Bloggang.com : รุริกะ :

๒๘. รอยร้าว

หมายเหตุ เพื่อความเข้าใจคำศัพท์บาลีด้านล่าง
อนาคตังสญาณ หมายถึง ญาณหยั่งรู้เหตุการณ์ต่อไปในอนาคตของคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ได้โดยไม่จำกัดกาลเวลานะคะ ^^

ระหว่างการฟังธรรมในวิหาร ภาวิณีและศรีรามไม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์โกลาหลใดๆขึ้นในวัง ทั้งยังมิรู้ว่านอกวิหารในเวลานั้นมีขบวนพระภิกษุหลายร้อยรูปกำลังจาริกมาถึง เมื่อพระเถระในวิหารแสดงธรรมจบแล้ว ยามผู้เฝ้าประตูจึงได้มาบอกกล่าวแก่ภาวิณีถึงการมาของพระสงฆ์ที่ได้เดินทางผ่านมาและขอเข้าพักแรมในบริเวณมหาวิหารบุพพาราม

“เหล่าพระเถระเดินทางมาจากที่ใด”

“เข้าใจว่ารวมตัวกันมาจากแคว้นโกลิยะขอรับนายหญิง พระภิกษุกลุ่มนี้กล่าวว่ากำลังจะเดินทางไปทำการสังคายนาที่เมืองปาฏลีบุตร”
ผู้รับใช้รายงานตามที่ได้ยินมา

“เข้าใจผิดแล้วกระมัง การสังคายนาสิ้นสุดไปแล้ว”
ภาวิณีกล่าวพร้อมหันไปหาศรีราม ชายหนุ่มส่ายหน้า เริ่มเห็นความไม่ชอบมาพากล

“คงจะเป็นกลุ่มพระเถระที่ไม่ได้เข้าร่วมการสังคายนาในครั้งที่ผ่านมานะขอรับ ที่จริงพระสงฆ์กลุ่มนี้ก็แยกเป็นนิกายต่างหากแล้วตั้งแต่ปฐมสังคายนา”

“ข้อนั้นฉันเคยได้ยินมา ตั้งแต่กาลนั้นก็มีภิกษุบางคณะเริ่มประกาศตนว่าเป็นนิกายมหาสังคีติที่มีศีลสิกขาต่างจากมติในปฐมสังคายนาบ้างบางข้อ”

“แต่เวลานี้มีรอยร้าวในสังฆมณฑลที่ดูจะรุนแรงขึ้นขอรับ ในครั้งนั้นแท้ที่จริงพระปุราณะยอมรับในการสังคายนา แต่ไม่ยอมรับเพียงศีลบางข้อที่ท่านเคยได้ยินจากพระพุทธเจ้าแต่ไม่เคยทราบว่ามีการยกเลิกในภายหลัง ส่วนครั้งนี้...”

“นี่คือส่วนหนึ่งในพระเถระเรือนหมื่นที่พี่ศรีรามกล่าวมาในจดหมายใช่หรือไม่เจ้าคะ”

“น่าจะใช่นะขอรับ”

“เช่นนั้น ฉันจะจัดที่พักให้พระภิกษุที่เดินทางมา เข้าพักที่มิคารมาตุปราสาท เสียคืนหนึ่งก่อน”

ว่าแล้วหญิงสาวก็หันไปสั่งแก่บ่าวไพร่

“วาสุ รีบไปบอกคนงานให้เตรียมเสนาสนะในปราสาทให้เรียบร้อย เปิดห้องชั้นบนทางด้านปีกซ้ายที่มิได้ใช้งานไว้เตรียมรอรับพระสงฆ์

พิมาลา บอกแม่ครัวให้เตรียมสำรับสำหรับภัตตาหารในวันพรุ่งนี้เพิ่มอีกห้าร้อยรูป

โกมล เข้าไปบอกอุบาสกอุบาสิกาให้ทราบว่าวันนี้งดการสนทนาธรรม เนื่องจากพระเถระในบุพพารามมีพระอาคันตุกะมากะทันหัน

พิมุก เจ้าไปรั้งพระคุณเจ้าทั้งหลายให้อยู่รอที่ปีกขวาของวิหาร รอให้อุบาสกอุบาสิกากลับกันก่อนค่อยนิมนต์เหล่าภิกษุให้เข้ามานมัสการพระเรวัตตะเถระเสียก่อนจะเข้าพักแรม”

นิ่งดูการสั่งงานของภาวิณีเพลิน ศรีรามยังหาตำแหน่งของตนไม่ได้

“ฉันจะเข้าไปกราบเรียนพระเรวัตตะถึงการมาของคณะสงฆ์กลุ่มนี้สักครู่ พี่ศรีรามอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนไหมเจ้าคะ”

“ด้วยความเต็มใจขอรับ กระผมเพียงแต่แปลกใจที่น้องหญิงให้การต้อนรับพระคุณเจ้าเหล่านี้อย่างดี ทั้งที่ก็รู้ว่าคณะสงฆ์ในบุพพารามล้วนเป็นลูกศิษย์ของพระอานนทเถระ ซึ่งจะต้องไม่เห็นชอบแน่ๆที่จะมีการแตกแยกนิกายหรือแก้ไขธรรมวินัยที่นอกเหนือจากการสังคายนา”

“หามิได้ ฉันตั้งใจแยกอุบาสกอุบาสิกาออกไปก่อน เพื่อมิให้มีใครเข้ามาสอบถามเหล่าพระอาคันตุกะแล้วมีจิตใจหวั่นไหวในความมั่นคงของสังฆมณฑล แม้แต่ที่พักทางด้านปีกซ้ายของมิคารมาตุปราสาท ที่นั่นก็จะห้ามมิให้พระภิกษุที่เพิ่งบวชใหม่เข้า ผู้ที่มาใหม่มักจะมีอินทรีย์อ่อน ต้องคัดแยกออกไปมิให้กลายเป็นผู้จุดชนวนให้รอยร้าวเป็นไปในทิศทางที่แย่ลง

ส่วนเหล่าคณะสงฆ์ที่เหลืออยู่ในอุโบสถเวลานี้ ล้วนมีอินทรีย์แก่กล้า ตระหนักว่าสิ่งทั้งหลายย่อมมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ไม่เว้นแม้แต่การแตกแยกนิกายที่ต้องมีมาไม่วันใดก็วันหนึ่ง สิ่งที่ต้องวางแนวทางต่อไปสำหรับพุทธศาสนิกชนย่อมต้องเป็นความศรัทธาโดยไม่แบ่งแยก เพราะไม่ว่านิกายใด ล้วนเป็นศิษย์ของตถาคตเช่นกัน”

“น้องหญิงพูดราวกับทราบถึงกาลในวันข้างหน้ามาก่อนแล้ว”
“เช่นเดียวกับพี่ศรีรามที่ไม่เคยบอกฉันว่ามีเจโตนี่เจ้าคะ”

ภาวิณีตอบด้วยสายตาระคนยิ้ม ชายหนุ่มค่อยสัมผัสถึงพลังของสมาธิอันตั้งมั่นจนสามารถข้ามไปรับรู้ยังภพภูมิหรือเหตุการณ์ใดๆที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า

ศรีรามยิ้มบ้าง อย่างคนที่ไม่รู้สึกว่าตนเป็นคนแปลกแยกอีกต่อไป หญิงสาวตรงหน้ามีอนาคตังสญาณ แต่ก็ปิดบังไว้ใช้ในยามจำเป็นเช่นกัน...

Create Date : 29 พฤษภาคม 2554
0 comments

Last Update : 29 พฤษภาคม 2554 12:30:05 น.

Counter : 609 Pageviews.

Share
Tweet