ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

ตอบคำถามที่ไปแปะไว้นะคะ
ไปกันวันเสาร์ - จันทร์ค่ะ ที่บ่อนอกมีคนแต่บรรยากาศค่อนข้างจะสงบ ส่วนชะอำคนก็มีพอสมควร แต่ส่วนมากดูจะเป็นคนท้องถิ่นมากกว่านักท่องเที่ยวค่ะ

ขอให้อาม่าท่านไปสู่สัมปรายภพ

ขอแสดงความเสียใจกับ นัท-คุง ด้วยครับ

... อาม่าท่านคงถึงเวลาของท่านแล้ว และท่านคงได้ไปเกิดยังภพภูมิที่ดีตามผลบุญที่ท่านได้ทำไว้ตลอดช่วงอายุขัย

ส่วนของพี่ คุณย่ากับคุณยาย เสียตอน 10 กว่าขวบ ก็นานมากแล้วเหมือนกัน แต่ความดีงามและคำสั่งสอนของพวกท่านก็ยังอยู่ในใจพี่เสมอครับผม

ขอแสดงความเสียใจด้วยจ้ะนัทคุง
ถึงแม้ว่าอาม่าจะเสียไปแล้วแต่ว่าความ
ทรงจำกับท่านก็ยังมีอยู่ และก็ยัง
ระลึกได้เรื่อยๆ ยามที่เราต้องการเน๊าะ

..................


เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วพี่ก็ไปงานศพของ
ป้าที่อยู่ตรงข้ามบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดจ้ะ
เป็นงานศพที่พี่เองคิดว่าไม่มีน้ำตาสักหยด
เนื่องจากว่า ป้า ... เป็นคนสนุกสนาน
พอท่านตายไป เรากลับไม่มีความรู้สึกว่า
เค้าตายไป เพราะยังไงเวลาจำได้ก็จะจำ
ได้กับเสียงหัวเราะของท่านน่ะค่ะ ...


ลูกสาวของป้า กับลูกชายก็เหมือนกัน
เค้าบอกว่า ไม่ร้องไห้หรอก ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจ
เพราะว่าแม่เสียหรอก แต่ว่าเค้าไม่ร้องไห้
เพราะเค้าบอกว่า แม่ก็แค่ย้ายที่อยู่แค่นั้นเอง

นัท-คุง เขียนเรื่องหลักการคิดในเรื่องอนิจจังได้ดีนะครับ แต่เอาเข้าจริงแล้วคนเราไม่ค่อยนึกถึงอะไรพวกนี้หรอก จนกว่าจะถึงช่วงลำบากหรือทุกข์ทรมานน่ะแหละ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ นัท คุง...บางครั้งการจากไม่ได้เป็นสิ่งเลวร้าย..การอยู่บางทียังทรมาณซะกว่า..นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของนัทเกี่ยวกับตัวเองนะ..อย่าซีเรียส..

จะยังไงก็ตาม นัท คุงก็มีความทรงจำที่ดีให้ระลึกถึงใช้ม๊า...เข้มแข็งค๊า

เสียใจด้วยนะ (ควรเสียใจด้วยใช่มั้ย?)

ที่จริงก็พ้นทุกข์ไปแล้วนะ เราๆ ท่านๆ นี่สิ ยังต้องผจญทุกข์ต่อไป


หมาที่บ้านเพิ่งตายไป อยู่กับเรามาสิบปีได้แล้วมั้ง ตายในขณะที่แม่มาอยู่กับเราที่กรุงเทพฯ

แม่ร้องไห้ใหญ่เลย เราได้แต่พูดให้คิดในแง่ดีๆ

แต่แม่เค้าก็ทำใจไม่ได้หรอกนะ




อืมม์..เรามาบ่นอะไรเนี่ย

ไปสู่สุขคติค่ะ คุณอาม่า

คนที่อยู่ก็ต้องสู้ต่อไปนะคะ

ช่วงนี้มีเรื่องวุ่น ๆ เหมือน ๆ กันเลยค่ะ

.
.

คุณนัท-คุง ระกษาสุขภาพด้วยเน้อ

+ สัปดาห์นี้ นัท-คุง งานเข้าเหรอครับเนี่ย? หายจ้อยเลยแฮะ

+ ว่าแต่ได้นัดกันหรือยัง ว่าจะไปงานหนังสือกันวันไหนอ่ะครับผม เผื่อจะได้ติดสอยห้อยตามไปด้วย (แยกกันเดิน รวมกันกิน อุๆ)

พี่พูห์ เช็คหลังไมค์ด้วยโฮก

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณนัท-คุง

ทุกสิ่งมีเกิดและดับเป็นวัฎจักรของชีวิต คงจะดีนะคะถ้าเราไม่ยึดติด ไม่จับทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา และผ่านไปเป็นอารมณ์ ซึ่งทำย้ากกก ยาก (แต่มีความอยากเข้าถึงสภาวะหลุดพ้นใจจะขาดเช่นเดียวกันค่ะ แหะๆ)

ขอให้อาม่าไปสู่สุคตินะคะ

...








ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ของทุกคนมากๆครับผม