ชีวิตเจอมรสุมรุมเร้า

ช่วงนี้รู้สึกชีวิตเจอมรสุมรุมเร้ามากเหลือเกินอะไรๆที่คิดไว้ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดไม่รู้จะทำไงดีมีคนหลายคนถามว่าทำไมทำแบบนั้นหล่ะเฮ้อ!!!จะให้ตอบยังดีหล่ะอยู่กันมาตั้งนานทำไมถึงไม่รู้กันสักทีนะว่าการที่เราทำอะไรซักอย่างมันก็ต้องมีเหตุมีผลเราถึงทำลงไปมีอะไรมากมายในชีวิตนี้ที่เราเก็บไว้ไม่เคยบอกใครเลยตอนนี้บอกได้แค่ว่าสิ่งที่เราเจอมามันหนักหนามากจริงๆจนใครๆอาจจะคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนึงจะอดทนได้มากขนาดนี้พูดแล้วก็อยากร้องไห้การที่ต้องออกจากงานนั้นมีใครรู้บ้างมั้ยนะผู้หญิงหน้าซื่อใจเสือคนนั้นที่แท้มันก็แค่หน้ากากของความปลิ้นปล้อนและทรยศต่อผู้อื่นหักหลังเพื่อที่ตัวเองจะได้เข้ามาแทนที่ฉันไปทพเวรทำกรรมอะไรไว้ที่ไหนอย่างไรกันนะพระเจ้าช่วยตอบฉันที่บททดสอบนี้มันหนักหนาเกินไปแล้วนะอ้อ!มันก็มีเหตุผลอีกอย่างหนึ่งที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยทุกวันนี้ที่ถึงแม้ว่าออกมานานแล้วแต่เราก็ไม่เคยลืมถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นได้สักทีเจ้านายที่(เคย)แสนดีตอนนี้แค่นึกถึงก็เจ็บปวดรวดร้าวราวกับว่าฉันปล่อยให้ใจดวงนี้มีความเกลียดชังในตัวเค้าไว้อย่างไงอย่างนั้นเลยนะฉันไม่อยากโกรธไม่อยากเกลียดแค่อยากลืมๆไปว่าครั้งนึงเราเคยมีความรู้สึกดีๆต่อกันมากแค่ไหนเราเคยผูกพันกันมากแค่ไหนเราเคยพูดคุยหยอกล้อกันและมันต้องมาพังเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากจะยกระดับตัวเองเราก็รู้อยู่หรอกนะว่าเราไม่ควรไปลดเปรียบเทียบกับผู้หญิงพรรค์นั้นแต่คนภายนอกที่ไม่รู้ก็อาจจะดูว่าคนๆนี้อัธยาศรัยดีแต่ข้างในใครจะรู้เล่าสำนวนปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอนั้นมีไว้เพื่อตีตราหล่อนเลยหล่ะกลับมาที่ตัวเราต่อเราเหงาและร้องไห้ไปมากแค่ไหนแล้วร้องไห้เพราะคนคนนึงคนคนนั้นที่ทำให้เราหมดแรงในชีวตและไม่คิดอยากจะก้าวเดินต่อไปแล้ว...เหนื่อยจริงๆนะกับการใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่เนี่ยคิดๆแล้วก็อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งแค่กินเรียนนอนไม่ต้องมาแบกภาระไว้จนหนักอึ้งแบบนี้เวลาที่นั่งมองเด็กเล่นกันนึกถึงช่วงเวลาของการเป็นเด็กนั้นมันมีความสุขมากแค่ไหนจนบางครั้งเราแอบอิจฉาเด็กพวกนั้นจัง....จริงๆนะจริงๆก็อยากจะกลับบ้านที่มากอยากบอกแม่ว่าหนูต้องเจอกับอะไรบ้างตอนอยู่ที่นี่อยากบอกแม่ว่าหนูเหนื่อยมากเหลือเกินกับชีวิตที่เหลืออยู่อยากกอดแม่แน่นๆแล้วก็ร้องไห้ออกมาดังๆเหมือนตอนเป็นเด็กแต่ก็ทำไม่ได้...เพราะไม่อยากหอบเรื่องไม่สบายใจไปเล่าให้แม่ฟังเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่ทุกข์ที่สุดจะไม่ใช่เราแต่จะเป็นแม่แทนเพราะท่านคงเสียใจแล้วก็สงสารลูกมาก

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2554 2:26:20 น. Counter : 243 Pageviews.		3 comments
Share Tweet

	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)		โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira (9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)
	effortless & blissful moments พุดดิ้งรสกาแฟ (6 เม.ย. 2567 08:06:56 น.)		ทริปอเมริกา #1 - รีวิวสายการบินฟิลิปปินส์ ไม่แพงมากและดีกว่าที่คิด ฟ้าใสทะเลคราม (6 เม.ย. 2567 13:46:53 น.)