Bloggang.com : กู่ฉิน - กู่ฉินกับ อ. หวังเผิงในรายการ "เสียงใหมของกู่ฉิน" ภาค 1

กู่ฉินกับ อ. หวังเผิงในรายการ "เสียงใหมของกู่ฉิน" ภาค 1

พิธีกร : เป็นยังไง เพราะใช่มั้ยหล่ะครับ
นี่คือกู่ฉิน กู่ฉินมีประวัติศาสตร์ยาวนานมาหลายพันปีแล้ว ตัวนี้ก็มีความเก่าแก่เช่นกัน นี่คือกู่ฉินในสมัยราชวงศ์ชิง ชื่อว่า “หย่างเหอ” ซึ่งเจ้าของก็คือนักบรรเลงกู่ฉินผู้โด่งดังนามว่า เฉินเหลยจี “หย่างเหอ” ตัวนี้อยู่กับเฉินเหลยจีมาแล้วสิบกว่าปี ไม่เคยแยกจากกันแล้ว ขนาดลูกก็ยังตั้งชื่อให้ว่า “หย่างเหอ” แต่แล้ววันหนึ่ง กู่ฉินแสนรักต้องจากเค้าไป

บรรยาย : ปี 2004 เฉินเหล่ยจีได้รับเชิญไปแสดงที่ฝรั่งเศษ แต่ก่อนเดินทางเพียงสองวัน เค้ากลับเอา “หย่างเหอ” กู่ฉินที่ต้องใช้แสดง ส่งให้กับช่างประดิษฐ์กู่ฉินซึ่งมีประสบการณ์เพียงสี่ปีเท่านั้น

เฉินเหลยจี: ผมบอกไปว่า ซ่อมเอาให้ดีเหมือนกู่ฉินที่คุณทำเป็นใช้ได้ จะซ่อมยังไงก็ซ่อม ตามสบาย

บรรยาย : จะซ่อมยังไงก็ซ่อม ตามสบาย เฉินเหลยจีกล้าเกินไปแล้ว แต่แล้วคำพูดจากช่างทำฉินผู้นั้นทำให้เฉินเหลยจีต้องอึ้ง “ผ่าแยก”

เฉินเหลยจี: สำหรับนักสะสมกู่ฉินโบราณแล้ว ก็มักจะรักษาสาพเดิมไว้ให้ได้มากที่สุด อย่าไปแกะแงะอะไร ดีที่สุดห้ามผ่าแยก เพราะพวกเค้าไม่ได้เอาไว้บรรเลง เอาไว้ชมในฐานนะวัตถุโบราณเฉยๆ

บรรยาย : “ผ่าแยก” นี่ไม่ใช่การซ่อมแบบปะธรรมดา แต่มันคือการแยกไม้แผ่นบนแผ่นล่างออกจากกัน วิธีนี้สำหรับการซ่อมกู่ฉินแล้ว ถือเป็นวิธีการซ่อมที่สาหัสที่สุด การผ่าแยกหมายความว่ากู่ฉินตัวนี้จะเสียมูลค่าความเป็นของโบราณไปเลย

เฉินเหลยจี: เสี่ยงมาก แต่ว่านะ ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือหรอ อีกอย่างผมเป็นนักบรรเลง ไม่ใช่นักสะสม ฉนั้นผมจำเป็นต้องใช้ จำเป็นต้องให้ฉินของผมเสียงดี

บรรยาย : คิดอยู่ชั่วครู่ ในที่สุดเฉินเหลยีจีก็ตอบตกลง

เฉินเหลยจี: ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตอนนั้นแบบว่ามั่นใจมาก ผมรู้สึกว่าเค้ารู้จักกู่ฉินเป็นอย่างดี

บรรยาย : พูดจบ เฉินเหล่ยจีก็จากไปโดยไม่หันกลับมา วันต่อมาก็เตรียมตัวไปฝรั่งเศษ

พิธีกร : เจอหน้ากันเพียงครั้งเดียว เฉินเหล่ยจีถึงกับส่ง”หย่างเหอ”ที่รักษาอย่างดีมาสิบกว่าปีให้ซ่อม แถมไม่ถามอะไรเลย ช่างทำฉินที่เพิ่งเข้าวงการเพียง 4 ปีเป็นใครกันนะ การผ่าแยก “หย่างเหอ” จะมีความเสี่ยงมากมั้ย

บรรยาย : ช่างทำกู่ฉินผู้นี้นามว่า หวังเผิง เจ้าของสำนักกู่ฉิน “จวินเทียนฝาง” ปัจจุบันอายุ 38 ปี

หวังเผิง: ตอนนั้นผมเห็นกู่ฉินตัวนี้ แค่ดีดฟังเสียงก็รู้แล้วว่าปัญหาอยู่ตรงไหน ว่าถ้าจะซ่อมให้เหมือนกับกู่ฉินของผมเป็นอะไรที่ง่ายมาก ไม่มีปัญหา

พิธีกร : กู่ฉินมีประวัติศาสตร์ยาวนานมาหลายพันปีแล้ว ถึงกับถูกยกย่องเป็นอัญมณีในหมู่เครื่องดนตรีจีนเลยทีเดียว ทุกวันนี้ผู้ที่สามารถบรรเลงกู่ฉินได้มีจำนวนน้อยมาก แล้วสามารถประดิษฐ์และซ่อมกู่ฉินได้ก็แทบนับนิ้วได้เลย หวังเผิงมีประสบการณ์การประดิษฐ์กู่ฉินเพียงสี่ปี แต่กลับมีความมั่นใจมากขนาดนี้ เพราะอะไรนะ

บรรยาย : ถึงแม้นจะมีประสบการณ์การประดิษฐ์กู่ฉินเพียงสี่ปี แต่ว่ากู่ฉินที่เค้าประดิษฐ์หลายต่อหลายตัวล้วนถูกนักบรรเลงกู่ฉินระดับโลกเก็บสะสมไว้ นอกจากนี้กู่ฉินสมัยราชวงศ์ถัง ซ่ง หมิง ก็ได้ผ่านฝีมือการซ่อมของเค้ามามากแล้ว

หวังเผิง: ที่เคยซ่อมกู่ฉินโบราณก็มี กู่ฉินสมัยราชวงศ์ถัง ราชวงศ์ซ่ง ราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง จำไม่ได้ว่าซ่อมมาแล้วกี่ตัว

บรรยาย : นี่คือกู่ฉินสมัยราชวง์ถังตัวแรกที่ถูกประมูลในตลาด ชื่อว่า “จิ่วเซียวหวนเพ่ย”

หวังเผิง: กู่ฉินที่ผ่านการประมูลพวกนั้น จิ่วเซียวหวนเพ่ย หลงอิ่นหู่เซี่ยว ก็ซ่อมมาหมดแล้วทั้งนั้น

พิธีกร : ในระยะเวลาเพียงสี่ปี หวังเผิงได้ก็ได้กลายเป็นนักประดิษฐ์กู่ฉินผู้โด่งดังในประเทศจีนไปแล้ว ความสำเร็จของเค้า เป็นสิ่งที่หลายคนคาดไม่ถึง ใครจะรู้ว่าเมื่อก่อน หวังเผิงเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาธรรมดาคนหนึ่ง อะไรกันแน่ที่ทำให้เค้าก้าวมาถึงจุดนี้ ที่จริงแล้ว สิ่งที่ทำให้หวังเผิงกับกู่ฉินมีชะตาต้องกันเกิดขึ้นในกลางฤดูหนาวปี 2000

บรรยาย : หวังเผิงที่กำลังนอนหลับก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เค้ามองลอดออกไปเห็นเป็นชายชราผู้หนึ่งยืนอยู่ด้านนอก หวังเผิงตกใจจนไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตาชายผู้นั้น

หวังเผิง: ตอนนั้นรู้สึกละอายใจมาก

พิธีกร : ชายชราผู้นี้เป็นใครกันแน่ ถึงกลับทำให้หวังเผิงรู้สึกละอายใจได้ขนาดนี้ หลังจากได้พบหวังเผิง ชายชราก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายหยิบคีมทั่งออกมา เค้าเป็นใครนะ หวังเผิงมีความสัมพันธ์อะไรกับเค้า แล้วคีมทั่งอันนี้มันหมายความว่ายังไง

ชายชราผู้นี้นามว่า “จ้าวกว่างอวิ่น” เป็นปรมาจารย์ประดิษฐ์กู่ฉินที่มีชื่อเสียงผู้หนึ่งในตอนนั้น คีมที่เค้าหยิบออกมานั้น เป็นเครื่องมือพื้นฐานที่มีความจำเป็นมากในการประดิษฐ์กู่ฉิน หวังเผิงเมื่อพบหน้าจ้าวกว่างอวิ่น ทำไมกลับมีท่าทางที่หวาดกลัวแบบนั้นนะ

บรรยาย : ที่แท้หวังเผิงได้จบจากวิทยาลัยดนตรีเสิ่นหยางเมื่อปี 1990 วิชาเอกที่เค้าเรียนด็คือการประดิษฐ์กู่ฉิน และอาจารย์ของเค้าก็คือจ้าวกว่างอวิ่นนั่นเอง ในตอนนั้นเอกการประดิษฐ์กู่ฉินทั้งประเทศมีนักเรียนเพียงสองคนเท่านั้น ดังนั้นหลังจากจบการศึกษาจึงได้เป็นบุคคลากรพิเศษในวงการ หวังเผิงได้ถูกส่งมาทำงานที่โรงงานผลิตดนตรีปักกิ่ง เมื่อหวังเผิงมาถึงโรงงานก็ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าโรงงานนั้นดูดีกว่าที่ตัวเองคิดไว้มาก แต่ในตอนนั้นภรรยาของเค้าที่เดินทางมาด้วยกัน กลับไม่เห็นด้วย

ภรรยา: ตอนนั้นลำบากมาก พวกเราไม่มีบ้านอยู่ แต่หัวหน้าโรงงานเมตตาเรามาก ให้เราพักในโรงจอดรถได้ พอตกมืดก็เอาของบนโต๊ะปิงปองที่ใช้แทนโต๊ะทำงานไปกองไว้ด้านหนึ่ง เช็ดให้สะอาดแล้วก็เอาผ้ามาปู นั่นคือเตียงของเรา

บรรยาย : สิ่งที่ทำให้หวังเผิงทรมาณใจที่สุดคือ สองปีเต็มๆ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำกู่ฉิน แม้แต่เงาของกู่ฉินก็ไม่ได้เห็น แต่ละเดือนได้รับค่าจ่างเพียง70 หยวน แต่สำหรับสามคนพ่อแม่ลูกแล้ว เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก

หวังเผิง: ลำบากจริงๆ ความรับผิดชอบของแต่ละปีแค่เก็บเงิน แล้วซื้อตั๋วรถไฟกลับไปบ้านตอนปีใหม่

ภรรยา: พวกเราเก็บเศษไม้เหลือใช้ที่ต้องเอาไปเผาทิ้งจากโรงงาน เก็บกลับมาทำรูปแกะสลักขาย

พิธีกร : เนื่องด้วยชีวิตนี่ลำบาก อีกทั้งไม่ได้ทำกู่ฉินที่ตัวเองรัก สองปีต่อมา หวังเผิงลาออกจากโรงงานมาทำรูปไม้แกะสลักขาย หลายปีต่อมา ธุรกิจกลับขยายตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้หวังเผิงมีเงินซื้อรถสร้างบ้าน ความเป็นอยู่ดีขึ้นจากหน้าเป็นหลัง แต่ตอนนั้นอาจารย์จ้าวกว่างอวิ่นมาแล้ว อีกทั้งยังเอาคีมทั่งเครื่องมือประดิษฐ์กู่ฉินใหม่เอี่ยมติดมือมาด้วย

มีต่อภาคสองครับ

Create Date : 27 มิถุนายน 2551
Last Update : 27 กรกฎาคม 2551 11:54:27 น.
Counter : 1468 Pageviews.

12 comments

	๏ ... คืนฟ้าไร้ดาว ... ๏ นกโก๊ก (14 เม.ย. 2567 09:49:36 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil (10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)
	2467_The kissing Booth หอมกร (10 เม.ย. 2567 09:53:30 น.)		Henryfry: ไก่ทอดในตำนาน รอคอยมานาน กว่าจะได้กิน peaceplay (6 เม.ย. 2567 11:06:32 น.)