ครั้งแรกของนู๋ค่ะ .. ล้างป่าช้า & บะหมี่ชามยักษ์

ปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ฉันได้มีโอกาสไปร่วมงานมหากุศลเก็บศพไร้ญาติ ก็งานที่มีชื่อเล่นว่างานล้างป่าช้านั่นละค่ะ แถวๆ พัทยา ตอนแรกที่พ่อหนุ่มน้อยชวน ฉันก็ก้ำกึ่งระหว่างอยากรู้อยากเห็นกับขี้เกียจ และความขี้เกียจดูจะมีมากกว่าความอยากรู้อยากเห็น .. ฉันเลยไม่ได้กินเจล่วงหน้าอย่างที่คนจะไปล้างป่าช้าควรจะทำ แต่ก็ยังไม่ได้ปฏิเสธกับคนชวนว่าจะไม่ไป ที่ลังเลก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ .. ตรงกับวันทำงานกลางสัปดาห์ ถ้าจะไปต้องโดดงานไปนั่นเอง

พอถึงวันก่อนที่จะไป พ่อหนุ่มน้อยส่งแผนที่จุดนัดพบมาทางอีแมว และถามฉันว่าจะไปยังไง .. ขับรถไปดิ คนเดียว .. คือในแผนที่บอกไว้ว่าเจอกันที่จุดนัดพบตอนหกโมงครึ่ง .. ฉันก็กะหล่ะว่าจะออกจากบ้านสักตีสามครึ่งขึ้นมอเตอร์เวย์นั่นหล่ะสะดวกที่สุด อีกใจนึงพอนึกถึงการต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสองครึ่งเพื่อออกจากบ้านไปศรีราชาแต่ยังไม่เช้านั้น คงไม่ใช่เรื่องสนุกเลย .. รึว่าไปค้างที่ศรีราชาก่อนสักคืนน่าจะเหนื่อยน้อยกว่า

ฉันเลือกวิธีหลังค่ะ อย่างน้อยการขับรถตามกันไปหลายๆ คันตอนหัวค่ำ ก็คงจะปลอดภัยกว่าการขับรถไปคนเดียวตอนตีสามเป็นแน่

ถึงศรีราชาตอนสี่ทุ่ม .. ยังหัวค่ำมากๆ สำหรับนกฮูกอย่างฉันค่ะ แต่ก็ดึกเกินกว่าที่จะบรรจุอะไรลงในกระเพาะแล้ว บะหมี่ชามยักษ์ที่เจ้าถิ่นเชิญชวนให้ลิ้มลองเลยไม่ได้ทำให้ฉันประทับใจในรสชาติเท่าไหร่ แต่เรื่องปริมาณและราคา .. ได้ใจเลยละค่ะ


เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนสวมชุดขาวเรียบร้อยแล้วเราก็ออกเดินทาง .. ทางเดียวกันไปด้วยกันค่ะ ฉันจอดรถไว้หน้าที่พัก ปล่อยให้เจ้าถิ่นแสดงฝีมือในการพาไปยังจุดหมาย ที่จนถึงวันนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน รู้แค่ว่าเป็นสุสาน และอยู่ที่พัทยา ให้ไปอีกก็ไปไม่ถูกหรอกค่ะ .. สารภาพว่าถ้าไม่ได้ต้องขับรถ และไม่ได้ใช้รถตัวเอง ฉันมักจะขอตัวไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้เสมอ ( เอาไปขายที่เขียงไหนก็คงไม่รู้ตัวค่ะ อิอิ ) เพราะฉะนั้นเรื่องทางไม่ต้องห่วงค่ะ .. หลงแน่แน่

ป่าช้า หรือ สุสานในมโนภาพของฉัน เป็นสถานที่ที่มืดๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ รกเรื้อ ออกแนวน่ากลัวๆ ตามแบบหนังผี หรือไม่ก็มิติมืดของไต้หวัน .. แต่ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉัน คือ ผู้คนที่เดินขวักไขว่ เสียงไมโครโฟนอึกทึก รวมถึงแดดยามสายที่ร้อนเปรี้ยง .. ไหนล่ะบรรยากาศมาคุที่คิดไว้ กลายภาพเป็นตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ ฉันว่าถ้าผีอยู่ร่วมมิติเดียวกันกับเราจริงๆ วันนั้นผีคงเผ่นออกจากสุสานแทบไม่ทัน คนเป็นหมื่นได้มั๊ง...



ฉันไปถึงเขาก็เริ่มขุดกันแล้ว นั่นหมายความว่าฉันมาไม่ทันเห็นพิธีตอนเริ่มต้น แต่ไม่เป็นไร เพราะถึงมาทันก็คงไม่ได้เห็นอยู่ดี .. คนเยอะขนาดนั้น ไม่มีทางฝ่าเข้าไปได้อยู่แล้ว

ฉันผูกผ้ายันต์สีส้มๆ ที่ได้รับแจกไว้กับกระเป๋าแล้ว ก็ได้เวลาเข้าไปสังเกตการณ์ค่ะ


พอขุดเอาศพที่จะเอาไปทำบุญขึ้นมาได้แล้ว บรรดาไทยมุง จีนมุง รอบๆ หลุม ก็เอากระดาษสีขาวที่มีคนวางไว้ให้ ช่วยๆ กันเช็ดทำความสะอาดกระดูก .. เห็นแล้วละค่ะว่ากระดูกขัดมันเป็นยังไง ขัดแล้วมันวับเลยสะอาดเชียว ขัดเสร็จเรียบร้อยก็เอามาวางเรียงกันให้เป็นรูปตัวคน



ถึงตอนนี้ใครจะทำบุญกับศพก็จะเอาเงินวางลงไป .. จริงๆ เงินนี้ ศพไม่ได้ใช้หรอกค่ะ เข้ามูลนิธิน่ะค่ะ เสร็จแล้วก็จะมีคนมาเหมือนใช้ทางในดูว่าเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย .. เพราะว่าเวลาทำพิธี เขาจะทำพิธีแยกกันค่ะ .. ศพนี้เป็นผู้ชายค่ะ .. มีกระดูกเด็ก 2 คน แถมมาด้วย (แถมผีด้วยของน้องอ้อมแว่บเข้ามาในหัวเลยแฮะ )



แล้วก็เผาเงินกงเต็กให้วิญญาณเจ้าของกระดูก ไปใช้สบายๆ ( อันนี้เป็นความเชื่อค่ะใครจะลองพิสูจน์ก็เชิญนะคะ สำหรับฉันขอบายค่ะ )



ระหว่างนี้บรรดาคอหวยทั้งหลาย ก็จดเลขที่ได้มาจากการนับเงินทำบุญกันเป็นทิวแถว .. โชคของใครก็ของมันนะคะ ฉันไม่ได้จดค่ะ แหมไม่ทันคิดนี่คะจะได้เตรียมตัวพกกระดาษกะปากกาไปจดเลขเด็ด

ห่อกระดูกด้วยผ้าขาว แล้วก็เอาป้ายแขวนไว้เป็นสัญลักษณ์..ศพนี้ผู้ชายค่ะ เรียบร้อยแล้วก็แห่ไปส่ง เอ้าโห่...





เป็นอันจบพิธีการขุดสำหรับหนึ่งศพค่ะ .. ส่วนฉันก็ได้เวลาเดินเตร็ดเตร่ ดูบรรยากาศรอบๆ งาน มีคนใจบุญเอาอาหารเจ + เครื่องดื่มมาเลี้ยงกันอย่างมากมาย







รวมถึงนี่ด้วยค่ะ .. ดูเหมือนว่าจะขาดไม่ได้เลย ไม่รู้ว่ามีใครถูกมั่งรึเปล่า



ดูของกินแล้วก็เดินเล่นต่อ ไปที่เต้นท์อำนวยการค่ะ .. ก็เต้นท์ที่มีไมโครโฟนเสียงเจื้อยแจ้วนั่นล่ะค่ะ



กำลังเดินๆ ไม่รู้ว่าจะดูอะไรต่อดี พ่อหนุ่มน้อยก็วิ่งมาชวนไปดูทางโน้น คนกำลังมุงกันอยู่เลย มุงกันฉันก็ไปมั่ง .. เหอ เหอ แล้วก็เจอ ……. กำลังคั่วให้แห้งอยู่เลยอ่ะ .. คือศพเพิ่งจะฝังได้ไม่นานเนื้อเยื่อก็ยังไม่สลาย ขุดมาแล้วก็ต้องเอาไปต้มให้เนื้อเปื่อยยุ่ย แล้วก็ขูดเนื้อออก ทีนี้กระดูกที่ผ่านการต้มมาเมื่อสักครู่มันก็จะยังเปียกๆ อยู่ เขาก็จะเอามาคั่วให้ไอน้ำที่อยู่ในกระดูกแห้งไป จะได้ไม่มีกลิ่น ... แต่ระหว่างการทำ กลิ่นก็สุดยอดเลยค่ะ ... และไม่ว่าฉันจะเดินวนไปทางไหน ดูเหมือนควันจะตามติดมาอยู่เรื่อย ..



ดูได้สักพักต้องเฝดตัวเองออกมา ไม่ไหวค่ะกลิ่นมันติดจมูกเหลือเกิน .. ฉันก็เลยไปเดินเล่นทางอื่นอีกว่า กลับมาหน้าเต้นท์ที่เป็นของกิน มีโคมคู่แล้วก็ตัวหนังสือสีทองบนกระดาษแดงอยู่ เขียนว่าอะไร ฉันก็สุดวิสัยที่จะเข้าใจค่ะ



แล้วก็ไปแอบดูตะกร้าที่เขาใส่ของทำพิธี ใครรู้บ้างคะว่ามีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง



เสร็จพิธีเรียบร้อยเราก็แวะหม่ำข้าวกลางวันที่โรงเจ ... มีคนสงสัยว่าฉันยังกินข้าวลงอีกเหรอ ทั้งๆ ที่เพิ่งไปขุดศพ ไปดูเขาคั่วกระดูกมาหน่ะ .. กินลงสิค๊าบบบ มันหิวนี่ เที่ยงกว่าๆ แล้วนี่ เมื่อเช้าก็ไม่ได้กินอะไร อีกอย่างอาหารที่โรงเจ ไม่มีหรอกกระด่งกระดูก มันเป็นอาหารเจอ่ะ...


อากาศตอนบ่ายร้อนอบอ้าวจนฉันคิดว่าถ้ามีฝนตกลงมาก็คงจะดี .. เมื่อเช้าก็ร้อน ตกลงว่าวันนี้มันก็ร้อนทั้งวันนั่นหล่ะ .. ธรรมชาติสร้างความสมดุลอีกแล้ว .. ร้อนจัดก็มีฝนตกลงมาทำให้คลายร้อนลงไปบ้าง ฉันใช้เวลาตลอดบ่ายกับการเป็นผู้สังเกตการณ์อยู่ที่ศาลเจ้าเล็กๆ แห่งหนึ่ง .. ดูร่างทรง .. ถามว่าเชื่อมั๊ย ก็ไม่เชิง หลายๆ คำถามอาจสามารถตอบได้ด้วยการวิเคราะห์ และหลายคำตอบก็ต้องอาศัยเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ... ถ้าคำตอบทำให้จิตใจที่รุ่มร้อนของฉันสงบลงได้ ฉันก็มักจะเลือกเชื่อเอาไว้ก่อน เพราะเมื่อใจสงบลง สติจะตามมาและฉันก็จะมองเห็นหนทางในการแก้ปัญหา

กว่าจะออกจากศาลเจ้าก็เย็นมากแล้ว .. ร่างทรงให้น้ำมนต์มาผสมน้ำอาบเพราะเป็นความเชื่อว่าการไปล้างป่าช้าเป็นการไปส่งดวงวิญญาณให้ไปเกิด ซึ่งเป็นการทำบุญอย่างยิ่ง และคนที่เพิ่งไปล้างป่าช้ามา มักจะเนื้อหอม ... อันนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรพิสูจน์ ฉันเลยคิดว่า อาบก็อาบ ฉันยังไม่อยากได้เพื่อนร่วมทางกลับมากรุงเทพด้วยนี่นะ


ก่อนกลับกรุงเทพ .. เจ้าถิ่นพาไปหม่ำบะหมี่ชามโตที่ร้านเดิม ..



กำลังหิวพอดีเลย กะว่ากินหมดชัวร์ค่ะ… ชามใหญ่จริงๆ ไม่รู้จะเอาอะไรเทียบสเกลดี เทียบกับมือถือก็ได้ค่ะ i-mobile 510 ของอีชั้นเอง เกี๊ยวชามใหญ่ยักษ์ size jumbo 30 บาทเองง่ะ ใหญ่กว่านี้ก็เป็น 40 .. ถ้า 50 ก็เป็นกะละมังเลย .. คนพื้นถิ่นบอกว่ามีคนกินหมดชามด้วยอ่ะ ..



เออ อร่อยจริงๆ ละค่ะ แต่ชามมันโตจัด .. ถึงฉันจะเข้าข่าย "อวบระยะสุดท้าย" แต่ฉันก็กินไม่เก่ง เกี๊ยวจับโบ้ที่ฉันสั่งก็เลยได้เผื่อแผ่น้องหมาที่บ้านครึ่งนึง .. กินแค่ 15 บาท เอ๊งงงง นึกถึงคนที่กินชามละ 50 บาทหมดได้ .. เก่งอ่ะ

อยากกินอีกแล้วง่ะ ..

ปล. ทั้งๆ ที่อาบน้ำแล้ว ระหว่างขับรถกลับบ้านก็ยังมี “กลิ่น” ตามมาที่จมูกฉันอยู่เลย ไอ้กลัวน่ะไม่เท่าไหร่หรอก .. ก็แค่บอกดังๆ ไปว่า ไม่ต้องตามมา ไม่อนุญาตให้เข้าบ้านค่ะ .. แค่นั้นเอ๊งงงง

ปว. ถ้ามีใครถามว่าไปล้างป่าช้าแล้วได้อะไร คำตอบหนึ่งของฉันคือได้ความสบายใจกลับมา

ปอ. ก็ถ้ามีโอกาสฉันคงจะไปอีก

Create Date : 16 เมษายน 2550 Last Update : 16 เมษายน 2550 0:00:13 น. Counter : 4005 Pageviews.		46 comments
Share Tweet

	Now We Are Free สมาชิกหมายเลข 6141541 (10 ม.ค. 2565 00:26:22 น.)		ทำบุญตักบาตร ภาษาอังกฤษ จีน พรหมสิทธิ์ (7 ม.ค. 2565 00:01:26 น.)
	ทริปเที่ยวเชียงใหม่ ลำพูน ตอนที่ 2 อาจารย์สุวิมล (8 ม.ค. 2565 22:45:02 น.)		ทูตอังกฤษ - ทูตนิวซีแลนด์ร่วมเปิดงานแนะแนววางแผนศึกษาต่อต่างประเทศ สมาชิกหมายเลข 4817407 (5 ม.ค. 2565 16:03:12 น.)