|
*~ พุทธประวัติ ~*
" พุทธประวัติ"
จากชีวิต กษัตริย์ ต้องพรัดพราก เสด็จจาก นครา สู่ป่าเขา ด้วยทรงเห็น อนิจจัง สังขารเรา มองเห็นเงา ความไม่สุข ทุกข์มาเตือนฯ
ทรงสละ สมบัติ สลัดทิ้ง มุ่งหาสิ่ง ที่ผ่องใส หาใครเหมือน ทรงขี่ม้า กัณฑกะ ฉันนะเพื่อน ทรงคล้อยเคลื่อน ราชสถาน ยามราตรี
ทรงทดลอง พระวรกาย จนผ่ายผอม ทรงไม่ยอม เสวยภัตต์ หัดวสี ทรงบำเพ็ญ ทุกกะระ มาแรมปี แต่ไม่มี แววพ้นทุกข์ เป็นสุขจริง
ทรงหันกลับ ฉันอาหาร ผ่านพระศอ พระองค์พอ เสวยภัตต์ จากน้องหญิง มัชฌิมา ปฏิบัติ ทางลัดจริง ทรงดำดิ่ง วิธีใหม่ พระทัยตรง
ทรงปฏิบัติ มัชฌิมา ทางสายเอก วัฏฏาเพศ กิเลสคลาย ไม่ใหลหลง ทรงเห็นหลัก ความจริง สิ่งให้หลง ทรงมุ่งตรง เอกจิต สู่นิพพาน
ทรงสั่งสอน นิกรชน คนไร้สุข ทรงชี้ทุกข์ ชี้ภัย ในสงสาร อย่าตกอยู่ ในเขต กิเลสมาร ทรงสอนผ่าน กาลเวลา ห้าพันปี
เข้าพรรษา คือเขตสงฆ์ ผู้ดำรงพระวินัย สามเดือนจะไม่ไป เที่ยวสรรจร และรอนแรม
เป็นช่วงที่พระ จะศึกษา ต้องประพฤติมโนแจ่ม ภาวนาอยู่พักแรม ณ วัด ชอบประกอบคุณ
ส่วนโยมน้อมก้มศิระ ทุกทิวาจะอุดหนุน กอปร ทานศีล เพิ่มพูน ในใบบุญพระสัมมา
ขอเชิญ ทุกทุกท่าน จงเข้ากาลปวารณา ตั้งใจลดเลิกลา เสพย์สุรา และเมรัย
อีกทั้งสิ่งเสพย์ติด มลพิษไม่พิศมัย จงผละมันออกไป ในพรรษาไตรมาสเดือน
ทำดีคู้เคียงสงฆ์ ตั้งใจตรงดำรงเหมือน บวชใจไม่แชเชือน ความสุขเปื้อน ณ พักตร์งาม
ทำบุญด้วยจิตแจ่ม อยู่พักแรม ณ เดือนสาม ตั้งใจพระพฤติตาม ธรรมวิลาส องอาจเทอญ..
คัดลอกมาจากเว็บสมัชชาสงฆ์ไทยในสหรัฐอเมริกา
|
Tonkla-aee.BlogGang.com
*~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [ ?]
|
|
ดีจัง..เป้นกลอนพุทธประวัติ..