|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
10 มกราคม 2551
|
|
|
|
ความฝันและความหวัง
"ความฝัน...มันมหัศจรรย์ก็ตรงที่ มีเราเท่านั้นที่มองเห็น" เป็นคำกล่าวสั้นๆ ที่เราจะได้ยินทุกครั้ง เมื่อเปิดแผ่นคอนเสิร์ต เจนนิเฟอร์ คิ้ม ขึ้นมาดู หลังออกเดินทางตามหาความฝ้นของตัวเอง...ในช่วงวันหยุดยาวปีใหม่ที่ผ่านมา เราก็เริ่มเชื่อและศรัทธาต่อคำพูดนี้มากขึ้น ความฝัน...นำมาซึ่งกำลังใจ และสานต่อให้เกิด...ความหวัง น้องคนนึงเคยถามเราว่า "เราจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร...หากไม่มีความหวังใดๆ อีกแล้ว" อืมมม...นั่นสินะ...เป็นคำถามที่ตอนนั้นเราเองก็ใบ้รับประทานเหมือนกัน วันนี้...เรานั่งคิดคำนึงถึงคำถามนี้อีกครั้ง และตอบตัวเองกลับไปว่า "ความหวัง...ไม่เคยตายไปจากใจของคนทุกคน ความหวัง...เป็นผลพวงจากความฝัน และจงฝัน...ตราบเท่าที่เรายังหายใจ" วันนี้...เรามีความฝันและความหวัง เราวาดมันขึ้นมาอีกครั้ง เราฝัน...ถึงความสงบในจิตใจที่แท้จริง และเราหวัง...ว่าก่อนตายเราคงได้ค้นพบความสงบนั้น เรายิ้ม...ให้กับอดีต เราหัวเราะ...ให้กับวันพรุ่งนี้ และเริ่มมีความสุขกับความฝันอันสงบ มือสองมือที่เคยทำงาน...อาจอ่อนล้าไปบ้าง ใจที่เคยเด็ดเดี่ยว...อาจห่อเหี่ยว ท้อแท้ บ่อยๆ รอยยิ้มที่เคยสดใส...อาจถูกแทนที่ด้วยคราบน้ำตาหลายต่อหลายครั้ง แต่...ทุกๆ ครั้ง...มันก็จะเริ่มใหม่ที่ "ความฝันใหม่ๆ" "ความหวังใหม่ๆ" ที่เราก็ต่างจินตนาการไปว่า "ความฝันและความหวังเหล่านั้น...คงจะเป็นจริงในไม่ช้า" และนี่คงเป็นความมหัศจรรย์ของความฝัน...ที่ทุกๆ จะมองเห็นมันเสมอ...ไม่ใช่ใครที่ไหน ^___^ นั่งดูคอนเสิร์ตเจนนิเฟอร์ คิ้ม มากี่รอบแล้วก็จำไม่ได้เหมือนกัน รู้แต่ว่า...วันไหนที่พอจะมีเวลาว่างเป็นของตัวเอง...ก็จะหยิบขึ้นมาเปิดดู และไม่ว่าจะเปิดดูสักกี่ครั้ง ...ก็ไม่มีสักครั้งที่เราจะไม่สะดุดกับคำพูดในตอนท้ายที่เธอกล่าวทั้งน้ำตาว่า "ดิฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงเก่งอะไรเลย...ดิฉันเป็นเพียงผู้หญิงที่ต้องการกำลังใจ...ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ส่งมาให้" ขอบคุณ เจนนิเฟอร์ คิ้ม...ที่ทำให้เรามองเห็น "ความฝัน" ของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง ขอบคุณครอบครัวที่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุด ขอบคุณอ้อม เปิ้ล อิน หนูอุ้ย+พี่กานต์ พี่น้อยหน่า พี่มด หลานตู้ พี่แจ๊ค ขอบคุณเล็ก เดือน ลูกไม้ จอย นุช โทน วิค แอน พี่มีนา พี่ตุ๊ก พี่ออน นุ่น เมจิ นัน อาจารย์เสมอ อาจารย์วิบูลย์ อาจารย์สุรพล พี่ตูน พี่โอ น้องตาล พลาย+ปุ้ย เนส ในวันนี้เป็นวันที่ท้อแท้ที่สุดในชีวิตอีกวันหนึ่ง...
Create Date : 10 มกราคม 2551 |
|
17 comments |
Last Update : 10 มกราคม 2551 22:26:21 น. |
Counter : 740 Pageviews. |
|
|
|
| |
โดย: เศร้า IP: 203.113.67.8 10 มกราคม 2551 22:49:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต้นแมกโนเลีย IP: 58.8.41.35 14 มกราคม 2551 16:21:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: โกยซีหมี่ราดหน้า IP: 58.136.127.14 22 มกราคม 2551 13:47:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: สเสือ (Mr.Tyger ) 25 มกราคม 2551 13:21:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: สเสือ (Mr.Tyger ) 25 มกราคม 2551 13:23:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: opure IP: 125.26.50.24 28 มกราคม 2551 0:28:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 10 กุมภาพันธ์ 2551 23:00:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 11 กุมภาพันธ์ 2551 7:45:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: opure 11 กุมภาพันธ์ 2551 12:10:33 น. |
|
|
|
| |
|
|
ดอกคูณที่จากไป |
|
|
|
|
>>ทั้ง2สนิทกันมาก
>>ไปไหนไปด้วยกัน
>>สุขด้วยกัน
>>ทุกข์ด้วยกัน
>>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน
>>อยู่หอพักเดียวกัน
>>เรียนปีเดียวกัน
>>เรียนห้องเดียวกัน
>>นอนด้วยกัน
>>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย
>>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว
>>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้
>>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ
>>แต่ระหว่างทาง
>>เกิดอุบัติเหตุขึ้น
>>เขาเสียชีวิต
>>แต่ด้วยความรักเพื่อน
>>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป
>>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข
>>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20
>>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง
ขอโทษนะ