|
 |
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
 |
15 เมษายน 2552
|
|
|
|
รวมรสเมื่อแรกรัก.....

จากวันที่เรารู้จักกัน จนถึงวันนี้ กีวีแก้มกลมของยาย่า 17 เดือนแล้ว จากวันแรกที่ยาย่าต้องคอยอุ้มหนู....วันที่จูงหนูเดิน จนวันนี้ชะนีน้อยแก้มกลม ทั้งเดิน ทั้งวิ่ง วุ่นวายไปทั้งบ้าน แต่ยาย่าก็ยังชอบอุ้ม ชอบจูงกีวีเดินอยู่นั่นเอง ยาย่ามีความสุข แล้วก็รู้ว่านางฟ้าแสนสวยของยาย่ก็จะมีความสุข
บันทึกฉบับนี้ ยาย่ารวบรวมจากใน HI5 จากความทรงจำ ที่เรารู้จักกัน รักกันอย่างนี้ รักกีวี นางฟ้าแสนสวยที่สุดของยาย่าจ้ะ
24 สิงหาคม 2551 กีวีญาติเยอะ

ยายติ๊ด ตาไก่ น้าน้ำหวาน น้าเต๊นท์ มาหากีวี อิ อิ แต่กีวีเป็นสาวแล้ว ตอนแรกเลยไม่ยอมให้ใครอุ้ม กีวีเกาะอยู่กับยาย่าเท่านั้น แต่แล้ว.....กีวีก็ใจอ่อน เพราะทุกคนรักกีวีทั้งน้าน ยายติ๊ดซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้กีวีใส่ ตาไก่อกก็กว้างให้กีวีซบ .....น้าน้ำหวาน น้าเต๊นท์ ก็ชอบเล่นกับกีวี......กีวีร้ากกทุกคนค่ะ
24 สิงหาคม 2551 ตักอบอุ่นของลุงเคน
โอ้นกเขา เคยขันกระชันแจ้ว
เราโตแล้วหาตักอุ่นหนุนไม่ได้
ครั้นพบคนพอคุ้นอบอุ่นใจ
เขาก็ไม่ใยดีเท่าที่ควร

อิ อิ หนูโชคดีที่มียังมีตักของลุงเคนให้หนูหนุนนอน มีมือของลุงเคนถือขวดนมให้หนูกิน มีอ้อมแขนของลุงเคนกอดให้หนูอุ่น......ถึงแม้ลุงเคนจะปล่อยหนูตกเตียงก็เถอะ.....แง้!!!!!
24 สิงหาคม 2551 นางฟ้าแสนสวยที่สุดในโลก

ตอนนี้หนูอายุ 8 เดือนแล้วค่ะ หม่ามี้อุ้มหนูมาหายาย่าตอนหนู 3 เดือน คำแรกที่ยาย่าพูดกับหนู "ทำไมตัวดำจัง ขาเหมือนขาหมูคากิเลย" หนูไม่รู้หรอกว่าขาหมูคากิเป็นไง แต่ก็คงไม่ดีแน่ ๆ ก็เลยเสียใจ ร้องไห้ ยาย่ารีบอุ้มหนูแล้วบอกใหม่ "กีวี นางฟ้าที่สวยที่สุดในโลกของยาย่า" ฟังแล้วชื่นใจจัง หนูหยุดร้องไห้เลย จริงด้วยนะคะที่เขาบอกว่า
"อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย"
ใคร ๆ ก็ชอบฟังคำหวานทั้งนั้น แต่หนูรู้ว่า ยาย่าไม่ใช่แค่พูดหวาน ๆ สายตาของยาย่าบอกหนูว่า หนูเป็นนางฟ้าที่สวยที่สุดของยาย่าจริงๆ
24 สิงหาคม 2551 WHATEVER WILL BE, WILLBE
ยาย่าร้องให้หนูฟังตั้งแต่วันแรกทีเราพบกัน Que sera, Que sera, whatever will be will be, the future not our to see, Que sera, Que sera ยาย่าบอกว่าเมื่อหนูแบมือ ลายมือคือแผนที่บอกเส้นทางอนาคตของหนู แต่เมื่อหนูกำมือ หนูกำหนดอนาคตตัวเอง......แต่นี่หนูกำมือเพราะโกรธนะ....ยาย่าไม่ตามใจหนู ไม่ยอมอุ้มหนูต่างหาก......

แต่ยาย่าสอนให้หนูรู้ว่า การแสดงอำนาจ เรียกร้องสิ่งที่ตัวเองต้องการ ใช้ไม่ได้กับบางคน บางสถานการณ์ ... แค่หนูเงยหน้าขึ้นยิ้ม เห็นฟัน 4 ซี่ ยื่นมือออกมา ยาย่าก็ใจอ่อนอุ้มหนูแล้ว
> 27 สิงหาคม 2551 วันเปลี่ยน ชีวิตเปลี่ยน ความคิดก็เปลี่ยน

ต้งแต่หนูเกิด หนูไม่กินนมขวด ดูดนมหม่ามี้ นอนซุกอกหม่ามี้อย่างเดียว..... หนู 3 เดือน หม่ามี้เป็นอีสุกอีใส คุณหมอไม่ให้หนูกินนมหม่ามี้ ไม่ให้อยู่กับหม่ามี้ 7 วัน!!!!!!! ยาย่าจ้างพยาบาลพิเศษมาเลี้ยงหนู .....อิ อิ ยาย่าเป็นสาวโสด เลี้ยงเด็กอ่อนไม่เป็น....... หนูแผดเสียงร้อง (ยาย่าบอก) จนเหนื่อย.....จนหิว แล้วหนูก็ต้องกินนมขวด นอนบนเบาะที่ไม่มีอกหม่ามี้ให้ซุก...... วันนี้ ......หนูนอนในเตียงคอก ในห้องตอนกลางวันได้ตามลำพัง......ตอนกลางคืน ขอให้หนูเห็นหม่ามี้นอนอยู่บนเตียง หนูก็หลับได้อย่างสบายในเตียงของหนูแล้ว.....

ยาย่าบอกว่า ก็แค่ ".......อยู่ที่เรียนรู้......อยู่ที่ยอมรับ......" เท่านั้น
28 สิงหาคม 2551 วันที่เราไม่เข้าใจกัน
หนูหิวววววววววววว

ยาย่าหงุดหงิด ไม่เข้าใจ เพราะตามปกติหนูเป็นเด็กน่าร้ากก ไม่เคยงอแง แต่วันนั้นหนูหิวมากกก คุณยายกำลังทำอาหารกลางวันให้... ยาย่าอุ้มก็แล้ว ปลอบก็แล้ว หนูก็ยังแผดเสียงอยู่..... สุดท้าย ยาย่าอุ้มหนูลงไปหาคุณยายที่ครัว คุณยายบอกยาย่าให้เอาขนมปังให้หนูแทะเล่นก่อน....ก็แค่นั้น
ยาย่าบ่น ทำไมหนูไม่บอกให้ยาย่าเข้าใจ ยาย่าจะได้ไม่อารมณ์เสียใส่หนู.....หนูขอโทษค่ะยาย่า หนูเพิ่งอายุ 8 เดือน พูดยังไม่ได้ ก็ทำได้แค่นี้ แต่หนูสัญญานะคะ....หนูโตเมื่อไหร่ จะไม่มีวันที่เราไม่เข้าใจกันอย่างนี้อีก....
แต่หนูรู้ว่า ถึงแม้บางครั้งจะมีเรื่องไม่เข้าใจ แต่เราก็ยอมรับกันได้ใช่ไหมคะ...ยาย่า? ....เพราะทุกอย่างอยู่หลังคำว่า "รัก"...ไงคะ

We need to feel more to understand other. We need to feel more to be love back........... Susan Polis Schutz
30 สิงหาคม 2551 MY WAY
ทุกเดือนยาย่าของหนู มีกิจวัตรต้องไปแถวรังสิต ...แต่ยาย่าของหนูเป็นคนกรุงเทพที่ไม่รู้จักเส้นทางใด ทุกครั้งที่ไป เพื่อนๆ ที่น่ารักของยาย่า ก็จะพากันบอกเส้นทางที่ดีที่สุดให้.... 1. ขึ้นทางด่วน ไปทางดอนเมือง...บลา บลา บลา 2. ขึ้นทางด่วน สุดทางแจ้งวัฒนา....ลงบางพูน 3. ไปถนนวงแหวน ออกรังสิต...... ยาย่าลองทุกเส้นทางที่เพื่อน ๆ บอกว่าดี วันนี้ ยาย่ารู้แล้วว่าเส้นทางไหนที่ยาย่าชอบที่สุด...ไม่ใช่ดีที่สุด ยาย่าสอนหนูให้รับฟังความคิดเห็นของทุกคน แต่เราต้องเลือกว่าอะไรที่เหมาะสมกับเรามากที่สุด....เราต้องเลือกเอง!!!!

วันนี้ คุณยายให้หนูกินปลาทะเลแล้วค่ะ เป็นปลากะพง แต่พอขวบหนึ่ง คุณยายจะให้หนูกินปลาทู....แล้วหนูจะชอบไหมน้า ....หนูเลือกเองได้ไหมคะ?
And now, the end is near, and so I face, the final curtain. My friend, I'll say it clear, I'll state my case, of which I'm certain. I've lived, a life that's full, I've traveled each and every highway. And more, much more than this, I did it my way.
Regrets, I've had a few, but then again, too few to mention. I did, what I had to do, and saw it through, without exemption. I planned, each charted course, each careful step, along the byway, and more, much more than this, I did it my way..............
30 สิงหาคม 255 ดาวของหนู...อยู่หนายยย
หนูเป็นสาวราศีธนู....ยาย่าบอกว่าดาวพฤหัสบดี ดาวประจำตัวของหนูเป็นดาวดวงใหญ่ที่สุด.... ดาวพฤหัสบดี (Jupiter) ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสรวงสวรรค์ เป็นดาวธาตุไฟ.....คนที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของดาวพฤหัสบดี ถึงจะมีคุณธรรม แต่ก็ใจร้อน ดื้อรั้น เอาแต่ใจตัว........หนูไม่ใช่นะ!!!!!!!....... ยาย่าบอกว่า วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส จะชี้ให้หนูดูดาวพฤหัสบดี ดาวของหนู....... ตอนนี้หน้าฝน ท้องฟ้าปิด แล้วเมื่อไหร่หนูจะได้เห็นดาวของหนูล่ะคะ ยาย่าพาหนูไปดูที่ท้องฟ้าจำลองก่อนได้ไหม?? หนูอยากเห็น....นะคะ ...นะค้า ....นะ (หนูไม่ได้ใจร้อน ไม่ได้เอาแต่ใจ.....แต่หนูอยากดู.....แง้)
 Oh, everyone has a lucky star that shines in the sky up above. If you wish on your lucky star, you're sure to find someone to love.
A rich man, a poor man, a beggar, no matter whoever you are, there's a friend who's waiting to guide you ... look for a star!
6 กันยายน 2551 หนูไม่ใช่นะ

หนูชอบทำเสียงคำรามต่ำ ๆ อยู่ในคอ ยาย่าบอกว่าฟังเหมือนเสียงสุนัขป่า หรือเมาคลี เด็กทารกที่หมาป่าเลี้ยงดูทางตอนใต้ของอินเดียในวรรณกรรมของริชาร์ด คิปลิ่ง.... แต่คุณยายบอกว่าตอนดึก ๆ หนูทำเสียงแบบนี้ คุณยายยังกล้ว......ทุกวัน ยาย่าพยายามจะเลียนเสียงแบบหนู ก็ทำไม่ได้สักที.....หนูก็พยายามสอนแล้วสอนอีก.....แต่ยาย่าก็ทำไม่ได้สักที......เฮ้อ คนเราทำทุกอย่างที่ต้องการไม่ได้หรอกค่ะ ยาย่า..... แต่หนูไม่ใช่เมาคลี ไม่ใช่สุนัขป่านะ.....ไม่ใช่แน่นอน......ฮึ่มมมมมม.......
4 กันยายน 2551 หนูงอนเป็นแล้วนะ1!
หนูอยากให้ยาย่าอุ้ม ...ยื่นมือไปหา แต่ยาย่าไม่รับ บอกว่าจะกลับบ้านแล้ว ยาย่ายื่นหน้าจะมาจูบหนู ทุกครั้งหนูเอียงแก้มให้ .....แต่คราวนี้ หนูเมินหน้าหนี..... "มีให้ก็ต้องมีรับ" ใช่ไหมคะ? ในเมื่อยาย่าปฏิเสธหนูก่อน หนูก็ไม่ให้เหมือนกัน! งอนแล้ว!!!!!!!!
 The times we share are far too fews, and yet each time we're together I feel instantly warmed
by the familiarity of your friendship, touched by the genuine caring in your heart.............
12 กันยายน 2551 โอ๊ะโอ ตุ๊กตายิ้มได้
โอ๊ะโอ เป็นลูกสาวของป้าผักกาดที่มาเยี่ยมหนูบ่อย ๆค่ะ คุณยายบอกว่านี่น้องนะ....แต่หนูว่าโอ๊ะโอ เป็นตุ๊กตาของหนูมากกว่า....... โอ๊ะโอ ตัวอ้วนกลม ยิ้มง่าย อารมณ์ดี ยาย่าบอกว่าไม่ขี้งอนเหมือนใครก็ไม่รู้....... หนูไม่ได้ขี้งอนสักหน่อย แต่หนูไม่ชอบให้ยาย่ามาเล่นตุ๊กตาของหนูต่างหาก....... หนูเล่นได้คนเดียว.......

16 กันยายน 2551 มายาชีวิต
ยาย่าบ่นว่าหมู่นี้หนูไม่อยู่นิ่ง ๆให้ยาย่าถ่ายรูป จนทำให้ยาย่าหมดอารมณ์อยากถ่ายรูปหนูไปเลย....ยายาบอกว่าหนูเปลี่ยนไป.....

Tears and fears and feeling proud, to say I love you right out loud Dreams and schemes and circus crowds, I lookd that life at way But now old friends are acting strange, they shake their heads, they say I changed Well something 's gained In living every day I've looked at life from both sides now From wind and lose, and still somehow It's lifes' illusions I recall
23 กันยายน 2551 คุณยายตุ้มกับวาฟเฟิลแสนอร่อยสูตรออสซี่!!!!
คุณยายตุ้มคนสวยของหนูกลับมาจากออสเตรเลียแล้วค่ะ มีสูตรใหม่พร้อมแป้งทำวาฟเฟิลจากออสเตรเลีย.....เป็นวาฟเฟิลใส่มะม่วงหิมพานต์ของโปรดของยาย่ากับคุณยาย.....

คุณยายตุ้มเป็นคนผสม.....คุณยายของหนูร่อนแป้ง....ส่วนยาย่าเอาคอมพ์ไปนั่งทำงานบนโต๊ะใกล้ ๆ บอกว่างานยุ่ง....คือว่ารอกินอย่างเดียว....ส่วนหนูรอเหมือนกัน รอและเล็มนิด ๆ หน่อยก็ยังดี.....แล้วสุดท้ายทุกคนก็มีความสุขกับวาฟเฟิลสูตรอร่อยของคุณยายตุ้ม.....รวมทั้งหนูด้วย อร้อย อร่อยค่ะ เรามีของกินอร่อย ๆ ก็ต้องแบ่งกันใช่ไหมคะ คนเดียวกินไม่ไหวหรอก ท้องแตกตายกันพอดี....ถึงแม้ยาย่ากับหนูจะไม่ได้ช่วยทำ ก็ขอทำตาใส ร่วมด้วยช่วยกินด้วย.....อิ อิ แต่เฉพาะของกินเท่านั้นน้า
24 กันยายน 2551 เจ็บนี้อีกนาน
เมื่อวานยาย่าไม่มา...... หนูอยู่ในรถเข็น...... คุณยายบอกว่าล็อคไว้แล้ว..... คุณยายไปชงนม...... หนูตกลงมา.....หน้าฟาดกับพื้น..... ตกใจร้องไห้....เจ็บจัง... คุณยายก็ตกใจ...แต่คุณยายตีหนู.... ยาย่าโวยวาย....แต่คุณยายว่าไม่ได้ตีแรง.... ตบก้นเบา ๆ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา!!!
คราวก่อนหนูตกเตียง... คุณยายเอ็ดลุงเคน..... สอนว่าไม่ให้เผลอ ให้มือหนึ่งคอยจับตัวหนู.... แต่คราวนี้..... ทำไมหนูซน ปลดล็อคได้ยังไง????.... คุณยายไม่เข้าใจ........

คุณแอ๊นท์ขา หนูตกจากรถ หน้าทิ่มพื้น ไม่สนุกเหมือนงูตกกะไดของคุณแอ๊นท์เลย .....เจ็บออก
30 กันยายน 2551 หวานเป็นลม

เมือวานหนูตัวรุม ๆ ยาย่าโวยวายว่าหนูซึมไป คุณยายตุ้ม (พยาบาลเก่าแสนเก่า) หายามาให้หนูกิน ....อั้ม ....อือม์ ....น้ำสีแดง หวาน ๆ อร่อยจัง....ขอหนูกินอีกอึกได้ไหมคะ.......หนูช้อบ..ชอบ
"หวานเป็นลม ขมเป็นยา" แต่ยาที่หนูกินหวานอร่อย ก็ทำให้หนูร่าเริง สดใส อย่างเดิมได้เหมือนกัน
ก็เหมือนกับความรัก มิตรภาพ ความจริงใจ คำพูด รอยยิ้มปลอบประโลมที่ให้.....ความทุกข์เศร้าในจิตใจของใครบางคนก็หายได้เช่นกัน......ขอบคุณกับความรู้สึกดี ๆ ที่ยาย่าหนูสัมผัสได้ในฟิวเจอร์ปาร์คเมื่อวานนี้ค่ะ
2 ตุลาคม 2551 วาฟเฟิลเจ้าปัญหา
คุณยายตุ้มปวดหัว ....กับวาฟเฟิลแสนอร่อย ยาย่าชอบใส่เฉพาะเม็ดมะม่วงหิมพานต์......บอกว่าเค็ม ๆมัน ๆ คุณยายกับหม่ามี้ชอบใส่ลูกเกด.... ไม่ชอบเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ลุงเคนบอกว่าอยากให้เหนียวหนึบกว่านี้....อย่าง COFFEE WORLD
จากวันเริ่มต้น....ทุกคนตื่นเต้น อร่อยกับวาฟเฟิลสูตรออสซีของคุณยาย วันต่อวันผ่านไป.......ทุกคนเริ่มเรียกร้อง....อยากได้ที่ตัวเองต้องการ มีแต่หนู.....นางฟ้าของยาย่า.....ไม่เคยเรียกร้อง....ไม่เคยบ่น...... แค่เศษเสี้ยวเล็กๆ ใส่ปาก ....อั้ม....อร่อยแล้ว

คุณยายตุ้มน่ารัก....ยิ้มรับทุกเรื่อง.....ใครชอบแบบไหน....ทำกันเอาเอง.....คุณยายจะผสมแป้งไว้ให้อย่างเดียว!!!!!!
อิ อิ สมควรแล้วค่ะ คุณยายตุ้ม......ยาย่าหนูหน้าหงิกเลย ....ทำวาฟเฟิลนี่คงยากมากนะคะ ....สงสารยาย่าจัง........
Create Date : 15 เมษายน 2552 |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 19:50:39 น. |
|
1 comments
|
Counter : 1599 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: khunant วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:52:26 น. |
|
|
|
| |
|
 |
กระติ๊ดแดง |
|
 |
|
นนท์รภัส พยากรณ์....nonrapat@yahoo.com
|
|
สมแล้วที่เป็นที่รักแก่ทุกคนที่พบเห็นหนูค่ะ
********
อาคะ พริส เขียนจดหมายฉบับต่อไปถึงอาแล้วนะคะ ถ้าไม่สนุกก็อย่าว่ากันนะคะ สภาพผู้เขียนไม่ค่อยเอื้ออำนวยค่ะอา