BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : ดูนก : วัดสวนใหญ่

ดูนก : วัดสวนใหญ่

กิจกรรมการไปดูนกแน่นอนว่าต้องออกนอกสถานที่ ฉะนั้นเราต้องมีคนไปด้วย
แต่คนที่ไปด้วยไม่ใช่นักดูนก ดังนั้นเราจะต้องหาร้านอาหารอร่อย
และสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อไม่ให้เค้าเบื่อจนเกินไป
ไม่ใช่ว่า เราจะขับรถไปตั้งไกลแล้วก็นั่งถ่ายแต่นก
อันนั้นเราคงต้องซื้อทัวร์ไปกับคนที่จัดเรื่องนี้โดยเฉพาะ

ฝันอยากไปถ่ายเร้งที่เขมรมาก แต่ก็ลำบากด้วยราคาน่าจะหลายหมื่นบาทอยู่
งั้นตอนนี้ก็เอาที่ไปง่ายๆ รอบบ้านตัวเองก่อนก็แล้วกัน ทริปนี้เราจะไปกันที่บางกรวย
ด้วยเราดูใน facebook : นกแก้วโมง ฝูงสุดท้าย #วัดสวนใหญ่
แล้วก็ตามชื่อเพจนั่นล่ะ เราจะไปถ่ายรูปนกแก้วโม่งกัน

เราเริ่มต้นการเดินทางด้วยร้านก๋วยเตี๋ยวชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยวปลาสด บางสีทอง
ก็อร่อยดี ใครไปใครมาแถวนี้รับรองว่าฝากท้องได้ แล้วไปทำสังฆทานที่วัดชลอ
ก่อนที่ไปวัดสักใหญ่ ทำไมเราถึงเลือกที่จะมาที่ นั่นก็เพราะมีของดี
ที่เราให้ความสนใจตลอดมา นั่นก็คือ พระประธานสมัยสุโขทัย

เป็นพระพุทธรูปองค์ไม่ใหญ่ ประดิษฐานอยู่ในอาคารที่สร้างเพื่อไว้หลวงพ่อสุโขทัยโดยเฉพาะ
กล่าวกันว่า ย้ายมาจากวัดยางป่าที่เคยร้างอยู่ระยะหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล
ดังนั้นก็น่าจะเคลื่อนย้ายมาไม่นานนัก คำถามต่อไปคือ วัดยางป่าได้มาจากที่ไหน
มีสองทางที่เป็นไปได้ หนึ่งได้จากคราวซ่อมวัดราชบูรณะ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2
หรือได้มาตั้งแต่สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์

ถ้าวัดยางป่าไม่ได้เพิ่งจะร้างไป ความเป็นไปได้น่าจะเป็นข้อสอง
เพราะหากเทียบเคียงประวัติศาสตร์จะมีเรื่องเล่าว่า
พ.ศ. 2372 สมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาศักดิพลเสพ ได้อัญเชิญพระพุทธชินสีห์
จากวัดมหาธาตุ เมืองพิษณุโลก ลงมาประดิษฐานอยู่ที่ด้านหลังอุโบสถวัดบวรนิเวศ

แม้ไม่ประวัติบันทึกเรื่องพระศรีศาสดาไว้ แต่ขอยกเรื่องราวมาจากบล็อก คุณปลาทองสยองเมือง
ซึ่งเป็นคนในพื้นที่ว่า เรื่องที่ได้ยินมาคือ เจ้าอาวาสวัดบางอ้อยช้างท่านเป็นคนขยัน ไป
ช่วงนั้นไปหาไม้มาสร้างวัดจากเมืองเหนือ ล่องเรือไปถึงนครสวรรค์ และก็ได้พระศรีศาสดามา
เมื่อเจ้าพระยาบรมมหาพิไชยญาติทราบ จึงให้อัญเชิญไปประดิษฐานยังวัดประดู่ฉิมพลี

พ.ศ. 2396 รัชกาลที่ 4 ทรงฯ ทราบว่า พระศรีศาสดาเคยอยู่ที่วัดมหาธาตุ เมืองพิษณุโลกคู่กับพระพุทธชินสีห์
ปัจจุบันประดิษฐานอยู่ที่วัดประดู่ฉิมพลี จึงให้อัญเชิญไปไว้ที่หน้าวิหารวัดสุทัศน์เป็นการชั่วคราว
พ.ศ. 2407 เมื่อวิหารของวัดบวรนิเวศแล้วเสร็จ จึงอัญเชิญไปประดิษฐานจนกระทั่งปัจจุบัน
จึงมีความเป็นไปได้ว่า เจ้าอาวาสวัดบางอ้อยช้างในตอนนั้นน่าจะได้พระสุโขทัยมาหลายองค์
จนอาจเป็นที่มาของพระองค์นี้ ที่เคยประดิษฐานอยู่ที่วัดยางป่า ไม่ไกลจากวัดบางอ้อยช้างนั่นเอง

จากวัดสักใหญ่ ตอนแรกว่าจะไปดูลายปูนปั้นที่วัดเพลงร้างที่อยู่ไมใกล้กัน แต่ก็ขี้เกียจเดิน
ก็ได้เวลาบ่ายสามโมงที่เค้าว่านกแก้วโม่งจะกลับมาที่ต้นยางวัดสวนใหญ่ ก็เลยขับรถมาที่วัดเลย
คำถามแรกก็คือ นกแก้วโม่งต่างจากนกแขกเต้าที่วัดเฉลิมพระเกียรติ คราวก่อนยังไง
คำตอบแรกคือ ก็เป็นกลุ่มนกแก้วในประเทศไทยที่มีรวมกันอยู่ 7 ชนิด นั่นเอง

ให้แคบลงไป นกแก้วทั้งหมดนั้นจะมีกลุ่มที่เราคงหาโอกาสพบยากก็คือ
นกแก้วหางสั้นหรือกลุ่มนกหกที่อาศัยอยู่ในป่า ซึ่งแน่นอนว่าไม่สามารถปรับตัวเข้ากับเมืองได้
ส่วนนกแก้วธรรมดา เรียกว่าคนเมืองอย่างเราจะมีโอกาสได้เห็นคือ นกแก้วโมง นกแขกเต้า
และนกแก้วหัวแพร โดยนกแก้วในกลุ่มนี้ที่หายากที่สุดก็คงเป็นนกแก้วหัวแพร

ข้อต่อไปคือแล้วนกแก้วหาง่ายอย่างนกแก้วโมงกับนกแขกเต้า ต่างกันอย่างไร
ดูง่ายๆ คือนกแขกเต้านั้นตัวเล็กกว่า และตรงอกมีขนสีส้ม ตัวเมียปากดำ ตัวผู้ปากส้ม
นกแก้วโม่งนั้นตัวใหญ่กว่า สีเขียวสดกว่า ปากสีแดงทั้งตัวผู้ตัวเมีย แต่ตัวผู้มีวงแหวนรอบคอสีดำ
ที่วัดสวนใหญ่อาศัยอยู่บนต้นยาง มองเห็นตัวง่ายกว่านกแขกเต้า แต่ก็อยู่สูงกว่าเช่นกัน

จากความผิดพลาดเรื่องการตั้งกล้อง ให้เป็นค่าตัวคูณ 1.6 เพื่อใช้กับเลนส์ตระกูล EF-S นั้น
ทำให้ผมได้ความคิดว่า ก็ในเมื่อไม่ว่าเลนส์ระยะเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถถ่ายนกได้เต็มตัว
ดังนั้นเราก็ใช้ mode crop 1.6 ตั้งแต่ตอนถ่ายไปเลยก็จบ แม้จะได้ความละเอียดเพียง 10 MP ก็ตาม
เพราะก็ไม่ต่างอะไรกับการไป crop ภาพ ในตอนแต่งรูปอยู่ดี

ข้อสุดท้าย แล้วนกแก้วโม่งที่วัดสักใหญ่เป็นนกแก้วโมงฝูงสุดท้ายของนนทบุรีจริงไหม
ก็คงจะจริงล่ะ เพราะที่ทราบก็มีเจอบ้างที่สวนรถไฟ ซึ่งอยู่ในกรุงเทพ
หรืออีกที่ที่ผมเคยไปก็คือ วัดเทียนถวาย ปทุมธานี ซึ่งไม่ได้ไปนานแล้ว
ไม่รู้ว่าอยู่หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือถ่ายยากกว่าที่นี่ เพราะต้นไม้สูงมากกก

Create Date : 04 มีนาคม 2565

Last Update : 7 มีนาคม 2565 10:05:17 น.

4 comments

Counter : 1179 Pageviews.