สิ่งทั้งหลายทั้งปวง...ไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น ^^
จิปาถะ
แบ่งปันประสบการณ์
บุคคลประทับใจ
แด่...เธอด้วยดวงใจ
เพลงโปรด
หนังขายยา
บันทึกประจำวัน
<<
มกราคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
10 มกราคม 2551
ความฝันและความหวัง
ณ วันที่ฉันไอ...
"มิตรภาพ...บนฝ่าเท้า"
บนภูทับเบิกในวันเข้าพรรษา
จิตเศร้า จิตโศก และความอนิจจังของข้าพเจ้า
หายใจ กับ ใจหาย
"ใจหาย"
ในวันแห่งความรัก...ของข้าพเจ้า
ความฝันและความหวัง
สะพายเป้...สู่ทะเลคราม
ก็แค่.....คนกินผัก
ดอกไม้...ในหัวใจ
ริมทิวเขาถนนธงชัย
ความฝันและความหวัง
"ความฝัน...มันมหัศจรรย์ก็ตรงที่ มีเราเท่านั้นที่มองเห็น"
เป็นคำกล่าวสั้นๆ ที่เราจะได้ยินทุกครั้ง
เมื่อเปิดแผ่นคอนเสิร์ต เจนนิเฟอร์ คิ้ม ขึ้นมาดู
หลังออกเดินทางตามหาความฝ้นของตัวเอง...ในช่วงวันหยุดยาวปีใหม่ที่ผ่านมา
เราก็เริ่มเชื่อและศรัทธาต่อคำพูดนี้มากขึ้น
ความฝัน...นำมาซึ่งกำลังใจ
และสานต่อให้เกิด...ความหวัง
น้องคนนึงเคยถามเราว่า
"เราจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร...หากไม่มีความหวังใดๆ อีกแล้ว"
อืมมม...นั่นสินะ...เป็นคำถามที่ตอนนั้นเราเองก็ใบ้รับประทานเหมือนกัน
วันนี้...เรานั่งคิดคำนึงถึงคำถามนี้อีกครั้ง
และตอบตัวเองกลับไปว่า
"ความหวัง...ไม่เคยตายไปจากใจของคนทุกคน
ความหวัง...เป็นผลพวงจากความฝัน
และจงฝัน...ตราบเท่าที่เรายังหายใจ"
วันนี้...เรามีความฝันและความหวัง
เราวาดมันขึ้นมาอีกครั้ง
เราฝัน...ถึงความสงบในจิตใจที่แท้จริง
และเราหวัง...ว่าก่อนตายเราคงได้ค้นพบความสงบนั้น
เรายิ้ม...ให้กับอดีต
เราหัวเราะ...ให้กับวันพรุ่งนี้
และเริ่มมีความสุขกับความฝันอันสงบ
มือสองมือที่เคยทำงาน...อาจอ่อนล้าไปบ้าง
ใจที่เคยเด็ดเดี่ยว...อาจห่อเหี่ยว ท้อแท้ บ่อยๆ
รอยยิ้มที่เคยสดใส...อาจถูกแทนที่ด้วยคราบน้ำตาหลายต่อหลายครั้ง
แต่...ทุกๆ ครั้ง...มันก็จะเริ่มใหม่ที่ "ความฝันใหม่ๆ" "ความหวังใหม่ๆ"
ที่เราก็ต่างจินตนาการไปว่า "ความฝันและความหวังเหล่านั้น...คงจะเป็นจริงในไม่ช้า"
และนี่คงเป็นความมหัศจรรย์ของความฝัน...ที่ทุกๆ จะมองเห็นมันเสมอ...ไม่ใช่ใครที่ไหน
^___^
นั่งดูคอนเสิร์ตเจนนิเฟอร์ คิ้ม มากี่รอบแล้วก็จำไม่ได้เหมือนกัน
รู้แต่ว่า...วันไหนที่พอจะมีเวลาว่างเป็นของตัวเอง...ก็จะหยิบขึ้นมาเปิดดู
และไม่ว่าจะเปิดดูสักกี่ครั้ง
...ก็ไม่มีสักครั้งที่เราจะไม่สะดุดกับคำพูดในตอนท้ายที่เธอกล่าวทั้งน้ำตาว่า
"ดิฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงเก่งอะไรเลย...ดิฉันเป็นเพียงผู้หญิงที่ต้องการกำลังใจ...ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ส่งมาให้"
ขอบคุณ เจนนิเฟอร์ คิ้ม...ที่ทำให้เรามองเห็น "ความฝัน" ของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง
ขอบคุณครอบครัวที่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุด
ขอบคุณอ้อม เปิ้ล อิน หนูอุ้ย+พี่กานต์ พี่น้อยหน่า พี่มด หลานตู้ พี่แจ๊ค
ขอบคุณเล็ก เดือน ลูกไม้ จอย นุช โทน วิค แอน พี่มีนา พี่ตุ๊ก พี่ออน นุ่น เมจิ นัน อาจารย์เสมอ อาจารย์วิบูลย์ อาจารย์สุรพล พี่ตูน พี่โอ น้องตาล พลาย+ปุ้ย เนส
ในวันนี้เป็นวันที่ท้อแท้ที่สุดในชีวิตอีกวันหนึ่ง...
Create Date : 10 มกราคม 2551
Last Update : 10 มกราคม 2551 22:26:21 น.
17 comments
Counter : 785 Pageviews.
Share
Tweet
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน
>>ทั้ง2สนิทกันมาก
>>ไปไหนไปด้วยกัน
>>สุขด้วยกัน
>>ทุกข์ด้วยกัน
>>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน
>>อยู่หอพักเดียวกัน
>>เรียนปีเดียวกัน
>>เรียนห้องเดียวกัน
>>นอนด้วยกัน
>>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย
>>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว
>>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้
>>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ
>>แต่ระหว่างทาง
>>เกิดอุบัติเหตุขึ้น
>>เขาเสียชีวิต
>>แต่ด้วยความรักเพื่อน
>>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป
>>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข
>>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20
>>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง
ขอโทษนะ
โดย: เศร้า IP: 203.113.67.8 วันที่: 10 มกราคม 2551 เวลา:22:49:51 น.
เพื่อนสนิทคนหนึ่งของฉัน เธอทุกข์ใจมากเพราะปัญหาครอบครัว สามีไม่รับผิดชอบ รักตัวเอง ไม่แบ่งปันรายได้ให้กับครอบครัว เงินทองที่หามาได้เก็บไว้คนเดียว ตีกอล์ฟ เที่ยวผับ และเลี้ยงเด็ก ๆ
ความทุกข์จึงตกมาอยู่กับฝ่ายภรรยาที่ต้องแบกรับภาระค่าใชจ่ายต่าง ๆเพื่อลูกๆี ทั้ง 2 คน
จนวันหนึ่งเธอได้พบกับรักใหม่ ซึ่งเขาผู้นั้นก็กำลังหน่ายภรรยาของเขาำที่ทำตัวเหมือนนางฟ้ามาก
เมื่อคนสองคน ต่างก็ทุกข์มาเจอกัน คุยกัน สื่อถึงความเข้าใจและเห็นอกเห็นใจกัน ความสัมพันธ์จึงเกิดขึ้น และดำเนินต่อไป โดยทั้งเธอและเขาต่างไม่เปิดเผยและหวังว่าสักวัน เมื่อโอกาสเหมาะ เธอคงโบกมือลาชีวิตการแต่งงาน และลงเอยกัน
ฉันเองเป็นเพียงเพื่อนที่รับฟังและปลอบใจ แต่มิอาจเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ เพราะฉันมิใช่ตัวเธอ จนในที่สุดฉันก็ไม่สามารถทักท้วงต่อความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมของเธอได้
และแล้ววันหนึ่ง เธอก็โทร. มาเล่าความจริงให้ฉันฟังว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับคนใหม่ก่อเกิดบนความเห็นแก่ตัว และเอาเปรียบเพื่อเติมเต็มให้กับสิ่งที่เขาขาดไปจากภรรยานางฟ้า
ิเธอทุกข์หนักยิ่งขึ้นไปอีก และผิดหวังมาก แต่ยังคงปลอบใจตนเองว่า เพราะรักและไม่คาดหวังสิ่งใด แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่า เขาคนใหม่มามีความสัมพันธ์เพราะเรื่องเศรษฐกิจ
ฉันเองตอนนั้นเริ่มศึกษาและปฏิบัติมาได้ระยหนึ่งแล้ว ก็รู้ดีว่า การให้เธอตัดใจ ให้เหตุผลอย่างไร ก็ไม่มีทางทำให้เธอหูตาสว่างได้
ฉันจึงชวนเธอมาฝึกลมหายใจ โดยให้เห็นว่า ถึงแม้โลกนี้เธอไม่มีใคร แต่เธอยังมีลมหายใจเป็นเพื่อนอยู่กับเธอเสมอ
ตลอดเวลาลมหายใจไม่เคยละทิ้งจากเธอไปไหน เป็นเพื่อนที่จริงใจ เห็นไหม ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งไหน ทำอะไร นอนหลับ หรือ ยามที่เธอร้องไห้ เธอรู้สึกสัมผัสได้ ตลอดเวลา....
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วฉันได้คุยกับเธออีกครั้งทางโทรศัพท์ เธอบอกว่าเดี๋ยวนี้ พอเธอจะฟุ้งซ่านคิดถึงเขา เธอก็รู้สึกถึงลมหายใจ ให้ลมหายใจคอยเตือนสติตนเอง อย่าทำอะไรให้ต้องชอกช้ำใจไปกว่านี้
ฉันเองก็ได้แต่แอบหวังว่า สักวันหนึ่ง เธอคงมีสติและเห็นว่า ความทุกข์ของเธอย่อมเป็นไปตามเหตุและปัจจัย มีเกิด อยู่ได้ไม่นาน และ ก็ต้องจางหายไป
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เมื่อปีที่แล้ว ฉันไ้ด้ไปกราบหลวงพ่อพระพุทธชินราชค่ะ
จากใจจริง
แมกโนเลีย
โดย: ต้นแมกโนเลีย IP: 58.8.41.35 วันที่: 14 มกราคม 2551 เวลา:16:21:27 น.
ตามมาอ่านจากกระทู้ในห้องศาสนาค่ะ
อ่านข้อความของคุณต้นแมกโนเลียแล้วคิดตามรู้สึกดีขึ้นนิดนึงค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย: โกยซีหมี่ราดหน้า IP: 58.136.127.14 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:13:47:17 น.
สวัสดีครับ เพลงเพราะจัง.... ฟังเพลงแล้วก็คิดย้อนถึงเพื่อนสมัยเรียนกัน
ผมจำเรื่องอดีตไม่ได้ค่อยหมด แต่มักจะจำโดยฝากไว้กับภาพถ่าย เพลง กลิ่นลม
ปล. คุณสีฟ้าร้องเพลงนี้เพราะคนละแบบกับญารินดาเน้อครับ
โดย: สเสือ (
Mr.Tyger
) วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:13:21:12 น.
นี่ลิงค์ไปเรื่องกลุ่มเก่าผมครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lglnv&month=02-2007&date=20&group=1&gblog=13
โดย: สเสือ (
Mr.Tyger
) วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:13:23:59 น.
ตามมาจากห้องศาสนา เข้ามาให้กำลังใจคุณดอกคูณฯค่ะ^^
โดย: opure IP: 125.26.50.24 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:0:28:01 น.
สวัสดีคุณต้นแมกโนเลียในบล็อคของข้าพเจ้าอีกครั้งนะคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ ค่ะ
ขอบคุณกำลังใจจากคุณโกยซีหมี่ราดหน้าน๊า
หวังว่าอาการทุกข์ของคุณคงคลายลงแล้วเช่นกันนะคะ
พี่เสือ...แวะมาให้กำลังใจกันสม่ำเสมอ
เราจำภาพนี้ได้ดีเลยค่ะ...555 ที่นั่งหน้าแป้นแล้นคนที่สองนั่นน่ะ...ใครหว่า ^^"
ขอบคุณคุณ opure นะคะ...ได้กำลังใจขึ้นมาอีกโขเลยค่ะ ^____^
โดย:
ดอกคูณที่จากไป
วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:23:08:48 น.
มาทักทายนะคะ .........ยินดที่ได้รู้จักคะ
โดย:
patchchoy
วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:53:52 น.
ยินดีที่ได้รู้จักคุณ patchchoy เช่นกันจ้า
แหะ แหะ แอบไปอ่านบล็อคกะดูรูปในบล็อคคุณมาด้วยล่ะ
โอววว...เจ้าสาวสวยมากๆ เล้ยยยยย อิจฉาอ่า
โดย:
ดอกคูณที่จากไป
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:13:00 น.
ขออนุญาต add Blog นะคะ ^^
พระเจ้าอวยพรค่ะ
โดย: ~ Jenny B. Good ~ (
~ Jenny B. Good ~
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:02:17 น.
ด้วยความยินดีค่ะหนูเจน
เอ...ให้แอ๊ดฝ่ายเดียว เสียเปรียบแย่เลยนาเนี่ย
...ว่าแล้วก็ขอแอ๊ดหนูเจน ด้วยเลยละกันน๊า ^^
โดย:
ดอกคูณที่จากไป
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:20:17 น.
วันที่ท้อแท้
ทำให้วันธรรมดาๆ วันอื่นๆ สวยงามขึ้นนะคะ
โดย:
BeCoffee
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:00:08 น.
แวะมาดื่มกาแฟที่นี่หรอคะคุณ Becoffee
ตะกี้เราแวะไปหาชาดื่มที่บล็อคคุณมาด้วยค่ะ
ดื่มจนพุงกางเลย
โดย:
ดอกคูณที่จากไป
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:58:26 น.
ยินดีค่ะคุณดอกคูณฯ
ไว้จะมาเยี่ยมบ่อยๆ นะคะ
โดย:
BeCoffee
วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:45:43 น.
ขอบคุณค่ะ คุณดอกคูณฯที่เข้ามาเยี่ยมบล็อก
ขอบุญรักษาค่ะ^^
โดย:
opure
วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:10:33 น.
วันนี้ ตระเตรียมคำพูดไว้มากมาย
เขียนความในใจลงในกระดาษเยอะแยะไปหมด
ตั้งใจไว้ว่า เจอหน้าเธอจะพูดทุกความรู้สึกที่ตัวเองมี
เอาเข้าจริง
ตอนเจอหน้าเธอ
คำพูดเหล่านั้นหายไป
แต่มีอยู่คำหนึ่งที่ไม่หนีไปไหน
มันผุดขึ้นในใจตลอดเวลา
คำๆ นั้น ออกเสียงว่า รัก
...รักเธอ
ดูเหมือนกัน
เศร้าทุกครั้งเมื่อเปิดมาเจอตอนที่เธอพูดประโยคนี้
...
ให้กำลังใจนะครับ
เกิดมาแล้วนี่
สู้ๆครับ
ค้นหาความฝันให้เจอ
แล้วมีความหวังกับมัน
ชีวิตมันจะได้หนุกหนานอ่ะครับ
มีความรักด้วยรอยยิ้มนะครับ
โดย:
แสง สีรุ้ง
วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:31:47 น.
ตั้งใจจะไปเยี่ยมบล็อคคุณ opure นานแล้วล่ะค่ะ
ว่าแล้วก็ไปเยี่ยมอีกรอบดีกว่าเน๊าะ...เผื่อมีไรอั๊พเดท
โอ้ววว...นั่นคุณ แสง สีรุ้ง ให้เกียรติข้ามห้องมาเม้นท์ให้เลยหรอคะ...ขอบพระคุณค่ะ
แหะ แหะ...ข้าพเจ้าเลยถือโอกาสนี้เม้นท์คืนให้แล้วน๊า ปกติอ่านอย่างเดียวไม่ได้เม้นท์ไรทิ้งไว้เป็นหลักฐานอ่า
โดย:
ดอกคูณที่จากไป
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:27:30 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ดอกคูณที่จากไป
Location :
พิษณุโลก Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เมื่อเรายิ้มให้โลก
โลก...ก็จะยิ้มให้เราตอบ
ทุกอย่างเริ่มจากตัวเราเสมอ
กายแก้ว
ป้ามด
oui_wikanda01
Mr.Tyger
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
นมสิการ
Living Extreme
~ Jenny B. Good ~
BeCoffee
how2orchids
Freedom of Life
Tamp2499
billabong11
น้ำค้างเดือนหก
madampee
เจ้าจัน
link-conner55
Webmaster - BlogGang
[Add ดอกคูณที่จากไป's blog to your web]
Bloggang.com
>>ทั้ง2สนิทกันมาก
>>ไปไหนไปด้วยกัน
>>สุขด้วยกัน
>>ทุกข์ด้วยกัน
>>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน
>>อยู่หอพักเดียวกัน
>>เรียนปีเดียวกัน
>>เรียนห้องเดียวกัน
>>นอนด้วยกัน
>>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย
>>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว
>>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้
>>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ
>>แต่ระหว่างทาง
>>เกิดอุบัติเหตุขึ้น
>>เขาเสียชีวิต
>>แต่ด้วยความรักเพื่อน
>>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป
>>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข
>>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20
>>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง
ขอโทษนะ