Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๘ (Yuri)

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

กันยายน 2558

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

9 กันยายน 2558

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๘ (Yuri)

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๘ (Yuri)

๘

วันรุ่งขึ้น โยธกาเดินมาทำงานที่จีคอสเหมือนทุกวัน ขณะเดินผ่านเข้าไปในอาคาร เธอรับรู้ได้ถึงสายตาหลายสิบคู่ของเพื่อนร่วมบริษัทที่จับจ้องมาด้วยความรู้สึกแปลกไปจากทุกวัน เดาได้ว่าคงมาจากเรื่องเมื่อวานนี้ ที่เธอช่างกล้าหาญมากยืนเถียงกับตำรวจเสียงดังลั่น คิดแล้วก็ให้อับอายจนอยากหายไปจากตรงนั้น

'เฉยๆ ไว้โยธกา ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น'

ร่างสูงบอกกับตัวเอง ก้าวไปยืนรอลิฟต์โดยไม่แสดงอาการสะทกสะท้านใดๆ ออกมา

แม้ขณะอยู่ในลิฟต์จะได้ยินเสียงชายหญิงคู่หนึ่งเอ่ยถึงเธอลอยๆ แต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ในใจอยากให้ถึงชั้นทำงานของตนเร็วๆ จะได้ออกไปจากกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆ นี้เสียที

โยธกาไม่ชอบการถูกจับตามอง ไม่ชอบเป็นจุดเด่น การอยู่เงียบๆ เพียงลำพังในโลกส่วนตัวอยู่กับงานอดิเรก เช่น ต่อเลโก้ ต่อกันพลาหรือโมเดลกันดั้มพลาสติก เล่นเกมคอมพิวเตอร์ อ่านหนังสือก็มีความสุขแล้ว

นักวิจัยสาวออกจากลิฟต์ ก้าวไปยังโซนแล็บ ๔ ที่อยู่ปีกหนึ่งของอาคาร ซึ่งทั้งชั้นนี้เป็นชั้นของแล็บทั้ง ๔ แต่ตั้งอยู่คนละปีก

เธอเอ่ยทักทายกับเลขาฯ สาวของแล็บเหมือนเช่นทุกวัน

“สวัสดีค่ะพี่มน”

คนถูกทักละสายตาจากจอคอมฯ ตรงหน้า ส่งยิ้มกว้างที่คิดว่าสวยที่สุดให้นักวิจัยสาว

“สวัสดีค่ะคุณโย วันนี้แต่งตัวสวยนะคะ” พัทธมนชมขึ้น หลังเห็นว่าโยธกาแต่งตัวหวานผิดกับทุกวัน สวมเสื้อเชิ้ตสีชมพูแบบเข้ารูป มีจีบและระบายเล็กน้อย ทำให้ดูทะมัดทะแมงและทำให้รูปร่างเพรียวขึ้นอีกด้วย

“ขอบคุณค่ะ” โยธกาพูดขอบคุณด้วยสีหน้าแปลกใจ และไม่เข้าใจสายตาที่อีกคนมองเธอเท่าไหร่...รู้แต่ว่า ‘ต่างไป’ จากปกติ แต่ยังไงบอกไม่ถูก “วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่าคะ?”

คนฟังทำหน้าคิดแวบหนึ่ง

“พี่ลินโทรมาบอกว่า สายๆ จะเข้ามาค่ะ”

'ให้ได้อย่างนี้สิ แกล้งกันชัดๆ'

โยธกาบ่นหัวหน้าตัวเองในใจ ที่กลับจากพักร้อนเร็วกว่ากำหนดหลายวัน...มองยังไงก็คิดว่าอีกคนตั้งใจแกล้งโยนงานให้เธอ

“พี่ลินยังบอกว่า วันนี้พนักงานใหม่จะเข้ามาด้วยค่ะ” เลขาฯ สาวพูดต่อตามที่ได้ยินจากหัวหน้าห้องแล็บ

“พนักงานใหม่?” ทวนคำอย่างสงสัย เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน

“เป็นเพื่อนสนิทพี่ลิน ที่เพิ่งเรียนจบดอกเตอร์จากอเมริกาค่ะ” เธอจำได้ว่าเห็นใบสมัครผ่านตาแวบๆ

“ว้าว!” โยธกาอุทานออกมาอย่างชื่นชม การเรียนต่อปอเอกเป็นหนึ่งในความฝันของเธอ

'แสดงว่าไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย'

แต่ก่อนที่สาวร่างสูงจะทันถามอะไรต่อ เพื่อนร่วมงานอีกสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นในเวลาใกล้เคียงกัน...รุจนากับศักดา

“สวัสดีค่ะคุณนา คุณศัก” เลขาฯ สาวหันไปทักทายผู้มาใหม่

รุจนาที่อาวุโสกว่าทักทายตอบเสียงเรียบ แล้วเดินผ่านหน้าโยธกาไปราวกับ ‘ไม่เห็น’ อีกฝ่ายยืนอยู่

'สงสัยพี่นาคงเห็นฉันเป็น ‘อากาศธาตุ’'

โยธกาแอบคิดประชดในใจ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารุจนาไม่ชอบเธอมาก...ถึงมากที่สุด แต่ยังนึกไม่ออกว่า ไปทำอะไรให้รุ่นพี่ไม่พอใจ ถึงได้แสดงอาการเย็นชาเฉยเมยกับเธอเป็นพิเศษ โดยเฉพาะช่วงสองสามเดือนหลัง

'หรือฉันจะสวยเกินหน้าเกินตา พี่เขาก็เลยหมั่นไส้?'

หญิงสาวคิดติดตลก

ปกติเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพิถีพิถันแต่งตัวแต่งหน้า มองยังไงรุจนาก็ดูดีกว่า ก็แต่งจัดเต็มซะขนาดนั้น ยังไม่รวมองค์ประกอบตั้งแต่หัวจรดเท้าที่มีแต่แบรนด์เนม อาทิกระเป๋า นาฬิกา รองเท้า แม้แต่เครื่องหอมที่ฟุ้งออกมาตลบอบอวลได้กลิ่นไปไกลห้าเมตรสิบเมตร

ไม่ใช่ว่าโยธกาไม่มีสตางค์จะซื้อของหรูหราแบบนั้นใช้ หากแต่นึกเสียดาย...เก็บเงินไว้ซื้อ ‘ของเล่น’ ดีกว่า

“สวัสดีครับพี่มน พี่โย” ชายหนุ่มใส่แว่นหนาเตอะแบบเด็กเนิร์ด ที่เพิ่งบรรจุได้ไม่กี่เดือน ยิ้มแย้มทักทายหญิงสาวทั้งสองด้วยไมตรีจิต เขาจัดเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าตาจืด ผิวขาวซีดแบบลูกครึ่งไทยจีน มีความสูงไม่มากแค่ร้อยหกสิบต้นๆ เวลายืนใกล้โยธกาจะเตี้ยกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ศักดาแสดงความชื่นชมสาวร่างสูงอย่างออกหน้าออกตา จนเป็นที่รู้กันภายในแล็บ ๔ ว่า รุ่นน้องคิด ‘ข้ามเส้น’

แต่โยธกาก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองในเชิงบวกเลยสักนิด ยังคงนิ่งเสมอต้นเสมอปลาย ทำให้หลายคนมั่นใจว่า ศักดาคงสอบตกชัวร์

“หวัดดีศัก ขนอะไรมาเนี่ยเยอะเชียว?” ร่างสูงชำเลืองมองกระเป๋าเดินทางสีดำขนาดกลางที่เขาลากมาด้วย

“อ๋อ การบ้านที่พี่ลินสั่งผมไว้ก่อนพักร้อนน่ะครับ ผมเพิ่งทำเสร็จ” ศักดาตอบพลางยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ

‘การบ้าน’ ที่พูดถึงคือ การทดสอบผลิตภัณฑ์ด้วยวิธีต่างๆ เพื่อดูว่าวิธีไหนให้ผลลัพธ์อะไรบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าเป็นการลองผิดลองถูก และเป็นงานที่ต้องใช้ความอดทนไม่น้อย แต่หากจับทางได้ การปรับปรุงต่อยอดงานวิจัยจะเป็นเรื่องที่ไม่ยากเลย

“แล้วได้เรื่องไหม?” นักวิจัยสาวถามด้วยความสนอกสนใจ เธอรู้ว่า บางครั้งปาลินทำเหมือนจับแพะชนแกะ แต่อันที่จริงแล้วเธอคนนี้มักจะคิดล่วงหน้าถึงผลลัพธ์ที่ต้องการเสมอ เป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากในสายตาของโยธกา

“คิดว่าใกล้เคียงนะครับ แต่ผมขอเช็คอีกรอบก่อน” ศักดาตอบกึ่งรับกึ่งสู้ เขาชอบการทำงานที่นี่ เพราะปาลินไม่เข้มงวดจู้จี้ ค่อนข้างให้อิสระในเรื่องวิธีการกับแนวทาง ปล่อยให้ลูกน้องโชว์ความสามารถเต็มที่ ซึ่งเป็นงานที่เหมาะกับเขาที่ไม่ใช่พวกมั่นใจในตัวเองสูงนัก

“แล้วพี่ลินให้ Date Line ไว้เมื่อไหร่?” โยธกาถามรุ่นน้อง

“หลังจากกลับจากพักร้อนครับ น่าจะอีกวันหรือสองวัน” ชายหนุ่มตอบก่อนขยับแว่นสายตา ด้วยท่าทางเขินๆ ที่ต้องคุยกับสาวร่างสูงที่เขาแอบปลื้ม อดใจสั่นไม่ได้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับโยธกา

“ใครบอกคะ อีกสักพักพี่ลินก็จะเข้ามาแล้วต่างหาก” พัทธมนที่ฟังอยู่พูดแทรกขึ้น

“หา! งั้นผมไปก่อนนะครับ” ศักดาลนลานรีบลากกระเป๋าตรงดิ่งไปห้องทำงานของตนเองทันที เพื่อทำการทดลองที่ค้างอยู่ให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้

สาวร่างสูงส่ายหน้ากับรุ่นน้อง ที่ชอบทำอะไรหลุดๆ ป้ำๆ เป๋อๆ เป็นประจำ

“คุณศักเธอน่ารักดีนะคะ” พัทธมนพูดขึ้นลอยๆ

“ตลกมากกว่าค่ะ” โยธกาแก้ ไม่คิดจะใช้คำว่า ‘น่ารัก’ กับเขา...ดูแล้วไม่เหมาะเลยสักนิด

“แล้วคุณโยคิดว่า ใครน่ารักบ้างคะ?” พัทธมนถามสิ่งที่อยากรู้

โยธกานิ่งคิด กลอกตาไปมา

“ดาวกับเดือนค่ะ โยว่าสองคนนี้น่ารักที่สุด”

'ใครกันดาวกับเดือน?...อย่าบอกนะว่า คุณโยมีแฟนแล้ว?'

เลขาฯ สาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย แต่ไม่ทันซักไซ้ โยธกาก็ชิ่งหนีไปเสียก่อน พัทธมนเฝ้ามองสาวร่างสูงมานาน ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงานที่นี่ จะเรียกว่า ‘แอบรัก’ ก็ไม่ผิด

หากแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก เพราะเกรงว่าจะถูกรังเกียจ แล้วนักวิจัยสาวจะถอยห่าง จึงได้แต่ซ่อนความรู้สึกที่มีเอาไว้ภายในใจ

พอเห็นศักดาเริ่มจีบโยธกา พัทธมนเริ่มทนไม่ได้ที่จะถูก ‘แย่ง’ คนสำคัญไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่ทำอะไร จึงใช้วิธีหยั่งเชิงด้วยการพูดทีเล่นทีจริงมากขึ้น แต่โยธกาก็ทำเฉยเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ จนเธอรู้สึกอ่อนอกอ่อนใจ

'เมื่อไหร่ คุณถึงจะมองพี่สักทีคะคุณโย?'

สิบเอ็ดโมงกว่าปาลินเข้ามาในออฟฟิศพร้อมกับสวรส ดอกเตอร์สาวที่เพิ่งจบปริญญาเอกสดๆ ร้อนๆ ซึ่งปาลินขอร้องกึ่งอ้อนวอนขอให้มาทำงานที่จีคอส เพราะรู้ถึงความสามารถของเธอคนนี้เป็นอย่างดี

สมาชิกทุกคนของแล็บ ๔ มาอยู่ในห้องรับแขกพร้อมหน้าพร้อมตา เพื่อนต้อนรับสมาชิกใหม่ที่มีอาวุโสเป็นรองแค่หัวหน้าแล็บเท่านั้น

“นี่ดอกเตอร์สวรส จะมาร่วมงานกับเราตั้งแต่วันนี้” ปาลินแนะนำ ก่อนจะแนะนำคนอื่นในแล็บจนครบเพื่อให้รู้จักกันไว้ ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสให้เพื่อนร่วมงานคนใหม่ เว้นแต่รุจนาเพียงคนเดียวที่ทำหน้านิ่งเป็นปกติ

ดอกเตอร์สาวในชุดทำงานเหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วไป แต่สวมเสื้อสูทดำทับ ใบหน้ารูปไข่ ตาคม จมูกโด่ง ผิวขาวค่อนไปทางลูกครึ่งฝรั่ง ดูแล้วชวนสะดุดตาไม่น้อย

“สวัสดีค่ะ เรียกพี่รสก็ได้ค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ” เธอทักทายด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรกับทุกคน

“เกือบเที่ยงแล้ว เดี๋ยวเราออกไปทานข้าวด้วยกัน วันนี้พี่เลี้ยงเอง” ปาลินเสนอตัวเป็นเจ้ามืออย่างใจกว้างเช่นทุกครั้ง ที่เลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่ของแล็บ

“งั้นผมเสนออาหารญี่ปุ่น” ศักดาพูดโพล่งขึ้น แค่คิดถึงก็หิวแล้ว

หัวหน้าห้องแล็บส่งค้อนวงใหญ่ให้ลูกน้องที่คิดจะถล่มเธอ

“ให้งบคนละร้อยย่ะนายศัก”

ชายหนุ่มทำหน้าปูเลี่ยน ยกมือเกาหลังคออย่างเขินๆ

“งั้นส่วนเกินผมออกเองก็ได้ครับพี่ลิน แหะแหะ”

ทุกคนยิ้มกว้างและอดขำไม่ได้ ดูเหมือนศักดาจะเป็นตัวตลกที่ทำให้บรรยากาศไม่เคร่งเครียดจนเกินไป

ห้วหน้าห้องแล็บแจกแบงค์ร้อยให้ทุกคน ก่อนเดินนำขบวนไปยังโรงอาหารซึ่งมีร้านเรียงเป็นตับเหมือน FastFood ในห้างสรรพสินค้า ทุกคนแยกย้ายไปยังร้านอาหารที่ตนสนใจ

ปาลินเดินเคียงคู่ไปกับสวรส ส่วนพัทธมนกับรุจนาไปด้วยกัน

ขณะที่โยธกากับศักดาเดินคุยกัน โดยมีจุดหมายคือ ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เป็นร้านโปรด ทั้งสองดูสนิทสนม ดูเป็นกันเองในสายตาของคนที่พบเห็น เหมือนเป็นคู่รักกัน

โดยหารู้ไม่ว่าชายหญิงคู่นี้ กำลังปรึกษาเรื่องงาน เรื่องการทดลองในห้องแล็บอยู่

แพรวาที่เพิ่งทานอาหารเสร็จตามลำพัง หยุดยืนห่างออกไปสี่ห้าเมตร มอง ‘แม่โย’ ของเด็กๆ กำลังส่งยิ้มสวยหัวเราะร่วนให้นักวิจัยชายของแล็บ ๔ ที่หล่อนไม่เคยสนทนาด้วย รู้แต่ว่าศักดาเพิ่งทำงานให้จีคอสได้ไม่นานนัก

ร่างบางมีความรู้สึกเสียวแปลบในอกแบบไร้สาเหตุ เผลอเม้มริมฝีปากสวยจนแทบเป็นเส้นตรง ก่อนรู้สึกตัวจึงผ่อนลมหายใจยาวๆ ออกมา แล้วก้าวยาวๆ ออกไปจากตรงนั้นทันที

'เขาจะคบกับใครก็ช่างเขาสิ...จะไปสนใจทำไมกัน'

OoXoO

สำหรับท่านที่สนใจอีบุค ภายในเดือนนี้ได้โหลดอ่านกันแน่นอนค่ะ อดใจรอกันอีกสักนิดนะคะ

ว่างๆ ก็แวะมาทักทายกันได้ ในเฟซบุค อีเมล์ หรือที่นี่ก็ได้ค่ะ ตามสะดวก

nuinang321@gmail.com

https://www.facebook.com/datchanee.nang

Comeon และ Yuriread เป็นที่อ่านสำรองเผื่อๆ ไว้

ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ

นาง