เป็นชาวต่างชาติเเถมภาษาก็ได้เเบบงูๆปลาๆ จะหางานดีๆนั้นเลิกหวังเลยค่ะ บางทีเราเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเรามีความสามารถอะไร ทำอะไรได้บ้าง เคยไปสัมภาษณ์งานในโรงงานช็อคโกเลต ก็ไม่ได้ เคยไปสัมภาษณ์งานล้างจานก็ไม่ได้ โฮ่ะๆๆๆ อะไรมันจะหางานได้ยากเย็นเพียงนี้ จนกระทั้งมาได้รู้จักกับครูคนหนึ่ง เขากำลังขาดคนทำงาน(งานอะไรไม่บอกนะคะ เเบบว่าอายค่ะ ฮือๆ)พอดี เราก็ตอบว่างานอะไรก็ทำค่ะ คุณครูก็ให้กำลังใจว่าเป็นงานไม่ยาก ตอนนี้ยังไม่มีงานอื่นทำมาตรงนี้ก่อนไหม อีกอย่างใกล้บ้านด้วย เราก็ตอบตกลงเซ็นสัญญาทันที เป็นงานpart time ทำวันละสอง2ชม.จันทร์-เสาร์ ได้ค่าจ้างชม.ละ820เยน ในเมืองที่เราอยู่ค่าจ้างขั้นต่ำสำหรับผู้ใช้เเรงงานเลยนะ (ไม่มีความรู้อะไร)จะอยู่ในช่วง700-900เยน/ชม. ถ้าค่าจ้างถูกเช่น700เยน/ชม.มักจะได้ทำนานหลายชั่วโมง เเละบางทีก็จะมีค่าเดินทางให้ด้วย สำหรับเรานั้นได้เฉพาะค่าจ้าง ไม่มีค่าเดินทางเพราะที่ทำงานห่างจากบ้านเดินไม่ถึง1นาทีก็ถึง ในช่วงเเรกๆที่ทำ ก็เคยนึกน้อยใจในวาสนาเหมือนกันที่หางานดีๆเเบบที่เมืองไทยไม่ได้ เเต่ก็ต้องยอมรับในความเป็นจริงว่าอยู่ที่นี่เราไม่มีความสารถอะไรเลย ได้งานก็ได้จากการชักชวนของคนอื่น ถ้าไปสมัครเอง คงไม่ได้อีก ฮือๆ จากวันนั้นถึงวันนี้เราก็ทำงานที่นี่มาได้ครบ1ปีเเล้วค่ะ ข้อดีของที่นี่คือเราทำได้เรื่อยๆจนกว่าว่าเราจะลาออกเอง คล้ายๆราชการดีไหม เพื่อนร่วมงานมีเเต่ผู้หญิงกับเด็ก เพราะเป็นสถานที่รับเลี้ยงเด็กก่อนเข้าประถมหนึ่ง อายุก็อยู่ระหว่าง6เดือนถึง5-6ปีค่ะ คุณครูเพื่อนร่วมงานหรือเด็กๆก็จะเรียกเราว่าเซนเซย์(sensei)ด้วย ทั้งๆที่งานไม่ได้เกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กเลย ฟังดูเเล้วเท่ดีเหมือนกัน ปีนี้ก็เข้าสู่ปีที่2ของการทำงานที่นี่ เงินเดือนปีเเรกยังไม่ได้ถอนมาใช้เลยค่ะ^_^
พี่ฮานะเรียกแจนเฉยๆ ก็ได้ค่ะ อิอิ
ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [
แล้วจะแวะมาบ่อยๆนะคะ