สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู้กิ้งไม้สามรถคดี 3 >คำเตือน ก่อน อ่าน หากมีคำใดเขียนผิด เพี้ยง ไป ต้องขอโทษมา ณที่นี้ด้วย ครับ ***ก่อนอื่นต้องขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างมากเลยครับ หลังจากที่ผมหายไประยะหนึ่ง เป็นเพราะผมไม่สะบาย แล้วก็ได้มาชี้แจ้งเหตุผล ในสถานสงเคราะ...บ้านเกิด..ผม ฉบับ นอกเรื่อง สำหรับคุณผู้อ่านที่ติดตาม อ่านมาเรื่อยๆ ก็จะรู้กันเลย หลังจากที่ผมได้เอาสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู้กิ้งไม้สามรถคดี 2 ก็ปรากฏว่ามีคน เข้ามาอ่าน ถึง 52 คน ใน1 วันซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดเลยพร้อมให้ภาพสวยความหมายดีใน comment ผม ซึ่งปกติแล้วเต็มทีของผม คือ 8-9 เคนท่านั้น ที่จะเข้ามาอ่านใน 1 วัน ตัวผมเองลูก ชิ้นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน เป็นอย่างมากครับ ขอบคุณครับ และก็เหมือนเคย อยากให้คุณผู้อ่านชวนเพื่อนของเพื่อน ของเพื่อน และของเพื่อน เข้ามาอ่านก้นเยอะครับ แค่แหละครับที่ผมขอ เพราะจากหนังสือเป็นเพียงต้นฉบับ อาจจะมีลุ้นได้ เป็นหนังสือที่วางขายก็ได้ ผมเองได้เอาเงินส่วนหนึ่งไปซื้อบ้านของผม ขอขคุณมากครับ สินสุดประโยค ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง กว่าจะเขียน จบ ได้ นั้น คุณผู้อ่าน รู้ไหมครับ เล่น เอาผมเอง ก็ร้องไห้ออกมา ซะงัน มาถึงประโยค กิ่งไม้สามัคคีกันต่อเลยครับ หวังว่าคุณผู้อ่าน คงยังจะจำได้ว่า นิทาน ที่ ผมเคยเล่าให้ ฟังเรื่อง ไม้ไผ่ก่อเดียวคือพลังสามัคคี เรื่องที่จะเขียนมันเป็นเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ เลยก็ว่า และทำให้ แม่ ต้อง เนือยใจอยู่ทุกที ไม่ว่าเป็นเด็กรุ่นผม หรือ จะเป็นเด็ก รุ่นอื่นๆ ที่แม่ อยู่เป็นประจำ แล้วตัวผมเอง ก็ เชื่อเลยครับ ถ้าบ้านไหนที่มีครอบครัว ที่มีพี่น้องอยู่ด้วยกัน แล้วมันก็ต้องเกิดเหตุเช่นเดียวกับ ผม นั้นก็ คือ ทะเลาะ เบาะแว้งกัน ( เป็นไงครับ คุณผู้อ่าน เป็นอย่างที่ คุณผู้อ่าน คิดอยู่ในใจหรือเปล่าว่ามันเรื่องแบบนี้ ) ถ้าคนเขาที่มีพ่อแม่ และเห็นลูกตัวเองที่เป็น พี่กับน้องชอบทะเลาะกัน พ่อแม่ก็จะดุด่าห้ามปราม ไม่ให้ทะเลาะเบาะแว้งกัน แล้วให้คำสั่งสอน ว่า เป็น พี่น้องกัน คลานตามกันมา ดื่มนม อกเดียว จากแม่ ควรที่จะรักกันซิ ไม่ใช่ มาทะเลาะกันอย่างนี้ พ่อกับแม่ ไม่ ชอบเลย ที่ต้องเห็น พี่กับน้องทะเลาะกัน สัญญาได้ไหม ว่าคราวหน้า จะไม่ทะเลาะกันอีก ถือว่าพ่อกับแม่ ขอได้ไหม แล้วกัน แล้วถ้าเป็นเด็กในสถานสงเคราะห์ แม่ของพวกผม ก็จะสั่งสอน อบรบ ไปในอีกแบบหนึ่ง ที่คน ภายนอกสถานสงเคราะห์ ไม่ค่อยได้รู้ เท่าไร นัก มันขึ้น อยู่ในกรณีของเหตุการณ์นั้นๆ อย่างกรณี เด็กโตรังแกเด็กเล็ก ( ไอ้พวกแข็งแรง ชอบ รังแก คนอ่อนแอ)กรณีนี้เจอบ่อยมากที่สุด จน แม่ ต้องตั่งเป็น กฎเหล็ก ขึ้นมาเลย ว่า ต่อไปนี้ถ้าเด็กโตคนไหน รังแกเด็กเล็ก ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กหรือใหญ่ แม่ก็จะลงโทษทันที จะไม่สอบ ถามเหตุผลอะไรทั้งนั้น เพราะแม่มีความคิดที่ว่า เด็กเล็กที่มีแรงน้อย จะไป รังแกเด็กโตที่มีแรงมาก ได้นั้น เป็นเรื่องที่ยากมาก และมันก็มีผลออกมาค่อนข้างดีมาหน่อย ที่เด็กโตจะไม่รังแกเด็กเล็ก แต่ก็ยังคงมีให้เห็นบ้าง เป็นเพียงเล็กน้อย นานๆที จึงมีกรณีนี้ ส่วนในกรณี ต่อมา นั้น ก็คือ แบ่งพรรคแบ่งพวก กันเลย กรณี แบบนี้จะหนักมากเพราะนั้นมันหมายถึง เด็กทั้งบ้าน ไม่รักกันเลย เอาแต่จ้องมีเรื่องกัน อยู่เสมอยากที่แม่จะดูแลไหว จึง ต้องเชิญ พ่อบ้านมาปราบ อย่างหนัก และ พ่อบ้านคนนี้เป็นที่คนที่น่ากลัวที่สุด ในบรรดา เจ้า หน้าที่ ประชาสงเคราะห์ เพราะพ่อบ้านคนนี้แก่จะชอบใช้ไม้แข็ง ในการควบคุมอยู่ ตลอดเวลา นานๆที จึงเห็นสักครั้งหนึ่งที่พ่อบ้านจะใช่ไม้อ่อน ในการที่จะลงโทษ ( เป็นไปได้ยากมาก ที่จะใช้ไม้อ่อนสำหรับพ่อบ้าน คนนี้ ) กรณีนี้มันเกิดขึ้น หลังที่สวดมนต์เสร็จแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ได้มีการแอบนักกันที่จะ ชกต่อย กัน ระหว่างเด็กโต กับ เด็กโต ด้วยกัน ในห้องนอนของเด็กเล็ก เพราะในห้องนอนของเด็กเล็ก เป็นห้องที่กว้างใหญ่ และ เป็นเวทีมวย ประจำ ของพวกชอบมีเรื่องอยู่เสอมระหว่างที่จะชกต่อยกัน ก็แน่นอนแหละ ก็ต้อง มีคนคอยบอกต้นทาง เพื่อคอยเตือน ว่า แม่มาแล้ว และจะมีคนบอกต้นทาน อยู่ 2 คน คนที่ 1 อยู่นั่งข้างล่างบันได คอย ส่งสัญญา ให้กับคนที่ 2 ที่ยืนอยู่ข้างบน ติด กับราวบันได เพื่อที่จะรีบวิ่งไป เคราะประตู ทันที เมื่อแม่จะมา ก่อนที่จะชกต่อยนั้น ก่อนอื่น ก็ต้อง จัดสถานที่ ให้ง่าย ในการที่จะชกต่อย ได้สะดวกขึ้น ( เขียน จะสวยหรู เลยเรา ทั้งที่เป็นเรื่องที่ไม่ดี ) โดยลาก เตียงนอน ไปทางอื่น เพื่อให้มีพื้นที่ มันกว้างขึ้น กว่าเดิมและอีกอย่าง เวลาที่ชกต่อยกันอยู่นั้น เกิดพลาดขึ้นมา หัวไปชน กับ ขอบเตียงนอน เรื่องจะไปกันใหญ่ ต่อมาเอาผ้าห่ม หลายๆผืนมาปูกับพื้น หลายๆชั้น ปูให้กว้างๆ ทับถมกันไป หลายชั้น กันเสียงเท้าที่จะดังลงไปข้างล่าง สุดท้ายก็ลงกรประตูไว้ เสร็จจากนี้ ก็ เริ่มชกต่อยกันเลย กรรมการไม่ต้องมีมีเพียงแต่ผู้ชม ที่ อยู่ รอบผ้าห่ม นั้นก็คือ พวก ผม ก็ เฮ...กัน ไป... โฮกัน....บ้าง แต่ต้องค่อยเอา มือ จู๋ๆที่ปากบ้าง มัน ดัง ไปแล้ว เดี่ยวแม่ก็ขึ้นมาหรอก ไม่นานนัก ก็ยกพวกตะลุมบอลกันเลย เพราะความปากหมาใส่กัน ของผู้ชม ที่เชียร์อยู่คนละฝ่าย แล้วมิหรือคุณผู้อ่าน ที่แม่อยู่ข้างล่างจะไม่ได้ยินเสียง เท้าที่ตะลุมบอลกันเมื่อแม่ได้ยิน ก็ไม่รีบรอช้าเลยครับ เธอมาพร้อมกับอาวุธทันที คนดูต้นทาง คนที่ 1ไม่ทัน ได้บอก สัญญา ช่วง สนทนา แม่ / มานั่งบันได ตรงนี้ทำไม ดู ที่ทีวี ควรจะ นั่งดู ตรงหน้าที่ทีวี ไม่ใช่ หรือ ...หื.. พร้อมกับ เอาอาวุธ (ไม้เรียว)ชี้ที่หน้า หรือ ดูต้นทาง ให้ คนข้างบน.......ใช่ไหม คนดูต้นทางคนที่ 1 / เปล่าครับแม่........เสียงออย คนดูต้นทางคนที่ 2 / ไหวพริบเร็ว ได้เห็นปลายอาวุธ (ไม้เรียว) ที่คุ้นตา ดี ที่กำลังชี้หน้า คนดูต้นทางคนที่ 1 ก็ไม่รอช้า รีบวิ่งอย่างเร็ว และไปเคราะประตู แต่ก็ไม่ทันเพราะ แม่ขึ้นมาอย่างนินจา ( เร็วมาก) แม่ / มาทำอะไรข้างบนนี้ ทำไมลงไปดูทีวีข้างล่างกับคนอื่นเขาและ ในห้องนอนเด็กเล็ก มันทำอะไร กันอยู่ ถึงได้มีเสียงดัง ลงไป ยันข้างล่าง ไม่ต้องเกรงใจคนที่ดูทีวี หรือไง คนดูต้นทางคนที่ 2 / (อ้างว่า) ผมเห็นข้างบนมันเสียงดังมาก เลยจะขึ้นมาดู ครับ แม่ ขณะที่ทุกคน กำลังตะลุมบอล กันอยู่ นั้นเองโดยใช้หมอนเป็นอาวุธ สู้กัน อย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่มีใครยอมใครทั้งนั้น แต่ทุกคนกลับ หยุดสงบทันที เมื่อได้ยินเสียง บานประตูที่ถูกเปิดอย่างแรง และทุกคนก็ทำหน้าตกใจ สุดขีด เหมือน เห็น ผี แต่สิ่งที่เห็น นั้นคือแม่ที่มาพร้อมกับอาวุธคู่กาย แล้วไล่ ตี ทีละคนเลย จนครบคนทั้งหมด และก็เริ่มต่อว่าด้วยน้ำเสียงที่โมโหอย่างแรง และก็ออกปากสั่ง ให้ คนใดคนหนึ่ง ไปตาม เด็ก ที่อยู่ข้างล่างที่ดูทีวีอยู่ให้ขึ้นมาข้างบนให้หมดทุกคน แล้วก็ปิดทีวีด้วย เมื่อครบคนทั้งหมด ก็เริ่มต่อว่าต่อทันที (ขออนุญาต นะครับใช้โบราญ)ช่วง สนทนา แม่ / พวกมึงอยู่บ้านหลังเดียวกันหรือเปล่า ........ อืม......ถามเนีย อยู่บ้านหลังเดียว กัน หรือเปล่า..........ตอบมาซิ ด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน พวกผม / อยู่หลังเดียวครับด้วยน้ำที่เสียง อ่อย ขณะที่พูดยังมีบางคน มองหน้าคู่ อริ ด้วยความที่ยังโมโหอยู่ แม่ / กูถาม พวก มึงเนียอยู่ เนีย ยังจะ ไป มองหน้าคนอื่น อีกหรอก แทนที่จะมองหน้าแม่ เวลาที่แม่ พูดอยู่ พร้อมกับ เอาอาวุธ (ไม้เรียว) ตีที่เด็ก สอง คนนั้น ทันที........... พวกมึง เป็นนักเลง หรือไง ถึงยกพวก ตะลุมบอลกันยังงี้....... พวกผม / เปล่าครับ.......ด้วยน้ำเสียงที่เหมืนเคย (เสียง อ่อยครับ ) แม่ / ถึงพวกมึง จะมาต่างที ต่างถิ่นก็ตาม ร้อยพ่อ พันแม่ ก็ตาม แม้จะไม่ได้เกิด ในท้องเดียวกัน หรือ เป็นพี่น้อง โดยสายเลือดเดียว แต่เวลานี้ ตอนนี้พวกมึงก็ได้มาอยู่ บ้านหลังเดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน ยังจะมากัด เหมือน หมาอีกหรอก แทนที่จะรักกันสิ หัวอกเดียวกันหรือเปล่า พวกผม / นิ่งสงบ คิดตามคำ พูดแม่ที่บอกมา แม่ / เป็นเด็กโต ควรยอมเด็กเล็กบ้าง ส่วนไอ้เด็กเล็ก ก็ควร จะเชื่อฟังเด็กโตบ้างไม่ใช่ เอ อะ ก็ทะเลาะ เบาะแว้ง กัน มันสมควรกันแล้วหรือที่ จะทำ จริงๆ แม่ก็รู้มาตั้ง นานแล้ว เพียงจะ รอว่ามี เด็กคนไหน จะกล้ามาบอก กับ แม่บ้าง แต่เปล่าเลย ซึ่งพวกมึงก็รู้หมดทุกคน แต่กลับช่วยกันปิดกูไม่เข้าใจเลย ไอ้เรื่องแบบนี้ พวกมึงช่วย ทำกันได้ เอาล่ะ ในเมื่อแม่สอน กี่ครั้ง กี่หน เรื่องมันไม่เข้าหูพวกมึง ซะที ก็ คงปล่อยเป็นหน้าที พ่อบ้าน ลงโทษ แล้วกัน เพื่อมันจะช่วยพวกมึงเข้าใจ ที่แม่สอนบ้าง พวกผม / แต่ละคนทำหน้าไม่ถูกเลย พอรู้ว่าแม่ จะให้พ่อบ้านมาจักการลงโทษ พวกผมซึ่งทุกคน ก็ รู้กิตติมศักดิ์ของพ่อบ้าน คนนี้ เป็นอย่างดีกับเรื่องที่ลงโทษเด็กที่ทำให้เด็ก กี่รุ่นต่อกี่รุ่นมาแล้ว ต้องพูดต่อๆกันมา แม่ / พรุ่งนี้ตอนเย็น ก็ไปเจอกับพ่อบ้านเลย แล้วอย่าทำให้ พ่อบ้านมาตามด้วยตัวเอง นะ มันจะมีต่อพวกเธอเลยนะ ด้วย น้ำเสียงอ่องลง เอาล่ะพวกเธอ เข้านอนได้แล้วดึกแล้ว อย่าลืมจัดสถานทีให้เหมือนให้เดิม เด็กเล็ก อากาศตอนคืนมันเย็น ก็อย่าลืมห่มผ้าห่ม เดี่ยวจะเป็น ปอดบวม ล่ะ ส่วนเด็กโต ก็กล่าว คำว่า หลับตาฝันดีล่ะ พวกเธอ ทุกครั้งที่พวกผม ทำให้ แม่ ต้องโมโห และลงโทษพวกผมอย่างแรง หลังจากลงโทษไปแล้ว แม่ก็อารมณ์เย็นขึ้นมา ไม่ถือสาเด็กอย่างพวกผม กลับ ให้มีคำอ่อนโยน คำห่วงใยที่มีต่อพวกผมอยู่ ก่อนที่จากไปโดยไม่มีอารมณ์ที่ค้างคา นี้แหละข้อดีที่แม่พวกผมมีอยู่ประจำอยู่เสอมมา ไม่เคยเปลี่ยนแปลง *** โปรดติดตามอ่าน สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู้กิ้งไม้สามรถคดี 4 จบเรื่องใน วันพุธที่ 18 สิงหาคม 2553 *** และเร็วนี้ สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / มุมมืด 1
ผมชื่นชมคนที่แต่งเลงได้ครับ..โจทย์มันยากมาก ทั้งบังคับคำ ต้องมีโน๊ต ต้องดูให้มันเข้ากับคนร้อง
ต้องดูว่ามันจะขาย จะโดนไม๊ ! แค่คิดผมว่าจินตนาการก็หายไปครึ่งแล้วครับ.. ผมเคยคิดจะไปอบรมแต่งเพลงนะครับ เพื่อนที่ไปมาก่อนเล่าให้ฟังผมเลยท้อ จนถึงบัดนี้.. ยินดีที่ได้รู้จักคุณลูกชิ้นครับ..จะรออ่านตอนต่อไปครับผม.  โดย: CEO นิ้วก้อย
 วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:0:14:49 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
และขอเติมกำลังใจให้ครับ...แม่ทุกคนน่ารักเสมอครับ..
สิ่งที่แม่มีให้คือความรักที่บริสุทธิครับ..