ตอนที่ 28 เห็นสนัฟเฟิลล์? พูดเป็นเล่นไปน่าแฮร์รี่ สนัฟเฟิลล์จะมาทำอะไรที่นี่ รอนกระซิบถามระหว่างที่เดินกลับหอ ชั้นก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นน่ะชั้นเห็นแค่แว่บ ๆ เท่านั้น แฮร์รี่บอก หรือว่าชั้นจะตาฝาดไป เธอต้องตาฝาดไปแน่ ๆ แหล่ะแฮร์รี่ เขาไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเข้ามาที่ฮอกวอตส์นี่ หรือถ้าเขามาจริง ๆ เดี๋ยวเขาก็คงจะแวะมาหาเธอเองแหล่ะ เฮอร์ไมโอนี่รีบสนับสนุน แม้ใจหนึ่งจะบอกว่าสาเหตุที่ซิเรียสแอบเข้ามาในฮอกวอตส์นี่อาจจะเป็นเพราะจดหมายที่เธอส่งไปเรื่องของจูเลียน่าก็ได้ นั่นน่ะสินะ แฮร์รี่สะบัดหัวไปมา คิดมากแล้วปวดหัว เรารีบไปฉลองกับพวกที่อยู่ในหอกันดีกว่า ***************************************** ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิเซเวอรัส จูเลียน่าหันไปบอกพี่ชายระหว่างที่เดินกลับห้องพัก กะอีแค่กริฟฟินดอร์ชนะนี่ ชั้นว่าพี่น่าจะชินได้แล้วนะ หน้าของสเนปยิ่งบึ้งกว่าเดิมทำเอาจูเลียน่าหัวเราะเบา ๆ หรือว่าต้องเห็นเดรโกคว้าลูกสนิชสีทองได้ก่อนแฮร์รี่ พี่ถึงจะยิ้มออกมาได้ จูเลียน่าแหย่จุดอ่อนของพี่ชาย สเนปมองน้องสาวอย่างขุ่นเคือง ตราบใดที่เจ้าเด็กนั่นยังอยู่ที่ฮอกวอตส์นี่ ไม่ว่ายังไงพี่ก็ยิ้มไม่ออกทั้งนั้นแหล่ะจูเลียน่า สเนปบอกเสียงขุ่น อย่าว่าแต่เห็นหน้าเลย แค่ได้ยินชื่อพี่ก็หงุดหงิดแล้ว สเนปกระแทกเสียง จูเลียน่าได้แต่ส่ายหน้ากับอาการพาลของพี่ชาย เออ...จริงสิจูเลียน่า เธอยังทำงานให้กระทรวงอยู่อีกหรือเปล่า สเนปถามเมื่อนั่งลงบนโซฟาตัวเล็กในห้องพักอาจารย์ประจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด เปล่า ชั้นลาออกแล้ว เธอบอกพร้อมกับยื่นแก้วเครื่องดื่มให้พี่ชาย พี่แปลกใจนะตอนที่รู้ว่าเธอทำงานให้กระทรวง ทำไมล่ะ จูเลียน่าถามพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม ก็จู่ ๆ เธอหันไปใช้ชีวิตแบบมักเกิ้ล ใครก็ต่างคิดว่าเธอจะหันหลังให้กับเวทมนตร์น่ะสิ จูเลียน่าหัวเราะ คนเราน่ะแม้ว่าจะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไง แต่ก็ไม่มีใครสามารถที่จะลบตัวตนที่แท้จริงได้หรอกเซเวอรัส จูเลียน่าถอนใจ ช่วงหนึ่งชั้นพยายามไม่ใช้คาถาเลย แล้วก็พบว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับคนที่เคยชินกับการสะบัดไม้กายสิทธิ์แล้วได้ในสิ่งที่ต้องการ ตอนหลังชั้นก็เลยเลือกที่จะใช้ไม้กายสิทธิ์เมื่อถึงคราวที่จำเป็นเท่านั้น แล้วคิดยังไงถึงได้ไปทำงานให้กระทรวง ก็ แหม...ชั้นต้องส่งเสียตัวเองให้เรียนให้จบนะเซเวอรัส ถ้าไม่ทำงานแล้วจะหาเงินมาจากไหนล่ะ ก็เธออยากแหกคอกเองนี่น้า...สมน้ำหน้า จูเลียน่าคลึงแก้วที่อยู่ในมือไปมาแล้วเงยหน้าถามพี่ชาย เซเวอรัส...พี่รู้เรื่องของคนสนิทคนใหม่ของโวลเดอมอร์มั้ย สเนปสำลักเครื่องดื่มทันทีที่ได้ยินชื่อลอร์ดโวลเดอมอร์ เธอไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน สเนปหรี่ตาถาม เรื่องคนสนิทคนใหม่ของจอมมารนั้นเขาก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือข่าวโคมลอย เพราะแม้เขาจะเข้าไปสืบในกลุ่มของผู้เสพความตายด้วยตัวเองก็ยังไม่เคยเห็นคนสนิทคนใหม่ที่ว่านี้สักที จูเลียน่ายักไหล่ ชั้นมี สาย ของชั้นแล้วกัน ว่าไงล่ะ...พี่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า รู้...ว่าแต่เธอถามทำไม เปล่า ชั้นก็แค่อยากได้รายละเอียดของเธอเท่านั้น เธอ งั้นเหรอ จูเลียน่าพยักหน้า เธอ ไม่ใช่ เขา จูเลียน่าย้ำ ไม่มีใครรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมาจากไหน แต่จู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ปรากฏตัวออกมา แล้วโวลเดอมอร์ (สเนปสบถเมื่อเครื่องดื่มในแก้วหกออกมาเปื้อนเสื้อคลุม) เองก็อ้าแขนต้อนรับอย่างยินดี เธอพูดเสียงเรียบเหมือนกำลังอ่านหนังสือนิยามให้พี่ชายฟัง สเนปอึ้งเมื่อเห็นว่าน้องสาวนั้นรู้อะไรมากกว่าตัวเขาที่เข้าไปสืบโดยตรงเสียอีก ให้ตาย เธอไปเอาเรื่องพวกนี้มาจากไหนกันจูเลียน่า สเนปคราง พี่ไม่ต้องสนใจหรอกว่าชั้นไปเอามาจากไหน แต่สิ่งที่พี่ต้องสนใจก็คือผู้หญิงคนนั้นต่างหากเซเวอรัส **************************************** แม้สเนปจะกลับไปที่ห้องพักแล้วแต่จูเลียน่าก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้โกหกเรื่องที่เลิกทำงานให้กระทรวง แต่สิ่งที่พี่ชายเธอไม่รู้ก็คือเรื่องที่เธอทำงานให้ดัมเบิ้ลดอร์ เธอเป็นหนึ่งในสมาชิกภาคีฟินิกซ์ที่มีเพียงดัมเบิ้ลดอร์คนเดียวเท่านั้นที่รู้ เธอเป็นคนส่งข้อมูลต่าง ๆ จากทางเอเชียมาให้ดัมเบิ้ลดอร์อย่างลับ ๆ และข้อมูลล่าสุดที่คนของเธอส่งมาให้คือหญิงสาวที่มีนามว่า คาร่า คาร่าเข้ามาในกลุ่มผู้เสพความตายอย่างเงียบ ๆ เมื่อปีก่อน และก็ย้ายข้ามมาอังกฤษนี่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ไม่มีใครรู้ว่าเธอมาจากไหน แต่มีข้อมูลอย่างหนึ่งที่เหลือเชื่อก็คือ คาร่านั้นไม่มีสัญลักษณ์ของตรามารเหมือนกับคนอื่น ๆ ไม่มีผู้เสพความตายคนไหนเคยเห็นใบหน้าของคาร่า นอกจากเบลลาทริกซ์ เลสแตรงส์และปีเตอร์ เพ็ตติกรูส์ เธอจะคอยเก็บตัวเงียบในที่พักของลอร์ดโวลเดอมอร์ แม้จะมีการชุมนุมของเหล่าผู้เสพความตาย แต่คาร่าก็ไม่เคยปรากฏตัวออกมา จูเลียน่าถอนใจอย่างหนักอก เธอพึมพำออกมาเบา ๆ เธอเป็นใครกันนะคาร่า แล้วนั่นเป็นชื่อหรือว่าคำพูดแสดงความรักใคร่ที่โวลเดอมอร์มีให้เธอกันแน่ กึก...กึก...เสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านในห้องทำให้จูเลียน่าค่อย ๆ ล้วงเข้าไปกำไม้กายสิทธิ์ที่อยู่ในเสื้อคลุมแน่ ใครกันที่แอบเข้ามาในห้องของเธอ แล้วแอบเข้ามานานเท่าไหร่แล้ว และมีจุดประสงค์อะไร เธอหวนคิดไปถึงของต่าง ๆ ที่ถูกส่งมาถึงเธอในระยะหลังนี้ แม้มันจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงแก่เธอเท่าไหร่นัก แต่ก็เห็นได้ชัดว่าผู้ที่ส่งมาต้องการที่จะเล่นสงครามจิตวิทยากับเธอเท่านั้น เธอเดินไปที่ประตูอย่างช้า ๆ และระมัดระวัง มือที่เอื้อมไปจะดันประตูต้องแข็งค้างเมื่อจู่ ๆ ประตูบานนั้นก็เปิดผลัวะออกมา จูเลียน่าถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นร่างสูงที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ซิเรียส!! เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ชั้นเข้ามาตั้งแต่บ่ายแล้วล่ะ ซิเรียสเดินตรงหน้ามา ชั้นทำให้เธอตกใจเหรอจูเลีย ขอโทษนะ จูเลียน่าเดินกลับไปนั่งที่เดิม แล้วเธอทานอะไรเหรอยัง หิวมั้ย หญิงสาวถามอย่างเป็นห่วง ซิเรียสโบกมือ ก็หิวเหมือนกันแหล่ะ แต่เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะ ชั้นมานี่เพราะเป็นห่วงเธอ ห่วง? ชั้นได้ข่าวเรื่องเธอ จูเลียน่าถอนใจ เฮอร์ไมโอนี่ล่ะสิ ซิเรียสพยักหน้า แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง จับตัวคนก่อเรื่องได้หรือเปล่า เธอส่ายหน้า สืบหาไม่ได้เลยเหรอว่าใครเป็นคนทำ เธอพยักหน้า แม้แต่ดัมเบิ้ลดอร์... เธอพยักหน้าอีก แล้วจะทำยังไงล่ะ ปล่อยให้มันส่งของมาเรื่อย ๆ อย่างนั้นเหรอ ซิเรียสเริ่มโมโหที่เห็นจูเลียน่าทำท่าเหมือนไม่ทุกข์ร้อน แล้วเธอจะให้ชั้นทำยังไงล่ะซิเรียส ทุกคนพยายามแล้วที่จะหยุดไอ้เรื่องบ้า ๆ นี่ แต่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ถูกส่งมาเสมอ จูเลียน่าเริ่มเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเขา ชั้นเองก็อยากให้เรื่องนี้มันจบ ๆ เสียทีเหมือนกัน ทุกวันนี้ชั้นก็เกือบเหมือนกับคน คนระแวงเวลามีนกฮูกบินเข้ามาใกล้ ๆ ซิเรียสกุมมือเธอไว้แน่น ไม่เป็นไรนะจูเลีย ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเราก็หาคนก่อเรื่องได้เองล่ะ จูเลียน่าน้ำตาคลอเมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนจากซิเรียส ความเครียดที่กักเก็บมาหลายวันถูกกลั่นออกมาเป็นหยาดน้ำตา ********************************** แผนที่ตัวกวน เธอจะเอาไปทำอะไรเฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ถามอย่างแปลกใจเมื่อจู่ ๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็เข้ามากระซิบขอยืมแผนที่ตัวกวนจากเขา คือ...ชั้นอยากดูอะไรหน่อยนะ ได้มั้ย เธอถามเบา ๆ แม้ว่าคนรอบข้างจะยังสนุกกับการฉลองชัยชนะครั้งแรกของกริฟฟินดอร์อยู่จนไม่สนใจใคร แต่เธอก็ไม่อยากให้ใครได้ยินอยู่ดี ได้สิ อยู่ในหีบน่ะ เธอไปเอาเองได้มั้ย ขอบคุณมากนะแฮร์รี่!!! เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่างยินดีแล้วก็รีบขึ้นไปบนหอนอนชายทันที เฮอร์ไมโอนี่เขาจะเอาอะไรเหรอแฮร์รี่ ออโรร่าที่นั่งมองอยู่ถามอย่างแปลกใจ แฮร์รี่โบกมือ ไม่ต้องสนใจหรอก เราไปสนุกกับพวกนั้นกันดีกว่า แล้วก็ดึงมือออโรร่าไปรวมกลุ่มกับพวกรอนโดนไม่สนใจเฮอร์ไมโอนี่อีก เฮอร์ไมโอนี่หยิบกระดาษเก่า ๆ ออกมาจากหีบของแฮร์รี่ เธอเอาไม้กายสิทธิ์แตะที่แผนที่เบา ๆ ข้าขอสาบานอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีไม่ได้ แล้วแผนที่ก็ปรากฏออกมาให้เห็นทันที เธอมองหาชื่อต้องการ แล้วก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อเห็นชื่อ ซิเรียส แบล็ก ปรากฏอยู่ข้าง ๆ จูเลียน่า สเนป ที่ห้องพักอาจารย์วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด สรุปว่าแฮร์รี่ตาไม่ฝาด เธอเอาไม้กายสิทธิ์แตะที่แผนที่อีกครั้ง แผนลวงสำเร็จแล้ว แล้วแผนที่ก็กลายเป็นกระดาษเปล่าอีกครั้ง ไปฉลองต่อดีกว่า ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว *********************************** ซิเรียสลูบหลังหญิงสาวที่ร่ำไห้ในอ้อมกอดเขาอย่างปลอบโยน สิ่งที่ทำให้ผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างจูเลียน่าถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาได้นับว่าต้องเป็นสิ่งที่ร้ายแรงพอดู ขอโทษนะ...ชั้นไม่คิดเลยว่าตัวเองจะอ่อนแอได้ขนาดนี้ เธอบอกเสียงสะอื้น ซิเรียสยิ้มอย่างปลอบใจ ไม่ว่าใครก็ตามที่เจอเรื่องอย่างนี้ก็ต้องกลัวเป็นธรรมดาแหละจูเลีย คนที่ไม่กลัวเลยนี่สิต้องเรียกว่าแปลก...อย่าเข้าไปใกล้เชียวนะ เธอหัวเราะเจือสะอื้น เมื่อได้ยินน้ำเสียงล้อเลียนในประโยคสุดท้าย ไม่ต้องห่วงนะจูเลีย ไม่ว่าใครหรืออะไรก็ทำอันตรายเธอไม่ได้หรอก เขาบอกเสียงหนักแน่น ของพวกนั้นแค่ส่งมายั่วประสาทเธอเล่นเท่านั้น ถ้าเธอทำเป็นไม่สนใจซะเดี๋ยวมันก็เลิกส่งไปเองแหล่ะ *************************************** แล้วก็จริงอย่างที่ซิเรียสว่า ของที่แรก ๆ ถูกส่งมาทุก 2-3 วัน ช่วงหลังจะถูกส่งมาเพียงนาน ๆ ครั้ง แต่ทุกครั้งที่มีของถูกส่งมายังจูเลียน่า สเนปจะเป็นคนจัดการตรวจสอบดูว่าเป็นของที่เป็นอันตรายหรือไม่ ถ้าไม่มีอะไรก็จะถูกส่งให้จูเลียน่า แต่ถ้ามีอันตรายเขาก็จะทำลายทิ้งทันที แล้วเหตุการณ์วุ่นวายต่าง ๆ ก็เริ่มกลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง ตอนนี้ทุกคนต่างเฝ้ารอถึงวันหยุดคริสมาสต์ที่จะมาถึงในอีก 3 อาทิตย์ข้างหน้า ออโรร่า ลาเวนเดอร์ร้องเรียกออโรร่าทันทีที่โผล่เข้ามาในห้องโถงรวมของกริฟฟินดอร์ มีอะไรเหรอลาเวนเดอร์ เธอเงยหน้าขึ้นจากการบ้านวิชาปรุงยา ศ.จูเลียน่าฝากมาบอกว่าพรุ่งนี้หลังอาหารกลางวันให้เธอไปหา แล้วอย่าลืมเอาหนังสือเรียนไปด้วย ออโรร่าขมวดคิ้ว พรุ่งนี้เหรอ? ใช่ งั้นเหรอ...ขอบใจนะลาเวนเดอร์ ศ.จูเลียน่าเรียกเธอไปทำไมกันออโรร่า รอนถาม สองตาก็เหลือบมองไปยังการบ้านของเฮอร์ไมโอนี่ที่วางอยู่ข้าง ๆ (นี่!! ทำเองสิยะ มาลอกของชั้นทำไม เฮอร์ไมโอนี่แหวใส่ มือก็รีบม้วนเก็บการบ้านให้พ้นจากสายตาของรอนทันที โธ่...อย่าใจดำเลยน่าเฮอร์ไมโอนี่ ชั้นแค่เอาของเธอเป็นแบบอย่างเท่านั้น ไม่ได้ลอกสักหน่อย รอนโอดครวญ) ไม่รู้เหมือนกัน หรือว่าจะเป็นเรื่องเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ที่ชั้นทำได้ไม่ดี ออโรร่าใจไม่ดี เพราะว่าเมื่อชั่วโมงก่อน จูเลียน่าได้สุ่มนักเรียนออกมา 6 คนให้สู้กัน และออโรร่าก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอได้จับคู่กับเฮอร์ไมโอนี่และทำได้ไม่ดีนัก โธ่...ออโรร่า ถ้าอย่างเธอไม่ดีแล้วล่ะก็ อย่างชั้นนี่ก็เรียกว่าแย่เลยน่ะสิ เนวิลล์ที่นั่งอยู่ไม่ห่างร้องออกมา เธอยังทำได้ดีกว่าชั้นอีกนะ เธออย่าลืมสิว่าเธอจับคู่กับที่ 1 ของชั้นนะออโรร่า โอกาสที่เธอจะชนะน่ะยาก แต่ว่าคราวที่แล้วเธอก็ทำได้ดีจริง ๆ แฮร์รี่ปลอบ เอาน่า อย่าคิดมากเลย คงไม่มีอะไรหรอก *************************************** ก๊อก...ก๊อก...เชิญจ๊ะ ออโรร่าเปิดประตูห้องพักอาจารย์ประจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดอย่างใจไม่ดีนัก เธอส่งยิ้มแหยให้กับจูเลียน่าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เข้ามาสิจ๊ะออโรร่า ออโรร่าเดินไปหยุดที่หน้าโต๊ะทำงาน อาจารย์ให้หาหนูหรือคะ เด็กสาวถามเสียงอ่อน ใช่จ๊ะ บ่ายนี้เธอว่าง ไม่มีธุระอะไรใช่มั้ยจ๊ะ เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์เธอจึงว่างตั้งแต่เช้า ค่ะ งั้นก็ดีแล้วจ๊ะ จูเลียน่าปิดสมุดตรงหน้าแล้วลุกขึ้น เนื่องจากว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันหยุดคริสมาสต์แล้ว แล้วเทอมหน้าก็จะเรียนหนักขึ้นกว่าเดิม วันนี้ครูก็เลยอยากจะขอดูความคืบหน้าเรื่องคาถาของเธอว่าก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว ออโรร่าหน้าเสีย วันก่อนหนูไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ยคะ เธอถามเสียงอ่อย จูเลียน่าเลิกคิ้ว วันก่อน? อ๋อ...เธอหมายถึงในชั่วโมงเรียนน่ะหรือจ๊ะ ออโรร่าพยักหน้า ไม่เลยจ๊ะ เธอทำได้ดีทีเดียว สีหน้าออโรร่าเริ่มดีขึ้น เพียงแต่ว่าเธอต้องสอบ ว.พ.ร.ส. ด้วย ครูก็เลยไม่อยากให้ผิดพลาดอะไร เธอคงไม่อยากเรียนซ้ำชั้นหรอก ใช่มั้ยจ๊ะ *************************************** เธอทำได้ดีมากจ๊ะออโรร่า ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเริ่มเรียนแค่ปีเดียวแท้ ๆ แต่ความสามารถเธอก็ล้ำหน้าเด็กรุ่นเดียวกันเสียอีก จูเลียน่าเอ่ยชมหลังจากการทดสอบพิเศษผ่านไปในบ่ายวันนั้น ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วครูว่าเธอคงผ่านการสอบ ว.พ.ร.ส. ได้อย่างสบายเลยล่ะ เป็นเพราะอาจารย์และเพื่อน ๆ ค่ะ ถ้าทุกคนไม่คอยดูแลหนูล่ะก็ หนูคงทำไม่ได้อย่างนี้ ออโรร่าถ่อมตัว จูเลียน่ายิ้มอย่างเอ็นดู เธอวางหนังสือที่อยู่ในมือลง วันนี้เราคงพอแค่นี้กันก่อนละกัน อีกเดี๋ยวครูต้องไปประชุมแล้ว ค่ะอาจารย์ ออโรร่าเก็บของ อ๊ะ... เธออุทานออกมาเบา ๆ เมื่อปากกาน้ำเงินแบบมักเกิ้ลที่เธอนำติดตัวมาฮอกวอตส์ด้วยตกลงแล้วกลิ้งไปยังห้องหนึ่งที่มีประตูเปิดแง้มไว้เพียงเล็กน้อย ออโรร่ายืนลังเลอยู่หน้าประตู เธอจำได้ว่าจูเลียน่าสั่งห้ามนักเรียนทุกคนเด็ดขาดว่าห้ามเข้ามาในห้องนี้ แต่ตอนนี้ปากกาแท่งโปรดของเธอมันเข้าไปอยู่ในนั้นแล้วนี่...ทำยังไงดีล่ะ!!! ออโรร่า...เสร็จหรือยังจ๊ะ จูเลียน่า (ที่เดินออกไปก่อน) ตะโกนถาม ออโรร่ามองประตูอย่างเสียดาย เอ่อ...ค่ะ หนูจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคะ ******************************************* เป็นอะไรไปน่ะออโรร่า ทำไมวันนี้ดูหงอย ๆ จัง เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างเป็นห่วง หลังจากที่ออโรร่ากลับจากการทดสอบของจูเลียน่าเธอก็เห็นออโรร่าดูเหม่อ ๆ เหมือนไม่สบายใจ ไม่สบายหรือเปล่า ออโรร่าส่ายหน้า งั้นเป็นอะไรล่ะ เธอจำปากกาชั้นได้มั้ยเฮอร์ไมโอนี่ ปากกา? แท่งไหนเหรอ ปากกาน้ำเงินที่ชั้นใช้ประจำน่ะ เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าคิด อ๋อ...ปากกาแบบมักเกิ้ลที่เปลี่ยนไส้ได้น่ะเหรอ จำได้ว่าเพื่อนเธอนั้นเอาไส้ปากกามาเผื่อไว้เกือบ 2 โหล ออโรร่าพยักหน้า แล้วเกิดอะไรขึ้นกับปากกาเธอล่ะออโรร่า ชั้นทำมันตกเมื่อตะกี้นี้น่ะสิในห้อง ศ.จูเลียน่า ก็แล้วทำไมเธอถึงไม่เก็บมาล่ะ เฮอร์ไมโอนี่งง ก็มันกลิ้งไปในห้องที่อาจารย์ห้ามเข้าน่ะสิ ชั้นก็เลยไม่กล้า ออโรร่าเสียงอ่อย ชั้นอยากได้มันคืนจัง แท่งนั้นเพื่อนชั้นซื้อให้ก่อนย้ายมาด้วยสิ เฮอร์ไมโอนี่มองเพื่อนสาวอย่างเห็นใจ เธอจูงมือออโรร่าไปหาแฮร์รี่กับรอนที่นั่งเล่นหมายรุกพ่อมดที่มุมห้อง แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่เรียกเบา ๆ ว่าไง แม้จะขานรับแต่ตาก็ยังจ้องมองที่หมากรุก ออโรร่าเขาทำปากกาตกในห้อง ศ.จูเลียน่าน่ะ เธอพาเขาไปเก็บหน่อยได้มั้ย แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นขมวดคิ้ว เฮอร์ไมโอนี่กระซิบเบา ๆ มันอยู่ในห้องที่อาจารย์ห้ามพวกเราเข้าน่ะ แฮร์รี่เริ่มเข้าใจ เธอจะให้ชั้นใช้... นั่นล่ะ ได้สิ รอเดี๋ยวนะ ************************************** ทำไมพวกชั้นต้องมาด้วยนะแฮร์รี่ กะอีแค่เก็บปากกาแท่งเดียวนี่พวกนายมากัน 2 คนก็พอแล้ว รอนบ่น ก็ชั้นก็ออโรร่าเข้าไปหาปากกา ส่วนนายกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ดูต้นทางที่หน้าห้องไง เขากระซิบบอก เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ไม่มีคนแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่บอก สายตาสอดส่องไปรอบตัว นั่นอะไรน่ะแฮร์รี่ เธอถือมาด้วยเหรอ ทำไมชั้นไม่เห็นเลย ออโรร่าถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นผ้าผืนหนึ่งและกระดาษเก่า ๆ ในมือของแฮร์รี่ แฮร์รี่ยิ้ม เขาเอาไม้กายสิทธิ์แตะที่กระดาษ ข้าขอสาบานอย่างจริงจังว่าข้านั่นหาความดีไม่ได้ ออโรร่าเบิกตากว้างเมื่อเห็นกระดาษที่ว่างเปล่านั้นปรากฎลายเส้นออกมาจนเต็ม นี่...นี่... นี่คือ แผนที่ตัวกวน ออโรร่า มันเป็นแผนที่ฮอกวอตส์ มันจะแสดงให้เห็นว่าตอนนี้ทุกคนกำลังอยู่ที่ไหน เฮอร์ไมโอนี่บอกและชี้ไปที่จุดหนึ่งของแผนที่ ตอนนี้พวกเรากำลังอยู่ที่นี่ และชี้ไปที่อีกจุดหนึ่ง ส่วนพวกอาจารย์ก็กำลังประชุมกันอยู่ในห้องทำงานของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ แล้วพวกเธอเอามาจากไหนกัน มรดกตกทอดน่ะ แฮร์รี่ตอบยิ้ม ๆ เอาล่ะ พวกเรารีบกันเถอะก่อนที่จะมีใครผ่านมาทางนี้ ************************************** แฮร์รี่มองด้านในห้องด้วยความสนใจ เขาไม่เคยเข้ามาในห้องนี้มาก่อน แม้ในปีที่ รีมัส ลูปิน เข้ามาเป็นอาจารย์สอนก็เช่นกัน ภายในห้องนี้มีแต่ของแปลก ๆ ที่เขาไม่เคยได้เห็นมาก่อนรวมทั้งหนังสือเก่า ๆ อีกมากมาย แฮร์รี่หยิบหนังสือที่วางอยู่ใกล้ ๆ เล่มหนึ่งขึ้นมามองอย่างสนใจ แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นเนื้อหาข้างใน สุดยอด!! เขาอุทานอย่างตื่นเต้น ออโรร่ามองอย่างสนใจ หนังสืออะไรเหรอแฮร์รี่ ศาสตร์มืด!!! ยอดไปเลย เขาหยิบเล่มอื่นขึ้นมาดู นี่ศาสตร์มืดขั้นสูง...นี่ป้องกันตัวจากศาสตร์มืด...โอ้โห...เล่มนี้ชั้นไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ยิ่งหยิบก็ยิ่งตื่นเต้น อยากได้จัง... เขาคราง แล้ววางลงอย่างตัดใจ เรารีบหาปากกาเธอกันเถอะ ก่อนที่อาจารย์จะกลับมา ออโรร่าพยักหน้า เธอเดินไปหาอีกด้านหนึ่งของห้อง พยายามมองหาปากกาด้ามโปรด แล้วก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อเห็นมันตกอยู่ใต้โต๊ะตัวหนึ่ง ออโรร่าก้มลงเก็บอย่างยินดี แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะตัวนั้นมีอ่างหินลักษณะแปลก ๆ ใบหนึ่งวางอยู่ ภายในอ่างมีอะไรบางอย่างสีขาวเงิน ๆ สุกสว่างและเคลื่อนที่ พื้นผิวของมันเป็นระรอกราวกับพื้นน้ำยามต้องลม ก่อนจะแยกตัวและพริ้วไหวเหมือนก้อนเมฆบรรจุอยู่ในนั้น ออโรร่าเดินเข้าไปหยุดใกล้ ๆ อย่างสงสัย เธอชะโงกหน้าลงไปดูอย่างสนใจเมื่อเห็นภาพบางอย่างอยู่ในนั้น แล้วสิ่งที่บรรจุอยู่ในอ่างเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่เธอรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอย่างแรง ออโรร่าลืมตาขึ้นเมื่อเห็นเมื่อรู้สึกว่าแรงดูดเริ่มหายไป เธอเห็นตัวเองยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ข้าง ๆ เธอมีใครคนหนึ่งยืนอยู่ ศ.จูเลียน่า!! ออโรร่าอุทานออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจน แต่จูเลียน่าคนนี้แตกต่างกับจูเลียน่าคนที่เธอรู้จัก ออโรร่าสังเกตุเห็นใบหน้าที่ดูอ่อนวัยกว่า นอกจากนี้ตัวเธอเองก็สูงไล่เลี่ยกับจูเลียน่า และอีกสิ่งหนึ่งที่สังเกตุเห็นอย่างชัดเจนคือเสื้อคลุมของบ้านเรเวนคลอ!!! นี่มันอะไรกัน... ออโรร่ารำพึง ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ไหน... เธอเซไปพิงต้นไม้แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเธอล้มลงไปกับพื้น ไม่เจ็บ...แล้วก็โปร่งใส เธอบอกกับตัวเองเมื่อรู้ว่าเธอล้มผ่านต้นไม้มา นี่ชั้นกำลังย้อนเวลางั้นเหรอ เธอหันไปมองจูเลียน่า ดวงหน้าที่ปกติจะมีรอยยิ้มประดับอยู่เสมอตอนนี้ดูเศร้าหมองเหมือนกำลังเจ็บปวด ดวงตาสีนิลที่ปกติจะอ่อนโยนตอนนี้เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ออโรร่าลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ เธอมองตามสายตาคู่นั้นไป เห็นเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ริมทะเลสาบ มีร่างสูงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งทอดกายนอนหนุนตักเธอเอาไว้ นั่นใครกัน ออโรร่าสงสัย เธอหันไปมองจูเลียน่า เห็นอีกฝ่ายเม้มริมฝีปากแน่น ตัวสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น ออโรร่าหันไปมองที่ริมทะเลสาบอีกครั้ง หรือว่าจะเป็นคู่หมั้นของอาจารย์ จำได้ว่าจูเลียน่ามีคู่หมั้นอยู่คนหนึ่ง...พ่อทูนหัวของแฮร์รี่ แล้วชายคนนั้นก็ลุกขึ้น ว้าว...คนอะไร ทำไมหล่อจัง ออโรร่าอุทานเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นได้อย่างชัดเจน เขากำลังหัวเราะกับเด็กสาวที่นั่งอยู่ ทั้งคู่ช่วยกันเก็บหนังสือที่วางอยู่ขึ้นมา เด็กหนุ่มลุกขึ้นก่อนแล้วยื่นมือช่วยให้เด็กสาวอีกคนลุกตามขึ้นมา ออโรร่ายืนตัวแข็งด้วยความตกใจเมื่อเห็นหน้าของเด็กสาวคนนั้นอย่างชัดเจน นั่น...ทำไม... แล้วเธอก็รู้สึกเหมือนถูกดูดอย่างแรง ************************************* แฮร์รี่พยายามมองหาปากกา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปตามหนังสือต่าง ๆ ที่วางเรียงอยู่ หนังสือเหล่านี้เป็นหนังสือที่เขาคิดว่าน่าจะมีการสอนอยู่ที่โรงเรียนอื่น แต่สำหรับฮอกวอตส์แล้วล่ะก็แม้แต่ห้องสมุดแล้วยังหาหนังสือบางเล่มอ่านไม่ได้เลย เจอหรือเปล่าออโรร่า เขาตะโกนถามเด็กสาวที่หาอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของห้อง แล้วก็ต้องหันมาเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ ออโรร่า...ทำอะไรอยู่น่ะ เขาถาม เห็นออโรร่ายืนอยู่ด้านหลังชั้นหนังสือ แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบอีกจนแฮร์รี่เริ่มเอะใจ เขาเดินไปหาทันที ออโร... แฮร์รี่เบิกตากว้างเมื่อเห็นของที่อยู่บนโต๊ะ ทำยังไงดีล่ะ!!! ทำยังไงถึงจะพาออโรร่าออกมาได้ แฮร์รี่เริ่มกระวนกระวาย เขาเคยท่องเข้าไปในเพนซิลของคนอื่นเหมือนกัน แต่ทุกครั้งเขาจะถูกพามาโดยเจ้าของความทรงจำทุกครั้ง ปัง!!! แฮร์รี่สะดุ้งเฮือกเมื่อประตูถูกเปิดเข้ามาอย่างแรง เร็ว ๆ แฮร์รี่!! พวกอาจารย์ออกจากห้องแล้ว!!! รอนบอกพร้อมกับหอบฮัก แฮร์รี่เม้มปากแน่น ครั้งแรก ศ.ดัมเบิ้ลดอร์พาเขาออกมาอย่างนุ่มนวล แต่ครั้งที่สอง...แฮร์รี่จับแขนกระชากเด็กสาวเข้าหาตัวอย่างแรง!!! นั่นนายทำอะไรของนายน่ะแฮร์รี่ รอนร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นแฮร์รี่กระชากออโรร่าจนทั้งคู่ลงไปกองกับพื้น แฮร์รี่!!! เสียงเฮอร์ไมโอนี่ร้องเรียกเสียงดังมาจากหน้าห้อง แฮร์รี่รีบพยุงออโรร่าที่ยังงง ๆ ให้ลุกขึ้น เธอเจอปากกาแล้วใช่มั้ย ถามให้แน่ใจเมื่อเห็นปากกาที่เด็กสาวกำไว้แน่น ออโรร่าพยักหน้า งั้นรีบไปกันเถอะ ก่อนที่ ศ.จูเลียน่าจะกลับมา ************************************** กว่าจะพ้นจากบริเวณห้องพักอาจารย์ประจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดได้เล่นเอาทั้ง 4 เกือบหมดแรง เฮ้อ...พ้นสักที เฮอร์ไมโอนี่ร้องออกมาอย่างโล่งอกเมื่อมาหยุดที่ริมทะเลสาบ แล้วหันมาถามออโรร่า เจอปากกาแล้วใช่มั้ยออโรร่า ออโรร่าพยักหน้า เมื่อกี้ ทำไมนายไม่เรียกออโรร่าดี ๆ นะแฮร์รี่ ทำไมต้องกระชากอย่างนั้นด้วย รอนตำหนิเพื่อนทันทีที่หายเหนื่อย ขอโทษ แฮร์รี่พูดเบา ๆ รอนขมวดคิ้ว เฮ้ย!! แล้วนายจะมาขอโทษชั้นทำไม ไปขอโทษออโรร่าโน่น...ว่าแต่เมื่อกี้เธอก้มดูอะไรเหรอออโรร่า เห็นยืนเงียบเชียว ออโรร่าอ้าปาก แล้วก็ต้องชะงักเมื่อแฮร์รี่บีบมือเธอแน่น เธอหันไปมอง แต่แฮร์รี่หันไปมองทางอื่น ว่าไงล่ะ เธอยืนดูอะไรอยู่เหรอ รอนถามต่อ ออโรร่าอ้าปากจะพูดแล้วก็ต้องชะงักอีกเมื่อคราวนี้แฮร์รี่กระตุกมือเธอแล้วบีบมือเธอแน่นกว่าเดิม ออโรร่านิ่วหน้า ไม่มีอะไรหรอกรอน ชั้นก็มองอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ เธอบอกรอนแม้ว่าสายตาจะมองแฮร์รี่อย่างสงสัย ไม่รู้ว่าเธอคิดมากไปเองหรือเปล่าเมื่อเห็นเขาทำท่าเหมือนจะโล่งอก ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ไปกันเถอะ เกือบได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เฮอร์ไมโอนี่ชวน **************************************** หลังอาหารเย็น...รอน... รอนหันมามองแฮร์รี่เป็นเชิงถาม เดี๋ยวนายกับเฮอร์ไมโอนี่ไปกันก่อนนะ ชั้นกับออโรร่าจะไปเดินเล่นสักหน่อย เธอกลับไปก่อนนะรอน เฮอร์ไมโอนี่รีบแทรกขึ้น ชั้นจะไปห้องสมุดสักหน่อย รอนทำหน้าเซ็ง เออ...พวกนายจะไปไหนก็ไปกันเถอะ เชิญตามสบายเลย *************************************** สายลมที่พัดผ่านในยามราตรีที่มืดมิด มีเพียงแสงจันทร์ที่คอยสาดส่องให้ความสว่างเหมาะสำหรับหนุ่มสาวที่ต้องการจะอยู่ภายใต้ความโรแมนติก เป็นความต้องการของหนุ่มสาวทุกคู่ ยกเว้นหนุ่มสาวคู่นี้!! แฮร์รี่ พอตเตอร์เดินจูงมือแฟนสาวของเขา ออโรร่า เดมมิ่ง เดินไปเรื่อย ๆ เหมือนไม่มีจุดหมาย ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากพวกเขา แล้วแฮร์รี่ก็หยุดอยู่ที่จุด ๆ หนึ่งที่ห่างไกลจากบุคคลที่ 3 อย่างสิ้นเชิง เขาหันไปมองออโรร่าแล้วเริ่มเรื่องที่เด็กสาวสงสัยอย่างไม่ลังเล สิ่งที่เธอเห็นน่ะเรียกว่า เพนซิฟ ชั้นเคยเห็นมันอยู่ 2 ครั้ง ชั้นรู้แค่ว่ามันเป็นการที่เราจะใส่ความคิดและความจำลงไปในอ่างนั้น ความคิดและความจำเหรอ ออโรร่าอ้าปากค้าง ชั้นนึกว่าชั้นย้อนเวลากลับไปเสียอีก แฮร์รี่ส่ายหน้า ไม่ใช่หรอก ถ้าชั้นเดาไม่ผิดเธอคงจะเข้าไปในความคิดและความจำของ ศ.จูเลียน่าเข้าใช่มั้ย ออโรร่าพยักหน้า ถ้างั้น...เธอบอกชั้นหน่อยได้มั้ยว่าเห็นอะไร ออโรร่าลังเล สิ่งที่เธอเห็นเป็นความจำของคนอื่น มันเหมาะสมหรือเปล่าที่เธอจะเล่าให้แฮร์รี่ฟัง แต่ถ้าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นพ่อทูนหัวของแฮร์รี่จริง ๆ ล่ะก็... แฮร์รี่ เธอพอจะมีรูปสมัยที่พ่อแม่เธอเรียนอยู่ที่นี่มั้ย ขอดูหน่อยสิ **************************************** ท่ามกลางความวุ่นวายภายในห้องโถงรวมของกริฟฟินดอร์ ออโรร่าดูอัลบั้มรูปของแฮร์รี่อย่างสนใจ นี่พ่อเธอเหรอแฮร์รี่ ทำไมถึงหน้าตาเหมือนเธอจัง ออโรร่าทึ่งเมื่อเห็นรูปเจมส์ เหมือนกันอย่างกะแกะแน่ะ!! แฮร์รี่หัวเราะ จะต่างกันก็ตรงที่ชั้นมีแผลเป็นแล้วก็ได้ตาของแม่มา เหรอ...แล้วคนนี้ใครกัน เธอชี้ไปที่เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเจมส์ แฮร์รี่ชะโงกหน้าเข้ามาดู ไหน...อ๋อ...นั่นล่ะ พ่อทูนหัวของชั้น ออโรร่านิ่ง เธอจ้องดูชายหนุ่มผมดำที่หัวเราะร่าตาไม่กระพริบ ชั้นเห็นผู้ชายคนนี้นั่งอยู่ที่ริมทะเลสาบ จู่ ๆ ออโรร่าก็พูดขึ้นมาเบา ๆ แฮร์รี่เขยิบเข้ามาใกล้ทันที ใคร? พ่อทูนหัวชั้นเหรอ? ออโรร่าพยักหน้า เขาอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นหน้าเหมือนชั้นเปี๊ยบ แฮร์รี่ขมวดคิ้ว เหมือนเธอเหรอ ใช่...อย่างกับเป็นคน ๆ เดียวกัน ไม่แปลกอะไรนี่ ที่เธอจะเหมือนกับคนอื่นที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนน่ะ มีเยอะแยะไปที่คนสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันจะหน้าตาเหมือนกัน แฮร์รี่พูดอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ว่าแต่เรื่องเพนซิฟนี่อย่าบอกใครนะ แฮร์รี่กระซิบ ชั้นไม่อยากให้คนอื่นรู้ เข้าใจนะ จริงสิ คริสมาสต์นี้เธอจะกลับบ้านหรือเปล่าออโรร่า ยังไม่รู้เหมือนกัน แล้วเธอล่ะแฮร์รี่ ก็...ถ้าไม่อยู่ที่โรงเรียนนี้ก็อาจจะไปอยู่กับพ่อทูนหัวชั้น ออโรร่าขมวดคิ้ว ทำไมล่ะ ชั้นนึกว่าเธอจะกลับไปฉลองกับพ่อทูนหัวเธอทุกปีเสียอีก แฮร์รี่มองไปรอบตัวแล้วกระซิบเบา ๆ ต้อง ศ.ดัมเบิ้ลดอร์อนุญาตก่อนชั้นถึงจะไปได้ เหรอ ถ้าพวกเราไม่ต้องกลับบ้านก็ดีสินะออโรร่า เราจะได้อยู่ฉลองคริสมาสต์ด้วยกันไง *************************************** คริสมาสต์นี้เธอจะกลับบ้านหรือเปล่า มัลฟอยก้มลงถามเฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งซบอยู่ในอ้อมกอดเขา คริสมาตส์นี้พ่อกับแม่ต้องไปงานเลี้ยงของพวกเพื่อนร่วมงานน่ะ ท่านกลัวชั้นเบื่อก็เลยให้ชั้นไปกับแฮร์รี่กับรอน เด็กสาวตอบเบา ๆ มัลฟอยทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นมองแล้วถาม เธอก็จะกลับบ้านใช่มั้ย ใช่ มัลฟอยถอนใจ ตั้งแต่พ่อตาย แม่ก็เอาแต่เศร้า ไม่ยอมออกไปไหน ชั้นก็เลยอยากไปอยู่ข้าง ๆ แม่ เธอเอนซบในอ้อมกอดเขาใหม่ ก็ดีแล้วนี่ ตอนนี้ท่านเหลือเธอคนเดียวเท่านั้น ท่านคงดีใจที่เห็นเธอกลับบ้าน ****************************************** ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะซิเรียส รีมัสถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นซิเรียสนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟาหน้าเตาผิง ซิเรียสหันไปมองรีมัสที่ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ เบื่อ!! ซิเรียสกระแทกเสียง วัน ๆ เอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ ไม่ได้ออกไปยืนเส้นยืดสายเหมือนคนอื่นเขามั่งเลย ง่อยจะกินอยู่แล้ว ซิเรียสยื่นมือสองข้างให้เพื่อนดู ดูสิเนี่ย ดู!!! ถ้าอยากยืดเส้นยืดสายล่ะก็ งั้นก็ทำความสะอาดบ้านสิ เสียงหนึ่งดังขึ้นที่ด้านหนัง ซิเรียสหันไปมองด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ทำความสะอาด!!! เธอก็เห็นนี่มอลลี่ว่าวัน ๆ หนึ่งชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากทำความสะอาดน่ะ ชั้นอยากทำอย่างอื่นมั่ง ซิเรียสหันไปโวยวายมอลลี่ วีสลีย์ที่มองมาเหมือนเขาเป็นเด็ก ๆ ทำความสะอาดบ้านเหรอ ฮึ...อย่าว่าแต่เขาเล้ย ขนาดแฮร์รี่เองยังเบะปากใส่ไอ้งานปัญญาอ่อนพวกนี้เลย!!! มอลลี่มองไปรอบ ๆ ห้องที่ไม่ว่าจะดูยังไงก็ดูไม่ออกเลยว่ามันถูกทำความสะอาดตรงไหน? ทำความสะอาดบ้านให้เรียบร้อยและดูเหมาะสมกับคำว่า บ้าน หน่อยสิซิเรียส มอลลี่พูดเสียงดุ แล้วรีบเสริมเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะค้าน เธอมีเวลาทำให้เรียบร้อยก่อนที่จะถึงวันหยุดคริสมาสต์ ก่อนคริสมาสต์? ก็เหลืออีกแค่ไม่กี่วันน่ะสิ ซิเรียสโวยวาย แล้วทำไมต้องก่อนคริสมาสต์ด้วย ก็เพราะว่าชั้นเพิ่งได้รับจดหมายจากดัมเบิ้ลดอร์น่ะสิ ว่าปีนี้เด็ก ๆ จะได้รับอนุญาตให้มาฉลองคริสมาสต์ที่นี่ มอลลี่บอกแล้วกลับไปทำงานต่อ ซิเรียสยืนตัวแข็ง เขาหันไปมองรีมัสแล้วยิ้มกว้าง แฮร์รี่จะมางั้นเหรอ? เยี่ยมเลย!! อ่ะ...ไม่ได้แล้ว งั้นต้องรีบทำความสะอาดให้เรียบร้อยแล้ว!! แล้วก็รีบไปทำงานอย่างที่ตั้งใจ รีมัสได้แต่อ่อนใจกับนิสัยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของเพื่อนจนเขาตามไม่ทัน ***************************************** ตกลงเธอก็ต้องกลับบ้านใช่มั้ย แฮร์รี่ถามขึ้นในเช้าวันหนึ่งเมื่อเห็นออโรร่าอ่านจดหมายจากทางบ้านที่ถูกส่งมาในระหว่างรับประทานอาหารเช้าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก ออโรร่าพยักหน้า ใช่ พ่อกับแม่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับชั้นน่ะ แล้วเธอล่ะแฮร์รี่ว่าไง ก็... พอตเตอร์ เสียง ศ.มักกอนนากัลดังแทรกขึ้นด้านหลัง ครับ แฮร์รี่หันไปขานรับ ท่านอาจารย์ใหญ่อนุญาตให้พวกเธอทั้ง 3 คนกลับไปฉลองวันคริสมาสต์ได้เหมือนปีที่แล้วนะ คนอื่นอาจจะไม่รู้ถึงความหมายที่แฝงอยู่ในประโยคนี้ แต่สำหรับแฮร์รี่ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่พากันยิ้มกว้างอย่างยินดี เพราะนั่นหมายความว่าพวกเขาจะกลับไปที่บ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลส จะได้พบกับซิเรียสและสมาชิกภาคีคนอื่น ๆ ครับ...ขอบคุณครับ ศ.มักกอนนากัล!! แฮร์รี่ร้องอย่างยินดี ศ.มักกอนนากัลตบไหล่เขาเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารของอาจารย์ แฮร์รี่มองตามไปเขาเห็น ศ.ดัมเบิ้ลดอร์มองมาด้วยดวงตาเป็นประกาย พวกเธอยิ้มอะไรกันน่ะ ออโรร่าถามอย่างงง ๆ เมื่อเห็นทั้งสามพากันยิ้มไม่หุบหลังจากที่ ศ.มักกอนนากัลเดินกลับไปแล้ว ก็ดีใจน่ะ รอนบอก ดีใจ? ช่าย เพราะชั้นจะได้ไปฉลองคริสมาสต์กับพ่อทูนหัวและก็เพื่อน ๆ อีกหลาย ๆ คน แฮร์รี่บอกอย่างยินดี แหม...อยากให้ถึงคริสมาสต์เร็ว ๆ จังเล้ยยยย!!! **************************************** เสียงออดดังหมดเวลาเรียนวิชาสุดท้ายของเทอมนี้ดังขึ้น เด็ก ๆ ในห้องเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดต่างพากันรีบเก็บหนังสือและคงจะถลาออกไปจากห้องเรียนแล้วถ้าจูเลียน่าไม่ห้ามไว้ก่อน เดี๋ยวจ๊ะทุกคน ครูขอเวลาสักแป๊บนะ ทุกคนพากันนั่งลงที่เดิม ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปก็จะเป็นวันหยุดคริสมาสต์แล้ว ครูรู้ว่ามันไม่เหมาะที่ครูจะบอกพวกเธอเรื่องนี้ แต่กว่าพวกเราจะเจอกันอีกทีก็เป็นปีหน้า ทุกคนมองหน้ากันอย่างงง ๆ คาบแรกที่เราจะเจอกันในปีหน้า ครูคงจะต้องขอทำการทดสอบคาถาผู้พิทักษ์ของพวกเธอว่าทำกันไปถึงไหนแล้ว หลายคนเบิกตากว้าง นี่แสดงว่า ศ.จูเลียน่าที่แสนจะใจดีและน่ารักกำลังสั่งการบ้านพวกเขาใช่มั้ยเนี่ย!!! ในขณะที่บางคนพากันลอบยิ้ม (ก็พวกที่ทำได้แล้วน่ะ) พวกเธอคงจำได้ว่าเราจะสอบคาถานี้กันตอนสิ้นปีการศึกษา แต่อาจารย์คะ... เด็กนักเรียนคนหนึ่งจากบ้านฮัพเฟิลพัฟพยายามค้าน แต่จูเลียน่ายกมือห้าม ไม่ต้องห่วงจ๊ะ ครูแค่อยากจะทดสอบเท่านั้นว่าไปถึงไหนกันแล้ว ครูคงไม่สบายใจนักหรอกถ้ารู้ว่าจะมีนักเรียนคนใดคนหนึ่งที่ครูสอบได้ผลเรียนที่ต่ำกว่า พอรับได้ *************************************** โห...โหดสุด ๆ เลยอ่ะ สั่งการบ้านตอนคริสมาสตร์เนี่ย รอนบ่นระหว่างที่เดินไปรับประทานอาหารเย็น เธอจะบ่นอะไรกันนักกันหนานะรอน ก็เธอเสกคาถานี้ได้แล้วนี่ เฮอร์ไมโอนี่บอกอย่างรำคาญ แล้วหันไปถามออโรร่า แล้วเธอเสกได้หรือยังล่ะออโรร่า ก็...มันก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างล่ะนะ แต่ยังมองไม่ออกว่าเป็นตัวอะไร รู้แต่ว่าเป็นสัตว์สี่ขา ออโรร่าบอกอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะนับตั้งแต่วันแรกที่เธอลองเสกคาถานี้ มันก็ไม่มีอะไรคืบเลย แถมพักหลังเธอไม่ค่อยฝึกมันซะด้วยสิ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเธอคิดแต่เรื่องที่มีความสุขล่ะก็ เดี๋ยวก็ทำได้เองแหล่ะ แฮร์รี่ปลอบ ***************************************** ทันทีที่รถไฟเทียบชานชาลาที่ 9 ¾ เป็นที่เรียบร้อย เด็ก ๆ ก็พากันรีบลงจากรถไฟไปหาครอบครัวที่มารอรับทันที ใครมารับเธอเหรอออโรร่า เฮอร์ไมโอนี่ถามขณะที่รอให้คนอื่น ๆ ลงไปจากรถไฟก่อน (ก็มันขี้เกียจไปเบียดกับคนอื่นเขานี่) เอ...เห็นว่าจะมากันทั้งพ่อกับแม่แหล่ะ เหรอ ไปเถอะ คนเริ่มน้อยแล้ว แฮร์รี่เอ่ยชวน ทันทีที่แฮร์รี่โผล่หน้ามาที่บันได (เป็นคนแรก) ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยตะโกนเรียกอย่างร่าเริง เด็ก ๆ ทางนี้จ้า!!! แฮร์รี่หันไปตามเสียงแล้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นอาเธอร์ มอลลี่และรีมัสยืนรออยู่ เป็นยังไงกันบ้างจ๊ะ สบายดีมั้ย มอลลี่ถามพร้อมกับกอดแฮร์รี่แน่น สวัสดีครับคุณนายวีสลีย์...ผมสบายดีครับ พอถูกปล่อยก็หันไปทางอาเธอร์ สวัสดีครับคุณวีสลีย์ แฮร์รี่จับมือทักทาย สวัสดีแฮร์รี่...สบายดีนะ ครับ แล้วหันไปทางรีมัสที่ยืนยิ้ม ศ.ลูปิน...สวัสดีครับ เขายื่นมือจะทักทายแต่รีมัสกลับดึงเขาไปกอดแน่น เป็นไงบ้างแฮร์รี่ ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ แม้ปากจะถามแต่รีมัสก็ยังไม่ยอมปล่อยแฮร์รี่ออกจากอ้อมกอดง่าย ๆ จนรอนกับเฮอร์ไมโอนี่เดินมาหยุดข้าง ๆ จึงปล่อย เป็นไงบ้างรอน เฮอร์ไมโอนี่ เขาถามพร้อมกับกอดเด็กทั้งสองแน่น พวกเราสบายดีค่ะ อาจารย์สบายดีนะคะ เฮอร์ไมโอนี่บอก แล้วจินนี่ล่ะคะ เฮอร์ไมโอนี่ถามเมื่อไม่เห็นน้องเล็กของบ้านวีสลีย์อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย โน่นแน่ะ ร่ำลากันอยู่ตรงโน้น มอลลี่บอกด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ เหมือนไม่เห็นด้วยนักที่ลูกสาวของเธอกำลังมีแฟน มอลลี่หันกลับมาแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ห่าง เอ...หน้าตาอย่างนี้คุ้น ๆ นาแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แฮร์รี่ผละไปหาออโรร่าที่ยืนอยู่ เป็นไงบ้าง ยังไม่เจอพ่อกับแม่เธอเลยเหรอ เขาถามเมื่อเห็นเด็กสาวยังมองหาพ่อแม่ท่ามกลางคนจำนวนมาก ออโรร่าส่ายหน้า สงสัยพ่อกับแม่จะรออยู่ด้านนอกน่ะ งั้นมานี่ก่อนสิ ชั้นจะแนะนำให้เธอรู้จักทุกคน ออโรร่า...นั่น คุณและคุณนายวีสลีย์ พ่อกับแม่ของรอน แล้วนั่น ศ.รีมัส ลูปิน เคยเป็นอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดตอนปี 3 และก็เป็นเพื่อนสนิทของพ่อกับแม่ของชั้นด้วย ส่วนนี่ ออโรร่า เดมมิ่งครับ เป็นนักเรียนใหม่ที่ฮอกวอตส์อยู่ปีเดียวกับพวกเรา แล้วก็...เป็นแฟนผมด้วย ประโยคหลังแฮร์รี่แนะนำอย่างอาย ๆ สวัสดีค่ะ ออโรร่าทักทาย สวัสดีจ๊ะ มอลลี่ทักพลางยิ้มอย่างใจดี อาเธอร์ยิ้มน้อย ๆ ส่วนรีมัส... ศ.ลูปิน เป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าซีดจัง เฮอร์ไมโอนี่ทักอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าจู่ ๆ รีมัสก็หน้าซีดเผือดไปทันที มะ...ไม่ ครู...ไม่เป็นอะไร รีมัสบอกเสียงละล่ำละลัก สองตามองเด็กสาวอีกคนหนึ่งเหมือนโดนผีหลอก แล้วนี่ไม่มีใครมารับหนูหรือมิสเดมมิ่ง อาเธอร์ถามเมื่อเห็นเธออยู่คนเดียว เรียกหนูว่าออโรร่าก็ได้ค่ะคุณวีสลีย์ ออโรร่ายิ้มหวาน สงสัยพ่อกับแม่จะรออยู่ด้านนอกน่ะค่ะ งั้นเราก็กลับกันเลยละกัน มอลลี่บอกแล้วหันไปเรียกจินนี่ (ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย) จินนี่ เราจะไปกันแล้วลูก เป็นอย่างที่ออโรร่าคิด เมื่อพวกเขาทั้งหมดมาถึงด้านนอกของชานชาลาก็พบคุณและคุณนายเดมมิ่งยืนรออยู่ ออโรร่า...ลูกรัก คุณนายเดมมิ่งกอดลูกสาวอย่างยินดี คุณแม่สบายดีนะคะ จ๊ะ เธอเดินไปกอดคุณเดมมิ่งแน่นและพาทั้งสองมาหากลุ่มแฮร์รี่ที่ยืนอยู่ คุณพ่อคุณแม่คะ นี่คุณและคุณนายวีสลีย์ค่ะ แล้วนี่ศ.รีมัส ลูปิน ส่วนนี่เป็นเพื่อน ๆ ของหนูค่ะ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ โรนัลด์ วีสลีย์และก็จินนี่ วีสลีย์น้องสาว ส่วนนี่ แฮร์รี่ พอตเตอร์ค่ะคุณพ่อคุณแม่ เป็นหลานชายของคุณเดอร์สลีย์และก็เป็นแฟนหนูด้วย เธอบอกหน้าแดงระเรื่อ ทุก ๆ คนคะ นี่คุณพ่อกับคุณแม่หนูค่ะ หลานของคุณเดอร์สลีย์เหรอจ๊ะ คุณนายเดมมิ่งถามอย่างแปลกใจ ครับ แฮร์รี่รับคำยิ้ม ๆ เขารู้หรอกน่าว่าลุงกับป้าเขาน่ะสรรเสริญเขาไว้ยังไงบ้าง เอ๊ะ...ก็ไหน... คุณเดมมิ่งงง เอาไว้หนูจะเล่าให้ฟังค่ะ ออโรร่าตัดบท แล้วหันไปลากลุ่มแฮร์รี่ ชั้นคงต้องไปก่อนนะ จ๊ะ เมอร์รี่คริสมาสต์นะออโรร่า เฮอร์ไมโอนี่กอดเพื่อนสาวแน่น ออโรร่ากอดตอบ เมอร์รี่คริสมาสต์จ๊ะเฮอร์ไมโอนี่ เธอหันไปบอกคนอื่น เมอร์รี่คริสมาสต์นะคะทุกคน เมอร์รี่คริสมาสต์ออโรร่า / พี่ออโรร่า
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [