Time to Make The "Rice" Thing ...
ข้าวหมด ... ถึงเวลาสีข้าวอีกแล้ว

ตื่นเช้ามาวันนี้ เจอแม่สีข้าวอยู่พอดี
ที่บ้านเราสีข้าวทานกันเอง
พูดเหมือนอยู่บ้านนอก
แต่ก็นอกจริงๆแหละ
นอกเมืองออกไปนิดหน่อย
ที่ทางรอบด้านถูกนายทุนจับจอง
ขึ้นเป็นบ้านจัดสรร คอนโด อพาร์ทเมนต์
คนแถวนี้จะรู้มั๊ยน๊า
ว่าตรงนี้เคยเป็นผืนนามาก่อน
เราเดินทางไปเรียนแถวสีลม
พร้อมกลิ่นโคลนสาบควายมาตั้งแต่เด็ก
เด็กๆก็อาย ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจัง^^

แก่แล้วค่ะ เริ่มหันมามองธรรมชาติ
ดีที่แม่ชอบต้นไม้ ชอบอะไรไม่ปรุงแต่งมาก
เราเลยพลอยได้รับสิ่งธรรมชาติๆ
เข้าสู่ร่างกาย และจิตใจมาตั้งแต่เด็ก
ข้าวที่แม่สีวันนี้ หอบกลับมาจากโคราชค่ะ
แม่ซื้อเครื่องสีข้าวรุ่นเล็กมาสีข้าวเองได้พักใหญ่แล้ว
(แม่บอกว่าเอาไปให้เค้าสีมันไม่คุ้ม ๕๕๕)

เครื่องสีข้าวกล้องซื้อมาจากที่นี่ค่ะ
บริษัท นาทวี เทคโนโลยี่ จำกัด
ราคาเครื่องละ ๑๖,๐๐๐ บาท
แต่รุ่นเล็กขนาดนี้ ไม่มีแล้วค่ะ มีรุ่นใหญ่ขึ้นมาหน่อย

ตามมาดูแม่สีข้าวกันดีกว่า



ก่อนอื่น เลือกสิ่งแปลกปลอมออกจากข้าวเปลือกก่อนค่ะ
สิ่งแปลกปลอมวันนี้ มีคราบงูด้วย
(เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตัวงูอะมันหายไปไหน -_-")


ใส่ข้าวเปลือกลงถาดด้านบน เปิดเครื่อง
ข้าวเปลือกจะโดนลำเลียงลงสู่ลูกกลิ้ง
ลูกกลิ้งๆก็หมุนเข้าหากัน เบียดๆให้เปลือกข้าวหลุดออกไป
ตัวเครื่องมีเครื่องปั่นลมค่ะ
ลมก็จะถูกดูดออกพร้อมเปลือกข้าวไปไว้ในถุงด้านข้าง


ลูกกลิ้งหน้าตาเป็นหยังงี้ค่ะ แข็งอย่างกะหิน
(ลูกกลิ้งชุดนี้ สีข้าวมาเกือบ ๓ กระสอบแล้วค่ะ)
๑ ชุดมี ๒ ลูก ราคาชุดละ ๘๐๐ บาท


ไม่ถึง ๕ นาที ก็ได้ข้าวกล้องเม็ดเต็มๆออกมาแล้วค่ะ
สีประมาณ ๓-๔ เที่ยว จนเปลือกข้าวหลุดหมด


อันนี้เป็นข้าวรอบที่ ๒ ค่ะ จะเห็นว่ายังมีข้าวเปลือกเหลืออยู่บ้าง
สีอีกครั้ง ๒ ครั้งก็ได้ข้าวเม็ดงามๆ กินอิ่มท้องแล้วค่ะ^^


เปลือกข้าวหรือแกลบ แม่ไม่เคยทิ้งไปเปล่าๆ
เอาไปเพาะนู่นเพาะนี่ต่อ
เชื่อแล้วค่ะว่าสีข้าวเองมันคุ้มกว่าจริงๆ^^