คาถาธรรม(21)...ละนิวรณ์
>
บุคคลผู้อาศัยการศึกษา รู้อารมณ์ รู้อาการของจิต เฝ้าเพียรตรวจอ่านจิต ว่าอารมณ์กาม นั้นเป็นอย่างไร แล้วเราก็ขจัด รู้วิธีทำออก ไม่ให้มีกาม ไม่ให้มีอาการ หรือ อารมณ์พยาบาท ไม่ให้มีอาการ หรือ อารมณ์ของถีนมิทธะ ไม่ให้มีอาการ อารมณ์ของอุทธัจจะกุกกุจจะ ไม่ให้มีอาการของวิจิกิจฉา เป็นผู้เพียรทำตนให้ปราศจากนิวรณ์อยู่เสมอๆ มีฐานของ ฌานอาศัย ฌานนั้นจะทำให้ผู้นั้นเป็นอยู่สุข เรียกว่า ทิฏฐธัมมสุขวิหาร เป็นเครื่องอาศัย ให้ตน นั่นก็เป็นกำไรแล้ว
ผู้มีฌาน ย่อมเป็นจิตที่จะสอดส่องอะไรก็สะอาด จะตรวจตรา จะรับสัมผัส ก็จะตรวจตรา ธัมมวิจัย ในสิ่งที่จะพลัดเข้ามาเป็นกิเลสได้ชัด จะได้หัด ขจัดอีก เป็นปัจจุบันธรรมเสมอๆ ฌาน ย่อมเป็นฐานที่จะไปสู่วิมุติ ในขณะที่มีฌาน ผู้นั้นก็คือ ผู้มีวิมุติลำลอง เป็นผู้ที่ได้ทั้ง อาศัยเป็นอยู่สุข ได้ทั้งเป็นผู้ได้ เป็นเครื่องมือที่จะจัดการ เข้าไปสู่วิมุติอย่างสำคัญ ผู้ใดยังไม่ได้ จึงพึงทำ จงรู้อาการของกาม พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจะ กุกกุจจะ และ วิจิกิจฉา ให้ชัดจริง และรู้วิธีทำออกใน ๕ สภาพนี้ให้จริง และทำให้ได้อยู่เสมอเสมอจริงๆ ผู้มีองค์ฌาน และมีการปฏิบัติต่อ เพื่อขจัดอยู่ในปัจจุบัน ทุกปัจจุบัน นั่นคือ การปฏิบัติธรรม ด้วยมรรคองค์ ๘ หรือ สติปัฏฐาน ๔ อย่างถูกต้อง
คาถาธรรมจากครูอาจารย์
Create Date : 23 ธันวาคม 2553 |
|
0 comments |
Last Update : 29 ธันวาคม 2553 17:27:22 น. |
Counter : 1750 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|