งานยุ่ง...จนหัวหมุน เปิดงานมาตั้งแต่วันจันทร์ จนเข้าวันนี้วันพุธ งานที่ค้างไว้ทำท่า...ว่าจะเบาบางลงแต่...ไหนได้อ่า เดินออกไปดูในโรงคลัง โอ้ว มาย ก๊อด...เดือนนี้คงยุ่งทั้งเดือนเป็นแน่แท้ ตกบ่าย....ทางลอรีอัลส่ง วิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มาตั้งระบบเชื่อมโยง ข้อมูลบางอย่างระหว่าง บริษัทเรากับลอรีอัล เพื่อว่าเวลาส่งมอบงานจะได้ยิงบาร์โค๊ดแทนเลย (ทันสมัย) ที่นี่ แต่ล้าหลังน่าจะคิดทำมาตั้งนานแล้วนะ อิอิ ...ก่อนหน้านั้น...หัวหน้าเดินมาบอกว่า จะคัดพนักงาน 3 คน ไปฝึกเรียนรุ้การ พิมพ์ข้อมูล สินค้า รหัสต่างๆ ของบริษัท แล้วก็ต้องเรียนรู้ การพิมพ์บาร์โค๊ด อะไรๆ อีกหลายอย่าง ไอ่เราก็ ฟัง แบบไม่ใส่ใจ เพราะไม่คิดว่า 1 ในนั้นจะเป็นเราด้วย มาวันนนี้ หัวหน้าเดินมาหา อยู่ๆกก็ย่องมาหยุดด้านหลังเรา แถมบอกว่า เธออะต้องไปเรียนรู้เรือ่งการใช้บาร์โค๊ดด้วยนะ ....เย้ย...อะจึ๊ย...ได้โปรดเถิดท่านหัวหน้า เดี๊ยนอะ...ภาษาก็ไม่100 เปอร์เซนต์ เลือกคนอื่นไปเหอะ หัวหน้าไม่ยอม เธอนั่นแหละไปกับเค้าด้วย แล้วก็ช่วยกันจด จำ เอามาถ่ายทอดสอนเพื่อนร่วมงาน กันอีกทอดหนึ่ง โอย ๆ ๆ เดี๊ยน...ต้องมานั้งฟัง ไอ่หนุ่มตาน้ำข้าว บรรยายภาษาแดนท์ให้ฟังว่า เธอต้องกด อย่างไร คีย์ข้อมุลเข้า ปุ่มไหน คีย์อะไร โอยๆ ๆ จำได้ว่าสมัยเด็กๆ เวลาที่พี่ชายเราสอนการบ้าน หรือสอนทำอะไร มันจะไม่ให้เราจด พอจดมันก็จะโป๊ก....ที่หัวเราพร้อมกับพูดว่า เวลาพี่สอนให้ฟังอย่าจด ก็เลยติดนิสัยฟังแต่ไม่จด ที่ฟังอย่างเดียว ห้ามจด สมัยเด็กๆ มันใช้กะเราไม่ได้แล้วอะ คงแก่แล้วมั้ง ฝรั่งกดปุ่มไหน ทำอะไรบ้าง ช้านก็จดยิก ๆๆ ว่ามันพูดอะไรบ้าง คอฟฟี่เบรค .....ไอ่หนุ่มตาน้ำข้าวมันก็ออกไปดูดบุหรี่เฉย ช้านต้อง จดไอ้ที่มันบรรยายไว้ วาดรูปอีกต่างหาก เพื่อกลับมาอ่าน ศึกษาต่อ เองอีก โอย ..... ปวดหัวเว้ย เพราะว่าเดือนนี้ เพื่อนร่วมงานลาพักร้อนไปเมืองไทย 3 คน ทำให้ต้องรับพนักงาน(ชั่วคราว) เข้ามาเพิ่ม เพื่อให้งานออกทำตามกำหนด ไอ่เราก็เจอแจ๊คพอต โดนย้ายให้้ไปช่วยงานยามคับขัน งือ ๆ ๆ ช้านไม่อยากปาย...ครางในใจ แต่ก็ต้องไปเพราะมันคืองาน เลี่ยงไม่ได้ แต่ช้านขอโอดครวญหน่อยเฮอะ ....ช้าน...เบื่อทำงานกับพวกไม่รู้อะไร และ...ไม่คิดจะเรียนรู้ แมร่ง บอกอะไร สอนอะไรไม่ได้ งี่เง่า สิ้นคิดดีฉิบ...ปล่อยให้เราวุ่น หัวหมุนอยู่คนเดียว แง่ง ....ชี...ทำงานมาก็2ปีเข้าไปแล้ว แย่อย่างไร ชีก็ยังแย่เช่นเดิม เอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน (อู้) ได้กรูอู้ ...ชีทำตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่่ายังอยู่ในที่ทำงานนี้ได้อย่างไร ช้าก็ช้า ไม่รู้ก็ไม่สนใจที่จะเรียนรู้ อ้างแต่ว่าแก่ ...ฮึ เราเข้ามาช่วยดูแลแทนหัวหน้าเก่าเค้า พอมอบหมายงานอะไรให้ทำ ชี..ก็จะทำอยู่อย่างนั้นอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ช่วยสักนิด แง่ง....โคดแล้งน้ำใจเลย กรูวุ่นหัวหมุน เดินเข้าเดินออกระหว่างโต๊ะคอม กะ โต๊ะทำงาน ก็หมดเวลาแล้ว ครั้นพอบอกว่า " พี่ทำงานตัวนี้เสร็จแล้วลงกระดาษรายงานให้หนูด้วย" ชี...เงยหน้าแล้วถอดแว่นตา พูดแบบสุนัขไม่รับประทานว่า... ไม่ใช่หน้าที่ช้าน...ช้านมีหน้าที่ติดสติ๊กเกอร์อย่างเดียว อ่าว? เฮ้ย...แง่ง ฟังแล้วเซรงจิต ....อยากจะบอกชี เหลือเกินว่า มันก็ไม่ใช่หน้าที่ช้านเหมือนกัน ที่จะต้องมาลงกระดาษรายงานให้ เพราะช้านไม่ใช่หัวหน้าเธอ แต่...ก็พูดไม่ได้ ต้องก้มหน้าก้มตา เขียนรายงานให้ชี แทน แง่ง...ต้องทนทำงานกับ ยายแก่ อีกกี่วันฟระกว่าหัวหน้าชีจะกลับจากพักร้อน เบื่อเว้ย ********************************************
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [