ภิกษุ ท.!
ส่วนผู้ใดย่อมไม่เพลินกะตา,
ไม่เพลินกะหู,
ไม่เพลินกะจมูก,
ไม่เพลินกะลิ้น,
ไม่เพลินกะกาย,
ไม่เพลินกะใจ
แล้วไซร้ ;

ผู้นั้น ชื่อว่า ย่อมเพลิดเพลินกะสิ่งอันเป็นทุกข์.
ผู้ใด ย่อมไม่เพลิดเพลินกะสิ่งอันเป็นทุกข์ ; เรากล่าวว่า ผู้นั้น ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้.
.
.
.
สฬา. สํ. ๑๘/๑๖/๑๙.
.
.
.
ภิกษุ ท.!
ส่วนผู้ใดแล
ย่อมไม่เพลิดเพลินกะรูป,
ไม่เพลิดเพลินกะเสียง,
ไม่เพลิดเพลินกะกลิ่น,
ไม่เพลิดเพลินกะรส,
ไม่เพลิดเพลินกะโผฏฐัพพะ,
ไม่เพลิดเพลินกะธรรมารมณ์
แล้วไซร้;

ผู้นั้น ชื่อว่าย่อมไม่เพลิดเพลินกะสิ่งอันเป็นทุกข์. ผู้ใด ย่อมไม่เพลิดเพลินกะสิ่งอันเป็นทุกข์.
เรากล่าว่า ผู้นั้นย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้แล.
.
.
.
สฬา. สํ. ๑๘/๑๖/๒๐.