บทนำ


ณ เฉลียงของรีสอร์ทริมทะเลแห่งหนึ่ง สามสาวเพื่อนซี้กำลังนั่งเอนตัวอยู่บนเก้าอี้หวายด้วยท่าทางสบายใจ แดดในช่วงเย็นเกือบสี่โมงไม่ร้อนมากและมีลมพัดมาเอื่อยๆ เสียงคลื่นที่ดังอยู่ไกลๆ ทำให้เกิดอาการเคลิ้มได้ไม่ยาก

“อากาศที่นี่ดีจริงๆ เลยนะ ขอบใจนะเข็มที่ชวนฉันมาเที่ยว” สาวหน้าหวานในชุดเสื้อแขนกุดกระโปรงยาวเอ่ย ขณะที่คนชื่อเข็มหรือเขมนิจยิ้มเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเรียวที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชั้นดีดูน่ามองมากขึ้น

“ฉันต้องขอบใจเธอด้วยที่ยอมมา นี่ขนาดว่าแต่งงานแล้วยังมาเที่ยวกันแบบโสดๆ ได้อีก ถ้าฉันมีสามีแบบพี่ไกร คงรักตายเลย” เขมนิจว่า ส่วนคนที่แต่งงานแล้วอย่างวาหรือวศินีกลับแค่นยิ้ม

“แล้วฉันล่ะ” สาวสวยอีกคนเอ่ย

“เธอก็เป็นเพื่อนแท้อีกคนของฉันยายหลิว ถึงขนาดยอมปิดร้านเพื่อมาเที่ยวกับฉัน ถ้าไม่รักพวกเธอแล้วฉันจะไปรักใครที่ไหนได้”

“ก็รักหนุ่มๆ ที่เข้ามาไง” หลิวหรือลัคนาพูดแล้วขยิบตาล้อ

“ถ้ามีก็ดีสิ”

“อะไรกัน คนสวยๆ อย่างเธอนี่นะไม่มีหนุ่มๆ เข้ามา ฉันว่ามีเข้ามาจนเลือกไม่ถูกมากกว่า” สาวเรียบร้อยอย่างวศินีบอก

“ชีวิตคนเรามันไม่ได้สมบูรณ์แบบไปหมดทุกคนหรอกยายวา ใครจะน่าอิจฉาอย่างเธอล่ะ เรียบจบมาแล้วไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย แถมยังได้แต่งงานมีสามีที่น่ารักอีกด้วย”

“คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า” วศินีเปรยเบาๆ เธอแต่งงานมาได้เกือบสองปีแล้ว กับชายหนุ่มที่พ่อและแม่เลือกให้ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัยแต่การคลุมถุงชนยังมีให้เห็นอยู่เสมอและเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่ชีวิตครอบครัวของเธอก็ไม่ได้เลวร้ายนัก ไกรวิทย์ สามีของเธอที่มีอายุมากกว่าห้าปี แม้จะเป็นคนบ้างานไปหน่อยแต่เขาก็ดีกับเธอและไม่เคยทำตัวนอกลู่นอกทางให้เธอต้องปวดหัว

“แล้วนี่เธอคิดยังไงถึงได้นัดฉันกับวามาเที่ยวได้ เห็นบ่นๆ ว่างานที่บริษัทยุ่งจะตายไม่ใช่เหรอ” ลัคนาถามเพื่อนพร้อมทั้งมองเขมนิจด้วยสายตาพิเคราะห์ “เหมือนเธอมีเรื่องไม่สบายใจเลยนะเข็ม มีปัญหาเรื่องงานหรือเปล่า เล่าให้พวกเราฟังได้นะ เผื่อมีอะไรจะได้แนะนำกันได้”

“เธอนี่ยังช่างสังเกตเหมือนเดิมเลยนะ” เขมนิจพูด ลัคนาเป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอเป็นคนช่างสังเกตและใส่ใจเพื่อนเสมอ

“ฉันอยากหนีความวุ่นวายที่เกิดขึ้นน่ะ แต่มันไม่เกี่ยวกับงานหรอกนะ งานที่ฉันทำไม่มีปัญหาอะไร และฉันก็รักงานนี้มาก”

“แล้วเธอหนีอะไร” วศินีถาม

“ฉันหนีคน หนีใจตัวเอง” เขมนิจตอบ

“หนีใจตัวเองงั้นเหรอ มันยังไงกัน” ลัคนาถาม

“ฉันมีความลับบางอย่างจะบอกพวกเธอ แต่ต้องสัญญานะว่าจะไม่ไปบอกใครต่อ ฉันอึดอัด อยากระบายให้ใครฟัง”

“เอาสิ เพราะฉันก็มีบางอย่างจะเล่าให้พวกเธอฟังเหมือนกัน ที่มาเที่ยววันนี้ก็เพื่ออยากจะเจอเพื่อนๆ และคุยกันนี่แหละ” วศินีบอก

“ฉันก็มีและอยากเล่าให้ใครสักคนฟังเหมือนกัน ไม่งั้นฉันคงอึดอัดใจตายแน่ๆ” ลัคนาบอก

“สรุปแล้วที่ยอมเที่ยวตามคำชวน เพราะมีความลับอยากจะเล่าให้ฟังใช่ไหม” เขมนิจถามเพื่อนยิ้มๆ

“ใช่” สองสาวประสานเสียงตอบพร้อมกัน

“ได้ งั้นเรามาเล่าความลับของกันและกัน เริ่มที่ฉันก่อนเลยนะ” เขมนิจบอก




* * * * * * * * * * * * * * * * * *





รักซ่อนใจ


สาวสวยหุ่นดีแต่งหน้าจัดเดินเข้ามาในห้องประชุมเล็กของบริษัทยักษ์ใหญ่ด้วยท่าทางมั่นใจ ชุดที่เธอสวมเป็นสูทเข้มคู่กับกระโปรทรงเอแบบพนักงานทั่วไปที่สวมใส่กัน แต่น่าแปลกที่มันทำให้เธอโดดเด่นมากกว่าใครๆ

เขมนิจ คือชื่อของเธอ พนักงานใหม่ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายการตลาด

ในห้องประชุมเล็กมีผู้ร่วมงานนั่งอยู่สองคน หนึ่งคือชายวัยเกือบสี่สิบปีท่าทางภูมิฐาน สองคือหญิงวัยไล่เลี่ยกันแต่งกายเรียบร้อย

“สวัสดีค่ะคุณเขมนิจ เชิญนั่งก่อนค่ะ”

“ขอบคุณค่ะคุณวิไล” หญิงสาวยกมือไหว้และยิ้มให้พร้อมกันนั้นก็หันไปยิ้มให้หนุ่มใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องด้วย

“นี่คือคุณจิรายุทธ หัวหน้างานของคุณค่ะ เขาจะเป็นคนแนะนำงานต่างๆ ให้กับคุณ” วิไลแนะนำ

“สวัสดีค่ะคุณจิรายุทธ เขมนิจค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าเข็มก็ได้ค่ะ”

“สวัสดีครับ เรียกผมว่ายุทธก็ได้ครับ” เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับมา

“งานต่างๆ ของคุณ คุณยุทธจะเป็นคนบอกรายละเอียดให้ทราบเองนะคะ เดี๋ยวจะให้คุณยุทธพาไปที่แผนกจะได้แนะนำพนักงานคนอื่นๆ ให้คุณรู้จักด้วย”

“ค่ะ ขอบคุณคุณวิไลมากค่ะ” เขมนิจก้มศีรษะให้ หลังจากนั้นวิไลก็ออกจากห้องประชุม ปล่อยให้พนักงานใหม่และหัวหน้างานของเธอพูดคุยกันตามลำพัง


หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เขมนิจก็เริ่มปรับตัวได้กับงานใหม่ของเธอ หญิงสาวมีความสุขกับงานใหม่ เพื่อนร่วมงานในแผนกดีกับเธอและช่วยเหลือกันทำงาน ไม่มีการชิงดีชิงเด่นเหมือนที่ทำงานเก่า ทำให้เธออยากมาทำงานทุกวัน

นอกจากเพื่อนร่วมงานแล้ว จิรายุทธก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ทำให้เธออยากมาทำงาน เพราะจะได้เจอหน้าเขาทุกวัน หัวหน้าของเธอเป็นคนสุภาพ พูดเพราะ สอนงานด้วยความใจเย็นและเป็นที่ปรึกษาที่ดีของเธอ

และเพราะความรู้สึกดีๆ นี่เอง ที่ทำให้เกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ!


เสียงโทรศัพท์มือถือของเขมนิจดังขึ้น ทำให้สติที่จดจ่ออยู่กับงานต้องชะงักเล็กน้อย หญิงสาวพลิกโทรศัพท์ขึ้นดูก่อนมีสีหน้าระอา เธอกดปิดเสียงและคว่ำหน้าจอไว้เหมือนเดิม

“ผมเห็นโทรศัพท์คุณดังหลายครั้งแล้ว ไม่รับหน่อยล่ะ” จิรายุทธที่นั่งทำงานด้วยกันทัก

“เข็มขอโทษค่ะ เดี๋ยวเข็มปิดเสียงแล้วกันนะคะ” เธอรีบบอก

“ผมไม่ได้แนะนำให้คุณปิดเสียงครับแต่อยากให้คุณรับสาย สีหน้าคุณเหมือนมีเรื่องกังวล คงเกิดจากเสียงโทรศัพท์นั่น” เขาว่าแล้วพยักหน้าไปทางมือถือของเธอที่คว่ำหน้าอยู่

“กังวลเพราะไม่อยากรับค่ะ ไม่ใช่เพราะรับไม่ได้” เธอบอกและนั่นทำให้หนุ่มใหญ่เลิกคิ้ว

“แฟนเก่าโทรมาน่ะค่ะ เข็มไม่อยากรับ”

คราวนี้สีหน้าของจิรายุทธเก้อไปเล็กน้อย “ผมขอโทษ ถ้าอย่างนั้นคุณจะปิดเสียงก็ได้ เพื่อความสบายใจของคุณ”

“ขอบคุณค่ะ และขอโทษพี่ยุทธด้วยนะคะที่ทำให้เสียสมาธิ” เธอบอกพร้อมหยิบโทรศัพท์มาปิดเสียง มีหมายเลขที่ไม่ได้รับห้าสายปรากฏอยู่

“คุณก็เสียสมาธิเหมือนกันไม่ใช่เหรอ” เขาบอกยิ้มๆ

“เสียมากเลยค่ะ จนตอนนี้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เข็มอยากเปลี่ยนเบอร์นะคะแต่เบอร์นี้ใช้มานานแล้ว และเข็มก็รักเบอร์นี้มาก”

“บล็อกเบอร์ของแฟนเก่าสิครับ” หัวหน้างานแนะนำ

“ทำแล้วค่ะแต่เขาก็ใช้เบอร์อื่นโทรมาอีก จนเข็มไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”

“ไม่ลองหันหน้าคุยกันอีกครั้งล่ะครับ จากกันด้วยดีก็ยังดีกว่าจบกับแบบค้างๆ คาๆ นะครับ” เขายังแนะนำต่อ ขณะที่อีกคนย่นคิ้ว และนั่นก็ทำให้จิรายุทธรู้สึกตัวว่าก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเกินไป เขายิ้มเก้อพร้อมก้มศีรษะเป็นเชิงขอโทษ

“เรากลับมาที่งานกันดีกว่าครับ” เขาเปลี่ยนเรื่อง

“จริงๆ เข็มก็อยากคุยกับเขาแบบให้จบกันไปเลยนะคะ แต่ก็กลัวตัวเองจะทำใจไม่ได้ เข็มกับเขารักๆ เลิกๆ กันมาหลายครั้งแล้วค่ะ และคิดว่าการตัดแบบหักดิบน่าจะดีที่สุดสำหรับคู่ของเราค่ะ”

“แสดงว่าคุณก็ยังตัดเขาไม่ขาดซะทีเดียว” จิรายุทธวิเคราะห์ ขณะที่เขมนิจถอนใจเบาๆ

“จะพูดแบบนั้นก็ได้ค่ะ น่าแปลกนะคะ เวลาทำงานเราแก้ปัญหาได้ร้อยแปด แต่เรื่องส่วนตัว เรากลับแก้ปัญหาไม่ได้ และปล่อยให้มันคาราคาซังแบบนี้”

“ชีวิตเราไม่มีอยู่ในตำรานี่ครับ เราต้องเรียนรู้มันด้วยตัวของเราเอง แต่ผมเชื่อว่าคุณเก่งและจะจัดการได้ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว” เขาให้กำลังใจ

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวก้มศีรษะให้ พร้อมกันนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทั้งสองหันไปมองเป็นจังหวะที่ประตูกระจกสีเข้มถูกเปิดออก

“ฉันเข้ามากวนเวลางานหรือเปล่าคะ” สาวใหญ่ร่างผอม ใบหน้าใจดีเอ่ยถาม

“ไม่หรอกนา คุณมีอะไรเหรอ” จิรายุทธตอบและถาม

“ไม่มีค่ะ ฉันเดินผ่านมา เห็นคุณอยู่กับลูกน้องเลยเข้ามาทักเฉยๆ ใกล้เที่ยงแล้ว อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะ” พี่นาหรือศศินาบอกด้วยรอยยิ้ม

“จริงสิ คุณจะไปกินข้าวหรือยัง ผมไปกินด้วยนะ ไม่ได้กินข้าวกับคุณนานแล้ว” จิรายุทธบอก

“ไปสิคะ ฉันกำลังจะไปกินอยู่พอดี...ไปด้วยกันมั้ยเข็ม” ศศินาเอ่ยถามหญิงสาวอีกคน

“ไม่กวนเวลาสวีทดีกว่าค่ะ” เขมนิจพูดแล้วยิ้มล้อเลียนให้กับทั้งสอง

ใช่...เวลาสวีท...เขาสองคนเป็นสามีภรรยากัน

“สวีทอะไรกัน รุ่นนี้ไม่มีสวีทกันแล้ว ไปด้วยกันเถอะเข็ม” ศศินายังชวนต่อ

“เข็มนัดกับเพื่อนๆ ไว้แล้วค่ะ เชิญพี่นากับพี่ยุทธเลยค่ะ”

“จริงนะ” ศศินายังไม่ปักใจ จนเมื่อได้รับการยืนยันขันแข็ง เธอจึงเลิกตื๊อก่อนออกจากห้องประชุมเล็กไปพร้อมสามีของเธอ

น่าอิจฉาศศินาจริงๆ ที่มีสามีแสนดี แสนสุภาพแบบนี้...

อยากรู้จังว่าเวลาอยู่บนเตียงเขาจะเป็นยังไง...จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของเขมนิจ จนหญิงสาวอดตกใจไม่ได้ เธอยกมือทาบอกตรงตำแหน่งหัวใจและรู้สึกว่ามันเต้นรัวเร็วเหมือนมีใครมาตีกลองพร้อมความรู้สึกไหววูบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานแล้ว




ในงานเลี้ยงปิดยอดไตรมาสของฝ่ายการตลาด เขมนิจ เดินออกจากร้านพร้อมเพื่อนๆ ในแผนก หลายคนนัดกันไปต่อเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด และได้ชวนเขมนิจไปด้วย แต่หญิงสาวขอตัวเพราะดื่มไปหลายแก้วแล้ว ถ้าไปต่ออีก เธอคงล้มพับกลางทาง ลำบากเพื่อนๆ ต้องหามเธอกลับแน่ๆ เช่นเดียวกับจิรายุทธที่ขอตัวเช่นกันเพราะเขาไม่ชอบเที่ยวผับ โดยให้เหตุผลว่าเลยวัยของเขาแล้ว ขณะที่ลูกน้องแก้ต่างให้เป็นพัลวันว่าเขาหน้าเด็กกว่าอายุจริงตั้งเยอะ แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังคงปฏิเสธอย่างเหนียวแน่น จนลูกน้องต้องยอมแพ้

หลังจากลูกน้องส่วนใหญ่ขึ้นรถและออกจากร้านอาหารไปแล้ว เขมนิจก็เดินไปที่รถยนต์ของเธอ โดยมีจิรายุทธมองตาม และเมื่อเห็นอาการเอียงๆ เป๋ๆ ของเธอ ทำให้เขาตัดสินใจเดินตามไป

“ผมไปส่งคุณดีกว่า” เขาบอกแล้วจับประตูไว้

“ไม่ต้องค่ะไม่ต้อง เข็มกลับเองได้ จากตรงนี้ไปใกล้นิดเดียวเองค่ะ”

“ถ้าใกล้นิดเดียวก็ให้ผมไปส่งเถอะ ขับรถทั้งที่เมาแบบนี้มันอันตรายรู้มั้ย อย่าให้ผมต้องเป็นห่วงคุณเลย” น้ำเสียงของเขาฟังดูอาทรและเป็นห่วงจนเขมนิจรู้สึกใจไหววูบ

“ถ้าพี่ยุทธไปส่งเข็มแล้วพี่ยุทธจะกลับยังไงคะ”

“ผมก็นั่งแท๊กซี่ย้อนกลับมาหรือไม่ก็พรุ่งนี้ค่อยแวะมาเอารถก็ได้ ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลย” เขาบอก “ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณ บอกทางผมก่อนนะครับ อย่าเพิ่งหลับ” เขาบอกแล้วถือวิสาสะคว้ากุญแจรถของเธอไปถือไว้พร้อมดันเธอไปอีกฝั่ง หญิงสาวถอนใจเล็กน้อยอย่างจนใจแต่ก็รู้สึกสบายใจไม่น้อย เพราะเธอก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะขับไปถึงที่พักอย่างปลอดภัยหรือเปล่า




ที่พักกับร้านอาหารอยู่ห่างกันไม่มากอย่างที่เธอบอกจริงๆ เพียงไม่ถึงห้านาที รถยนต์ของเขมนิจที่จิรายุทธเป็นคนขับมาจอดสนิทยังซองจอดด้านข้างอาคาร

“ขอบคุณพี่ยุทธมากค่ะ เดี๋ยวเข็มเดินไปส่งนะคะ” เธอบอกแล้วเดินไปส่งเขาที่ด้านหน้าตึกและรอเพื่อนเพื่อโบกแท๊กซี่ ระหว่างนั้นจิรายุทธก็สังเกตเห็นว่าดวงตาของเธอปรือแทบจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว ทำให้เขาต้องออกปากอีกครั้ง

“คุณขึ้นไปพักดีกว่าครับ เดี๋ยวจะล้มไปซะก่อน” บอกพลางตรงเข้าจับแขนเธอไว้

“เข็มรอเป็นเพื่อนพี่ยุทธได้ค่ะ”

“ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่ห้องเอง” เขาบอกแล้วดึงเธอกลับเข้าไปในอาคาร เขมนิจยิ้มขอบคุณและยอมให้เขาพยุงเข้าลิฟต์แต่โดยดี
ห้องของเขนิจอยู่ชั้นแปด เธอยังพอมีสติบอกชั้นและเลขห้องของตัวเองถูก ซึ่งจิรายุทธก็ใจดีเข้าไปส่งเธอถึงโซฟาในห้องทีเดียว

“ขอบคุณพี่ยุทธมากนะคะ ดูแลเข็มทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวเลย” เธอบอกแล้วยิ้มให้เขา

อยากจะหอมแก้มสักทีสองทีเพื่อเป็นการขอบคุณจริงๆ ... หญิงสาวคิด

และด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้สมองสั่งอย่างที่คิด เธอเอื้อมมือไปดึงจิรายุทธลงมา จนร่างสูงของหนุ่มใหญ่ถลำไปข้างหน้า จวนเจียนจะล้มทับร่างบางของเขมนิจ โชคดีที่เขายกมือยันเบาะโซฟาไว้ทัน

“เข็ม!” จิรายุทธเรียกด้วยน้ำเสียงตกใจ ขณะที่เจ้าของชื่อกลับยิ้มรับ มือบางโอบรอบคอของเขาก่อนดึงมาใกล้พร้อมกันนั้นก็ขยับใบหน้าเข้าหา

“เข็มอยากตอบแทนพี่ยุทธค่ะ” เธอบอกก่อนประกบปากตัวเองกับปากของเขา
จิรายุทธสะดุ้งเล็กน้อยคล้ายมีกระแสไฟแล่นผ่านไปทั่วร่าง ขนกายลุกชันกับสัมผัสที่อ่อนหวานหอมกรุ่น ฟันหน้าของเธอขบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเขา ก่อนจะส่งลิ้นเล็กเข้าไปในอุ้งปากร้อนที่เธออยากสัมผัสมานาน

มือของจิรายุทธจับที่ต้นแขนของเธอเหมือนจะรั้งให้เธอปล่อย จนเมื่อได้ลิ้มลองรสหวานของลิ้นเล็ก ทำให้มือที่จับอยู่เริ่มเปลี่ยนเป็นลูบไล้ต้นแขนเรียวก่อนจะนำมือนั้นไปลูบแผ่นหลังของเธอ

“อื้อออออ” เขมนิจครางเบาพร้อมตัวเธอที่เอนลงนอนบนโซฟาโดยมีร่างหนาของจิรายุทธตามทาบลงไป มือของเธอยังโอบรอบคอของเขาอยู่ ขณะที่มือของเขาป้วนเปี้ยนอยู่ตรงสาบกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอและเมื่อกระดุมถูกปลดจนหมดแล้ว เขาก็ส่งมือนั้นเข้าไปกอบกุมก้อนเนื้อนิ่มๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ชั้นในสีหวาน

“อืมมม นิ่มดีจัง” จิรายุทธเปรยเสียงลอย หูตาของเขามืดบอดไปหมด หลงลืมภรรยาเมื่อได้มาเจอความสดความหวานที่ยั่วอารมณ์

เขาสอดมือไปด้านหลังแล้วจัดการปลดตะขอ เมื่อพุ่มดอกไม้เป็นอิสระเขาก็เลื่อนตัวลงก่อนใช้ปากดูดกลืนอกอวบขาวเนียน ส่วนอกอีกข้างมีมือของเขาบีบนวดไม่หยุด

“อาาาา ดีจังค่ะพี่ยุทธ ดูดอีกค่ะ ดูดอีก” หญิงสาวร้องสั่งพร้อมทั้งแอ่นอกให้ มือของเธอจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาอย่างเร่งด่วน เมื่อเรียบร้อย เธอก็เลื่อนมือลงเพื่อจัดการกับตะขอกางเกงของเขา

“หอมหวานจริงๆ เข็ม” เขาพูดเสียงอู้อี้ชิดเต้าอวบของเธอพร้อมกันนั้นก็ขบยอดถันแข็งเป็นไตของเธอเล่น

“ซี๊ดดด เสียวจังค่ะ เอาอีกสิคะ ถ้าพี่ยุทธไม่เริ่ม เข็มจะเป็นฝ่ายเริ่มเองแล้วนะ” เธอบอกเสียงยิ้ม น้ำเสียงท้าทายเขาอยู่ในที ทำเอาหนุ่มใหญ่ถึงกับตาเป็นประกาย

“คุณจะเริ่มยังไง” เขาบอกเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความเสน่หา

“ก็แบบ...” เธอพูดยิ้มๆ พร้อมกับลากมือลงต่ำไปยังขอบกางเกงของเขา “เข็มรับรองว่าพี่ยุทธจะต้องชอบและมีความสุขที่สุด”

“ผมให้คุณเริ่มก่อน” จิรายุทธบอกพร้อมดูดเม็ดทับทิมสีสดของเธอแรงๆ เพื่อเป็นการส่งท้ายก่อนเขาจะขยับตัวนั่งพิงโซฟา ขณะที่เขมนิจเลื่อนตัวลง เข็มขัดและตะขอกางเกงของเขาถูกปลดเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวดึงมันออกให้พ้นสะโพกสอบไปอย่างง่ายดายเพราะได้รับความร่วมมือจากเขา

เมื่อชิ้นล่างของเขาลงไปกองที่ปลายเท้า อาวุธร้ายบ่งบอกถึงตัวตนของจิรายุทธก็ปรากฏแก่สายตา เขมนิจมองมันด้วยประกายตาสดใส รูปร่างของเขาสูงใหญ่ภูมิฐาน อาวุธของเขาก็มีขนาดสมตัวและเธอเชื่อว่าเมื่อมันถูกปลุก มันต้องมีขนาดที่ใหญ่กว่านี้แน่ๆ

มือเล็กกอบกำตรงโคนก่อนใช้อีกมือสาวรูดเบาๆ แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้จิรายุทธถึงกับเกร็งหน้าท้อง

“เข็มจะเริ่มแล้วนะคะ” เธอบอกอย่างถ่วงเวลา

“ผมรอคุณอยู่” เขาพูดพร้อมยกสะโพกบ่งบอกถึงความต้องการ เขมนิจยิ้มพอใจ เธอจ่อปากเล็กไปใกล้ก่อนจะอ้าอมส่วนปลายของเขาไว้ในอุ้งปาก

“อืมมมมม” จิรายุทธครางเบา เขาเอนตัวพิงโซฟาแล้วแหงนหน้ามองพดาน มือทั้งสองจับที่ศีรษะของเธอไว้พร้อมนวดคลึงเบาๆ ไปด้วย จนผมยาวของเขมนิจเริ่มยุ่ง
กายแกร่งของเขาผลุบเข้าผลุบออกในปากเล็กไม่หยุด มือของเธอรูดสาวเพื่อเร่งให้ตัวตนของเขาขยายตัวมากขึ้น เธอดูดกลืนและจูบซับไปตามความยาวของท่อนเนื้อพร้อมใช้ปากขบเบาๆ

“อาาาาา แบบนั้นเข็ม โอวววว ดีมาก” เขาครางแล้วหายใจลึก มือหนากดศีรษะเธอไปด้วย

“อืมมมม ดีจริงๆ ดีอะไรอย่างนี้” เขาชมไม่หยุดพร้อมทั้งมองตัวตนหายเข้าไปในปากของเธอเกือบครึ่ง เธอละเลียดแก่นกายของเขาเหมือนกำลังดูดกินน้ำแข็งแท่งโต จนตอนนี้แท่งน้ำแข็งของเขาขยายตัวจนมือเล็กกุมไว้ไม่รอบ เขายกสะโพกขึ้นรับการขยับศีรษะขึ้นลงของเขมนิจ เธอดูดกายใหญ่ของเขาแรงขึ้นและเร็วขึ้นจนผมสยาย

“อย่างนั้นเข็ม โอ๊ะ โอววว โอววว ผม ผม อืมมม เยี่ยม เยี่ยมมาก อาาาา อาาาาาา” เขาคำรามพร้อมน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจากส่วนปลายเข้าไปในปากของเขมนิจ หญิงสาวดูดกินอย่างกระหาย มือหนึ่งก็รูดสาวไม่หยุดเพื่อรีดตัวตนของเขาออกมา

จนเมื่อเธอทำความสะอาดให้เขาเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ขยับตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขา กระโปรงของเธอถลกขึ้นมาอยู่ที่เอว ส่วนชั้นในถูกปลดระหว่างที่เธอเลื่อนตัวขึ้น

“คุณเยี่ยมมากเข็ม เยี่ยมที่สุด ผมไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย” เขาเอ่ยชมแล้วจูบเธอหนักๆ ที่ปาก

“เข็มจะทำให้พี่ยุทธมีความสุขมากกว่านี้อีกค่ะ จะทำให้พี่ยุทธลืมคนที่บ้านไปเลย” เธอกระซิบข้างหูพร้อมกันนั้นก็จับตัวตนของเขาไว้ก่อนหย่อนสะโพกมนลงไป


เขมนิจโยกตัวเบาๆ เพื่อให้ตัวตนของเขาไปอยู่ในร่างกายของเธอ สองเสียงครางไม่หยุดระหว่างที่รวมกันเป็นหนึ่ง หญิงสาวโอบรอบคอเขาไว้แน่น ขณะที่จิรายุทธจับเชิงกรานของเธอไว้แล้วกดลงถี่ๆ ทำเอาร่างบางถึงกับสั่น อกอวบกระดอนขึ้นลงจนเขาต้องใช้ปากช่วยให้มันหยุดกระเพื่อม


ทั้งสองใช้โซฟาเป็นที่ร่วมรักก่อนไปต่อกันบนเตียงนุ่มหลังใหญ่ ความสุขแผ่ซ่านไปทั่วห้องท่ามกลางบทรักอันร้อนแรงที่ดำเนินไปอย่างไม่มีใครยอมเหนื่อย





“ตอนนี้เธอยังทำงานที่นั่นอยู่ใช่มั้ย” วศินีถามเพื่อน สีหน้าของเธอดูจะตกใจไม่น้อยกับความรักแบบลับๆ ของเพื่อน

“ใช่ ฉันยังทำงานที่นั่นและพี่ยุทธก็ยังเป็นหัวหน้าของฉัน”

“หลังจากเหตุการณ์วันไหนแล้วยังไงต่อ” ลัคนาถามบ้าง สีหน้าของเธอไม่ต่างกับวศินี

“พี่ยุทธขอโทษฉันกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ฉันบอกว่าไม่โกรธเพราะฉันเต็มใจให้เกิดขึ้นและมีความสุขที่สุด พี่ยุทธก็บอกว่าเขาก็มีความสุขเหมือนกัน เราตกลงกันว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับและทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด”

“ไม่มีใครสงสัยเลยเหรอ” ลัคนาถาม

“ไม่มี เพราะฉันไม่ต้องการเรียกร้องอะไรอยู่แล้ว ฉันแค่ต้องการมีความสุขกับเขา เหมือนที่เขาก็ต้องการมีความสุขกับฉัน”

“อย่าบอกนะว่าตอนนี้เธอกับเขาก็ยัง...” วศินีถามแบบละประโยคไว้

“ใช่ ฉันกับพี่ยุทธยังมีความสุขกันอยู่ เดือนละครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาสจะเอื้ออำนวย ถึงจะนานๆ ครั้ง แต่เขาก็ให้ฉันแบบจัดเต็มมากๆ เลยนะ พลังของเขาเหลือล้นเล่นเอาฉันหมดแรงไปเลยล่ะ” เขมนิจเล่าแบบไม่ปิดบัง

“แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าที่ชวนพวกฉันมาเที่ยวเพราะต้องการหนีคน หนีหัวใจตัวเองล่ะ” ลัคนาถามอย่างไม่เข้าใจ

“ใช่ ฉันต้องการหนี” สีหน้าของเขมนิจดูหม่นลงเล็กน้อย

“อย่าบอกนะว่าตอนนี้เธอไม่ต้องการอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ แล้ว” วศินีถาม

“นั้นก็ส่วนหนึ่ง” เขมนิจยอมรับ “แต่ฉันไม่อยากทำร้ายครอบครัวของใครเลย ฉันรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิด แต่ฉันก็ไม่เคยห้ามใจตัวเองได้สักครั้งเลย พี่ยุทธเขาก็ไม่สบายใจเหมือนกัน เขาบอกว่าเหมือนฉันโดนเอาเปรียบ เขาอยากรับผิดชอบฉัน แต่ถ้าเขาทำแบบนั้น ครอบครัวของเขาก็คงต้องพัง พี่นาเป็นคนดีมาก ฉันไม่อยากทำแบบนั้น”

“แล้วพี่ยุทธกับภรรยาของเขายังรักกันดีอยู่หรือเปล่า” ลัคนาถาม

“ยังรักกันดีอยู่ แต่เขาไม่มีความสุขเลยเวลาอยู่ด้วยกัน พี่นาไม่ใช่คนเอาใจและไม่เก่งเรื่องบนเตียง ทำให้พี่ยุทธรู้สึกเบื่อๆ แต่ถ้าตัดเรื่องนี้ออกไป ชีวิตของเขาก็ปกติดี”

“เรื่องบนเตียงสำคัญนะ หลายคู่เลิกกันก็เพราะเรื่องนี้แหละ” คนแต่งงานมีครอบครัวแล้วเอ่ย

“แต่ฉันคิดว่าเรื่องแบบนั้นคงไม่เกิดขึ้นกับเธอหรอก พี่ไกรเขาบ้างานขนาดนั้นคงไม่มีเวลาไปมองใครที่ไหน แถมภรรยาก็ทั้งสาวและสวยขนาดนี้” เขมนิจแซวยิ้มๆ และเบี่ยงประเด็นไปหาเพื่อน

“ใครบอกล่ะ” วศินีบอกแล้วถอนใจ

“อย่าบอกนะว่าเรื่องที่ทำให้เธอไม่สบายใจคือเรื่องผู้หญิง พี่ไกรมีเมียน้อยเหรอหรือว่ามีผู้หญิงเข้ามากวนใจ” ลัคนาถาม

“ไม่มีหรอก ถ้าจะมีก็มีแต่ปัญหาเรื่องผู้ชายที่ฉันเป็นคนทำให้เกิดขึ้น” วศินีพูดเสียงเบา ขณะที่เพื่อนตาโต

“อะไรนะ เธอเป็นคนทำเกิดขึ้นงั้นเหรอ มันยังไงกัน” เขมนิจถาม เธอไม่เชื่อว่าเพื่อนสาวผู้เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้และเป็นลูกคุณหนูอย่างวศินีจะมีเรื่องผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้อง

“นี่แหละที่ทำให้ฉันอึดอัดจนต้องหนีมาเที่ยวแบบนี้”

“เรื่องมันเป็นยังไง” ลัคนาถาม






* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


เรื่องสั้น "รัก-ต้อง-ห้าม" เป็นเรื่องราวของเพื่อนรัก 3 คนที่มีความรักซึ่งบอกใครไม่ได้ ประกอบด้วย "รักซ่อนใจ" "ต้องมนต์สวาท" และ "ห้ามเสน่หา"


ซีรีย์นี้เป็นแนวโลกไม่สวยและเรท 20+ จึงไม่เหมาะสำหรับผู้ที่นิยมนางเอกบริสุทธิ์และผู้ที่อายุน้อยกว่า 20 ปี



สามารถโหลดเรื่องสั้นแจกฟรีฉบับเต็มได้ที่ เมพ -- >> รวมเรื่องสั้น "รัก-ต้อง-ห้าม"