ใจเป็นใหญ่ค่ะ ..

ได้อยู่ไกลบ้านทำให้เรารักบ้านและคนที่บ้านมากขึ้นค่ะ เวลากลับบ้านได้อยู่พร้อมหน้าจึงมีความสุขมาก..

ฝันดีค่ะ..

  

กำลังใจที่ดี....ก็ทำให้อะไรที่เห็นว่าไกล หรือ ยากลำบาก ถูกหารสองลงมาได้อีก

แต่ถ้าหมดซึ่งกำลังใจแล้ว แค่จะยกขาสวมรองเท้ายังไม่มีแรงเลย

  

โห เก่งจังไปพิชิตยอดดอยได้แล้ว
เราก็เคยขึ้นเขาไปไหว้พระ พิสูจน์ใจดีนะเราว่า
แต่น่าสงสารอ่ะ ฝนตก

ฮืม ๆ เป็นคล้าย ๆ กับเราเลยเวลาคิดถึงบ้าน
จะคิดถึงดอกไม้ ต้นไม้ คิดถึงหมาที่บ้าน อิอิ

  

  

ดีใจด้วยนะจ๊ะที่ ทำสำเร็จแล้ว อยากจะบอกว่าเราเองก็เคยมาแล้วเดินขึ้นดอยเนี้ยะ เหนื่อยจนใจจะขาด แต่ด้วยแรงฮึด และเพื่อนๆ พี่ๆ เลยเดินไปถึงยอดดอยได้ อ๋อ ขอบคุณมากนะค่ะ ที่แว๊ะเข้าไปเมนท์ใน blog เรา ว่างๆ จะเข้ามาอ่านได อีกนะค่ะ
โชคดีจ๊ะ

  

ใจ มักทำในสิ่งที่ร่างกายไม่คาดคิดว่าจะทำได้มาก่อน
ทั้งใจอ่อน และ ใจแข็ง

  

ยินดีด้วยนะคะ
โอก็เดินด้วยเเหมือนกัน
ปีนี้ ทิ้งท้ายซะหน่อย
รู้สึกว่ามันใกล้กว่าตอนปี 1 ตั้งเยอะ

เด็กมอเหมือนกันนี่เองงง

  

สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว้ยยย หมีเอาใจช่วย

เอารองเท้ามาฝาก ใส่วิ่ง เอาไปข้างเดียวพอ มันแพง

  

สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมชม และทักทายค่ะ

  

แวะมาเยี่ยมจ้า
เปิดบล็อกมะบอกเราเลยนะ
อืม... เราไม่รู้จะอิจฉาแกดีรึเปล่านะ
ที่แกได้ขึ้นดอย แต่เราไม่ได้ไป
อยากขึ้นเหมือนกัน แต่กลัวใจไม่ถึงพอ
ยังไงก็ดีใจด้วย ในที่สุดก็ได้เป็นลูกช้างเต็มตัวแล้วนะ
สำหรับเรา ก็คงต้องพิสูจน์ตัวเองต่อไป T-T

- miss u so much -

  

ขอบใจทุกคนเลยน้า
ความจริงแล้วลำดับที่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการขึ้นไปถึงโดยพร้อมเพรียงหรอก
ยอมรับว่าได้อะไรหลายอย่างจากการขึ้นดอยครั้งนี้มากมาย จนไม่สามารถจะบรรยายได้
ทั้งฉุด ทั้งลาก ทั้งดึง โห เพื่อนเราทรหดเหลือเกิน
คุณแพ้นด้า ณ กอไผ่คะ
ไม่ต้องอิจฉาหรอก
อยู่เป็นลูกโดมก็ดีล่ะ
ลูกช้างอย่างหนูมันต้องเดินขึ้นดอยไปเรียนทุกวัน
จะมีมหาลัยไหนลาดชันอย่างนี้บ้างเนี่ย

  

อยู่เชียงใหม่เหรอคะ ชอบจัง

เป็นจังหวัดนึงที่ไปทีไรก็รู้สึกดีมากๆ

อิจฉาจังอยู่ที่นั่นน่าจะมีความสุข

  

อยากไปเที่ยวเชียงใหม่บ้างจังเลย ไม่ได้ไปนานแล้ว


ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันครับ

  

เก่งจังค่ะ...
เจ๊ขอเป็นหน่วยเสบียง ยาอม ยาดม ยาหม่องให้นะคะ

  

คุณเป็นคนที่น่าอิจฉามากๆๆค่ะ...ได้อยู่ม.ที่น่าเรียนที่สุด และก้อได้ทำกิจกรรมที่ดูแล้วไม่น่าเหนื่อยเลย...อิจฉาสุดๆๆ

  

เป็นความสำเร็จที่น่ายินดีครับ การพิชิตขึ้นดอยสุเทพด้วยใจที่มุ่งมั่นและจริงจัง ขอแสดงความยินดีด้วยครับ และขอกำนัลด้วยคำคม น่าคิด สะกิด สักบทครับ

การวางจุดหมายของชีวิต
หลายคนตั้งไว้สูงเลิศเลอ
และในที่สุดก็กลายมาเป็น...
ภาพหลอนให้อ่อนล้า ขลาดกลัวที่จะฝ่าฟัน
เป็นคมดาบที่คอยบั่นทอนกำลังใจของตัวเอง

ความจริงแล้ว...
การวางจุดหมายของชีวิต
อาจจะมีเป้าหมายที่สูงส่งเลิศเลอได้
แต่ควรจะแบ่งวรรคตอน
เป็นช่วงจังหวะของจุดหมาย
เรียงตามลำดับความสำคัญก่อนหลัง
เป็นขั้นบันไดที่สูงขึ้นเรื่อยๆ
เพื่อให้เราไต่ขึ้นไปได้สบาย
และไม่รู้สึกมีความกดดัน
หากเป็นได้ดังนี้...แม้จุดหมายนั้นจะยาวไกล
หรือยากเย็นแสนเช็ญเพียงใด
ก็สามารถฟันฝ่าไปถึงได้
โดยไม่รู้สึกท้อแท้เสียกลางทาง

  

เก่งจังเลย มาปรบมือให้คนเก่งจ้า