรื่องก็คือ......เมื่อวันศุกร์ที่ 9 ตุลาคม...ได้ไปสอนที่บริษัทฯ นักเรียนเป็นวันสุดท้าย เห้อ....โล่งอก ค่อยหายใจหายคอคล่องขึ้น หมดเวรหมดกรรมกะเค้าเสียที เพราะอ้ายคลาสนี้....โดนส่งไปสอนไกลถึงชิชิบุ (Chichibu) ถึงจะได้ชื่อว่าอยู่จังหวัดเดียวกะที่เต่าอยู่ก็เถอะค่ะ

ใช้เวลาในการเดินทางไปแค่อย่างเดียว ก็ปาเข้าไปรวม 2 ชั่วโมงกว่า ๆ แล้ว (ขนาดไปด้วยรถไฟด่วนพิเศษแล้วนะคะ) แถมยังต้องเปลี่ยนรถถึง 3 ขบวนอีก

ระหว่างเดินทางกลับบ้าน...เหลือบตาไปเห็นร้านขายผลไม้ ซึ่งเล็กมาก ๆ เค้ามีกระจาดใส่สับประรดวางอยู่ 4-5 กระจาด ติดป้ายลดราคาไว้แค่ 2 ลูก 300 เยน อู๊ย....ดีจายมั๊ก ๆ

ราคาถูกขนาดนี้ แถวบ้านลูกเดียวยังซื้อไม่ได้เลยจ้า ที่จริงก็อยากจะขนซื้อมาหลายลูกเหมือนกัน แต่พอลองยกดูแล้ว เอิ๊ก....มันหนักพอควรนิ

เลยซื้อมาแค่กระจาดเดียว ( 2 ลูก ) ลุงเจ้าของร้านเค้าคงเห็นว่า...เต่าเป็นคนแปลกถิ่น แถมหอบหิ้วกระเป๋าตำหรับตำราจนตัวโก่งอยู่แล้ว ก็ถามว่า...."จุก" ภาษาไทยเค้าเรียกกันอย่างนี้หรือเปล่าหนอ? ส่วนที่เป็นใบติดกับลูกมันนะค่ะ "จะเอาไปด้วยหรือเปล่า?" เลยบอกว่า " ไม่เอาหรอกค่ะ หักออกทิ้งไปเลย " นึกในใจอยู่ว่า....ขืนให้เอามาด้วยคงได้ไปทิ่มแทงชาวบ้านเค้า ตอนขึ้นรถไฟเป็นแน่แท้....อิอิ

ตอนนั่งรถไฟกลับบ้าน...ก็นั่งฝันหวานอมยิ้มอยู่คนเดียว คิดอยู่ในใจว่า...พรุ่งนี้ (คือวันเสาร์ที่ 10) หรืออย่างช้าวันอาทิตย์ คงได้จัดการกวนแน่ ๆ

หน่อยแน่....สู้อุตส่าห์ประคับประคองถนอมหอบหิ้วมันมาตั้งไกล มาตกม้าตายตอนสถานีสุดท้ายปลายทางบ้านเราเนี่ยเองแระค้า

ระหว่างที่เดินไต่ลงบันไดแบบกระปรกประเปี้ย ก็มันหมดแรงจริง ๆ .....ก็เวลามันปาเข้า 1 ทุ่มแล้วนะซิค้า เพื่อความรวดเร็ว เพราะอยากกลับบ้านเต็มที (ห่วงเจ้าตัวเล็กด้วย เพราะไม่ได้เตรียมอาหารเย็นทิ้งไว้ในเค้า) ก็รวบสมบัติทั้งหมดที่มีมาถือไว้ที่มือเดียว อีกมือที่ว่างก็ควานหาตั๋วรถไฟในกระเป๋า เพื่อจะได้ผ่านช่องทางออกอย่างรวดเร็ว ในตอนนั้น...มีความรู้สึกว่า...ของในมือมันเบาขึ้นนิ เหลือบตาลงไปมองที่ถุงสับประรด (ถุงพลาสติกตามซุปเปอร์นะจ้า) อ๊าย....ทำไมมันเป็นรูเบ้อเร้อเลยละ พอเหลือบสายตาสูงขึ้นไปหน่อย...อุ๊ย...สับประรดฉาน มันกลิ้งลุน ๆ ลงกระไดมาเอง

ตายละหว่า....คนเดินตามลงมาตรึมเลย ตกจาย ที่สำคัญครือว่า....อายมากกว่า....อิอิ รีบไล่ตะครุบเก็บ โชดดีที่มีผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเค้าเดินตามหลังมา....เค้าช่วยเก็บส่งคืนมาให้ลูกหนึ่ง ((แอบเห็นเค้าอมยิ้มด้วยนะ)) ก็ก้มหน้าก้มตาขอบคุณเค้าเบา ๆ (ไม่กล้าเงยหน้า...เดี๋ยวเค้าจำเราได้ 55555) รับมาได้แล้วก็รีบจับยัดใส่ลงไปในกระเป๋าหนังสือทันที....ตอนนั้น..สมองมันไม่สั่งการแล้วละค้า ไม่คิดหรอกว่า...ถ้าเกิดมันปริแตก น้ำซึมขึ้นมา อาจจะทำให้หนังสือเลอะเทอะเปรอะเปื้อนหรือเปล่า? แล้วก็เดินแบบติดสะเก็ต+จรวด ออกมาให้พ้นจากที่เกิดเหตุเร็วที่สุดเท่าที่ขาน้อย ๆ (ที่จริงค่อนข้างยาวค้า) จะพาไปได้

.....หลังจากเหตุการณ์นี้....เดี๋ยวนี้...ในกระเป๋าเป็นต้องพกถุงพลาสติกติดเอาไว้กันเหนียวเลยละค้า

กลับเข้ามาถึงบ้าน...ก็เกือบทุ่มครึ่งเข้าไปแล้ว....แม่ที่ดี...ก็ต้องรีบหาข้าวให้ลูกที่รักกินก่อน กะว่าจะขอพักสักอึดใจแม้ว ถึงจะลงมือเตรียมอาหารเย็นให้คุณพ่อบ้าน......อ๊าว.....ดั๊นโผล่หน้าเปิดประตู กลับมาเร็วกว่าเวลาปกติเสียอีก อารมณ์เริ่มหงุดหงิดเล็ก ๆ ว๊ากไปว่า....ทำไมไม่โทรมาก่อน (ซึ่งโดยปกติพ่อบ้าน ก่อนจะออกจากที่ทำงานต้องโทรมารายงานตัวค้า)....ก็เลยบอกเค้าไปว่า...อยากกลับมาเร็วก็ต้องรอหน่อยนะจ้า (เพราะฉานยังไม่ได้ลงมือเลย) เสร็จแล้ว...ก็ตะลีตะลานรีบทำอาหารยกลำเลียงเสริฟ์ขึ้นโต๊ะให้เค้าทานก่อนที่จะโมโหหิว กลายเป็น "กล่องข้าวน้อยฆ่าเมีย"....อิอิ

เนี่ยแระค้า....เจ้าสับประรด 2 ลูกนี้ ที่ทำให้หน้าแตก และมีประวัติให้จดจำไปอีกนานแสนนาน...อิอิ

ลองชั่งน้ำหนักดู ก่อนที่จะปอกเปลือก ลูกหนึ่งหนัก 800 กรัมกว่า ๆ ค่ะ

ตัวเต่าเอง...ก็ยังไม่ได้กินข้าวพร้อมกะคุณพ่อบ้านหรอกค้า....ใจมันเป็นห่วงเจ้าสับประรด เพราะลองกดดูที่เปลือกมันแล้ว อู๊ย...มันน่วมเชียว

ขืนปล่อยทิ้งไว้ คงเน่าเป็นแน่ ๆ (จากของถูกจะกลายเป็นของแพงเพราะต้องทิ้ง) เอ๊า....ทนหิว แขวนท้องรอหน่อยก็แล้วกันนะ....จัดการปอกเปลือก เฉือนตาออกทิ้ง

ผ่าชำแระชิ้นส่วน...เอาแกนสับประรดทิ้งไป โห...มันฉ่ำจนแทบช้ำจริง ๆ

พอดี...ในตู้เย็นไม่มีผลไม้อย่างอื่นติดอยู่ ก็เลยเอาเจ้าสับประรดเนี่ย ยกขึ้นโต๊ะเสริฟ์ โอ้ย....ทั้งคุณพ่อ + ลูกคน + ลูกหมา กินกันอย่างเอร็ดอร่อย จนต้องยกจานหนีเชียวละค้า (ไม่งั้น...ไม่เหลือให้กวนเป็นแน่แท้...อิอิ) เต่าเองได้แค่ลองชิมไปชิ้นจิ๊ดเดียวเอง อู๊ย.... ตั้งแต่ซื้อสับประรดที่ญี่ปุ่นทานมาเนี่ย เพิ่งเจอแบบที่มันหวานมาก ๆ ถูกใจแบบนี้.... สงสัยเป็นเพราะว่า...มันตกจนน่วมละมั้งค้า

คราวนี้....ก็ต้องมาเปิดเนท ดูสูตรของเจ้าของตำหรับเสียก่อนว่าต้องทำอย่างไงบ้าง...ความขี้เกียจ + แขวนท้องหิว เพราะเกือบ 2 ทุ่มเข้าไปแล้ว ก็จับหั่นหยาบ ๆ ใส่ลงหม้อ อ๋อ...ที่บ้านไม่มีหม้อเคลือบ เลยใช้หม้อสแตนเลทแทนค่ะ แล้วก็ใช้เครื่องปั่นแบบมือปั่นจนแหลก ไม่ได้เติมน้ำเพิ่มเพราะสับประรดน้ำออกมามากเชียว

ยกหม้อขึ้นตั้งเตาไฟ ใช้ไฟอ่อนต้ม.....ก็รีบมาโซ้ยข้าวก่อน ระหว่างนั้น...ก็ต้องคอยวิ่งไปดู (คน) เป็นระยะ ๆ เรียกว่า....เป็นลิงปายเหมือนกาน

จากที่ทำในครั้งนี้ ได้เป็นสัดส่วนดังนี้ค่ะ.....แต่เพื่อน ๆ คงต้องปรับเพิ่ม-ลด ทำแล้วลองชิมดู เพราะขึ้นอยู่กับสับประรดที่เราจะนำมากวนด้วยค่ะ

เนื้อสับประรด........ 700 กรัม
น้ำตาลทราย.......... 100 กรัม (ใส่ครั้งแรก 50 กรัม แล้วมาเพิ่มตอนหลังอีก 50 กรัม )
เกลือป่น................ ½ ช้อนชา
เนย.............. 10 กรัม
นมสด.......นิดหน่อย

ใช้เวลากวนทั้งหมด 1 ชั่วโมง 45 นาที.....พอกวนเสร็จ...เหลือแค่ 365 กรัม เอง เอิ๊ก...ใช้เวลาตั้งนาน (ยืนขาแข็ง หน้าดำ หน้าเตา) ได้แค่ติ๊ดเดียวเอง

.....ถ้าเพื่อน ๆ จะลองทำ แนะนำให้ทำเยอะ ๆ เลยดีกว่า ไหน ๆ ก็เสียเวลาเท่ากันอยู่แล้ว

ระหว่างที่กวน...ก็มีการช่วยกันจิ้มดูด (แม่+ลูก) หลายรอบ...อิอิ สงสัยว่าที่มานเหลือติ๊ดเดียวก็เพราะจิ้มดูดเนี่ยแระค้า

ก็แหม๋....มานอาหร่อยเจรง ๆ หอม หวาน มัน รสชาดกลมกล่อม ไม่เหมือนที่เราซื้อ หรือเคยทำกินมาเลย...อย่างงี้...ค่อยหายเหนื่อยกะการกวนหน่อย

ตื่นเช้ามา....รีบมาดูผลงานที่ทำทิ้งไว้ พร้อมกับถ่ายรูป อู๊ย....สับปะรดสีสวยเหลืองอร่าม ...ยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว จนเจ้าตัวเล็กเค้าถามว่า "แม่เป็นอารายปาย" (คงนึกว่า...แม่มานเพี้ยนตั้งแต่เช้าแล้วมั้ง? 55555 ก็มันปลื้มจายนิ....นึกว่าจะไม่ได้เรื่องเสียแล้ว....ถ่ายรูปเสร็จ ก็รีบเอาไปโพสส่งการบ้านคุณครูทันที ..จะได้นอนหลับฝันดีกะเค้าเสียที...อิอิ

จากที่คุณครู+เพื่อน ๆ หลายคนมาช่วยตรวจการบ้านให้ มีคำแนะนำเพิ่มเติม บอกว่า....มันดูแฉะไปหน่อย ก็เลยจัดการแทใส่หม้อ กวนอีกรอบ พร้อมกับเพิ่มน้ำตาลลงไปอีกหน่อย กวนต่อจนได้แบบนี้ค้า

ทำคราวนี้....ได้ไม่มาก (แค่ 365 กรัม).....ได้แค่เอาไปทาขนมปัง กับ ทาแคร๊กเกอร์แล้วจับประกบคู่ (อันนี้...ขอยกความดีให้คุณมล เจ้าบ้านแม่เจเจ....ที่นึกถึงได้ก่อน แล้วนำไอเดียนี้มาฝาก) ทำให้ได้รำลึกถึงความหลังเมื่อเยาว์วัย...อิอิ ชอบกินมาก ๆ เชียวค่ะ เค้าจะขายใส่ปิ๊ป แล้วก็ชั่งกิโลซื้อเอา (ที่บ้านแม่มักจะยกปี๊ปเลย เพราะหลายคน)

ใจจริงก็อยากเอาไปทำไส้ขนมปัง , คุ๊กกี้ตัวหนอน (ได้สูตรจากป้าแดงมาแล้ว....จนแมงมุมมันเริ่มจะชักใยแย้ว...55555 ) , พาย และอีกสาระพัดเมนูที่อยากกินนนนน เสียแต่ว่า....สับประรดกวนมานหมดเสียก่อนนะค้า

ขอขอบคุณ.....คุณชายน้อย...มาก ๆ ที่คิดค้นสูตรที่แสนทรมาณ กรากกรำ (ตั้งใจเขียนอย่างนี้เองค่ะ) มาให้คนแก่ ทำการบ้านเอาไปส่ง...เอิ๊ก...นึกว่าหลังจากกวนเสร็จ อิฉานต้องไปแอทมิทเสียแล้วนิ

ถ้าไม่ได้คำขู่...แกมบังคับแบบนี้ คงไม่ได้ลองเป็นแน่แท้ กวนเสร็จได้ชิม.....ขอบอกว่า....ไม่ผิดหวังเลยนะค้า เพราะว่า "มานอาหร่อยมั๊ก ๆ เชียวละจ้า"

เพื่อน ๆ ท่านใดอยากลิ้มรส ความอาหร่อยแบบนี้ ต้องลองทำเองค่ะ

** ปิดท้ายด้วยการ...ขอนินทาคุณฝาละมีหน่อยจ้า

เย็นวันรุ่งขึ้น....พอทานอาหารเย็นเสร็จ (เก็บล้างเรียบร้อยแล้วนะจ้า) เต่าก็แว๊ปมานั่งหน้าคอมฯ ได้ยินเสียง กร๊อบ ๆ แกร๊บ ๆ เอ๋...เสียงอะไรหว่า? ชะโงกหน้า คอยาว โผล่ไปดู ที่ไหนได้...คุณฝาละมีเค้าไปรื้อค้นตู้เย็นยกใหญ่ ก็ถามว่า..."พ่อทำอาราย?" เค้าบอกว่า "สับประรดที่กินเมื่อวานนี้...มานอยู่หนาย?" พอบอกว่า..."จับสับลงหม้อ กวนหมดไปแล้ว" เท่านั้นเองแระค้า.....พวกทำหน้าแบบเซ็งสุด ๆ

ปิดตู้เย็น เดินหงอย ๆ กลับมานั่งดูทีวีต่อ คงนึกแช่งชัก....เมียตรู เอาของดี ๆ ไปทำให้เละได้งาย ....อิอิ

***ขอปิดการให้ Comment ในกระทู้นี้ไว้แค่นี้ก่อน***

หากเพื่อน ๆ ท่านใดมีความประสงค์ อยากเพิ่มเติม , ติ ชม หรือมีคำถามใด ๆ กรุณาแวะไปฝากข้อความไว้ได้ที่นี่ค่ะ

♥♥♥ Guestbook .....เล่มที่ 2 ♥♥♥

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน และขออภัยในความไม่สะดวก ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

Create Date : 21 ธันวาคม 2550

Last Update : 3 มกราคม 2551 15:01:59 น.

15 comments

Counter : 4679 Pageviews.

เห็นแล้วอยากกินจังค่ะ ไปหาสับปะรดมากวนมั่งดีกว่า

โดย: ไม่รู้หนูไม่ได้ทำ

วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:6:53:28 น.

พี่คะปุ้ยชอบมากเลยอ่ะสับปะรดกวนแต่ไม่เคยทำเคยแต่ซื้อกิน ฮี่ๆๆ

แต่อยู่ที่นี่ยังไม่เคยได้กินเลยค่ะพี่ไม่รู้เค้ามีขายมั้ยอ่ะ
ชอบกินกะแครกเกอร์ค่ะพี่ อร่อยๆๆๆๆๆ ชวนกันอ้วน

พี่คะ ไว้ถ้าพี่นัดกันแล้วปุ้ยไม่ติดทำงานจะไปด้วยค่าๆๆ ขอบคุณที่คิดถึงกันค่ะพี่ ฮี่ๆๆ ดีใจจังค่ะ

โดย: ปุ้ย IP: 220.211.182.26 วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:7:26:29 น.

สีสดใส เหลืองสด น่ากินมาก...กคร้าบ..บ

โดย: หลั่มหมั่นเหม่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:7:55:11 น.

น่ารักจัง ชอบตรงที่ระหว่างที่กวน...ก็มีการช่วยกันจิ้มดูด (แม่+ลูก) หลายรอบ..

แวะเข้ามาทำความรู้จักครับ

โดย: ตาอ้วนชวนคุย

วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:8:19:22 น.

เจ๊หลีก็เคยทำนะคะ กวนแบบนี้ ใช้เวลานานเชียวเหมือนเลยกันค่ะคุณเต่า
แต่ตอนหลังเจ๊หลีใส่ตะแกรงบีบ น้ำออกบางส่วนให้สับปะรดแห้งขึ้นก็ดีขึ้นค่ะ เสียเวลากวนน้อยลง