 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
[รักซ่อนใจ] 4 : เก็บไว้ในความทรงจำ
: : : คำเตือน : : :
เนื้อหาของตอนนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากคุณไม่ชอบบทเรท 20+ กรุณาข้าม แต่ถ้าชอบ ก็อ่านโลดดดด
ตอนที่ 4
เก็บไว้ในความทรงจำ
พิษณุนั่งอยู่ในรถยนต์ของเขาที่จอดอยู่หน้าคอนโดสูงแห่งหนึ่ง เขามาจอดรถแบบนี้ตั้งแต่วันเสาร์แล้ว หลังจากที่เมื่อวันศุกร์ เขาแอบขับรถตามเขมนิจ จนได้รู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่นี่...คอนโดราคาแพงและมีความเป็นส่วนตัวสูง รถที่จะเข้าไปได้ต้องมีสติ๊กเกอร์ติดหน้ารถ ส่วนคนที่จะเข้าไปติดต่อก็ต้องรู้หมายเลขห้องและชื่อคนที่อาศัยอยู่ในห้องนั้นถึงจะเข้าไปในอาคารได้
เขารู้แต่ชื่อผู้อาศัยแต่ไม่รู้หมายเลขห้องของเธอ ทำให้ต้องมานั่งรอและตามเฝ้าสังเกตแบบนี้
สองวันที่ผ่านมา เขามาที่นี่แต่เช้าและกว่าจะเคลื่อนรถออกก็เป็นเวลาเย็นมาก ทำให้เขาเห็นว่าเขมนิจไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน เธอขับรถออกไปในช่วงเก้าโมงกว่าและกลับมาในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา หลังจากนั้นก็หายเงียบไป จะออกมาอีกครั้งก็สี่โมงกว่า ส่วนวันอาทิตย์ เขานั่งรอทั้งวันแต่ก็ไม่เห็นเธอขับรถออกมา จนอดคิดไม่ได้ว่าเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดโดยออกเดินทางตอนดึกของวันเสาร์หรือเปล่า
และวันนี้...วันเริ่มต้นการทำงาน เขามารอที่หน้าคอนโดของเธอแต่เช้าตรู่ เพื่อรอดูว่าเธอจะออกไปทำงานกี่โมง แต่แล้ว สิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเห็นก็ปรากฏขึ้นในสายตา
จิรายุทธเดินออกจากคอนโดสูงแห่งนั้น เขาขยับตัวยื่นหน้าไปใกล้กระจกหน้ารถแล้วขยี้ตาเพื่อให้มั่นใจว่ามองไม่ผิดคน เขาไม่อยากคิดว่าใช่ แต่มันก็ใช่จริงๆ
จิรายุทธมาทำอะไรที่นี่ เขาอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยหรือ แต่...ถ้าเขาอยู่ที่นี่จริง ก็ต้องขับรถไปทำงานสิ ไม่ใช่เดินออกจากอาคารแล้วข้ามไปฝั่งตรงข้ามแบบนี้
พิษณุมองตามและเห็นเขาเดินหายเข้าไปในซอยเล็ก สักพักก็ขับรถออกมา และนั่นก็ทำให้พิษณุแปลกใจอีกครั้ง
ถ้าเขาอาศัยอยู่ที่นี่ ทำไมถึงเอารถไปจอดในซอยฝั่งตรงข้าม?
นอกจากว่า เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่แค่แวะมาเป็นครั้งคราว?
ความสงสัยแรกยังไม่ได้คำตอบ ความสงสัยที่สองก็ตามมา เมื่อเขาเห็นรถยนต์ของเขมนิจขับออกมา และเมื่อรถของเธอขับผ่านไปแล้ว รถของจิรายุทธที่อยู่ในซอยก็ขับออกมาเช่นกัน เหมือนเขาจะรอให้รถของเขมนิจขับออกมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น
ทั้งสองอยู่ด้วยกัน? ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาหัวของพิษณุ
ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปนานกับความคิดของตน ก่อนรอยยิ้มบางๆ จะผุดพราย เขารู้แล้วว่าจะทำให้เขมนิจกลับมาหาเขาอย่างไรและรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมไปกินข้าวกับภรรยาของจิรายุทธ
เขมนิจจอดรถหน้าสตูดิโอของพิษณุและลงจากรถของตัวเองด้วยอาการที่ไม่ค่อยอยากลงเท่าไหร่นัก วันนี้พิษณุโทรนัดเธอให้มารับงานอีกแล้ว หญิงสาวถามย้ำหลายรอบว่าเขาแน่ใจแล้วหรือว่ามีงานให้เธอจริงๆ ไม่ใช่ว่าพอไปถึงก็ไม่มีต้องให้เธอนั่งรออีก
พิษณุหัวเราะเมื่อถูกดักทางก่อนพูดน้ำเสียงมีลับลมคมในว่า ของบางอย่างที่เขาจะให้เธอ รับรองว่าเธอต้องชอบและถูกใจที่สุด
หวังว่าคุณคงไม่โกหกนะคะ ฉันเสียเวลากับการขับรถมาที่นี่หลายครั้งแล้ว เขมนิจพูดเมื่อเข้ามายืนในสตูดิโอของเขา
ผมเชื่อว่าการมาในวันนี้ของคุณจะคุ้มค่า
ไหนคะ งานของคุณ เธอแบมือขอ
วันหยุดที่ผ่านมาของคุณมีความสุขดีมั้ย เขาถามยิ้มๆ แต่ผมคิดว่าคงมีและมันคงมากซะด้วย เพราะคุณมัวแต่ขลุกอยู่ในห้องทั้งวันกับ... เขาเว้นไว้
คุณจะพูดอะไร
พิษณุยกไหล่ คุณไม่อึดอัดบ้างเหรอที่ต้องขลุกอยู่แต่ในห้องทั้งวัน แต่ก็อีกนั่นแหละ สถานะอย่างคุณคงจะไปเที่ยวไหนกับเขาไม่ได้หรอก ใครเห็นเข้าคงไม่ดีแน่ๆ หรือไม่บางที คุณอาจอยากให้มีวันหยุดมากกว่านี้ก็ได้ สีหน้าคุณมีความสุขนะ
เขมนิจไม่ตอบและทำหน้าเคร่ง เธอไม่อยากคิดว่าเขารู้ความลับของเธอแต่อีกใจก็นึกหวั่น
นี่เป็นเหตุผลที่คุณไม่ยอมไปกินข้าวกับเมียเขาหรือเปล่า คุณคงกลัวว่าเขาจะรู้ว่าคุณแอบกินสามีของเขาอยู่ใช่ไหม
คุณนุ!! คราวนี้เธออุทานด้วยสีหน้าตกใจ ใบหน้าหวานซีดไปถนัด ขณะที่พิษณุกระตุกยิ้ม
เมื่อเช้าผมบังเอิญเห็นเขาเดินออกจากคอนโดของคุณ ตอนแรกผมคิดว่าเขาคงอยู่ที่นั่น แต่คิดอีกที ถ้าเขาอยู่จริง ทำไมต้องเอารถไปจอดอีกที่ เขาคงอยากเอารถไปจอดที่คอนโดคุณมากกว่า ติดที่ว่าที่นั่นต้องมีสติ๊กเกอร์ติดหน้ารถ มันคงดูไม่ดีแน่ๆ ถ้ารถของคุณกับรถของเขามีสติ๊กเกอร์เหมือนกันติดอยู่ เขาเปรยแล้วเลิกคิ้วเชิงถามความเห็นเธอไปด้วย
คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นั่น คุณแอบตามฉันไปเหรอ เธอถาม น้ำเสียงเอาเรื่อง
มันกลายเป็นเรื่องเล็กไปเลยเมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมรู้มา และคุณคงไม่อยากให้ผมเอาไปบอกต่อใช่ไหม โดยเฉพาะกับภรรยาของเขา
อย่า! ไม่นะ ฉันขอร้อง อย่าพูดเรื่องนี้กับใคร
แลกกับอะไรล่ะครับ เขาถามทันที สีหน้าเป็นประกาย
ฉันจะยอมไปกินข้าวกับคุณ ยอมพูดดีๆ กับคุณ
คุณยอมผมแค่นี้เองเหรอ เขาถาม โดยเน้นหนักที่คำว่า ยอม
อย่าถามว่าผมต้องการอะไร เพราะคุณก็รู้อยู่แล้ว เขาบอกเสียงอ่อนและเดินเข้ามาใกล้ เขมนิจไม่ได้ขยับตัวหนี
คุณยอมเป็นเมียน้อยเขาได้ยังไงกันเข็ม คุณยอมลดศักดิ์ศรีของคุณถึงขนาดนี้เชียวหรือ คุณยอมเป็นตัวสำรองที่ต้องเก็บซ่อนไว้แบบนี้ทำไม มาเป็นตัวจริงของผมดีกว่า ไม่ต้องหลบซ่อนใคร ไม่ต้องอึดอัดใจแบบนี้ เขาพูดแล้วลูบผมเธอเบาๆ หญิงสาวไม่ได้เบี่ยงตัวหลบ ทำให้เขาเลื่อนมือไปที่ใบหน้าเนียนแล้วเกลี่ยที่แก้มเนียนก่อนมาหยุดที่มุมปาก
คุณกำลังทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก คุณมีความสุขอยู่ในนรกได้ยังไงกัน ขึ้นมาเถอะ ผมจะช่วยคุณเอง น้ำเสียงนั้นกระซิบอย่างแผ่วเบา เขาโน้มใบหน้ามาใกล้ จนลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดแก้ม และเมื่อเธอไม่ต่อต้าน ทำให้เขากดจมูกลงบนแก้มของเธอ มือหนาลูบไล้ต้นแขนก่อนตวัดกอดเธอไว้
นุ น้ำเสียงของเขมนิจสั่นพร่า ก่อนคำพูดอื่นๆ ของเธอจะถูกกลืนหายเพราะเขาใช้ปากประกบปิดปากเธอไว้
ลิ้นสากกวาดป่ายไปตามซีกฟันสวย เขาขบริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ แล้วไล่ต้อนลิ้นเล็กไปทั่วโพรงปาก เขมนิจพยายามขัดขืน แต่ร่างกายของเธอกลับไม่มีแรง แม้อยากผลักเขาออก เธอก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด เขากอดเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือวนเวียนอยู่ตรงกระดุมเสื้อด้านหน้า
กลับมาเป็นตัวจริงของผมเถอะ ผมรอคุณอยู่ เขากระซิบชิดปากอิ่มก่อนลากปากร้อนไปตามลำคอระหง กระดุมเสื้อของเธอถูกปลดออกไปแล้วสามเม็ด เผยให้เห็นเนินอกขาวเนียนและชั้นในลูกไม้สีอ่อน มือของเขาแตะยังก้อนเนื้อนุ่มก่อนบีบเบาๆ
อืมมมม เขมนิจครางแล้วหลับตาพริ้ม เธอกำลังเคลิ้มกับสัมผัสที่เขามอบให้ ใบหน้าของพิษณุเลื่อนลงต่ำจนถึงก้อนเนื้ออวบ เขาถลกชั้นในของเธอไปไว้เหนือเนินอกพร้อมกันนั้นก็ดันเธอไปติดโต๊ะและจับเธอขึ้นนั่ง ร่างสูงของเขาแทรกอยู่ตรงหว่างขาเรียว
ปากร้อนเข้าครองครองผลเชอร์รี่เม็ดอวบที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเจ้าของ เขาดูดกลืนรสหวานอย่างกระหายพร้อมออกแรงบีบนวดเต้าอวบอีกข้างจนหญิงสาวถึงกับสะดุ้ง สติของเธอกลับคืนสู่ตัว
ยะ หยุดก่อนค่ะนุ อย่าทำแบบนี้ หยุดก่อน เธอร้องห้ามและดันศีรษะที่ฝังยังก้อนเนื้อนุ่มออก
ผมยังรักคุณ เรากลับมาดีกันเหมือนเดิมเถอะนะเข็ม ปล่อยสามีของคนอื่นไปแล้วกลับมาหาคนที่รักคุณ เขาบอกและยังไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันก่อนค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น อย่าทำแบบนี้ค่ะนุ มันไม่ดี
แล้วสิ่งที่คุณทำกับหัวหน้าของคุณเป็นสิ่งที่ดีงั้นหรือ คุณไม่กลัวใครมาเห็นบ้างหรือ ถ้าวันนี้คนที่เห็นเขาออกจากคอนโดของคุณเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณหรือเป็นภรรยาของเขา คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณยอมถูกมองด้วยสายตาดูถูกจากคนอื่นได้เหรอ คุณยอมตกเป็นรองคนอื่นได้เหรอ เขาถามและนั่นทำให้เขมนิจนิ่งไปอีกรอบ
นั่นสิ...เธอยอมได้อย่างไรกัน
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เขมนิจยอมเป็นรองคนอื่นเฉพาะเรื่องการเรียนเท่านั้น เพราะเธอไม่ปรารถนาจะเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว แต่ผลการเรียนก็อยู่ในระดับดีเยี่ยมมาโดยตลอด กระทั่งเข้าทำงานที่แรก เธอโดดเด่นและเป็นที่ชื่นชมของเพื่อนร่วมงาน แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบเธอ หญิงสาวมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเพราะมีการชิงดีชิงเด่นกัน เขมนิจมีนิสัยไม่ยอมคนอยู่แล้ว ใครร้ายมา เธอร้ายตอบ สุดท้ายเธอก็ถูกลดบทบาทในการทำงาน ทำให้ไม่มีผลงาน หญิงสาวจึงตัดสินใจลาออก
เธอเปลี่ยนที่ทำงาน และนั่นทำให้เธอเจอกับจิรายุทธ จนเกิดเรื่องที่ไม่สมควรขึ้น
ขนาดผมสนใจเที่ยวมากกว่า คุณยังทนไม่ได้เลย แล้วนี่เขาเป็นของคนอื่น คุณทนเห็นเขานอนกับตัวจริงของเขาได้เหรอ พิษณุยังกล่อมต่อ
ฉัน... หญิงสาวพูดไม่ออก ความจริงแล้วเธอทนไม่ได้หรอก แต่เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองกับใครได้ ขณะเดียวกันเธอก็ไม่อยากแสดงตัวให้ใครรู้ เพราะไม่อยากถูกมองไม่ดีและจิรายุทธก็อาจลำบากไปด้วย
หรือคุณอยากเห็นเขาเลิกกับภรรยา คุณทนเห็นครอบครัวของเขาแตกแยกได้หรือ คุณใจร้ายถึงขนาดไปแย่งเขามาเชียวหรือ เขาถาม เขมนิจส่ายหน้า
หากได้ครอบครองเขาเพราะแย่งคนอื่นมา เธอก็ไม่ต้องการ เธอรักเขา แต่ถ้าเขาต้องถูกมองว่าเลว เธอก็ไม่ต้องการ
หรือความสัมพันธ์แบบผิดๆ ที่ต้องหลบซ่อนแบบนี้จะถึงคราวยุติแล้ว?
เขมนิจคิดด้วยใจที่ตกวูบ เธอไม่อยากยอมรับแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้
บางครั้ง ฉันก็คิดอยากเลิกกับเขา หญิงสาวเปรย
คุณคิดถูกแล้ว อย่าทำผิดไปมากกว่านี้เลยเข็ม ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ คุณยังถอยตัวออกมาได้ แต่ถ้ามีคนรู้ คุณคิดว่าคุณกับเขาจะยืนคู่กันได้หรือ
ไม่หรอก...ไม่มีวันนั้น เธอคงถูกตราหน้าไปตลอดชีวิตว่าแย่งสามีคนอื่น แม้ว่าเขาจะรักเธอมากแค่ไหนก็ตามแต่เขาก็ยังไม่หย่าขาดกับภรรยา และถึงเขาหย่า เธอก็ไม่กล้าเข้าไปยืนแทนที่ศศินาหรอก
พี่นาดีกับฉันมาก ถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขาคงโกรธฉันมาก เธอเปรยอย่างใจลอย
ผมจะช่วยคุณเอง พิษณุกระซิบแล้วจูบเธอที่แก้มแผ่วเบา แต่เขมนิจเบี่ยงตัวออก
อย่าทำแบบนี้ค่ะนุ มันยังเร็วเกินไป
ก็ได้เข็ม ผมขอโทษ ชายหนุ่มไม่เร่งรีบ เธอปฏิเสธเพราะมันเร็วเกินไป แสดงว่าโอกาสของเขายังมี
นี่งานของคุณ เขาบอกแล้วยื่นซองน้ำตาลให้ พรุ่งนี้และวันต่อๆ ไปผมจะไปหาคุณที่บริษัท และเราจะออกไปกินข้าวด้วยกัน ถ้าคุณพร้อมที่จะบอกเลิกเขาเมื่อไหร่ก็บอกผม
ขอบคุณค่ะ ฉันกลับก่อนนะคะ หญิงสาวบอกแล้วเดินออกจากสตูดิโอ โดยมีสายตายิ้มๆ ของพิษณุมองตาม
เธอไม่ปฏิเสธ แสดงว่าตกลง...
กลับจากสตูดิโอแล้ว เขมนิจก็มีอาการเหม่อลอยและทำตัวห่างจากจิรายุทธ จนเขาเกิดความสงสัยและขอคุยด้วยแต่เธอก็บอกว่าไม่มีอะไร เธอกำลังคิดเรื่องงานและขอให้เขาอย่าเรียกเธอเข้ามาพบในห้องส่วนตัวอีก เพราะกลัวจะถูกมองไม่ดี ทำเอาจิรายุทธถึงกับงง เพราะปกติแล้ว เขาก็เรียกเธอเข้ามาประจำ และเรื่องที่คุยก็มีแต่เรื่องงานทั้งนั้น เขาไม่เคยคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอสักครั้ง และทั้งสองก็ไม่เคยแสดงความรักต่อกันในห้องทำงานด้วย
คุณระแวงมากเกินไปหรือเปล่าเข็ม หรือมีใครสงสัย เขาถาม
ไม่มีค่ะ แต่เข็มไม่อยากให้เกิดความสงสัยขึ้น ถ้ามีอะไร พี่ยุทธโทรหาเข็มดีกว่านะคะ หรือไม่ก็ออกไปคุยข้างนอกให้อยู่ในสายตาใครๆ เข็มไม่สะดวกใจจริงๆ ค่ะที่ต้องอยู่ในห้องทำงานแบบสองต่อสองแบบนี้ พี่ยุทธเข้าใจเข็มด้วยนะคะ เธอร้องขอ
ก็ได้ เพื่อความสบายใจของคุณ เขารับปาก
และจิรายุทธก็ทำตามที่บอกไว้ เขาไม่เรียกเขมนิจเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวอีกเลย ถ้ามีธุระเขาจะเรียกนิสาหรือไม่ก็แทนไทเข้าไปพร้อมเธอด้วย แม้งานที่สั่งคนอื่นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่เขาก็ให้เข้าไปพร้อมเธอ ทั้งสองไม่คุยเรื่องส่วนตัวกันเลย แต่เรื่องงานยังคุยกันเป็นปกติ ทำให้ไม่มีใครสงสัยในเรื่องนี้
เขมนิจนั่งดูโทรทัศน์เครื่องใหญ่ในห้องส่วนตัวด้วยอาการเบื่อๆ เซ็งๆ เกมโชว์ต่างประเทศสุดขำในวันหยุดไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกตลกไปด้วย หญิงสาวเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ จนเธอต้องโยนรีโมททิ้ง
ทำไมวันหยุดมันถึงน่าเบื่อแบบนี้...เธอคิดแล้วถอนใจ จะให้ไปเที่ยวเดินห้างก็ไม่มีอารมณ์ อยากนัดเจอเพื่อน แต่ละคนก็ไม่ว่าง
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถืออย่างใจลอย เธอเปิดโปรแกรมไลน์แล้วเข้าไปในกลุ่ม การตลาด ซึ่งเป็นกลุ่มที่ใช้พูดคุยเรื่องงาน เธอเลื่อนขึ้นไปบนสุดและไล่อ่านลงมาเรื่อยๆ โดยเน้นที่ข้อความของจิรายุทธเป็นหลัก มีบางประโยคที่เขาคุยเรื่องงานกับเธอ เมื่อคุยจบก็หันไปสั่งความกับคนอื่นต่อ
เขมนิจกดที่รูปของจิรายุทธแล้วกดที่ข้อความ แชท เพื่อทำการพูดคุยแบบส่วนตัวก่อนกดย้อนกลับเร็วๆ และออกจากโปรแกรมไลน์ เธอโยนโทรศัพท์ทิ้งบนโซฟาแล้วซบหน้ากับหมอนอิง
เธอคุยกับเขาแบบส่วนตัวไม่ได้ เธอโทรหาเขาไม่ได้...เธอทำอะไรไม่ได้ นอกจากทำใจ
...เสียงเคาะประตูดังขึ้น เขมนิจเงยหน้ามองด้วยความสงสัยก่อนสีหน้าของเธอจะเป็นประกาย มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มาเคาะห้องของเธอ!
หญิงสาวรีบลุกจากโซฟาเร็วๆ และตรงไปเปิดประตู คนร่างสูงสมส่วนใบหน้าคุ้นตายืนอยู่หน้าประตู หญิงสาวยิ้มกว้างด้วยความดีใจก่อนดึงเขาเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลงกลอน เมื่อเรียบร้อย เธอก็โผเข้ากอดเขาด้วยความคิดถึง
พี่ยุทธใจร้าย ใจร้ายที่สุด เธอว่าเขาเสียงสะอื้น ขณะที่จิรายุทธยิ้มและลูบผมเธอเบาๆ
ผมตามใจคุณ เขาบอกเสียงอ่อน บอกผมได้หรือยังว่าคุณเป็นอะไร
เข็ม...เข็ม หญิงสาวอ้ำอึ้ง เข็มเหนื่อยน่ะค่ะแล้วก็เครียดเรื่องงาน พี่ยุทธก็รู้ว่างานใหม่ลูกค้าตั้งความหวังไว้มาก
แต่ตอนนี้คุณคงหายเครียดแล้ว เพราะลูกค้าชอบงานที่เราทำมาก
ค่ะ เธอรับคำและเงยหน้ามองเขานิ่งแล้วเอื้อมมือไปแตะแก้มเขา เพื่อเก็บเกี่ยวทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขาให้มากที่สุด
...เก็บแววตาอันอ่อนโยน เก็บรอยยิ้มแสนมีเสน่ห์และเก็บผิวหน้าของเขาที่เธอเคยสัมผัส
พี่ยุทธอยู่กับเข็มนะคะ อย่าเพิ่งรีบกลับ เข็มคิดถึงพี่ยุทธ ขอให้เข็มอยู่กับพี่ยุทธ...เป็นครั้งสุดท้าย...หญิงสาวกล้ำกลืนประโยคท้ายไว้ในใจ ไม่กล้าพูดกับเขา
ผมมาที่นี่เพื่อจะอยู่กับคุณอยู่แล้ว นาไม่เที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนกว่าจะกลับก็เย็นวันอาทิตย์ เขาบอก เขมนิจยิ้มเศร้าแล้วกอดเขาไว้ก่อนดึงไปที่โซฟา
เธอขอเก็บความรักและทุกสัมผัสของเขาไว้ในความทรงจำ ขอเก็บไว้เป็นครั้งสุดท้ายและเธอสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
บทรักของเธอเต็มไปด้วยความร้อนแรงกว่าครั้งไหน จิรายุทธไม่ได้สงสัยเลยสักนิด เขาพอใจกับไฟสวาทที่โหมกระพือ เพราะคิดว่าเธอคงเก็บกดที่เขาไม่มาหาเกือบสองอาทิตย์ เขาชดเชยช่วงเวลาที่หายไปให้เธออย่างเต็มอิ่ม เช่นเดียวกับเขมนิจที่มอบความสุขให้เขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
...................................................
ไรท์ขอลงตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายนะคะ ใครอยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ สามารถโหลดฉบับมาอ่านกันได้นะคะ
พรุ่งนี้พบกับเรื่องที่ 2 ในชุด "ต้องมนต์สวาท" เรื่องราวต้องห้ามของสาวสวยเรียบร้อยกับความรักที่ไม่สมควรเพราะเธอมีสามีอยู่แล้ว!
| Create Date : 10 สิงหาคม 2558 |
| Last Update : 10 สิงหาคม 2558 11:58:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 968 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| นักเขียนสีเทา |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
