บันทึกรักจาก..กวิตา ฉบับที่ 1
จากปี 2553 จาก..กวิตาพาลั้นลา... บันทึกที่เกิดจากความรัก “นางฟ้า” สุดหัวใจที่อยากบันทึกเรื่องราววัยเด็กของเธอเอาไว้เป็นความทรงจำที่งดงามที่เปิดอ่านเมื่อไหร่ ก็ทำให้มีความสุขทุกครั้งมาถึงวันนี้ กวิตา เด็กน้อยคนนั้น อายุ 13 แล้วที่เธอพร้อมจะเริ่มต้นเขียนบันทึกของทรงจำดีๆ ของตัวเองเก็บไว้บ้างแต่เนื่อง “กวิตา” ไม่มีเฟซบุ๊ค ไม่มีอินสตราแกรม ไม่เล่นทวิตเตอร์ยาย่า ก็เลยนำมารวบรวมเก็บไว้ให้วันหน้า เมื่อเธอพร้อมจะใช้สื่อออนไลน์เต็มรูปแบบเมื่อไหร่ไม่ว่าวันนั้นเธอจะอายุเท่าไหร่ แต่เมื่อเธอได้อ่านบันทึกของตัวเองยาย่าก็หวังว่า ความสดใสในวันนี้ ปีนี้ที่เธอได้รับจะทำให้เธอมีความสุขไปอีกนาน เหมือนเช่นที่ยาย่าได้รับเมื่อได้อ่านวัยใสๆ ของเธอเฉกเช่นเดียวกันวันนี้ ขอเริ่มต้นด้วยบันทึกแรกของเธอ กวิตาพาเที่ยวเชียงราย******************************** วันอังคาร 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสค่ะแต่เสียดายที่เช้าวันนี้อากาศไม่ค่อยเย็นซักเท่าไหร่ค่ะเรื่องนี้จะเป็นการเล่าเรื่องการไปเที่ยวทริปเชียงรายนะคะแต่เรื่องนี้จะขอเล่าเพียงแค่สถานที่ที่ประทับใจมากที่สุดค่ะ เช้าวันนี้พวกเราได้ไปวัดร่องขุนค่ะอากาศค่อนข้างร้อนระอุเนื่องจากตอนที่ถึงนั้นเป็นเวลาประมาณ 12นาฬิกาค่ะเป็นวัดที่ทำให้เราประทับใจมากเพราะเป็นวัดที่มีลวดลายที่สวยงามซึ่งถูกประดิษฐ์ประดับประดาด้วยลายกนกต่างๆ มีสีขาวบริสุทธิ์และแสงระยิบระยับสีเงินที่เกิดมาจากการที่แสงกระทบกับกระจกที่ถูกตกแต่งวัดอย่างประณีต ทำให้วัดดูน่าดึงดูด โดดเด่น และมีเสน่ห์มากที่สุดเท่าที่เคยพบเลยค่ะวัดร่องขุนแห่งนี้มีประติมากรรมที่สวยงามและละเอียดลอออย่างมากค่ะนอกจากนี้ยังมีการจำลองนรกด้วยประติกรรมอีกด้วยค่ะ สถานที่ที่2 คือ ไร่ฉุยฟงค่ะเป็นไร่ชาที่ทุกคนตกตะลึงมากที่สุดเพราะมันดูทันสมัยและดูดีมากกว่าที่คาดหวังเอาไว้ค่ะ อีกทั้งยังมีเมนูที่ตามสมัยเช่นชานมไข่มุก หรือ บิงซูอีกด้วยค่ะเป็นสถานที่ที่ทำให้รู้สึกว่าเข็มขัดยาวขึ้นมามากเลยล่ะค่ะ..-อุ้ย! เป็นสถานที่ที่ทำให้รู้สึกเกินคาดมากๆเลยล่ะค่ะ😂💦 สถานที่สุดท้ายที่รู้สึกตื่นเต้นและขนลุกในเวลาเดียวกันนั้นก็คือ..-พิพิธภัณฑ์ของอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี ค่ะ!เป็นพิพิธภัณฑ์ที่แปลก ประหลาดตาอย่างมากค่ะ อย่างที่กล่าวเอาไว้พิพิธภัณฑ์นี้เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ค่อนข้างมีบรรยากาศที่น่าขนลุกเล็กน้อยเพราะเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เอาไว้รวบรวมของสะสมของอาจารย์ถวัลย์ ดัชนีซึ่งอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี ได้ล่วงลับหรือเสียชีวิตไปแล้วค่ะนอกจากนี้ ของสะสมของอาจารย์นั้นค่อนข้างดูขลังมากๆเนื่องจากส่วนใหญ่จะเป็นการสะสมของหนังสัตว์ ขนสัตว์ต่างๆหรือ พวกกระดูก รวมไปถึงเปลือกหอยต่างๆที่ใหญ่มากกว่ามืออีกด้วยค่ะของที่สะสมก็จะมี หนังงู หนังจระเข้ หนังเสือหางจิ้งจอก เขากวาง เขากระบือ หัวกะโหลกงู หัวกะโหลกกวางขนแกะ เปลือกหอยมือเสือ เปลือกหอยสังข์ และ อีกมากมายก่ายกองค่ะหนังที่อาจารย์สะสมนั้นมีเยอะมากๆจนทำให้เราคิดว่าอาจารย์ต้องชอบดูหนังมากๆเลยล่ะค่ะ✨เอ่อ..หนังที่เป็นหนังสัตว์นะคะ ไม่ใช่หนังใน Netflixนะคะ😂 ส่วนห้องที่ดูขลังมากที่สุดน่าจะไม่พ้นห้องที่ชื่อว่าห้องจิตวิญญาณค่ะ!เป็นห้องที่มีหนังจระเข้วางอยู่ตรงกลางห้องมีเก้าอี้ที่ถูกจัดเรียงให้วางลายล้อมหนังจระเข้ที่อยู่ตรงกลางห่างจากหนังจระเข้ประมาณเมตรหนึ่งข้างใต้เก้าอี้มีเปลือกหอยสังข์วางเอาไว้ทุกเก้าอี้แถมยังมีเทียนที่ดูเก่าๆและค่อนข้างใหญ่ถูกวางไว้ตรงหนังจระเข้ทั้งสี่มุม(ตรงมือกับเท้าของจระเข้นะคะ ดูเหมือนทำพิธีกรรมอยู่มากๆเลยค่ะ💦เราไม่แน่ใจว่าชื่อห้องที่เราได้กล่าวเอาไว้จะตรงหรือเปล่าเพราะกว่าจะรู้อีกทีว่าในใบประวัติอาจารย์มีแผนที่เราก็ซื้อของที่ระลึกนั่งรถเปิดแอร์เตรียมตัวจะกลับโรงแรมไปว่ายน้ำแล้วล่ะค่ะ😂💦 และนี้ก็คือ3สถานที่ ที่เรารู้สึกประทับใจมากที่สุดและอยากจะเล่าให้ทุกๆคนได้ทราบกันค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
