เยาวชน เพศศึกษา สื่อเมืองไทย ทำยังไงถึงจะไปด้วยกันได้ครับ

สิ่งหนึ่งที่ทำให้เกิดปัญหาอย่างนี้
คือต้องยอมรับครับ ว่าบ้านเรา เยาวชนสามารถเข้าหาเรื่องยั่วยุได้ง่ายเกินไปครับ

แค่เด็กเปิดทีวี อยากเลือกดูเลิฟซีนแบบไหนครับ
จะตบจูบ จะหอมจูบ จะจับจูบ หรือปล้นจูบ
เดินไปร้านขายหนังสือ มีวันไหนที่นสพ.บ้านเราไม่ลงรูปชุดว่ายน้ำ
เดินไปโรงหนัง เด็กสามารถเข้าดูหนังได้ทุกเรื่องแม้ว่าหนังจะโป๊แค่ไหน
เดินไปตลาดนัด เด็กสามารถหาซื้อแผ่นซีดีโป๊ได้ง่ายกว่าหาซื้อหนังสือเรียนอีก
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสื่อ internet ที่สามารถหาภาพได้จากทุกมุมโลก

เรื่องเพศไม่ใช่สิ่งเลวร้าย
เรื่องเพศเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในสัญชาติญานของมนุษย์ตั้งแต่ก่อนเกิดอีก
เพียงแต่กว่าที่สัญชาติญาณนี้จะถูกปลุกขึ้นมา
เราต้องค่อย ๆ ใส่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี
ค่อย ๆ ใส่คำว่ารับผิดชอบ
ค่อย ๆ ใส่คำว่าหน้าที่ ใส่คำว่าคุณธรรมจริยธรรมเข้าไปก่อน
แล้วค่อยปลุกขึ้นมาในเวลาที่เหมาะสม

ปัจจุบันเยาวชนบ้านเราถูกปลุกสัญชาติญาณพวกนี้ขึ้นมาก่อนที่จะหล่อหลอม
ถูกสังคมปัจจุบันใส่ความรุนแรง เรื่องกามารมณ์ ลงไปในสื่อต่าง ๆ
ถูกมอมเมาด้วยความไม่ตั้งใจของสังคม
เด็กที่ไม่ทันจะบรรจุอาวุธทางปัญญาไม่รู้อะไร
ก็เลยมองว่าเป็นเรื่องสนุกสนาน และไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผิด

ทำไมพี่คนนั้นทำแล้วดัง ทำไมพี่คนนั้นทำแล้วได้เงิน
ทำไมพี่คนนั้นแต่งตัวโป๊แล้วได้ขึ้นหน้าหนึ่ง
เด็กก็เกิดอยากที่จะเป็นแบบไอดอลที่พวกเค้าวาดไว้

ในเมื่อละครแต่ละฉาก เวลาบทรักต้องกอดจูบ
เวลารักลึกซึ้งต้องมีบทร่วมเตียง บทใต้ผ้าห่ม
แล้วเมื่อเด็กเห็นทุกวัน เด็กก็ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร
สุดท้ายก็เกิดพฤติกรรมการเลียนแบบไปทำกับเพื่อน ทำกับแฟน
แล้วก็เกิดปัญหาอย่างที่เห็น

ละครทีวีแต่ละช่อง ทุกวันนี้แข่งกันว่าใครจะสร้างละครได้หมิ่นเหม่กับเซ็นเซอร์ให้มากที่สุด
หนังสือแต่ละเล่ม แข่งกันเขียนให้ติดเรตมากที่สุด เพื่อจะเพิ่มยอดขาย
โฆษณาแต่ละชิ้น แข่งกันสร้างให้วาบหวิวมากที่สุด เพื่อให้คนจดจำ

การให้ความรู้เรื่องเพศศึกษากับเด็กเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องทำ
การบอก การสอนถึงวิธีป้องกัน วิธีหักห้าม วิธีผ่อนคลายเป็นสำคัญที่ต้องรู้
ต้องเริ่มปลูกฝังตั้งแต่เด็ก ๆ ถึงผลดีและผลเสีย

เมื่อจะจัดเรตทีวี สังคมก็บอกว่าทำไมต้องบังคับ
พอจะย้ายรายการที่มีภาพยั่วยุไปไว้ดึก ๆ สังคมก็บอกเผด็จการ
พอจะบอกแต่ละค่ายให้จัดระเบียบละคร ดาราก็ประท้วงว่ากลัวตกงาน
ถามจริงเหอะครับ ถ้าดาราเล่นบทดี ๆ แล้วกลัวตกงาน
แสดงว่าคุณเรียนจบหลักสูตรการแสดงวาบหวิวมาเป็นเกียรตินิยมหรอครับ
ทำไมไม่แข่งกันสร้างละครดี ๆ แข่งกันเขียนบทที่สร้างสรรให้สังคม
แล้วมาวัดกันว่าใครเก่งกว่าตรงนั้น
พวกเราอาจรู้ว่าอันไหนดีหรือไม่ดี
อันไหนควรทำหรือไม่ควรทำ
แต่เด็ก ๆ เค้าไม่รู้นะครับ เค้าก็เอาอย่างภาพในละคร ภาพในหนังสือนี่แหละ

พวกเราเองคงต้องยอมเสียสละกันบ้าง
ยอมดูละครที่มีเนื้อหารุนแรงดึก ๆ
เพื่อให้เด็ก ๆ เข้านอนก่อน
ที่ญี่ปุ่นหลังเที่ยงคืนนี้รายการเกมโชว์เค้าถอดเสื้อเล่นเลยนะครับ
แต่ช่วงหัวค่ำ เค้าจะไม่ให้มีภาพพวกนี้ออกมาเลย
เพราะเค้ารู้ว่าเด็กแยกแยะไม่ได้ครับ

ปลั๊กไฟในบ้านพวกเราทุกคนก็รู้ว่าไฟมันดูด มันช๊อต
การเอาสก๊อตเทปมาปิดปลั๊ก ไม่ได้หมายความว่าบ้านนี้ผู้ใหญ่โง่
เพราะต้องไม่ลืมว่าในบ้านมีทั้งเด็กและผู้ใหญ่
อาจจะลำบากบ้างเวลาเราจะใช้ปลั๊ก
แต่เราก็ต้องทำ เพื่อไม่ให้เด็กของเราเกิดไฟดูด
ในเมื่อคุณก็ยังไม่ได้บอกเด็กว่าปลั๊กไฟนี้มีโทษยังไง
แต่ก็ดันเอาสก๊อตเทปออก ปล่อยปลั๊กไฟมันล่อตาเด็กแบบนั้น

ขณะเดียวกัน เราก็ต้องบอกสอนเด็ก ต้องอธิบายว่า มันมีคุณและโทษ
ไม่ใช่แค่เอาผ้ามาปิด ๆ แล้วบอกว่าไม่มีอะไรอย่าถาม
สุดท้ายเด็กก็อยากรู้ เอานิ้วไปแหย่ แล้วเด็กโดนไฟดูด
กลับมานั่งด่าเด็กและตีเด็ก บอกว่าเด็กซน
พวกเราทุกคนก็เคยเป็นเด็ก
ก็ต้องเข้าใจธรรมชาติของเด็กเลยว่าเค้าก็มีความอยากรู้

สังคมเรา ๆ ต้องช่วยกันครับ
ยอมเสียสละความสุขส่วนตัวบ้าง
นึกถึงคนอื่นเยอะ ๆ อย่าคิดถึงแค่เราคนเดียว
เด็กในวันนี้ อนาคตก็คือคนที่จะมาอยู่ตรงนี้แทนเรา
เราไม่สอน เราไม่ดูแล เราไม่เตือน
แล้ววันข้างหน้าเราจะฝากประเทศนี้ไว้กับใครครับ

Create Date : 10 ตุลาคม 2550 Last Update : 10 ตุลาคม 2550 21:01:26 น. Counter : 533 Pageviews.		32 comments
Share Tweet