กนกลายโบตั๋นผู้แต่ง: ศรีฟ้า ลดาวัลย์สำนักพิมพ์ โชคชัยเทเวศร์ความหนา 548 หน้า, ปกแข็งราคา 300 บาทเขาและเธอแตก ต่างกันทั้งเชื้อชาติและฐานะ อยู่ในประเทศที่มีระบอบการปกครองคนละขั้ว แต่โชคชะตาก็บันดาลให้ทั้งคู่ได้มาพบกัน วิภาดา หญิงสาวที่มีเลือดศักดินาเต็มตัว ได้รับการขอร้องจากยายให้ติดตามหาน้าหญิง...ม.ร.ว. ริมทอง ที่ไปใช้ชีวิตอยู่ในเมืองจีนแล้วขาดการติดต่อกันไปหลายสิบปี วูซูหลิน ชายหนุ่มที่มีเลือดครึ่งหนึ่งเป็นศักดินาไทย อีกครึ่งเป็นจีนคอมมิวนิสต์ เขาเป็นลูกชายของคนที่หญิงสาวตามหา และทำให้เธอรู้จักกับความรัก หากเนื้อแท้ที่แตกต่างและพันธะที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้วิภาดาและวูซูหลินห่างไกลกันออกไปทุกที จะมีหนทางใดหนอ ที่ลายกนกกับดอกโบตั๋นจะผสมกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันได้ * * * * * * * * * * * * *เล่มนี้เป็นนิยายคลาสสิค เรื่องราวความรักข้ามประเทศที่เต็มไปด้วยอุปสรรคทั้งด้านชนชั้น ระยะทางและช่องทางติดต่อสื่อสาร ปีก่อนเกิดอยากอ่านเลยไปซื้อปกแข็งมาอีกรอบ เพราะหาเล่มเก่า (ที่ปกสวยกว่านี้) ไม่เจอ แล้วก็วางลืม เพิ่งได้อ่านนี่แหละ ... แล้วก็พบว่าสนพ. พิมค์คำนำมาพิมพ์ใหม่เป็นปกอ่อนปกสวยงามแล้ว เศร้าเลย จะซื้ออีกก็กระไรอยู่เนื้อเรื่องเกิดในช่วงจีนปฏิรูปวัฒนธรรม นางเอกได้เจอพระเอกครั้งแรกตอนที่สังคมจีนยังระแวดระวังกัน ถึงจะอยู่ด้วยกันแค่ช่วงที่เธอไปเที่ยว ความรักกลับยืนนานร่วม 7 ปี แม้ว่าเมื่อพบกันในครั้งต่อมา นางเอกจะอยู่ในสถานะภรรยาของคนอื่นก็ตามจุดที่น่าประทับใจคือระหว่างนั้น ทั้งคู่ได้เจอกันแค่ช่วงสั้นๆ คือตอนที่ซูหลินตามคณะทูตมาเป็นล่ามที่ไทย กับตอนนางเอกพายายไปเที่ยวจีน นางเอกขอให้พระเอกรอ เขาก็ยอมรอ ทั้งที่ยังไม่เห็นทางออกข้างหน้าเลย ระหว่างที่เจอกันประมาณทุก 3-4 ปีนั้น คนแต่งจะสะท้อนภาพสังคมและทัศนคติของคนจีนไปด้วย จากช่วงแรกที่คนจีนอยู่แบบระมัดระวังตัว กลัวพวกเรดการ์ด ก็จะค่อยๆ เปิดกว้าง กล้าทำอะไรมากขึ้น ไม่แปลกใจอีกที่มีคนต่างชาติมาหาญาติในประเทศเขาพออ่านอีกรอบ รู้สึกว่านางเอกเรื่องนี้เห็นแก่ตัวใช้ได้เลย ขอให้ผู้ชายรอตั้ง 7 ปีแน่ะ ถ้าพระเอกไม่เจอนางเอก คงมีแฟนแต่งงานมีความสุขไปนานแล้ว -- เพิ่มนิดนึง --พอดีเอาเล่มนี้ไปตอบโจทย์ HHR คุณแม่ไก่เม้นท์บอกว่านางเอก "มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่มั่นคงดี" แต่จขบ. ขอเสริมว่าเธอรั้นด้วยค่ะ จะเห็นว่าในเรื่อง นางเอกเธอ 'มั่น' มาก ยังดีที่เธอเป็นคนมีกรอบความคิดดีน่านับถือ ไม่เห็นแก่ตัว เลยกลายเป็นความรั้นที่ออกมาน่ายกย่อง และทำให้เธอได้ครองคู่กับพระเอกจนได้คุณแม่ไก่: "แต่ที่สะกิดใจเห็นจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ของพระเอกกะนางเอกมากกว่า ก็เขาสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ค่อนข้างใกล้ชิดกันมาก ๆ ทำไมตรงนี้ถึงไม่มีใครเห็นขัดแย้ง ไพล่ไปสนใจแต่เรื่องความเหลื่อมล้ำทางสังคมและฐานะอะไรไปนู่น...หรือคนในสังคมชั้นสูงเขาไม่ถือเรื่องนี้ ?">> อันนี้เห็นด้วยเต็มที่ค่ะ ตอนอ่านจบมานั่งไล่ ก็เอะใจอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไม มักจะมองข้ามแฮะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [
กนกลายโบตั๋น
เศร้าเลย จะซื้ออีกก็กระไรอยู่
ปกพื้นสีฟ้า (ที่หาไม่เจอ มันอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านนี่แหละ) กับปกนี้
พ่อแม่ลุงป้าน้าอาก็มัวแต่เหยียดวรรณะกับระบอบการปกครอง แต่ไม่เห็นมีใครหยิบเรื่องสายเลือดมาอ้างเลย
หรือว่าคนสมัยก่อน ขอแค่ไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันก็แต่งานกันได้เหรอ ?
งงๆ อยู่นะเนี่ย