เพียงเปิดใจ 26 (จบ)

บทที่ 26

งานมงคล

    หลุดจากวันแสนจะปวดหัวเพราะเมื่อตกเย็นแม่ของอินทิราก็เข้ามาสวดเธออีกชุดใหญ่ๆ แล้วสั่งห้ามเด็ดขาดไม่ให้เธอแตะต้องแอลกอฮอล์จนกว่างานแต่งจะจบ พอแย้งไปว่าเดี๋ยวจะจัดปาร์ตี้สละโสดก็โดนมะเหงกเข้าไปอีกคำรบ

ให้มันได้อย่างนี้สิ

    เธอไม่ได้อยากจะเมามายไม่รู้เรื่องเสียหน่อย แต่มันเป็นเหตุสุดวิสัยเกินความควบคุมไปหน่อยเท่านั้นเอง และวันต่อมาเธอก็ตระเวนแจกการ์ดญาติผู้ใหญ่คนใหญ่คนโตฝ่ายของเจ้าสัวและคุณหญิง ส่วนทางเธอนั้นไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่ไหนเพราะตั้งแต่จำความได้เธอก็มีเพียงพ่อพตของเธอคนเดียว พอพ่อพตตายก็ไม่เหลือญาติที่ไหนอีกนอกจากพ่อแม่ของเพื่อนสนิทที่เธอนับถือเป็นผู้ปกครอง

    ส่วนของก้องภพชายหนุ่มจัดการส่งไปทางไปรษณีย์เรียบร้อยเพราะแต่ละคนอยู่ต่างจังหวัดทั้งนั้น จึงไม่สะดวกแก่การแจกการ์ดด้วยตัวเอง อีกอย่างญาติของชายหนุ่มก็มีไม่เยอะนักเท่าไหร่

    สงสัยแขกงานนี้จะหนักไปที่ฝ่ายเธอล่ะมั้ง

    ยิ่งใกล้วันงานพีร์ธาดายิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก วันก่อนเธอได้รับโทรศัพท์จากเด็กที่เธอเกือบลืมไปแล้ว โทรเข้ามาโวยวายประหนึ่งเป็นบุคคลสำคัญมาก ซึ่งเธอก็ยอมรับโดยดีว่าลืมเจ้าหล่อนไปสนิท ก่อนขอโทษเล็กๆ น้อยๆ พอกรุบกริบให้สมกับที่มันทำกวนประสาทไว้เยอะ

ไอ้กี้

    ‘ถ้าพี่พีชไม่ชวนหนูนะ หนูจะ...หนูจะ...หนูจะ’ แล้วมันก็หยุดคิดไปพักใหญ่ก่อนตอบกลับมาทำเอาเธอแทบจะหัวเราะตกเก้าอี้ ‘หนูจะโป้ง’ ไอ้เด็กนี้นิสัยมันน่ารักจริงๆ เธอเลยส่งการ์ดผ่านไปรษณีย์ไปให้ที่เชียงใหม่เพราะเด็กคนนี้เพิ่งจะฝึกงานเสร็จและกลับมหาวิทยาลัยตัวเองเรียบร้อย

    อีกแค่สามวันเท่านั้นก็จะถึงงานแต่งงานระหว่างเขาและเธอ ช่วงเวลานี้เธอมาขลุกตัวอยู่ที่บ้านอินทิราตามคำสั่งของทั้งเพื่อนและแม่เพื่อน อินทิราลงทุนลางานมาเพื่อประทินโฉมให้เธอโดยเฉพาะ(อ้างไปทั่วเพื่อนฉัน) กับก้องภพเธอแทบไม่ได้เจอหน้าคาดตาเขาเลย ได้แต่ยินเสียงตามสายโทรศัพท์มา เพราะเห็นว่าชายหนุ่มจัดเตรียมทำเซอร์ไพร์สอะไรสักอย่างให้อยู่ แหมมันก็อดตื่นเต้นไม่ได้ว่าเขาจะทำอะไรให้นี่หน่า

    ตอนนี้เธอกำลังอยู่บนท้องถนนเพื่อไปรับเพื่อนชายที่ลางานมาร่วมงานนี้กับเธอโดยเฉพาะ ถ้าไม่ชวนหมอนี่มาสงสัยชีวิตจะหาไม่แน่นอน เพื่อนสนิทผู้ชายเพียงไม่กี่คนของเธอ นอกจากนี้ในงานก็คาดว่าจะมีเพื่อนเก่าเพื่อนแก่มาร่วมงานพอสมควรจากที่เธอส่งการ์ดเชิญไปให้

    ชาตรีก้าวขึ้นรถทันทีหลังยัยเพื่อนตัวดีให้เขารอในสนามบินได้เกือบชั่วโมง ปริปากบ่นงึมงำตามนิสัยตัวเอง “รอจนจะเป็นแมนอยู่แล้ว กว่าจะมารับได้นะยะ”

    “อะไรแก มีผู้หญิงมาจีบหรือไง ถึงจะเป็นแมน” อินทิราคุกเข่ากับเบาะนั่งพร้อมกอดเบาะไว้แล้วหันไปทำตาแป๋วใส่เพื่อนชาย

    “เออสิยะ อึดอัดจะแย่แค่ใส่สูทดูดีหน่อย ชะนีร้องหาทันที” ชาตรีถอนหายใจ “ไอ้อิน แกแก่แล้วนะนั่งให้มันดีๆ หน่อย ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้”

    “ไอ้ยอด พูดจาให้ดีๆ หน่อย ใครแก่ยะ...ฉันยังเป็นนางสาวอยู่ ไม่เหมือน” อินทิราอมยิ้มเบ้ปากไปทางคนขับรถที่เริ่มขมวดคิ้วลง “อีกไม่กี่วันก็เป็น ‘นาง’ ซะและ”

    “โอ๊ย แล้วมาเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ไอ้บ้านี่นิ เอ้อ เอ้อ ฉันจะเป็นนางแล้วไงยังไงก็มีคนขอแต่งล่ะเว้ย พี่หมอของแกสิเห็นบ่นๆ อยู่ไม่ใช่เหรอว่าไม่มีเวลาให้แก เอาแต่ไปตรวจเด็ก จะแต่งเมื่อไหร่ก็ยังไม่เห็นวี่แววเลยนี่”

    “ไอ้พีช แกมาสะกิดต่อมน้ำตาฉันอีกแล้วนะ” อินทิราฟึดฟัดนั่งลงดีๆ กอดอกแน่น “พี่อิทธ์คนไข้เยอะมากช่วงนี้ ไม่ค่อยได้เจอกันเลย อาทิตย์ที่ผ่านมาเจอกันอยู่สองครั้ง เฮ้อออ”

    “ฉันล่ะเบื่อชะนีอย่างแกจริงๆ ได้คืบก็จะเอาศอก” ชาตรีเอื้อมไปตีไหล่เพื่อนแรงๆ จนมันโวยวาย “เงียบเลย เขาไม่มาหาก็ไปหาเขาสิ โผล่ๆ ไปบ้างเถอะย่ะ บางทีพี่หมออาจต้องการกำลังใจ... เออหรือท่าพี่หมอไม่ขอแกแต่ง แกก็ขอไปเลยสิ แต่ถ้าแกไม่กล้าฉันขอให้ก็ได้นะ”

    “แล้วแกก็จะหนีบกลับอเมริกาไปเลยใช่ไหม” อินทิราหรี่ตามองเพื่อน “ฉันแค่บ่นๆ นิดหน่อยเอง ฉันรู้นะว่าควรทำตัวยังไง”

    “ไปไหน” คนขับรถอย่างพีร์ธาดาโพลงขึ้นมาเมื่อใกล้ถึงทางแยกว่าจะเลี้ยวเข้าเมืองหรืออกนอกเมืองดี

    “กลับบ้านค่ะโชว์เฟอร์ ง่วงสุดๆ เพลียมากๆ ค่ะ ที่นู่นหน๊าวหนาว มาที่นี่ร้อนตับแลบแถมเวลาเปลี่ยนจนตั้งตัวไม่ทัน” ชาตรีกอดอกเอนหลังลงพร้อมจีบปากจีบคอบอก

    “ค่ะ กลับบ้าน”

    ช่วงเวลาว่างทั้งวันเธอและเพื่อนๆ จัดปาร์ตี้เล็กๆ ในบริเวณบ้านหลังโตของเพื่อนสาวตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม พร้อมเชิญแขกเหรื่อคือพวกเพื่อนเก่าๆ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาร่วมทานด้วย แต่งานนี้โดนกำชับขั้นเด็ดขาดว่า ‘โนแอล’ ไม่แอลก็ได้วุ้ย!

    การรวมตัวกันอีกครั้งตั้งแต่เรียนจบมันก็มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีรวมกันอยู่ด้วย เพราะการที่ผองเพื่อนมาเจอกันอีกครั้งพร้อมกับบางคนที่พาแฟนมาเปิดตัวแต่ต้องมาเจอกับกิ๊กเก่าเข้าให้นี่เป็นเรื่องไม่ใช่น้อย ก็ไอ้หน้าหนวดอย่างเลอมานดันพาสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่เป็นถึงดาราค่อนข้างมีชื่อเสียงในระดับหนึ่งมาด้วย ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมันจะได้ดารามาเป็นแฟน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะกิ๊กเก่ามันที่เธอก็รู้จักไม่รู้นึกคึกอะไรขึ้นมาไปแกล้งสาวของมันซะหน้างอ

    ‘เรื่องของฉันมันเพิ่งคลาย พวกแกอย่าเอาเรื่องใหม่มาใส่กะบาลฉันได้มั้ยวะ ถ้าไม่เลิกแกล้งน้องเค้าก็ไม่ต้องกินมันแล้ว กลับบ้านไปไอ้พวกเวร’ สิ้นคำประกาศิตของเธอทั้งหมดก็นั่งกินอย่างเงียบๆ แต่เงียบได้แค่ห้านาทีมันก็โวยวายกันใหม่ เฮ้อ

    แต่เพราะเพื่อนๆ พวกนี้ที่มีกันไม่เท่าไหร่นี่แหละ ทำให้เธอภาคภูมิใจที่สุด เพราะทุกคนล้วนมีแต่ความจริงใจให้โดยเฉพาะ อินทิรา และชาตรี

เมื่อถึงวันที่รอคอย

    งานนี้จะเป็นทั้งหมั้นและแต่งในวันเดียวกัน โดยตอนเช้าจะทำพิธีหมั้นและแต่งงานโดยเชิญเจ้าหน้าที่มาจดทะเบียนให้ที่บ้านของฝ่ายหญิง(แน่นอนว่าจัดที่บ้านเพื่อนสาว) ส่วนตกเย็นจะเป็นงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงาน

    และในวันนี้ก็ถึงวันที่ทุกคนรอคอย พีร์ธาดาซึ่งกำลังแต่งหน้าแต่งตาโดยพี่กุ๊กไก่ช่างแต่งหน้าเจ้าประจำ ฤกษ์งามยามดีสวมแหวนหมั้นคือเก้านาฬิกาเก้านาที จากที่หันไปมองนาฬิกาเป็นระยะนี่มันยังเหลือเวลาอีกตั้งสามชั่วโมงแต่ทำไมเธอถึงตื่นเต้นเหงื่อออกมือแบบนี้ไม่หายเนี่ย เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอนแค่พี่กุ๊กไก่เห็นสภาพก็อุทานเสียงดังแล้วต่อว่าเธออีก

    ก็มันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับอ้ะ

    “สวยมากเลยพีช”

    “สุดๆ อ่ะพีช สวยมาก”

    เสียงเพื่อนสองคนที่ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องยลโฉมเจ้าสาวในวันนี้ ออกปากชมไม่หยุดปากเล่นเอาพี่กุ๊กไก่ช่างแต่งหน้าและดีไซเนอร์ออกแบบชุดอมยิ้มแก้มปริ ก้มหัวคำนับคำชมจนคอแทบเคล็ด

    พีร์ธาดาในชุดไทยประยุกต์แบบผ้าไหมไทยแท้ ตัวเสื้อด้านไหนเป็นผ้าไหมแท้สีงาช้าง ตกแต่งด้วยผ้าลูกไม้ตาข่ายดิ้นเงินแวววาวบริเวณอก จับเดรปเป็นเดรปสายฝนโอบช้อนใต้อกปักเลื่อมสีรุ้ง ใช้ผ้าลูกไม้ลายเดียวกันทิ้งชายเป็นสไบจากหัวไหล่ กระโปรงทอด้วยผ้าไหมยกดิ้นทองจับจีบยกหน้านาชายกระโปรงและหน้านางเป็นทรงตรงเรียบร้อยไม่งอนโค้ง คงไว้ด้วยสีเดิมไม่ปักลายอื่นใดแลให้เห็นถึงความงามแท้ของผ้าไหมไทย

    และที่สำคัญชุดนี้ตัดขึ้นเพื่อเธอโดยเฉพาะ ตัดมานานแล้วด้วยแก้ทรงเล็กน้อยเพราะขนาดอะไรๆ ของเธอมันโตขึ้นเอวก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ชุดนี้ถูกสั่งตัดโดยคุณหญิงปวริศราแม่ของอินทิรา และแน่นอนอินทิราก็ต้องมีชุดเช่นนี้อยู่ด้วยแต่ถูกอุบเอาไว้จนถึงวันแต่งงานของตัวเอง...เล่นเอาเธอน้ำตาซึมกันทีเดียว เพราะไม่คิดว่าแม่เพื่อนจะใส่ใจทุกรายละเอียดขนาดนี้

    เมื่อเสียงขบวนขันหมากโฮ่ร้องเมื่อใกล้ถึงเลิก มื้อไม้ของหญิงสาวสั่นตื่นเต้นจนเมื่อเพื่อนสาวเข้ามาเรียก หญิงสาวก้าวออกไปปรากฏแก่สายตาแขกร่วมงาน เหลือบเห็นคู่หมั้นในวันนี้ที่มาในชุดไทยราชปแตนเสื้อสีขาวโจงผ้ามันสีน้ำเงินพาดสไบผ้าไหมทอมือปักลายไทยยืนจ้องเธออมยิ้มน้อยๆ อยู่ตรงบริเวณกลางบ้าน พีร์ธาดาเดินอมยิ้มเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยื่นมือมาให้เธอ จับมือของเขา มือนี้ที่จะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตนับแต่วันนี้ มือที่จะคอยเป็นแรงผลักดันและเป็นกำลังใจให้เธอ และเขาผู้ชายที่เธอรักและจะพร้อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปตลอดชีวิต...

    ตกตอนเย็นเป็นงานเลี้ยงฉลองสมรสระหว่างพีร์ธาดาและก้องภพระหว่างที่ทั้งคู่ยืนต้องรับแขกอยู่บริเวณหน้างาน ภายในงานก็ฉายภาพของทั้งคู่บรรเลงบทเพลงรักที่ทั้งคู่ต่างช่วยกันเลือกเพื่องานของตัวเอง พีร์ธาดาหันไปมองภาพบ่อยๆ จนเมื่อถึงภาพของเธอเองล้วนๆ ซึ่งรูปทั้งหลายนี้เธอถึงกับหันไปมองหน้าเจ้าบ่าวอย่างแปลกใจ

    “พี่ก้องถ่ายหมดเลยเหรอ” ทุกภาพล้วนเป็นภาพของเธอที่เธอเองไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะรูปแทบทั้งหมดเป็นรูปยามเธอเผลอ บางรูปก็ตลก บางรูปก็ดูสวยอย่างไม่น่าเชื่อ และที่สำคัญเธอจำได้ว่าแต่ละรูประยะเวลาไม่ต่างกันมากคือไล่มาตั้งแต่ช่วงเธอเรียนมัธยมปลายจนปัจจุบัน!

    ของชำร่วยในงานเป็นตุ๊กตาผ้าแฮนด์เมดครึ่งหญิงครึ่งชายที่ดูแปลกและประหลาดแต่กลับถูกใจทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวอย่างมาก ฝีมือกีรติที่เสนอแบบมาให้ดู ซึ่งพอเธอและพี่ก้องตอบตกลงกีรติก็จัดการขนคนมาทำทั้งวันทั้งคืนได้เพียงพอสำหรับแขกร่วมงาน และแน่นอนของชำร่วยแปลกหระหลาดแบบนี้ก็ต้องโดนผู้หลักผู้ใหญ่ดุว่าเข้าให้ แต่เธอและเขาก็มีเหตุผลดีพอที่จะทำให้ทุกคนยอมรับ

    ‘เพราะมันสื่อถึงเราทั้งคู่จะมีเพียงเราสองคนตลอดไปค่ะ’

    ชาตรีเป็นพิธีกรคู่กับอินทิราช่วยกันหยอดมุขแซวคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวตั้งแต่จับไมค์ได้ จนถึงไคล์แมกซ์ของงานที่คู่เอกในวันนี้ต้องขึ้นเวทีเพื่อกล่าวขอบคุณแขกร่วมงานและกล่าวอะไรสั้นๆ เล็กน้อย พอทั้งคู่กล่าวจบก็เรียกทั้งเสียงหัวเราะและเสียงตะโกนร้องหลังเจ้าบ่าวพูดจบ “และจากนี้ไป ผมจะมีแม่เพิ่มอีกคนแล้วครับ”

    จากนั้นทั้งคู่ก็ตัดเค้กแต่งงาน และเจ้าสาวก็ต้องโยนช่อดอกไม้ซึ่งผู้ที่ได้รับไปกลับเป็นคนนอกเหนือความคาดหมายอย่างอัญชลีที่ควงคู่มากับคุณวิฑูรย์ สงสัยอีกไม่นานน่าจะมีข่าวดีของทั้งคู่ล่ะมั้ง ก็อายุอานามมันไม่ใช่น้อยๆ แล้วน่ะสิ

    แต่ก่อนที่จะจบพิธีเจ้าบ่าวก็ฉกไมค์มาถือไว้กับตัวพร้อมเอ่ย “และต่อจากนี้ ผมขออนุญาตทำหวานสักหน่อยนะครับ คุณอัทธ์ครับขออุปกรณ์” ก้องภพส่งสัญญาณให้กับเพื่อนชายที่รอส่งอุปกรณ์ที่ว่าให้อยู่พอดี

    กีต้าร์ตัวโปรดถูกหยิบขึ้นมาใช้ในงานนี้ด้วย เพราะชายหนุ่มตั้งใจอย่างยิ่งที่จะบรรเลงบทเพลงที่เปรียบเสมือนทั้งเขาและเธอ “ปกติผมจะเล่นเพลงนี้ประจำอยู่แล้ว เพลงนี้มันสื่อถึงเราสองคนได้ดีที่สุด ผมขอเล่นเพลงนี้ให้เจ้าสาวของผมครับ”

‘และนี่คือเสียง เสียงเพลงที่มาจากใจ
    เธอจะอยู่ที่ไหน ขอจงได้รับ...รู้
    หากเธอมีทุกข์ ร้อนใจตอนที่ฉันไม่อยู่
    อยากให้เธอรู้ ว่ายังมีฉันยืนอยู่ข้างเธอ

    จะยืนอยู่ตรงนี้ จะรอเธอตรงนี้ เพื่อเธอคนเดียว
    ไม่ว่าทางจะคดเคี้ยว ทางจะลดเลี้ยวเท่าไร....
    จะนานสักเพียงไหน ยาวนานสักเพียงไหน จะนาน นานเท่าไหร่
    ยังคงเก็บเธอไว้ จะเก็บเธออยู่ในใจเสมอ’

    เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วทั้งภายในห้องจัดเลี้ยง ก่อนเงียบลงเมื่อเจ้าบ่าวยกสัญญาณมือประหนึ่งว่ามันไม่จบลงเพียงเท่านี้ เมื่อภาพข้างหลังเริ่มมีการเคลื่อนไหวจากฝีมือของอัทธ์ที่เปิดคลิปขึ้น “คลิปนี้ ผมก็ทำขึ้นเพื่อเธอครับ”

    เมื่อคลิปเริ่มขึ้นเป็นภาพแอนิเมชั่นหนุ่มน้อยตาหวานคนหนึ่งกำลังย่ำเดินไปเรื่อยเปื่อยเป็นภาพโทนสีดำขาวมีตัวหนังสือเขียนกำกับไว้ ‘จากหนึ่งอ้างว้าง’

    จากนั้นภาพก็ฉายไปยังดวงตาของเด็กหนุ่มในนั้นมีคนคนหนึ่งซึ่งมองจากระยะไกลไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าเป็นใคร โทนสีของคลิปเริ่มเปลี่ยนเป็นสีซีเปีย ภาพจากด้านหลังของเด็กหนุ่มก็ยังคงย่ำเดินอย่างเชื่องช้าต่อไปเข้าไปใกล้คนในสายตามากขึ้นโทนสีภาพเริ่มกลับสู่ปัจจุบันที่ละเล็กทีละน้อย และเมื่อเดินเข้าไปใกล้จนเห็นคนตรงนั้นที่มีรูปร่างสูงผมสั้นตาขวางโลกมีเขี้ยวงอกออกมาจากปากผมหัวมีเขาแหลมเล็กยื่นออกมา แต่ดูยังไงก็รู้ว่านี่คือเจ้าสาวของเขาพร้อมตัวหนังสือที่เผยให้เห็นต่อ ‘เจอสองเติมเต็ม’

    จากนั้นเป็นภาพที่เด็กหนุ่มตาหวานวิ่งเข้าหาอ้าแขนออกหมายจะกอดสาวตาขวาง แต่ในภาพกลับถูกเจ้าหล่อนใช้เพียงนิ้วชี้ดีดศีรษะกระเด็นออกไปไกล แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้วิ่งเข้าหาอย่างบ้าคลั่งทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนภาพตัดไป จากนั้นภาพค่อยๆ ซูมไปที่มือของทั้งคู่ที่จับกันไว้อย่างมั่นคง เผยให้เห็นว่าเด็กหนุ่มสามารถพิชิตใจสาวตาขวางได้ ตัวหนังสือลำดับสุดท้ายขึ้นปิดฉาก ‘เคียงคู่ตลอดไป’

    แล้วภาพค่อยๆ ซูมออกเผยให้เห็นร่างสะบักสะบอมของเด็กหนุ่มที่เดินกระเผกต้องใช้ไม้ค้ำช่วย แต่ถึงอย่างไรก็มีสาวตาขวางคอยประคองอยู่ไม่ห่างกายแล้วคลิปก็ดับพรึ่บพร้อมเสียงปรบมือก้องทั่วงาน ทั้งเสียงผิวปากตะโกนโห่ร้องให้กับผลงานเขา

    ก้องภพหันไปยิ้มอย่างมีความสุขให้เจ้าสาวที่มือปิดปากมองเขาอย่างทึ่งๆ และเมื่อเจ้าสาวเอามือที่ปิดปากก็เผยให้เห็นรอยยิ้มกว้างที่ส่งมาให้เขา ชายหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนกายเข้าไปหาเธอพร้อมโอบกอดอย่างเต็มรักท่ามกลางความสุขของทุกคน งานแต่งงานที่แสนสมบูรณ์แบบของทั้งคู่

    ณ ตอนนี้ทั้งคู่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจาก มีกันและกันตลอดไป...

Create Date : 06 มกราคม 2554		12 comments
Last Update : 6 มกราคม 2554 14:33:37 น.
Counter : 2290 Pageviews.
Share Tweet