งานหลัก
เชื่อว่ามีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนต่างก็เหมือนๆกันนั่นคือไม่มีใครจะมีความสุขได้ตลอดเวลาหรือมีความทุกข์ได้ตลอดเวลาทุกครั้งที่ความสุขหมดลงความทุกข์ก็เข้ามาแทนที่เป็นอยู่อย่างนี้วนเวียนไม่รู้จบบางครั้งเมื่อทุกข์ท้อใจมากๆกับปัญหาในชีวิตคำถามที่ว่าเราเกิดมาทำไม?มีชีวิตเพื่ออะไร?ก็พรั่งพรูเข้ามาเกินกว่าจะตอบได้ทันจำข้อความหนึ่งที่ตัวเองเคยอ่านพบในหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งได้ว่า"บางทีมนุษย์ก็หลงลืมไปว่าหน้าที่หลักที่แท้จริงของเรานั้นคืออะไร"เราทำงานหาเลี้ยงชีพมุ่งมั่นสร้างความสำเร็จความร่ำรวยความมีชื่อเสียงให้กับตัวเองนั้นล้วนแล้วแต่เป็นงานรองทั้งสิ้นแต่เรากลับใช้เวลาส่วนใหญ่ง่วนอยู่กับงานรองจนเข้าใจผิดคิดว่ามันคืองานหลักของชีวิตซึ่งงานหลักที่แท้จริงคือการตามดูใจของตนเองผลที่ตามมาจึงกลายเป็นว่าเรากำลังหลงทางและปล่อยให้ชีวิตตัวเองต้องไล่ล่าสิ่งที่อยู่ภายนอกโดยไม่สิ้นสุด!เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้คือตัวช่วยเติมเต็มให้ชีวิตเรานั้นสมบูรณ์ได้ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่ว่านี้จึงมีอยู่2อย่างคือผิดหวังที่ไม่ได้มากับบังคับตัวเองไม่ได้ที่จะพออยู่เรื่อยไปและเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้อยากให้ได้ลองถามตัวเองดูว่าที่คุณกำลังเหนื่อยอยู่นี้น่ะมันมาจากงานรองในชีวิตทั้งนั้นใช่หรือไม่และถ้าหากมันใช่แล้วขอให้ถามตัวเองอีกคำถามว่าแล้วงานหลักล่ะได้เคยทำมันบ้างแล้วรึยัง?
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [