.



ราชกุมาร !
ความคิดข้อนี้ได้มีแก่เราว่า "เราควรแสดงธรรมแก่ใครก่อนหนอ ? ใครจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้โดยพลันหนอ?"

ความรู้สึกได้เกิดแก่เราว่า"อาฬารผู้กาลามโคตรนี้แล เป็นบัณฑิต ผู้ฉลาด มีเมธา มีชาติแห่งสัตว์ผู้มีธุลีในดวงตาแต่เล็กน้อย มานานแล้ว, ถ้ากระไร เราควรแสดงธรรมแก่อาฬารผู้กาลามโคตร นี้ก่อนเถิด, เธอจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้เป็นแน่".

ราชกุมาร !
ครั้งนั้น เทวดาได้เข้ามากล่าวคำนี้กะเราว่า ..

"พระองค์ผู้เจริญ !
อาฬารผู้กาลามโคตรได้กระทำกาละ ๗ วันมาแล้ว". และความรู้สึกก็ได้เกิดแก่เราว่า "อาฬารผู้กาลามโคตรได้กระทำกาละเสีย ๗ วันแล้ว อาฬารผู้กาลามโคตรได้เสื่อมจากคุณอันใหญ่เสียแล้ว, เพราะหากว่า ถ้าเธอได้ฟังธรรมนี้ไซร้ จักรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้โดยพลัน" ดังนี้.

ราชกุมาร !
ความคิดข้อนี้ได้เกิดมีแก่เราว่า "อุทกผู้รามบุตรนี้แล เป็นบัณฑิตผู้ฉลาด มีเมธา มีชาติแห่งสัตว์ผู้มีธุลีในดวงตาแต่เล็กน้อยมานานแล้ว, ถ้ากระไรเราควรแสดงธรรมแก่อุทกผู้รามบุตรนั้นก่อน, เธอจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้เป็นแน่".

ราชกุมาร !
เทวดาได้เข้ามากล่าวคำนี้กะเราว่า ..

"พระองค์ผู้เจริญ !
อุทกผู้รามบุตร ได้กระทำกาละเสียเมื่อตอนดึกคืนนี้แล้ว”. และความรู้สึกอันนี้ได้เกิดแก่เราว่า "อุทก ผู้รามบุตร ได้กระทำ กาละเสียเมื่อตอนดึกคืนนี้แล้ว
อุทกผู้รามบุตรได้เสื่อมจากคุณอันใหญ่ เสียแล้ว, เพราะหากว่า ถ้าเธอได้ฟัง
ธรรมนี้ไซร้ เธอจักรู้ทั่วถึงธรรมโดยพลันทีเดียว ! เราจักแสดงธรรมแก่ใครก่อนเล่าหนอ? ใครจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้โดยพลัน?" ดังนี้.

ราชกุมาร !
ความคิดอันนี้ได้เกิดแก่เราว่า "ภิกษุปัญจวัคคีย์ได้อุปัฏฐากเรา เมื่อบำเพ็ญความเพียร, เป็นผู้มีอุปการะมากแก่เรา, ถ้ากระไรเราควรแสดงธรรมแก่ภิกษุปัญจวัคคีย์ก่อนเกิด".

ราชกุมาร !
ความสงสัยเกิดแก่เราว่า "บัดนี้ ภิกษุปัญจวัคคีย์อยู่ที่ไหนหนอ?" ด้วยจักขุเป็นทิพย์หมดจดล่วงจักขุสามัญมนุษย์ เราได้เห็นภิกษุปัญจวัคคีย์ ผู้อยู่แล้วที่เมืองพาราณสี ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน.

ราชกุมาร !
ครั้งนั้น ครั้นเราอยู่ที่ตำบลอุรุเวลาตามพอใจแล้ว, ได้หลีกไปโดยทางแห่งเมืองพาราณสี.
.
.
.
บาลี ม.ม. ๑๓/๔๖๔/๕๑๒.
ตรัสแก่โพธิราชกุมาร.