as a sunflower smiles at the sun ประโยคสั้น ๆ 'โตขึ้น แต่ว่าเติบโตขึ้น ช้า ๆ' จากริมฝีปากของแม่ ในฤดูหนาวปีนั้น ไม่เคยจางหายไปไหน กลายเป็นเสียงแว่วที่ดังแผ่วอยู่ในหูของผม เพราะในถ้อยภาษานั้น มีหยาดน้ำตาของแม่เปื้อนปนอยู่ ทันทีที่กระทบโสตประสาทของผม ก็ไหลลงไปแผดเผาหัวใจ สลักอยู่ในกระดูก . . หน้า 7 : สิ่งต่าง ๆ เคยสำคัญในช่วงเวลาหนึ่ง อีกีจู เขียน : วิทิยา แปล  เมื่อวานวันที่ 19 มีคนมาขอให้แม่ช่วยจัดพานขันหมาก เพื่อใช้ในงานแต่งวันตรุษจีน เผอิญว่านั่งอยู่ด้วยตอนนั้น ถึงกับ หืมมมม? อะไรกัน แม่เป็นนักเรียนการช่างยุคโบราณ มีฝีมือเรื่องประดิดประดอย เป็นที่เลื่องลือ แล้วแม่ก็เป็นวิทยากรสอนงานฝีมือมาตลอดชีวิต พานขันหมาก ถ้าบอกล่วงหน้าสักหน่อย เชื่อว่าแม่ยินดีไปช่วยเหลือแน่นอน แต่นี่ ... แต่งวันที่ 21 มาขอความช่วยเหลือวันที่ 19 มันใช่หรือ? ลืมไปหรือเปล่าว่า ปีนี้แม่อายุ 81 แล้ว แล้วอีกอย่าง มันเป็นงานจัดพานที่คนอื่นเท แล้วมาโยนให้แม่ มันใช่เหรอ ตอนแรกว่าจะเอ่ยปฏิเสธไปตรง ๆ เองเลย จะพูดตามประสาคนอ้อมค้อมไม่เป็น แต่เห็นแม่ขยิบตาให้เสียก่อน เลยได้นั่งมองนั่งฟังแม่กล่าวปฏิเสธเอง รู้ชัดถนัดใจตลอดมาว่า แม่เป็นคนที่พูดจานุ่มนวลมาก แต่ก็ไม่คิดว่า จะปฏิเสธได้ละมุนละม่อม ขนาดนั้น .. สักพัก แขกกลับไปแล้ว ลุกเดินออกไปตัดดอกไม้ในสวน เพื่อเอาไปใส่แจกันหน้ารูปถ่ายพ่อ ในห้องพระ แม่สั่งความว่า ให้ช่วยตัดใบเตยหอมให้ด้วยนะ แม่จะพับช่อกุหลาบใบเตยสัก 20 ช่อ ส่งไปให้งานแต่งที่บ้านนั้น ... ว่าจะพูดอะไรออกไปสักคำ แต่นึกได้ว่า ... พ่อเคยสอนไว้ เมื่อพ่อไม่อยู่แล้ว จงใช้ชีวิตอย่างระมัดปาก ระวังคำ ก็เลยเงียบ คว้ามีดคมเดินไปในดงเตยหอม ขณะเหลือบมองดอกทานตะวันในแจกันโต๊ะทำงาน . . . ไม่ได้ชอบดอกทานตะวันมากมาย แต่ในวันที่ไม่มีดอกไม้อื่น ทานตะวันก็สวยดี
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [