พึ่งจะรู้รสชาติ ของคำว่าเหนื่อยสุดๆมันเป็นยังไง???
ชีวิต การงาน ช่วงนี้บอกได้คำเดียวค่ะว่าเหนื่อยสุดๆ ต้องวิ่งรอกงานประจำของตัวเอง และก็ต้องไปช่วยงานในครัวที่ร้านอาหารไทยของน้าอีก
พักผ่อนน้อย ตาบวมฉึ่งอย่างเห็นได้ชัด ส่องกระจกทีรัยตกกาจัยหน้าตาตัวเองยิ่งนัก หาครีมบำรุงหน้าสารพัดมาบำรุงแต่... ก็แทบจะปิดไม่อยู่ตายังบวมอยู่เลย
พอได้วันลาพักร้อนเท่านั้นแหละ หน้าตาดูสดใสขึ้นมาเหมือนเก่าหน่อย อิอิ ความเหนือ่ยสุดบรรยายนี่ ใครจะเหมือนเราบ้างมั้ยหนอ ???
เข้าทำงานตี 4.30 เลิกงาน 9.30 น ถึงบ้าน 10 โมง ทำอาหาร(เย็น)ไว้ให้สามีกิน นอนพักผ่อนหลับ้างไม่หลับบ้าง บ่าย2 น้ามารับที่บ้านไปทำงานร้านอาหารเค้าต่ออีก ร้านปิด 3ทุ่ม ขับรถกลับถึงบ้าน 4 ทุ่ม ตื่นตี3 เป็นเยี่ยงนี้มาตลอด 1 เดือนแล้ว ก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าจะทนสภาพนี้ไปได้นานแค่ไหน
จะออกจากงานประจำมาช่วยน้าอย่างเต็มตัวก็ไม่ได้ เสียดายงาน(งานหายาก) แถมงานก็ใกล้บ้านขับรถ20นาทีก็ถึงอีก ยิ่งไม่อยากลาออกเลยล่ะ อะน้าอยากรู้และใช่มะว่า เราทำงานอะไรหนอ ก็เป็นงานบริการทำความสะอาดในโรงเรียน แถวละแวกบ้านเรา ทำวันละ 5 ชม สมัยก่อนเคยคิดนะว่า งานทำความสะอาดเป็นงานที่หนัก และก็ชั้นจะไม่มีทางทำมันได้ เพราะแค่ทำความสะอาดบ้าน สามียังถอนใจเฮือกๆ ประมาณคิดในใจว่า...นังเมียชั้นมันตาบอดหรือไง ??? ทำไม? ทำความสะอาดบ้านได้ห่วยแตกเยี่ยงนี้หนอ ฮีติประจำเลยอ่ะ ก็เลยทำให้เราตอกย้ำตัวเองเสมอว่า ไม่ขอหางานทำความสะอาดเด็ดขาด กลัวเค้าไล่ออก ฮ่าๆๆๆ
แต่พองานทำความสะอาดและได้ทำจริงๆ เดือนแรกนี่ยอมรับว่าโหดมาก เพราะเจอสารพัดคราบสกปรก เค้าให้ทำวันละ 5 ชม เราแถมให้เค้าประจำ ทำ 6 ชมบ้าง 5 ชั่วโมงครึ่งบ้าง พอเข้าเดือนที่ 2 เริ่มจับจุด เริ่มปรับตัวรู้งานมากขึ้น ทำความสะอาดได้ดีขึ้น จนหัวหน้างานชม เริ่มรู้สึก...สนุกกับงาน จากที่ไม่คิดอยากจะทำ ตอนนี้ ไม่คิดอยากจะลาออก ฮ่าๆๆๆ ....ทำทุกอย่างในโรงเรียน ยกเว้นแค่อย่างเดียว เป็นครู นอกนั้นได้ทำหมด อิอิ
ส่วนร้านอาหารไทยของน้า ก็เพิ่งเริ่มต้นใหม่(อีกครั้ง) โดยการเปิดร้านอาหารไทยใหม่ในครั้งนี้ น้ามีคนมาหุ้นด้วย แต่ด้วยการที่หุ้นส่วน ไม่ยอมรับฟังคำติ-ชม ของลูกค้า ไม่ยอม ปรับเปลี่ยนรสชาติ อาหาร บางรายการให้เป็นมาตราฐาน และอะไรต่ออะไรอีกหลายๆอย่าง
เราบอกกะน้าว่า ถ้าทำงานร่วมกันไปแบบนี้เครียดตายแน่
ถ้าเราได้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว คุณมีหน้าที่พาย ฉันมีหน้าที่บังคับเรือ แต่ถ้าน้ำท่วมเรือ มันก็ต้องช่วยกันวิดน้ำออกถูกมะ?? เธอจะเอาแต่พายๆๆๆ โดยไม่ช่วยวิดน้ำออก ท้ายที่สุดเรือก็จมแน่นอน
หรือน้าจะรอให้เรือล่มเสียต่อหน้าต่อตา?? น้าเริ่มคิดได้ พูดคุยตกลงกะฮี ให้ฮี ถอนตัวออกไป แต่พอฮีถอนตัวออกไป น้าก็ขอให้เราไปช่วยงานเค้าก่อน ให้อะไรๆเข้าที่ ร้านอยุ่ตัวเสียก่อน ก็เลยกลายเป็นว่าเราเหนื่อยสุดๆๆๆ ไม่เคยเหนื่อยแบบนี้ พึ่งรุ้รสชาติของการวิ่งรอกงาน ราษฎร์ งานหลวง 555
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [