|
ความทรงจำสีจางๆ
กลับมาแล้วค่ะ หลังจากติดภาระกิจต่างจังหวัดซะนาน เพื่อนๆคงรับรู้เรื่องราวของการเมือง บ้านเรา ดีอยู่แล้วจากสื่อต่างๆนะ คงไม่พุดอะไรมาก นอกจากจะบอกว่า รู้สึกเหมือนเป็นวันเด็กมากกว่าเป็นวันปฏิวัติ เพราะเด็กๆมาถ่ายรูปกับรถถังและทหาร แทบจะทุก แห่ง ที่ทหารเอารถถังไปจอดเลยอ่ะ
วันนี้ได้อ่านเรื่อราวของ กรูไม่ช่ายเกย์
จะจีบทำม้ายยยยยยยย ของคุณเป็ด จาก blog คุณสิงห์นครพิงค์ (ถ้าใครยังไม่ได้อ่าน ไปอ่านนะคะ เรียกน้ำตาได้เป็นกระบุงเลยหล่ะ) น้ำตามันไหลไม่หยุด (ช่วงแรกตลก ก็หัวเราะ ช่วงหลังๆเศร้าก็ร้องไห้
เฮ้อ
คนเรา แค่ตัวหนังสือก็มีอิทธิพลได้ขนาดนี้เลยเนอะ) ก็ตอนเศร้านี่สิ
..เหมือนไปสะกิดต่อมอะไรซักอย่าง
.. ทำให้นึกถึงเรื่องราวความทรงจำที่ผ่านๆมาในอดีตของตัวเอง
.. เลยอยากจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาทันที โดยที่ตายังแดงๆอยู่เลย (อินเรื่องของคุณเป็ดนะ..) จริงๆวันนี้กะจะเล่าเรื่องที่ไปทำงานที่ต่างจังหวัดนะ แต่พออ่านเรื่องนี้ มือมันเริ่มคันๆ อยากจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาทันที ถึงมันจะเป็นความทรงจำสีจางๆในตอนนี้แล้วก็ตาม
.แ.ต่มันก็ยังคงเป็นความทรงจำลึกๆอยู่ในใจเสมอสำหรับ 2 ความทรงจำที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้
ความทรงจำสีจางๆสีแรก
เกิดขึ้นตอนเรียนปี 1
.ตอนนั้นยังเอาะๆเลย (อายุ 16 ได้มั้ง) เพิ่งออกจากโรงเรียนสตรีล้วน ก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
..ยังอ่อนประสบการณ์มากนัก
.เป็นความทรงจำที่นึกที่ไรก็แปล็บๆขึ้นมาเพราะเหมือนเราถูกปฏิเสธครั้งแรกในชีวิต มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ คอยจะถามถึงเหตุผลที่แท้จริงว่า ทำไม ทำไม ทำไม แต่ก็ไม่ได้คำตอบ (เค้าอ้างว่า เราหน้าตาไทยๆเกินไป ที่บ้านเค้าไม่ชอบ แบบว่าที่บ้านเค้าคนจีนอ่ะ
..แค่นี้น่ะหรือ
.เหตุผล) จำได้ว่า
.หลังจากโดนเค้าบอกเลิกแล้ว
.แค่เห็นเค้าเดินผ่านมา โดยมองเลยเราไป ก็ทำให้น้ำตาไหลได้แล้ว ตอนนั้นอารมณ์อ่อนไหวมาก แต่ตอนนี้ก็ชิวๆนะ กับการถูกปฏิเสธ ก็แหมตอนนี้ผ่านมา 28 ฝน 28 หนาวแล้วนี่ รู้สึกเสียดายเหมือนกันที่เหตุการณ์ตอนนั้น ที่เราไม่ได้จากกันด้วยดี เพราะทุกวันนี้ก็ไม่ได้ข่าวจากเค้าอีกเลย ต่างคนต่างใช้ชีวิต
ความทรงจำสีจางๆสีที่ 2
..เกิดขึ้นในช่วงปี 4 จวนจะจบแล้วหล่ะ เป็นเพื่อนในคณะเดียวกันนี่หล่ะ ทุกคน
..เวลาคบใครซักคนแล้ว ก็อยากจะทำให้ดีที่สุด การเลิกราไม่ได้อยู่ในความคิดอยู่แล้ว แต่เมื่อมันเกิดขึ้น
.ก็ต้องยอมรับมัน ทุกคนย่อมมีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น ฉะนั้น
.การถูกปฏิเสธครั้งที่สองนี้ ก็ทำให้ไม่อยากเรียกร้องจะหาเหตุผลอะไรทั้งนั้น แต่ตอนรู้ตอนแรกก็อึ้งไปเลยเหมือนกัน เพราะรู้มาจากเพื่อนสนิทคนนึง ไม่ได้ออกมาจากปากเค้าคนนั้น คือแค่รู้ว่าเราไม่ได้เป็นที่ต้องการอีกต่อไปก็เพียงพอแล้ว
ไม่ได้ตีโพยตีพายถามหาเหตุผลอะไร
ยอมรับในการตัดสินใจ
..และจากกันด้วยดี ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนที่ดี และยังคุยกันได้เสมอ
อยากจะขอบคุณทุกๆความทรงจำสีจางๆ นั้น
. ทำให้มีความสุจความทรงจำ ทั้งสีดำและสีขาว เมื่อคิดถึงความทรงจำนี้
ไม่มีความทุกข์หลงเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว มีแต่ความทรงจำ และประสบการณ์ที่ทำให้ทุกวันนี้ของชีวิต สมบูรณ์และเติมเต็ม
ถ้าความทรงจำสีจางคนนั้นได้มาอ่านก็ขอให้รับรู้ว่า
.. ขอบคุณ
..ที่เป็นส่วนหนึ่งของช่วงชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง (ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวจะไม่เล็กเหมือนแต่ก่อนแล้วก็ตาม อิอิ) สำหรับความทรงจำสีสดใสในปัจจุบัน ได้ดำเนินมา 5 ปีแล้ว และอยากจะให้คงอยู่ตลอดไปกับคนๆนี้ 5 ปีแห่งการเรียนรู้ ถูก-ผิด การให้อภัย การง้อ
..และการให้ความรัก รักที่ไม่ต้องการมากเกินไป แต่ขอให้รักแบบเดิม เรื่อยๆ อย่างนี้ตลอดไป และหวังว่าจะมีปีที่ 6, 7, 8 , 9 และปีต่อๆไปจนวันตาย
ความทรงจำที่เล่าให้ฟังนี้ อาจเทียบไม่ได้กับที่เกิดขึ้นกับคุณอ้อย และคุณเป็ด แต่ก็ขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะบอกกับสังคมว่า ความรักที่ไม่สมหวังในวันนี้ อาจเป็นรากฐานของความรักที่สมหวังในอนาคตก็ได้ อย่ายึดติดนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณเป็ดและคุณอ้อยด้วยคนนะคะ เรื่องราวของคุณทำให้ รู้สึกถึงความรัก ได้อย่างล้ำลึกจริงๆค่ะ และขอบคุณสิงห์นครพิงค์ที่บอกต่อเรื่องราวน่าจดจำเช่นนี้ด้วยนะ
|
|
โดย: tweety girl วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:1:39:15 น. |
|
|
|
โดย: justopor วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:1:43:26 น. |
|
|
|
โดย: อุรัสยา (อุรัสยา ) วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:8:33:03 น. |
|
|
|
โดย: tweety girl วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:10:39:04 น. |
|
|
|
โดย: tweety girl วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:10:49:38 น. |
|
|
|
โดย: the Vicky วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:18:16:18 น. |
|
|
|
โดย: aladin IP: 210.4.139.129 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:15:06:04 น. |
|
|
|
โดย: อุรัสยา IP: 58.8.33.189 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:19:00:02 น. |
|
|
|
โดย: aladin IP: 58.64.103.119 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:21:25:47 น. |
|
|
|
โดย: tweety girl วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:21:35:49 น. |
|
|
|
โดย: aladin IP: 58.64.103.119 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:21:39:02 น. |
|
|
|
โดย: aladin IP: 58.64.103.119 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:21:40:53 น. |
|
|
|
โดย: opleee (opleee ) วันที่: 25 กันยายน 2549 เวลา:15:54:53 น. |
|
|
|
โดย: Nu dee IP: 67.101.242.191 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:53:01 น. |
|
|
|
โดย: มิคเด็ก ระยองคับ IP: 222.123.120.28 วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:1:53:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
หายไปนาน ไปเป็นสาวบ้านนอกนี่เอง อิอิ...กลับมาก็ดีใจ...วันหลังอย่าลืมเอาเรื่องที่ไปทำงานมาฝากบ้างเน้อ
ผมเชื่อว่าทุกคนมีความทรงจำเก็บไว้ทุกคน อาจจะชัดเจน อาจจะจืดจางไป อาจจะเลวร้าย หรืออาจจะสดใสสวยงาม แต่ทั้งหลายทั้งปวงมันมาเติมสีสันให้ชีวิตเราดูไม่จืดชืดจนเกินไป....จริงๆแล้วอยู่ที่เราต่างหากว่าจะปรับทัศนคติของเราต่อความทรงจำและเรื่องราวที่ผ่านมานั้นอย่างไร
ผมเองก็มีความทรงจำสีจางๆเหมือนกัน...คล้ายคุณ tweety girl แหล่ะครับ..ประมาณปี4 กับเพื่อนคนหนึ่งในคณะฯที่มีความรู้สึกดีมากๆๆๆด้วย ....ตอนนั้นผมเองที่แย่..ผมเองสับสนระหว่างคำว่าเพื่อนสนิท กับคำว่าคนรัก..ผมไม่เป็นงานซะเลยจริงๆแหล่ะ แถมยังขี้ขลาดตาขาวซะอีกด้วย ไม่แมนเลย...แต่ผมบอกได้แค่ว่าเวลาช่วงนั้นเป็นความทรงจำสีจางๆที่ดีมากๆๆช่วงหนึ่ง...การได้รับความรู้สึกดีๆจากคนดีๆคนหนึ่ง...ผมเองก็ให้กำลังใจเธอเรื่อยมา และสัญญาว่าจะให้กำลังเธอตลอดไปในฐานะเพื่อนที่ดี...
รักษาสุขภาพด้วยครับ
รักและคิดถึง
สิงห์นครพิงค์