สักวันจะเป็นของเรา
ไม่ได้อัพมาสักพักเพราะหลังๆมานี่มันเหนื่อยหัวใจเหลือเกินไฟที่เคยแรงลุก มันก็ค่อยๆมอดลง มอดลง มอดลง ไม่ทันได้รู้สึกตัว ความเบื่อหน่ายก็เข้ามาแทนที่ซะอย่างงั้นการที่ใจส่วนนึบจมลงไปในความรู้สึกที่หดหู่ อีกส่วนนึงก็กำลังตะเกียดตะกาย เฮ้ออ ก็ยังสู้ไหวอยู่หรอก อยากรู้จังคนเราเริ่มค้นหาตัวเองเจอกันซักตอนอายุเท่าไหร่กัน สงสัยว่าทำไมของตัวเรามันช้านัก...........
เฮ้ อย่ามัวท้อสิ ถ้าลงมือตามหา ซักวันมันก็ต้องเจอเพราะฉะนั้น อย่าหยุดนะ อย่าหยุด ซักวันนึง อาจจะได้ติดปีกขึ้นไปขี่รุ้งอย่างที่หวังก็ได้
วันที่: 26 มกราคม 2554 เวลา:12:39:06 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [