ตั้งเเต่เลี้ยงลูกมาก็ไม่เคยจ่ายค่าขนมหรือเงินใช้ส่วนตัวอะไรให้กับลูกเลย ลูกอยากได้อะไร ซื้อให้ได้ก็ซื้อ ซื้อไม่ได้ก็คือไม่ได้ พอมาตอนนี้ เรียนม.ปลาย สังคมกว้างขึ้น สามารถพกเงินไปโรงเรียนได้ สามารถซื้อของทานในโรงเรียนได้ จึงต้องให้เงินลูกไว้ติดตัวบ้าง เผื่อไปไหนกับเพื่อน เพื่อนเเวะเข้าร้านสะดวกซื้อ ลูกจะได้มีเงินซื้อกับเขาบ้าง ครั้งเเรกตั้งใจให้เดือนละ3พันเยน เพื่อนญี่ปุ่นได้ยินตกใจ เขาบอกน้อยจัง ไม่พอหรอก เราก็อธิบายว่าค่ารถก็ไม่ต้องเสีย(ปั่นจักรยานไป) ค่าข้าวมื้อเที่ยงก็ไม่ต้องเสีย(ห่อข้าวไปทาน) ค่าเสื้อผ้าก็ไม่ต้องเสีย(ซื้อให้) ค่าน้ำก็ไม่ต้องเสีย(เอาน้ำชาใส่กระติกไป) ยังมีเรื่องอะไรให้ต้องซื้ออีกหรือเนี่ย  มาคิดทบทวนใหม่3พันอาจจจะไม่จริงๆ งั้นเพิ่มเป็น5พันเยนต่อเดือน เพื่อนก็ยังบอกว่าน้อยอีก เเหะๆ เเม่ไม่มีตังค์ 5พันเยนเยอะเเล้ว ไม่รู้ว่าลูกจะรู้จักใช้เงินหรือเปล่า ถ้าเหลือบอกให้เขาเอาไปฝากเเบงค์ คอยลุ้นว่าจะเหลือหรือจะไม่พอ