รอยยิ้มที่จางหายไปกับโลกที่หลากหลาย

วันนี้เรได้ออกไปข้างนอกอีกแล้ว ไปอำเภอค่ะ
ไม่ได้ไปจดทะเบียนสมรสนะ แต่ไปแจ้งย้ายเพื่อเข้าหอพักในมอชอ คราวหน้าคงได้ส่งตรงหมายเหตุของเรมาจากที่นั่นล่ะ

ชีวิตเรดั่งนกขมิ้นบินไปบินมา ไม่มีรังที่แน่นอน ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง กำลังรอบ้านใหม่สร้างเสร็จ เรจึงนอนได้ทุกที่แม้ในบ้านที่เช่าอยู่ทุกวันนี้แรก็เปลี่ยนต่ำแหน่งที่นอนได้ทุกวัน

พักนี้เน็ตเริ่มมีปัญหา หลุดอยู่บ่อยๆ กำลังหาสาเหตุอยู่ แต่ระหว่างนี้ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า "ทนๆเอา เดี๋ยวก็ดีเอง"

วันนี้นกขมิ้นตัวอ้วนน่ารักได้บินออกจากรังของมันไปท่องโลกกว้าง
แล้วมันก็พบว่า "คนบนโลกเราเปลี่ยนไปทุกวัน"

โลกยังน่าอยู่เหมือนเดิม แต่คนบนโลกนี่สิทำเหมือนโลกกำลังจะแตก

เรไม่เห็นใครยิ้มเลย แม้แต่พ่อของตัวเอง ปกติพ่อจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่พอมีเรื่องพ่อก็จะแปลงร่างกายเป็นยักษ์ทศกัณฑ์หน้างอแทน

นี่แหละที่ทำให้เรไม่อยากออกจากห้องเล็กๆของเร ถึงมันจะแคบแต่ก็คงกว้างกว่าใจของคนบางคน

บนถนนเส้นยาวที่ไม่รู้ว่าจะไม่สิ้นสุดที่ไหน ผู้คนมากมายต่างเดินบนถนนสายนี้ มีทั้งรถจักรยาน รถมอเตอร์ไซต์ รถเบ๊นซ์ รถโตโยต้า สารพัด คนขับก็มีที่มาที่ไปแตกต่างกัน

บางคนเป็นหมอ บางคนเป็นทหาร บางคนเป็นตำรวจและบางคนตกงาน

เรเคยใช้วิธีนี้ปลอบใจตัวเองตอนกำลังเอ็นสะท้านเข้ามหาวิทยาลัย (ระบบแอดมิชชั่น) ตอนนั้นเรเล็งวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ไว้ แต่สอบโควต้ามอชอได้วิทยาการคอมฯแทน
ชีวิตมันไม่ได้จำกัดอยู่แค่นี้ ไม่มีทางหรอกที่คนบนถนนจะเป็นแพทย์กันทุกคน เป็นโปรแกรมเมอร์ เป็น Admin กันล้วนๆ มันต้องคละเคล้ากันไป

สังคมที่หลากหลาย โลกก็ต้องขับเคลื่อนไปด้วยเฟื่องที่มีหน้าที่ต่างกันไป
พี่สาวของเรก็เป็นตัวอย่างหนึ่ง เป็นนักศึกษาที่จบมาแล้วเตะฝุ่นเหมือนกัน ตอนนี้เค้าไปเป็นอาจารย์สอนพิเศษแล้ว และกำลังเชิญชวนเรออกมาเพาะเห็ดขาย เอาเข้าไป เมื่อตอนที่พี่สาวของเรกำลังจะเอ็นสะท้านนั้น อุตสาหกรรมการเกษตร (อก.---> ออกมาจากเกษตรฯ ฮ่าๆ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ยังไงก็หนีไม่พ้นกรอก)บูมมาก โดยเฉพาะตัวของ Biotec

ที่แรกพี่สาวแสนดีอยากจะเรียนหมอมากกกก(เติมกอไก่ไปล้านตัว) แต่มันไม่ติดจะให้ทำยังไง เหมือนเพื่อนๆของเรเลย มันไม่ติดจะทำไงได้ล่ะ จริงป่ะ มาถึงตอนนี้มันก็ไม่บูมเหมือนเก่าแล้ว

สรุปก็คือ พี่สาวตกงานและเรก็หันมาเรียน "Software Engineering" แทน....จบ

อ่า นอกเรื่องไปมากล่ะ ที่อยากจะบอกก็คือ ในโลกนี้มันไม่มีเข็มทิศแน่นอนหรอก มันมีความหลากหลายและแตกต่างถึงมันจะแตกต่างยังไง แต่เรก็อยากเห็นรอยยิ้มของทุกๆคนบนโลกอยู่ดี

บนสองข้างทางมีต้นไม้เต็มไปหมด

เคยคิดมั้ยว่าถ้าต้นไม้พูดได้มันจะบอกอะไรกับเรา?
ต้นไม้นั้นน่าสงสารนะคะ ถูกปลูกอยู่ตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น ไปไหนมาไหนไม่ได้ แต่มันก็พยายามดิ้นรนเพื่ออยู่รอดและไม่ลืมทำอะไรดีๆให้แก่พวกเรา

ช่วงฝนๆร้อนๆนี้ใบไม้กำลังสวยทีเดียวเลยค่ะ

ลองคิดดูซิ ว่า "ถ้านั่นเป็นรอยยิ้มของต้นไม้ " เค้ากำลังจะบอกอะไรเรา

เค้ากำลังให้กำลังใจเราอยู่รึเปล่า
หรือว่าปลอบใจเราอยู่

ชีวิตเรมีเพื่อนที่จริงใจอยู่สองสิ่งคือความเหงากับต้นไม้

ต้นไม้...ไม่ว่าจะไปไหนมันก็จะอยู่คอยเราที่เดิมเสมอ
ส่วนความเหงาเป็นเพื่อนนิรันดร์ไม่เคยทิ้งเรไปไหนเลย

ยิ้มเถอะค่ะ ยิ้ม
คนทุกวันนี้หน้างอกันเหลือเกิน พูดจารุนแรงใส่กัน

ถ้าเอาความโมโหของทุกคนในโลกมารวมกัน มันคงทำลายโลกได้ในเวลาแค่เสี้ยววินาที

"พูดจาดีๆ ไม่ต้องหวานมาก แค่ฟังแล้วชื่นใจ
ยิ้มไม่ต้องมาก แค่น้อยๆ แต่บ่อยครั้ง"

แล้วโลกนี้จะดูสวยงามยิ่งขึ้น

โลกน้อยๆในใจคุณก็สวยขึ้นมาอีกนิด
................................................................................................

Create Date : 30 พฤษภาคม 2549 Last Update : 30 พฤษภาคม 2549 0:14:49 น. Counter : 624 Pageviews.		1 comments
Share Tweet

	ความสุขดุจทองคำ สมาชิกหมายเลข 7582876 (9 ม.ค. 2568 12:19:26 น.)		มื้อนี้เสี่ยอั๋นขอเลี้ยงเอง nokeja (11 ม.ค. 2568 20:28:46 น.)
	Fukuoka Dream Destination : Day 14 รถไฟ รถบัส เฟอร์รี่ ดั้นด้นจนพบเธอ "ไอโนะชิมะ" mariabamboo (14 ม.ค. 2568 14:33:16 น.)		ไฮไลท์ บุนเดสลีก้า มึนเช่นกลัดบัค - บาเยิร์น มิวนิค nokeja (12 ม.ค. 2568 11:41:09 น.)