กลกาล YURI ญรญ โดยผิงดาว บทที่ ๒๕ บทที่ ๒๕
ปราชญ์ยุทธ์ฟังคำพูดนั้นเขาเริ่มได้กลิ่นไม่ดีอะไรสักอย่างจากคำบอกเล่าของฝรั่งชื่อเซปัสเตียน คัลเซอร์คนนี้ สายเกินไปหมายความว่ายังไงครับเขาเอ่ยถามทันที เซปัสเตียนเริ่มเล่าเรื่องราวการทำนาฬิกาเรือนนั้นให้กับชายแปลกหน้าฟังทันที ในสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่สองประเทศของเขาเข้าร่วมทำสงครามกับประเทศในแถบยุโรปทั้งหมดปู่ของเขาเดินทางไปยังเปรู เพื่อหลบหนีการเกณฑ์ทหารบ้านของเขาไม่มีใครอยากเป็นทหาร สิ่งที่พวกเขาทำได้คือหลบไปไกลๆจะได้ไม่ต้องเข้าร่วมรบ ทำสงครามกับประเทศใกล้เคียง ที่เปรูปู่ของเขามีอาชีพเป็นช่างทำนาฬิกานาฬิกาขายดีจน ทำออกมาไม่ทันชาวสเปนโดยส่วนใหญ่จะให้ปู่ของเขาทำนาฬิกาสำหรับพกติดตัวให้วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาปู่ของเขานำชิ้นส่วนของนาฬิกาบางชิ้นมาให้กับปู่ของเขา ฉันจ้างคุณทำนาฬิกาให้ฉันสักเรือนเธอบอกอย่างนั้น ครับเขาหยิบชิ้นส่วนพวกนั้นขึ้นมาดู ชิ้นส่วนเล็กๆที่เขาเห็น มันคงทำได้แค่เข็มนาฬิกาเท่านั้น มีเท่านี้หรือครับ หากคุณต้องการอะไรให้บอกกับฉันฉันจะหามาให้ นี่คือค่าแรงของคุณหญิงคนนั้นล้วงลงไปในกระเป๋าหยิบตุ๊กตาทำจากทองคำมาวางเอาไว้ตรงหน้าเขา จะดีหรือครับค่าแรงผมไม่แพงอย่างนี้ ฉันให้คุณ ขอบคุณครับ ถ้านาฬิกาเรือนนี้เสร็จแล้วฉันจะมีค่าแรงให้คุณอีกครึ่งหนึ่ง หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อยผู้หญิงคนนั้นเทียวมาที่ร้านของปู่เขาเป็นระยะๆ เพื่อนำอุปกรณ์มาให้และดูความคืบหน้าของการประกอบตัวเรือนนาฬิกากว่านาฬิกาเรือนนั้นจะแล้วเสร็จ สงครามโลกครั้งที่สองก็เริ่มขึ้นไม่ว่าจะเป็นใครหากยังอยู่ในวัยที่สามารถเป็นทหารได้ชายหนุ่มเหล่านั้นจะต้องถูกเกณฑ์ไปเป็นทหาร ปู่ของเขาจึงติดร่างแหไปด้วยทั้งๆ ที่ยังประกอบตัวเรือน ไม่แล้วเสร็จจากนั้นปู่ของเขาถูกส่งมาทำสงครามที่พม่า และหนีมา ยังเมืองไทย ขายนาฬิกาเรือนนั้นแลกกับเงินจากนั้นจึงหนีกลับประเทศ ฟังดูแล้วไม่ใช่เรื่องดีอะไรที่ปู่ของเขาเป็นชายขี้ขลาดตาขาว หลังจากที่เขาขายนาฬิกาไป สงครามจบลงปู่ของเขาพยายามตามหาคนซื้อนาฬิกา เรือนนั้นเพื่อที่จะตอบแทนเธอ และขอซื้อนาฬิกากลับมา ยังมีอุปกรณ์ อีกหนึ่งชิ้นที่ปู่ของเขายังไม่ได้ใส่ให้กับนาฬิกาเรือนนั้น นั่นคือสิ่งที่เขานำมันพกติดตัวมาให้กับปราชญ์ยุทธ์ในวันนี้ ในนี้มีฝาครอบที่ผู้หญิงคนนั้นนำมาให้กับปู่ของผม เซปัสเตียนหยิบแป้นหนังมาไว้ในมือเขาจากนั้นจึงแกะมันให้แยกจากกันเผยให้เห็นฝาครอบด้านหลังนาฬิกา สิ่งที่ทำให้แป้นนั้นมีรอยบุ๋มจนกลายเป็นอักษรอ่านไม่ออกเป็นผลมาจากที่มันปิดทับตัวฝาครอบนาฬิกา ซึ่งมีรอยสลักเอาไว้มันคงอยู่ในนั้นเป็นเวลานาน จึงทำให้สิ่งที่ห่อหุ้มมันเอาไว้มีลายขึ้นมาเพราะการกดทับ มิน่าล่ะผมว่าแล้วเชียว ฝาครอบมันไม่พอดีกับตัวเรือน เฮงอุทานออกมาทันทีที่ได้เห็นชิ้นส่วนสุดท้ายของนาฬิกาเรือนที่เขาซ่อมมันมาหลายสิบปี ปู่ผมไม่ได้ประกอบมันเพราะกลัวว่าเจ้าของจะไม่ให้เงินงวดสุดท้ายกับเขา ตอนนั้นเป็นช่วงสงคราม แม้แต่ทองยังแทบซื้ออะไรไม่ได้ ผมพอเข้าใจเมืองไทยไม่ได้แตกต่างกันมากหรอกครับ ปราชญ์ยุทธ์พยักหน้ารับรู้ ว่าแต่ถ้าเราไม่ได้เอาไปประกอบกันเป็นนาฬิกามันจะเกิดเรื่องอะไรหรือครับ ธีรัชถามขึ้นทันที คนที่เอามาให้ปู่ผมทำเธอบอกว่านาฬิกาเรือนนั้นจะช่วยหยุด ทุกอย่างตามปฏิทินมายากำหนดเอาไว้เมื่อถึงเวลา ยี่สิบสี่นาฬิกาของวันที่ ยี่สิบเอ็ดธันวาคมสองพันสิบสอง วันสิ้นโลกของมายา พวกเราทั้งโลกจะตายกันหมด บ้าน่าธีรัชสบถออกมาแรงๆ โปรดเชื่อผมเถอะครับอีกไม่กี่วันจะถึงวันสิ้นโลก หากไม่นำมันไปประกอบร่างกันให้ครบ ทุกอย่างบนโลกจะถึงกาลวิบัติ ทำไมคุณถึงเชื่ออย่างนั้นปราชญ์ยุทธ์ถามขึ้นเขาไม่คิดว่าฝรั่งตาน้ำข้าวอย่างเซปัสเตียนจะเชื่ออะไรงมงายอย่างที่เขาเห็นนี้ได้ง่ายๆ ผมเจอมากับตัวเองวิญญาณมากมายมาทวงให้ผมนำมันมาให้เจ้าของนาฬิกา บอกกับผมว่า หากผมไม่ทำตามที่ปู่ผมสั่งคนในบ้านจะ ไม่เหลือใครอีกเลยผมพยายามทุกอย่าง มาเมืองไทยทุกปี แต่ไร้วี่แวว ถ้ามันจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นจริงๆเหลืออีกแค่สี่วัน มันจะทันไหมล่ะ กว่าจะเดินทางไปถึงเปรูไม่รู้ว่าป่านนี้ไอ้ทามอยู่ที่ไหนของเปรูด้วยซ้ำ ทาคานาลาปราชญ์ยุทธ์บอกกับธีรัชเพื่อให้เขาหายข้องใจ ผมรู้จักที่นั่นเซปัสเตียนบอก คุณจะไปกับผมไหม ผมมีเครื่องบินส่วนตัว ไม่ต้องไปต่อเครื่องแค่เสียเวลาเติมน้ำมันเท่านั้น ผมคงไปกับคุณไม่ได้คุณพ่อของผมท่านป่วยหนัก นายไปกับเซปัสเตียนได้ไหมธีรัช ครับธีรัชไม่ลังเลอะไร เขารู้ว่าก๋งของเขาคงเห็นด้วยที่เขาจะตามทาฬิดาไปเปรู รีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน แต่ผมไม่มีซีซ่า เรื่องนั้นผมจัดการเองเซปัสเตียนไม่มีเวลาเหลือพอที่จะโอ้เอ้อะไรอีกต่อไปสี่วันกับการเดินทางจากไทยไปเปรู ไม่ใช่เรื่องง่ายๆหากเขายังไม่ตัดสินใจไปในเวลานี้ คงไม่ทันเวลาแน่นอน
เซปัสเตียนพาธีรัชมาถึงทาคาใช้เวลาไม่ถึงสองวันเขาเช่าเครื่องบินเหมาลำมาจากประเทศไทย มาต่อเครื่องบินเล็กที่เปรู พวกเขาเดินทางมายังเขาทาคาด้วยความรีบเร่งคำพูดของปู่เขาบอกเอาไว้ว่า เรารวยเพราะเธอหากเราต้องเสียงเงินมากมายเท่าไหร่เพื่อหาเธอให้พบ เราสมควรทำ ปู่ของเขาพยายามทำเข็มนาฬิกาเลียนแบบเข็มนั้นพยายามอยู่หลายปียังทำไม่สำเร็จ ถึงจะเหมือนแต่ไม่ใช่เข็มนั้นมีความพิเศษตรงที่มันมีลูกธนูลอยเด่นนูนขึ้นมาจากตัวเข็มอีกชั้นหนึ่ง พื้นที่แค่ไม่ถึงหนึ่งเซ็นกว้างไม่ถึงหนึ่งมิล ต่อให้เป็นช่างฝีมือดีแค่ไหนไม่มีใครสามารถทำงานละเอียดอย่างนั้นได้ รูปวาดฝีมือปู่ของเขาถูกนำมาใส่กรอปเอาไว้แขวนติดกับข้างฝา เขาเห็นมันมาตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อเขาเห็นรูปวาดของธีรัชเขารู้ได้ทันทีว่ามันคือนาฬิกาเรือนที่เขาตามหา คำสั่งสุดท้ายของปู่ทำให้เขาออกตามหามันทุกปี เอาของนี้ไปคืนเขาตามหาจนกว่าจะพบ ต่อให้ต้องหมดตัวเราต้องทำไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราจะไม่สงบสุข เขารู้ความหมายที่ปู่ของเขาบอกได้อย่างดีพ่อของเขาไม่เชื่อคำพูดของปู่ ไม่เคยเดินทางออกตามหาสุดท้ายทั้งพ่อแม่และพี่ชายของเขาต้องมาตายด้วยสาเหตุที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิด อยู่ๆสายฟ้าผ่าลงมาที่รถซึ่งพ่อ แม่และพี่ชายของเขากำลังขับรถกลับมาที่บ้าน ทั้งๆที่ไม่มีฝนตก ทุกคนลงความเห็นว่าเป็นเพราะมีไฟฟ้าสถิตในอากาศปริมาณสูงทำให้รถที่วิ่งผ่านมาในเวลานั้นสร้างพลังงานดึงดูดให้เกิดฟ้าผ่าลงมาที่ตัวรถไฟลุกท่วมรถอย่างรวดเร็ว ทุกคนที่อยู่ในรถตายทั้งคัน เขาไม่ได้ไปกับพ่อแม่และพี่ชายเพราะเขาอยู่ช่วยปู่จัดแต่งร้าน ในคืนก่อนวันคริสต์มาส เซปัสเตียนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายกับเขาเมื่อเขาเดินเท้ามาจนถึงทาคานาคา เพิ่งมาครับผมมาตามหาคนไทย อยู่หรือเปล่าครับ โน่นลงไปทาคานาลาหลายวันแล้ว หาคนพาผมไปได้ไหมครับผมต้องรีบพบกับเธอ น้ำเสียงของเซปัสเตียนนั้นฟังดูร้อนรนแม้ธีรัชจะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดพวกนั้นก็ตาม ได้ๆรอก่อนนะ จะไปตามคนนำทางมาให้ เขารีบเดินจากไปเพื่อทำตามคำของของเซปัสเตียน คุณสนิทกับพวกเขาหรือครับธีรัชเอ่ยถาม ครับผมสนิทกับพวกเขาปู่ของผมเคยหนีมาอยู่ที่นี่สมัยสงคราม บ้านของท่านอยู่อีกฝั่งของหมู่บ้าน เซปัสเตียนชี้ไปยังอีกฝั่งห่างจากที่ พวกเขายืนอยู่ ครับธีรัชพยักหน้ารับรู้ สักพักคนนำทางของเซปัสเตียนและธีรัชมาถึงพวกเขาจึงหยุดการสนทนากัน พวกเขามุ่งหน้าเดินตามชายคนนั้นลงเขาไปยังทาคานาลาเพื่อพบกับทาฬิดาทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นั้นจริงหรือไม่
ระหว่างทางเดินลงเขาธีรัชพบกับขบวนของใครสักคนเขาสังเกตว่าชายคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ซึ่งมีคานหามมานั้น ชายนี้คงไม่ใช่คนธรรมดาพวกเขาหลบทางให้กับคนกลุ่มนั้นวิ่งลงเขาไปราวกับพายุ ไม่ได้กลัวว่าจะหน้าคะมำหกคะเมนกลิ้งตกลงไปยังหุบเหวเบื้องล่างเลยสักนิด จะรีบไปไหนกันนะเซปัสเตียนถามตัวเอง นั่นสิวิ่งเร็วๆ อย่างนั้นตกเขาไปตายยกขบวนแน่ ธีรัชว่า ผมว่าที่ทาคานาลาต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆไม่อย่างนั้นขบวนหมอผีคงไม่รีบอย่างนี้ หมอผีหมายความว่ายังไงครับ อย่าคิดไปในทางร้ายครับหมอผีหมายถึงผู้ทำพิธีกรรมให้กับ ชนเผ่าไม่ได้เป็นคนทรงเจ้าเข้าผี หรือเลี้ยงผีอะไรอย่างนั้นหรอกครับ อ๋อครับธีรัชพยักหน้าอีกครั้ง แต่ปกติหมอผีพวกนี้จะไม่มาที่ทาคานาลาหมอผีแต่ละเผ่าจะทำพิธีเฉพาะเผ่าของตนเท่านั้น คุณรู้ได้ยังไงครับ ชุดของพวกเขาครับแต่ละเผ่าจะมีเครื่องแต่งกายไม่เหมือนกัน อ๋อผมพอเข้าใจแล้ว เหมือนชาวเขาที่เมืองไทยครับ ถึงเราจะเรียกว่าชาวเขาแต่พวกเขามีวัฒนธรรมการแต่งกายที่ไม่เหมือนกัน จะมีเฉพาะพวกเขาเท่านั้นที่รู้ว่าใครอยู่เผ่าไหน พวกผมเห็นก็คิดว่าเป็นชาวเขาเหมือนๆ กันทุกคน ครับเป็นอย่างนั้นแหละครับเรารีบไปกันเถอะครับ จะได้รู้ว่าพวกนั้นไปทำอะไรที่หมู่บ้านข้างล่าง เซปัสเตียนเห็นว่าธีรัชคงหยุดพักจนหายเหนื่อยเขาจึงรีบเดินทางต่ออีกครั้ง ยังอีกไกลกว่าจะถึงทาคานาลาพวกเขาเดินลงมายังไม่ได้ครึ่งทางด้วยซ้ำไป ในใจของเขาคิดว่าคงเกิดเรื่องร้ายแรงที่ทาคานาลาแน่ๆ เมฆฝนตั้งเค้ามาแต่ไกลไม่นานคงจะตกลงมาอย่างหนัก ส่วนทางด้านล่างอาจจะตกไปแล้วก็ได้ เมฆสีดำๆ ลอยอ้อยอิ่งเหนือหุบเขาเบื้องล่างถ้าโชคเข้าข้างพวกเขาอาจจะไปถึงก่อนฝนตก แต่ถ้าโชคร้ายฝนตกกลางทางเรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่
ทาฬิดายืนดูคนของทาคานาลาและเผ่าใกล้เคียงตั้งแท่นบูชาสำหรับทำพิธีกรรมในเย็นวันนี้ มารีเล่าว่าพวกเขาไม่ได้มาทำพิธีให้กับทุติแต่พวกเขามาทำพิธีเพื่อปัดเป่าวิญญาณร้ายให้กับทาคานาลา ไม่มีใครเชิญหมอผีต่างเผ่ามาที่นี่ทุกคนล้วนมาด้วยตัวเอง เพราะความฝันประหลาด ที่เกิดขึ้นกับพวกเขาทำให้พวกเขาต้องรีบรุดมายัง ทาคานาลาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ พิธีเริ่มต้นอย่างรวดเร็วหมอผีทุกคนเดินตามๆ กันไป พวกเขาโรยอะไรบางอย่างรอบๆ หมู่บ้านราวกับกำลังทำเขตป้องกันด้วยผงถ่านในมือที่ทาฬิดาเห็น น่าแปลกยิ่งนักเมื่อผงถ่านนั้นร่วงหล่นลงสู่พื้น มันกลายเป็นดอกเห็ดขึ้นมาทันตาเห็น เส้นหลายๆเส้นโรยด้วยผงถ่านนั้น เกิดเป็นสายเห็ดทอดยาวล้อมรอบหมู่บ้านเอาไว้เป็นชั้นๆ อะไรคะเขาปลูกเห็ดพิษหรือเปล่า ไม่ใช่หรอกค่ะเขาทำให้พื้นที่หมู่บ้านปลอดภัย เหมือนบริเวณลานหินเทพสุริยาค่ะ อ๋อค่ะทาฬิดาพยักหน้า จริงของมารี หากรอบๆ หมู่บ้านตกอยู่ในอันตราย จะย้ายคนทั้งหมู่บ้านให้มาตั้งกระโจมอยู่ที่ลานเทพพื้นที่เล็กๆคงไม่มีพื้นที่เพียงพอให้คนมากมายอย่างนั้น หมอผีเหล่านี้จึงโรยผงถ่านเป็นเกราะกำบังให้กับคนในหมู่บ้านชั้นนอกสุดเป็นพื้นที่เลี้ยงสัตว์ ส่วนชั้นในสุดนั้นเป็นพื้นที่พักอาศัยลดหลั่นกันไปตามความสูงของพื้นที่ พวกเขารู้แล้วใช่ไหมคะว่าจะเกิดเหตุ ทาฬิดากระซิบถามมารีอีกครั้ง น่าจะใช่ค่ะพวกเขาน่าจะรู้ด้วยตัวเอง แปลกนะคะเขารู้ได้ยังไง หรือว่าเขาฝันเหมือนกับพวกเรา บางครั้งบางเรื่องฉันไม่รู้หรอกค่ะว่าพวกเขาสื่อสารกันแบบไหน อาจจะมีนกพิราบส่งสารถึงกันหรืออาจจะคุยกันทางโทรจิต มารีไม่อาจฟันธงอะไรลงไปในเวลานี้ได้เธอยังไม่ได้พูดคุยกับ หมอผีของเผ่าอื่นเลยสักคนพอมาถึงทุกคนต่างเร่งกันทำพิธีของตัวเอง ไม่มีใคร ยอมปล่อยให้เวลาผ่านเลยไปง่ายๆเธอจะรอจนกว่าพวกเขาทำพิธี แล้วเสร็จ จึงจะเข้าไปสอบถาม หมอผีของเผ่าหนึ่งเดินเข้ามาหามารีหลังจากที่เขาทำพิธีเสร็จ เจ้าพบนางแล้วใช่ไหมเขาเอ่ยถาม ใครคะมารีไม่แน่ใจ นางที่เขาหมายถึงนั้นคือใคร เธอพบกับคนไทยหลายคนในคราวเดียวหากจะบอกว่าพบกับหมอ ก็น่าจะใช่ แต่ถ้าเป็นหมอหมอผีต่างเผ่าผู้คงแก่วิชาคนนี้จะถามถึงพวกหมอไปทำไมกัน นางในตำนานนางอยู่ที่นี่ เขาปรายตาไปยังทาฬิดา ทาฬิดาไม่เข้าใจภาษาที่เขาพูดกับมารีจึงยืนรอนิ่งๆเธอไม่กล้าสอดแทรกคำถามอะไรออกไปในเวลานี้ เกรงจะเสียมารยาท เธอรอให้มารีสนทนากับเขาต่อไปจนจบก่อนจะดีกว่า ใช่นางแน่หรือคะมารีถามย้ำเพื่อความมั่นใจแม้จะรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าทาฬิดาคือหนึ่งในผู้ถูกเลือกในตำนานเพราะทาฬิดาคือคนเดียวที่ครอบครองปลายธนูชิ้นสุดท้าย ใช่นางแน่นอนงูร่างเป็นคนอยู่ที่นี่กับเจ้าด้วย งูนั้นไม่เป็นอันตรายกับพวกเราพวกเขามาอย่างมิตร หมอผีต่างเผ่าบอกคำทำนายนั้นพร้อมกับรอยยิ้มเขาเห็นในสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่เห็น รู้ในสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่รู้สิ่งที่เขารับรู้ได้คือ คำทำนายในตำนานเป็นเรื่องจริง ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงฉันจะยินดีเป็นอย่างมาก มารียิ้มตอบให้กับหมอผีต่างเผ่า เขากำลังจะตามมาอยู่ๆ หมอผีตรงหน้าเกิดอาการสั่นไปทั้งตัวราวกับกำลังรับรู้ถึงพลังบางอย่างที่กำลังเข้าใกล้กับเขาคล้ายกับแม่เหล็กสองขั้วกำลังผลักพลังงานให้ออกห่างจากกัน ยังมีคนตามมาอีกหรือคะ มารีไม่แน่ใจว่าคนที่หมอผีต่างเผ่าพูดถึงนั้นคือใครหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ อีกไม่นานเขาที่ว่าคนนั้นคงเดินทางมาถึง เขาผู้ที่เราเคารพมานับร้อยๆปีกำลังจะเดินทางลงมาที่นี่ ข้ารู้ข้าเห็นรัศมีของเขามาจากบนนั้นเขาชี้ไปที่ทางเดินลงจากเขา ยังไม่ทันที่เขาจะลดมือลงปรากฏร่างชายสามคน เดินมาจาก ทางลงเขานั้น เฮ้ยไอ้ฮงทาฬิดาร้องลั่น เมื่อเธอเห็นคนที่เดินมาชัดๆ เต็มสองตา ไม่ใช่ใครอื่นไกลเขาคือธีรัชเพื่อนซี้ของเธอนั่นเอง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [