ทุกๆเย็นของวันศุกร์ฉันจะชวนน้องสาวหนีออกจากบ้านไปหาพี่ซึ่งทำงานอยู่แถวๆอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเพื่อให้พี่พาไปหาย่า แล้วฉันค่อยโทรศัพท์กลับมาบอกคุณตาของฉันเมื่อฉันไปถึง สาเหตุที่ต้องหนีไปเพราะทุกครั้งที่ฉันขอไปหาย่าคุณตาของฉันจะไม่ให้ไปพร้อมทั้งจะดุด่าว่าทุกครั้งจนทำให้ฉันต้องเลือกทำแบบนี้ เมื่อไปถึงบ้านย่าฉันก็เล่าถึงสิ่งที่พวกบ้านคุณตาทำกับฉันแล้วก็น้องสาวให้ย่าและญาติๆของฉันทุกคนฟัง ทุกคนต่างพากันว่าบ้านคุณตาและพยายามบอกให้กลับมาอยู่กับย่าแต่คุณตาก็ไม่ยอมพอพูดเรื่องนี้กันทีไรเป็นต้องตวาดดุด่ากันทุกครั้งจนฉันไม่เข้าใจว่าเลี้ยงฉันกับน้องแบบนี้แล้วจะเลี้ยงต่อไปทำไม
พอเย็นวันอาทิตย์พี่ๆที่บ้านย่าก็จะพามาส่งที่บ้านตา ตาของฉันก็จะดุด่าว่าพี่ของฉันจนพี่ๆของฉันต่างพากันระอาและขยาดที่จะต้องมาส่งฉัน พอวันจันทร์ตอนเช้าก่อนที่ตาจะให้เงินไปโรงเรียนฉันกับน้องก็จะต้องถูกตีก่อนจะได้เงินไปโรงเรียน เป็นอยู่อย่างนี้เกือบ2-3เดือนจนตาฉันเลิกตีและเลิกห้ามจนเป็นที่รู้กันว่าเย็นวันศุกร์ถ้าไม่เห็นฉันกับน้องแสดงว่าฉันกับน้องหนีไปหาย่าอีกตามเคย
เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลาที่ต้องจ่ายค่าเทอมในแต่ละเทอมพ่อของฉันยังไม่มีตังค์มาจ่ายค่าเทอมให้ คุณตาซึ่งมีฐานะค่อนข้างดีเลยทีเดียวกลับไม่เคยช่วยออกให้ก่อนเลยสักครั้งทำให้คุณครูต้องทวงถามทุกครั้งฉันอายเพื่อน อายคุณครู แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงพอขอตาตาก็บอกว่าให้พ่อกับแม่มารับผิดชอบเอง แต่กว่าพ่อจะหาเงินมาจ่ายให้ได้ก็กินเวลาเกือบจะเข้าไปเทอมใหม่ ฉันกับน้องเรียนโรงเรียนเอกชนเป็นโรงเรียนที่ตาให้น้าหาให้ ค่าเทอมค่อนข้างแพงในตอนนั้น ฉันเรียน2คนกับน้องค่าเทอมก็ย่อมไม่ใช่ถูกๆ
พ่อของฉันในตอนนั้นทำงานคนเดียวเป็นแค่ข้าราชการยศเล็กๆในต่างจังหวัดมีลูก4คน พ่อฉันจึงต้องรับภาระหนักยิ่งขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ฉันต้องทนในสภาวะแบบนี้จนกระทั่งจบป.6 แต่ฉันยังโชคดีที่มีคุณครูและคุณครูใหญ่ที่เข้าใจปัญหาของฉันตลอดเวลาจึงมีคุณครูคอยช่วยเหลือและอะลุ่มอะหล่วยช่วยโดยตลอด ทนทั้งที่บ้านที่ตลอดเวลาคอยหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับฉันจนฉันเข้าใจแล้วว่าพวกเค้าเอาฉันมาอยู่ไม่ต่างกับเด็กรับใช้ในบ้านต่างกันตรงที่เด็กรับใช้ในบ้านอาจจะได้เงินเดือนสูงกว่าฉันเพราะฉันได้แค่วันละ6บาท แต่ใช้งานหนักพอๆกันเลยมิหนำซ้ำยังถูกดุด่า ถูกดูถูกสารพัด เป็นอยู่อย่างนี้ซ้ำๆซากๆ
เอาไว้Partต่อไปฉันจะเล่าถึงเมื่อตอนฉันต้องเข้ามัธยม พร้อมกับความกดดันที่ทวีมากขึ้นกว่าเดิม เชิญติดตามนะคะ