ในวันที่พ่อป่วย ตอนที่ 2 แต่ละชั่วโมงมันยาวนานจัง
12 มี.ค 2556
หลังจากผ่าตัดสมองของเตึ่ยยังไม่ได้พบหมอเลย วันนี้คุณพยาบาลใจดีนัดคุณหมอให้โดยนัดไปพบหมอ 10 โมงเช้า ให้ไปรอคุณหมอที่หน้าห้อง OPD บอกตรงๆว่า ในชีวิตที่ไม่ค่อยได้เข้าโรงพยาบาลบ่อยนัก OPD คือห้องอะไรฟ่ะ เอ่อ.. พี่ค่ะมันอยู่ตรงไหนของโรงพยาบาลค่ะ พยาบาลบอกเดินตรงไปเลยที่เห็นคนไข้รอเยอะๆ เพิ่งรู้ว่า OPD เนี่ยคือห้องตรวจนั่นเอง แล้วไงต่อฟ่ะห้องบานทุ่งแล้วมันห้องไหนอ่ะ ?? ก็ไล่สอบถามไปเรื่อยๆ จนไปถึงห้องหมายเลข 8 ห้อง คุณพระ !!
ขอเข้าพบหมอค่ะจากห้อง ICU พยาบาลที่จัดคิวให้บอกว่า ต้องรอคุณหมอตรวจเสร็จค่ะ เอ่อ.. หมดนี่เหรอค่ะหันซ้ายแลขวาคนนั่งรอเหมือนหัวลำโพงเลย พยาบาลบอกว่า "ใช่ค่ะและก็ยังรับคิวเรื่อยๆ คุณนะคิวสุดท้าย" รู้ชะตากรรมเลยวันนี้มีเกือบบ่ายโมงแน่ๆ เลยไปนั่งรอร้านกาแฟใกล้ๆ เพราะแม่ไม่ชอบอยู่ในที่คนเยอะๆ ปรากฏว่ามีช่วงหมอว่างแล้วพยาบาลเรียกพวกเราแล้วหาไม่เจอเลยผ่าน เอ้อ.. รอต่อไป ตอนนี้หันซ้ายเลขวายิ่งกว่าหัวลำโพงอีกให้หมอชิตมารวมด้วยเลย ทำไมคนไทยป่วยกันได้เยอะขนาดนี้เนี่ย
รอ .. รอ .. รอ .. ญาติคนไข้จาก ICU ค่ะพบคุณหมอค่ะ โห .. เหมือนเสียงสวรรค์สิ้นสุดการรอคอยเลยอ่ะ ก่อนเข้ามีการเตรียมพร้อมเขียนโน็ตมาแล้วว่าจะถามอะไรบ้าง 1 2 3 4 5 6 กันเลยทีเดียว พอได้พบคุณหมอก็ยิงคำถามเลย คนไข้ถือว่าพ้นขีดอันตรายหรือยัง (ยัง) จะมีอาการแทรกซ้อนไหม (อาจจะมีอาการแทรกซ้อนแบบแผลกดทับ ความดัน น้ำท่วมปอด) ตอนนี้ถือว่าอาการดีไหม (ดีอยู่) แล้วผ่าตัดเป็นการผ่าตัดแบบไหนเจาะหรือเปิดกระโหลก (เปิดกระโหลกเอาเลือดคั่งออก) นานไหมกว่าจะหายบวม (สองสามอาทิตย์) คนไข้จะต้องผ่าตัดอีกไหม (หมอคิดว่าไม่นะ) เปอร์เซ็นต์ถ้าฟื้นแล้วจะกลับมาถึง 50% ไหม (เกินอยู่แล้ว) โดยรวมแล้วการรักษาเป็นอย่างไร (ถือว่าดีนะ) ฯลฯ ที่จะถามคุณหมอ คือตัวเราเองเนี่ยเชื่อในตัวหมอว่าหมอคงต้องทำดีที่สุดนั่นแหละ ถ้าหมอบอกว่าดีเราก็เชื่อว่าจะต้องดีอ่ะ เหมือนที่พยาบาลบอกเลยให้จดคำถาม เพราะถึงเวลาจริงมันนึกไม่ออก ดีนะที่จดมาโดยรวมการน่าจะหายห่วงได้นะ
12.00 น. เข้าเยี่ยมครั้งแรก เอ่อ.. ไมเตี่ยตรูหน้าบานขนาดนี้ฟ่ะ แต่หมอบอกว่าดีเดี๋ยวมันก็คงดีแหละ ในใจคิดว่าเอ้ยเตี่ยต้องฟื้นดิ เยี่ยมเสร็จก็ไปเลยเค้าบอกว่าไปทำบุญโรงศพ ไปวัดเลยซื้อโลงศพบริจาคเลยอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรเตี่ย
18.00 น. มีพี่และเพื่อนๆ น้องจากทีวีบูรพามาเยี่ยม รอๆๆ พอได้เข้าไปเห็นเตี่ยแล้ว เอ้ย.. ระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงมันยุบได้เร็วจังอ่ะ เห็นแล้วรู้สึกดีเลยอ่ะ คือหน้าเริ่มกลับมารูปเดิมแล้วมั้งอ่ะ ใจชื่้นเลยเรา ใครจะคิดฟ่ะว่าเตี่ยที่แข็งแรงโครตๆ ล้มรถก็ไม่รู้กี่ครั้งจะมานอนแบบนี้เนอะ สงสารเค้าจับใจแบบว่าเค้าไม่เคยเจ็บขนาดนี้อ่ะ บ้านงี้เงียบเลยไม่มีคนแย่งรีโมททีวี แต่ก็ด้วยความหวังอ่ะนะ ส่วนของเรา 50% พวกเราทำกันเต็มที่แล้ว ตอนนี้เป็นส่วนของเตี่ยที่ต้องต่อสู้แล้วอีก 50% ที่เหลืออ่ะ พวกเรารู้แหละว่าเตี่ยต้องสู้แน่นอน เพราะเตี่ยรู้สึกตัวตลอดอ่ะ
ใครจะไปคิดว่านี่คืออุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ชน สำหรับเราถือว่าหนักอ่ะ สู้ๆ นะตุ๊เตี่ย
| Create Date : 13 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 13 มีนาคม 2557 0:37:02 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2058 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
ปกติไว ๆ
อ้อ...หมอทำงานเยอะ.... ก่อนจะลงตรวจที่ OPD
หมอ จะไปดูคนใข้ของตัวเอง ที่ผ่าตัด ตอนเช้า
ผมเอง จะไปรอที่ห้องคนใข้ ไม่ว่าห้องพิเศษ หรือ
เตียงธรรมดา..
สอบถามหมอตอนนั้นได้ครับ...ผมไปเป็นคนป่วยก็
เคย ไปเฝ้าคนป่วยก็เคยอีก เลยพอรู้...ถ้าไปรอ
ที่ OPD คิวยาวมาก ๆ เลย