.





ภิกษุ ท. !
เมื่อใครจะกล่าวผู้ใด ว่าเป็นสมณะสุขุมาลในบรรดาสมณะทั้งหลายแล้ว เขาพึงกล่าวเรานี่เองว่า เป็นสมณะสุขุมาลในบรรดาสมณะทั้งหลาย.

ภิกษุ ท. !
- เราใช้สอยจีวรเป็นอันมากเพราะถูกเขาอ้อนวอน ที่ไม่ถูกใครอ้อนวอนให้ใช้สอยนั้นมีน้อย.
- เราฉันบิณฑบาตเป็นส่วนมาก เพราะถูกเขาอ้อนวอน ที่ไม่ถูกใครอ้อนวอนให้ฉันนั้น เป็นส่วนน้อย
- เราใช้สอยเสนาสนะเป็นส่วนมาก เพราะถูกเข้าอ้อนวอน ที่ไม่ถูกใครอ้อนวอนให้ใช้สอยนั้นเป็นส่วนน้อย.
- เราฉันคิลานปัจจยเภสัชเป็นส่วนมาก เพราะถูกเขาอ้อนวอนที่ไม่ถูกใครอ้อนวอนให้ฉันนั้น มีเป็นส่วนน้อย.

ภิกษุ ท. !
เราอยู่ร่วมกับภิกษุทั้งหลายเหล่าใด ..
- ภิกษุเหล่านั้น พากันประพฤติกายกรรมต่อเราเป็นที่น่าพอใจเป็นส่วนมาก ที่ไม่เป็นที่น่าพอใจนั้นเป็นส่วนน้อย,
- ภิกษุเหล่านั้น พากันประพฤติวจีกรรมต่อเราเป็นที่น่าพอใจเป็นส่วนมาก ที่ไม่เป็นที่น่าพอใจนั้นเป็นส่วนน้อย,
- ภิกษุเหล่านั้น พากันประพฤติมโนกรรมต่อเรา เป็นที่น่าพอใจเป็นส่วนมาก ที่ไม่เป็นที่น่าพอใจนั้นมีเป็นส่วนน้อย,
- ย่อมแสดงความเคารพนับถือเป็นที่น่าพอใจทั้งนั้น ที่ไม่น่าพอใจนั้น มีเป็นส่วนน้อย.

ภิกษุ ท. !
ความเจ็บป่วยใด ๆ ที่มีน้ำดีเป็นสมุฏฐาน หรือมีเสมหะเป็นสมุฏฐาน หรือมีลมเป็นสมุฏฐาน หรือมีสันนิบาตเป็นสมุฏฐาน หรือมีฤดูเปลี่ยนแปลงเป็นสมุฏฐาน หรือมีการบริหารร่างกายไม่สม่ำเสมอเป็นสมุฏฐาน หรือมีการถูกแกล้งทำร้ายเป็นสมุฏฐาน หรือมีผลกรรมเป็นสมุฏฐานก็ตาม

ความเจ็บป่วยเหล่านั้น มีแก่เราไม่มากเลย. เราเป็นผู้มีอาพาธน้อย.

ภิกษุ ท. !
เราเป็นผู้ได้ฌานทั้งสี่ อันเป็นสุขวิหารในทิฏฐธรรมอันอาศัยจิตอันยิ่ง โดยง่ายโดยไม่ยาก โดยไม่ลำบากเลย, ย่อมทำให้แจ้งได้ซึ่งเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะสิ้นอาสวะ ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในทิฏฐธรรมนี้ แล้วแลอยู่.

ภิกษุ ท. !
ฉะนั้น เมื่อใคร ๆ จะกล่าวโดยถูกต้อง ว่าผู้ใดเป็นสมณะสุขุมาลในบรรดาสมณะทั้งหลายแล้ว เขาพึงกล่าวเรานี่แล ว่าเป็นสมณะสุขุมาลในบรรดาสมณะทั้งหลาย ดังนี้.
.
.
.
บาลี จตุก, อํ. ๒๑/๑๑๕/๘๗.
ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.