อิอิ เป็ดจังได้มาเจิมอ่ะคุณ ชัช กู่ฉิน

เป็ดจังเห็นด้วย ที่ว่าเหมือนปลาหมึก อิอิ

เดี๋ยวต้องไปศึกษาใฝ่หาความรู้สักหน่อยแล้ว

เรื่อง ชัช กู่ฉิน

เอ๊ยยยยย

เรื่อง "กู่ฉิน" ตังหากจ้า

  

ชัช เขาเอาหัวใจคุณไปด้วยหรือเปล่า

ถ้าเขาเอาไป ตามไปเอาคืนมาด้วยเด้อ...

  

จากรูปที่เห็นเฉพาะส่วนพริ้วๆ เราคิดถึงปลากระเบนหล่ะ

เพื่อนไม่อยู่แล้ว แต่บล๊อกแก๊งเพื่อนเพียบนะคะ อย่าเพิ่งเหงา

  

เอ่อ....เปิดมาเป็นภาษาอะไรเนี่ย...
ตกตะลึงพรึงเพริด...
ไอ้กระผมมันเด็กท้ายนาอ่ะ....อ่านไม่ออก....

  

เดี๋ยวว่าเหมือนปลาหมึก เดี๋ยวว่าปลากระเบน เอางี้ดีกว่า ชัช พี่ว่าเหมือนสาหร่ายคอมบุที่สุดแล้ว ทั้งรูปทรงและขอบใบ
เป็นกู่ฉินที่สวยงามอะไรเช่นนี้ หยางลู่เหมิงนี่ใจดีกับชัชมากเลยนะเนี่ย ของขนาดนี้ให้ชัชยืมเล่น แล้วตัวเองจะเล่นอะไร สงสัยจริงๆ
ทีนี้ปัญหาที่จะเกิดกับชัชคือ พี่ว่าพอของเจิงเฉิงเหว่ยซ่อมเสร็จกลับมา ชัชจะไม่อยากเล่นมันอีก เพราะหลงฉินหวังเผิงไปแร้ววว เหมือนคนเคยดื่มชาขีดละหมื่น ไม่ยอมกลับไปดื่มชาสามม้าอีกยังไงยังงั้น
ระวังปัญหาแบบนี้ให้ดีเน้อ ชัช ไม่อยากจะบอกเลย ว่าของแบบนี้พี่ไม่กล้าเล่น เพราะมันจะทำให้เรารำคาญกู่ฉินตัวเองที่มีอยู่ขึ้นมาทันที เพราะพอเล่นแล้วแม้ครั้งเดียวก็ไม่ลืมเสียงและสัมผัส ยิ่งเล่นติดต่อกันนานๆ ช่วงซ่อมฉินละก็ คอยดูเวลาฉินเรากลับมาเถอะ จะเห็นว่าเจ้าปลาหมึก ปลากระเบน แมงกะพรุน หรือสาหร่ายคอมบุ นี่มันทำพิษกับเราขนาดไหน สรุปว่าอาหารทะเลเป็นพิษ 555

  

ชัช ลายสวยมากจริงๆ เลย

  

เดี๋ยวค่ำๆจะเข้ามาฟังครับ
ตอนนี้ทำงานอยู่
เปิดเสียงไม่ได้

ขอ add friend ไว้เลยนะครับ

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ผมชอบเมืองจีนมากครับ

  

จากบล็อก ☞ 30 ม.ค.51 วันนี้วันเกิดส้มแต่ทำไมบล็อกแก๊งค์ไม่ขึ้นชื่อให้ล่ะคะ น้อยใจแล้วนะ..

งอนแล้วเส้นหางจาอาจก่อตัวได้นะครับ

^
^

คุณชัชก็เล่นขู่กันแบบนี้ งั้นส้มไม่งอนแล้วล่ะ

วันนี้ส้มเอาเค้กอร่อยๆ มาฝากคุณชัชด้วยค่ะ

----------

กู่ฉินนี่เล่นยากมั้ยคะ เหมือนกับกู่เจิ้งรึเปล่า ดูรูปทรงและชื่อเรียกคล้ายกันจังค่ะ

  

สวยจังค่ะ

  

แหม ใครๆ ก็บอกคล้ายกัน
มันต่างกันหมดเลยครับ ทั้งหน้าตาและเทคนิค
ไอ้ที่คล้ายกู่เจิงน่ะ โคะโตะของญี่ปุ่นตังหาก
อยากเล่นละก็ ไม่ต้องรบกวนชัชที่กำลังจะสอบหรอก ผมก็เล่น แถมอยู่เมืองไทยด้วย ไม่ได้อยู่ปักกิ่งเหมือนชัช
สนใจก็บอกกันได้เน่อ ถ้าจะเรียนกับอาจารย์ชัช (ผมก็จะเรียนกับอาจารย์ชัชเหมียนกัลล์ คิคิ) ต้องรอเค้ากลับมาก่อน อีกสามสี่ปีนู่นล่ะ จะได้มาสอน

เล่นไม่ยากหรอกครับ ถ้ามีความตั้งใจและชอบจริงๆ

  

มา"ค้างคาง"อะไรบ๊อกเรา? เมาอยู่ป่าวคะ?

หรือว่าหนาวจนนิ้วเกร็งซะแว้ว?

  

ล้อเล่นหน่ะ

อ่านข่าวเรื่องอากาศเมืองจีน ท่าทางสาหัส ..เลยสงสัยว่านั่งดื่มแก้หนาวอยู่รึเปล่า

แอ๊ดแล้วนะคะ จะได้มาหาบ่อยๆ

  

ผมอ่านมุมมองของคุณด้วยความสนใจ
ผมอยากลองนั่งคิดต่อ
เพราะมีเพื่อนบล็อกถามคำถามในเรื่องนี้ต่อ

แล้วเรามาคุยกันอีกทีนะครับ
ผมว่ามันเป็นประเด็นที่ต่อเนื่อง

และความคิดของคุณก็น่าสนใจมากจริงๆ

  

มาญี่ปุ่นก็บอกนะ เดี๋ยวพาเที่ยว ชอบจริงนะ เครื่องดนตรีนิ

  

ไม้ไทยช่างไทยก็ไม่น้อยหน้าใคร
ผมว่าถ้ามีตัวอย่างดีๆก็น่าจะทำได้
ในราคาไม่แพงมาก

จงพอใจในสิ่งที่เรามี อาหารทะเล
ก็ไม่เป็นพิษครับ

  

กู่ฉินมีเงื่อนไขในการประดิษฐ์สูงมากครับ


ไม้ที่ทำต้องเนื้ออ่อน สามารให้เสียงทะลุได้ และสร้างเสียงสะท้อนได้นาน ซึ่งไม้นี้มีแต่ในจีนครับ
แต่ยังมีไม้อีกชนิดหนึ่งในไทยทำได้ไกล้เคียง
แต่เสียงสะท้อนไม่นาน และเสียงดังเกินไป
ดังนั้นการจะทำกู่ฉินตัวหนึ่งไม่ใช่ว่าใช้ไม้ที่เค้าทำเครื่องดนตรีไทยทั่วไปจะมาทำได้ เพราะหน้าที่การออกเสียงของไม้ไม่เหมือนกันเลย
ซึ่งตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่

หาไม้ได้แล้วก็ต้องมีช่างที่มีฝีมืออีก
เพราะการบรรเลงกู่ฉินคือการกดนิ้วลงบนหน้าไม้โดยตรง
ดังนั้นเวลาบรรเลงต้องรู้สึกสบายไม่เหนื่อย ความสูงของสายจากผิวหน้าต้องเหมาะสม ตรงส่วนนี้ถือว่ายากมากสำหรับมือใหม่หัดทำ
และผิวหน้าของกู่ฉินนั้นโดยทั่วไปถ้าช่างไม่มีความละเอียดอาจเกิดเสียงรบกวนอย่างรุนแรงเวลาบรรเลงได้

งานดีแล้วต้องหาเขากวางแห้งบดมาผสมกับยางสนดิบทาหกชั้น แต่ะละชั้นอบแห้งสามอาทิตย์ แล้วขัดเรียบอีกครั้ง แน่นอนการกำหมดความหนาแต่ละชั้นก็สำคัญ

ถือเป็นเครื่องดนตรีที่คนจีนยอมรับว่าขั้นตอนการทำซับซ้อนและละเอียดอ่อนที่สุด หากเลินเล่อไปเพียงขั้นตอนเดียว แก้ทีนึง เหมือนย้อนกลับไปเริ่มทำใหม่

และผมมั่นใจว่าเลยว่าไม่มีช่างไทยคนไหนทำได้แค่จากภาพตัวอย่างดีๆเป็นแน่ (ไม่ได้ดูถูกช่างไทย ขนาดคนจีน เจ้าของเครื่องที่ทำกันมาเป็นพันๆ ปี ทุกวันนี้มีไม่กี่คน (เน้น ไม่กี่คน) ที่ทำออกมาได้เรื่อง)
เพราะขนาดที่นี่คนที่ทำเฉพาะกู่ฉิน และเข้าใจกู่ฉินจริงๆ ใช้เวลาเป็นสิบๆปี กว่าจะทำออกมาแบบพอใช้ได้ซักตัวนึง

และก็แน่นอนว่าถ้าแค่มีไว้แบบเล่นในฐานนะเครื่องดนตรีแก้ขัด
เอาตามคุณความเห็นข้างบนก็ได้ครับ

  

จริงด้วยสิ ใครๆ ก็ดูถูกกู่ฉินว่าเป็นแค่ไม้แผ่นเดียว เอาแบบไปให้ช่างช่างก็ทำออกมาได้แล้ว
แต่ความจริงมันมีอะไรอีกเยอะแยะมากมาย ที่เป็นรายละเอียด
ช่างไทยไม่ได้ฝีมือห่วย แต่ไม่มีข้อมูลและความรู้ในการทำกู่ฉิน
ทำยังไงก็ออกมาดีไม่ได้หรอกครับ จนกว่าจะศึกษาอย่างถ่องแท้เสียก่อน
ลงได้ศึกษาและฝึกฝนจนชำนาญละก็ เป็นอันรู้กัน ว่าไม้ไทยทำสู้ไม้จีนไม่ได้
สรุปก็คือ อาหารทะเลก็เป็นพิษต่อไป....

  

แวะเข้ามาคับชอบเครื่องดนตรีนี่แต่ไม่ค่อยมีข้อมูล
อยากไปเรียนด้วยคับ

  

เห็นกล่องผงซักฟอกด้วย

  

พี่ก๋าเข้ามาอ่านทบทวนอีกรอบ
การไล่อ่าน ไล่ดูตั้งแต่บล็อกแรก
ทำให้เห็นภาพ "กู่ฉิน" ชีดเจนขึ้น
รวมทั้งฟังแล้ว "เพราะ" ขึ้นด้วยครับ