เตือนใจ เม้าท์เตือนภัย รายวันสำหรับชาวสีม่วงและทุกเพศ BY CHANA LIVE FROM ROME ITALY TODAY

//blogazine.prachatai.com/user/chana



Chana.s column for gay ò life







( 1 )






ภาพจาก CVWORLD.com


สภาพปัญหาเศรษฐกิจ สังคมและชีวิตความเป็นอยู่ในทุกวันนี้ ยังคงแก้ไขอย่างลำบาก สำหรับบางคน ดังนั้นผลที่ตามมาทำให้เกิดปัญหาของสังคมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นความปลอดภัย ความยากไร้ ความจำเป็นที่ต้องทำผิดศีลธรรม อย่างที่หลายคนได้ทราบข่าวไม่เว้นแม้แต่ละวัน

สัปดาห์นี้ ชาน่า จึงอยากจะเขียนบอกเล่าเก้าสิบถึงท่านผู้อ่านคอลัมน์นี้ อันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ทั้งในไทยและต่างแดน เพียงเพื่อหวังว่า อุทาหรณ์สอนใจหญิงจริงและหญิงเหล็ก จะเป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิตและการป้องกันภัยได้ไม่มากก็น้อย

ชาน่ากลับมาเมืองไทย ช่วงนี้ได้พบปะเพื่อนพ้อง น้องพี่ ทั้งในมหานครและปริมณฑล รวมทั้งบั่นน๊อกกก บ้านนอก บางเรื่องที่ได้รับรู้และสัมผัส ถึงกับอึ้ง ทึ่งเสียว ความคาดไม่ถึง และรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจจะนำมาซึ่งความเสียหาย เป็นภัยต่อตัวเอง คนรอบข้างได้



“เรื่องกระเป๋าทั้งใบให้นายคนเดียว”

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ตึกระฟ้า ในกลางกรุงแห่งหนึ่งย่านสีลม แหล่งหากินของใครหลายคน รวมทั้งโจร ขโมย มิจฉาชีพที่อาศัย ความใจง่ายและใคร่ในกามในการหลอกล่อ

“ผมว่าเราไปหาห้องน้ำที่คนไม่พลุกพล่านเล่นสยิว เสียวกระสันกันดีกว่าครับ”เสียงของชายแปลกหน้าที่ชักชวน น้องเพริ้ง คนเริงชาย

“จะดีหรือ แล้วจะไปที่ไหนหละ” ความกระสันและต้องการ ไม่เคยปราณีใคร น้องเพริ้งของเราเดินตามชายหน้าแปลกไปอย่างใจง่าย โดยไม่คิดถึงความปลอดภัย จริงๆ ก็เข้าใจว่าอารมณ์นั้นอาจจะกู่ไม่กลับ กว่าจะได้สักไม้มันก็หายากเอาการ โดยเฉพาะในคืนวันอันเปล่าเปลี่ยวทางหัวใจ และใคร่กาม

“ตอนนั้นจะลงมือ กระทำกามกิจในห้องน้ำเปลี่ยวแห่งนี้ละนะ พี่ชาน่า หนูหนะอยู่ในสภาพดีพร้อม ช่วงล่างไม่เหลืออะไรแล้ว นึกว่าผู้ชายจะบัว ดูดจู ที่ไหนได้ มันนั่งลงพร้อมยกมีดมาจี้ “ปล้นนะยะ” เอากระเป๋าของหนูไปดีที่เงินสดมีไม่เยอะ แต่เอกสารทั้งหมดก็หายไป ...” เพริ้งบอกด้วยความตื่นเต้น

ดีที่ไม่เอาชีวิตของน้องเพริ้งไปด้วย จึงได้แค่กระเป๋าทั้งใบให้นายคนเดียว....





ภาพจาก FW mail



“ตกลงราคาเท่าไหร่ ก็ใครมันจะไปรู้หละ”

เรื่องของหลุยส์(ติ๊งต๊อง ) ต่างกับแบรนด์ ดังคนนี้ต๊อง ความดังยิ่งกว่าแบรนด์ไหนซะอีก หลุยส์ทำงานเกี่ยวกับออกาไนซ์เซอร์และรายการทีวี มีโอกาสไปต่างประเทศ อย่างดานัง เวียตนามเพื่อนบ้าน

ช่วงทำงานไปเที่ยวไป ยามเมื่อสนธยาความปรารถนาและแรงกล้าที่จะไปให้ถึงที่ซึ่งเค้าบอกว่าหนุ่มเวียต นาม งาม ใสซื่อ



“เราเจอกันที่ ถนนแห่งหนึ่ง เค้าเป็นมอเตอร์ไซด์รับจ้าง ซึ่งที่นั่นวินมอเตอร์ไซด์ ไม่มีกั๊กอาชีพ มีคนแก่ ๆ หลุยส์ก็ไม่ไปเลือกคนนี้ ถูกใจใช่เลย เค้าพาไป ที่บาร์แห่งหนึ่ง”



เธอไม่ได้เป็นคนเรื่องมากแต่ช่างเลือกค่ะ คุณผู้อ่านขา



“ผู้ชายถามว่า จะไปเที่ยวน้องโส หญิงมั้ย หลุยส์ก็เลยตอบไปว่า หลุยส์ชอบไม้ป่าเดียวกัน แล้วเค้าก็..จาดหั้ย....”

ด้วยความที่หน้าตาของหลุยส์ มองยังไงก็หาใช่เกย์ไม่ ก็ใครมันจะไปรู้หละ หน้าไม้แต่ใจหญิง



“ พากันเข้าห้อง ร้องเพลง เค้าก็ร้องภาษาเวียตนาม อีนาโง โอโอ.... คาดว่าน่าจะแปลว่าอีหน้าโง่ โอ้เจอแล้ว รึเปล่าไม่รู้ หลุยส์ก็ร้องต่อไปว่า หนูไม่รู้ แต่หนูจะเอา...หลังจากนั้น เล่นกลกามแห่งความรักที่ห้องคาราโอเกะ กับไกด์ผี วินมอเตอร์ไซด์ อย่างเมามันเลยหละ ฟินในห้องร้องว่างั้นเหอะ ” หลุยส์ เล่าอย่างเป็นสุขสังเกตได้จากใบหน้า ที่งาม (หน้า) อิอิ..

“สุดท้าย ดื่มเบียร์แค่สองขวดกับแกล้มนิดหน่อยคิดราคา 245 ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นเงิน ดอง(สกุลเงินเวียตนาม) ที่ไหนได้เป็นดอลล่าห์” ความตื่นเต้นเพิ่มเป็นเท่าตัวในการบอกชาน่า

“อีกคนมาล็อกคอ เอามือถือไว้ หลุยส์ก็เลยบอกว่าจะไปเอาตังค์ที่โรงแรม อย่าฆ่าช้านนะยะ”

“ตอนแรกก็กะว่าจะพาไปโรงแรมที่พัก แต่บังเอิญว่า มากับพระ หาได้ทำบัดสีบัดเถลิงเยี่ยงนั้นได้” หลุยส์กล่าว

สุดท้ายตกลงราคากันได้ ขอร้อยเหรียญพอ จากความเสียว(แล้ว)กลายเป็นซีด ซึ่งเรื่องการตกลงราคาค่าตัว ค่าน้ำ นั้นสำคัญมาก เพื่อนชาน่าหลายคนบ่นเหมือนกัน ต่อให้ตกลงกันแล้วก็ตามบางที นึกจะเพิ่มราคาว่าไม่อั้น บางรายทำเสียงโวยวายให้เรากลัวแล้วจะยอมจ่าย ขูดเลือดปู ซะงั้นค่ะ



“บังคับ ข่มขืนนายจ้างและลูกจ้าง”

เรื่องของเจ้านายกับลูกน้อง ครูกับศิษย์ ที่ต้องเกี่ยวข้องกัน ชาน่าว่าหากเป็นไปได้ชาวสีม่วงทั้งหลายควรหลีกเลี่ยง สมภารไม่ควรกินไก่วัด แล้วถ้าไก่เริ่มต้นจะกินก่อนหละ ทำยังไง หลายคนสงสัย ชาน่าขอบอกว่า อยู่ที่ใจและความอดกลั้นของเราค่ะ เพื่อนของชาน่ามีห้องเสื้อที่สยาม ช่วงที่แวะไปหาเพื่อนบอกว่าเดือนก่อน ร้านเพื่อนบ้าน ถูกฆ่าตาย เพราะข่มขืนเด็กพม่า บังคับให้อมนกเขา กรู คู่ต่อสู้ทนไม่ไหว รับไม่ได้ รุกได้อย่างเดียว จึงเกิดอารมณ์เพียงชั่ววูบ ฆ่านายจ้างตายคาที่ ฟังแล้วสลดนะคะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่เพราะคนตายพูดได้ซะที่ไหนหละ หากไม่มีมูลก็คงหาเหตุไม่เจอ เช่นกัน



“ห้องน้ำ ทำกันได้”

ใครเป็นเกย์มหานคร คงจะปฎิเสธไม่ได้ว่าหาได้มีประสบการณ์เรื่อง “พี่ว่าน้องต้องอยากเข้าห้องน้ำแน่เลย”

“มี๊ ทุกที่หละ ตามศูนย์การค้า ห้างร้าน ชั้นนำ ชั้นตามทั้งหลายแหล่” เสียงของสหายคนสนิทของชาน่าชื่อแป๋ง แต่ทุกคนเรียกเธอว่า แป้ง

“ชาน่าก็เคยนะ ตอนนั้นไปห้างชั้นนำแถวสยาม พื้นเป็นหินอ่อน สะท้อนเงา กำลังโป๊ะแป้ง ในห้องน้ำ จู่ ๆ ก็มีคนยื่นเท้ามาเรียก พร้อมกับเห็นด้วยสองมือนี้ที่ ชอลี่เชียง คงหาแนวร่วม น้องๆ โรคจิตกำเริบเรื่องเพศไม่เลือกที่”

“ช้านนน นี่หละ ดันไปเดินห้างในวันซวย เดือนซวย มีชายหนุ่มรูปหล่อ เป็นหน้าม้า พาชัก โชว์ของที่โถฉี่ ในใจก็นึก ห้ามใจเท่าไหร่ หัวใจก็ยังไม่ฟัง เข้าใจว่าฟ้าคงส่งใครมาบำบัดความใคร่ในห้องน้ำ ชวนเค้าเข้าห้อง” แป้งเล่าด้วยความช้ำใจ เสียรู้

“แล้วเค้าไปหรือเปล่า” ชาน่าถาม

“พอจะเข้าห้องด้วยกัน พลันทันใด มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ไม่ใส่ชุดพนักงาน แสดงตนเป็นคนจับ พร้อมกับพาไปปรับ หมดไปพันห้า อกอีแป้นจะแตก”

“จากความ(เกือบ)เสียว กลายเป็นหน้าซีด หละสิแก” ชาน่ากลัวจัง หากจับได้รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น

ถ้าไม่ให้ก็จะพาไปโรงพัก ไอ้เราก็นึกว่าคนเข้าห้องน้ำธรรมดา ที่ไหนได้คงทำกันเป็นขบวนหลอกเพื่อนสาว ชาวเกย์ หาเงิน มิเช่นนั้นก็คงจะโดนข้อหา กระทำลามกอนาจารในที่สาธารณะ งามหน้า เท่าไหร่เท่ากันยอมจ่ายให้ไปหมดเรื่องซื้อบทเรียนราคาแพง



ชายหลายคนที่โดน ชาวเกย์(บางคน) จ้องขณะ(ชาย)ยิงกระต่าย แต่นางเกย์หมายจันทร์ เผื่อวันดีคืนดี มีลุ้นอาจจะได้ ชาน่าว่าควรให้เกียรติป้อจาย บ้างก็ดี เดี๋ยวเค้าจะหาว่าเราละเมิด โทษฐาน สำเร็จความใคร่ทางสายตา แต่ถ้าหากชายบางคนที่อยากจะโชว์ ก็แล้วแต่กรณีค่ะ





ภาพจาก gcoolzone.com



“ซาวน่า มหาภัย”

ประชาชีชาวเกย์ ส่วนใหญ่นิยมไปสมสู่ หาคู่ ทำกิจกรรมทางเพศที่ซาวน่า ดังจะเห็นซาวน่าเปิดแทบทุกที่ยังกะดอกเห็ด ที่ใดมีสุข ที่นั้นย่อมมีทุกข์ อนิจจัง

เพื่อนของชาน่า นามว่า เยิน(อี)หลี เธอเข้าใจว่าเธอคือสุดยอดนางแบบ แต่จริงๆ แล้วด้วยฟันอันโดดเด่นจึงทำให้นามจริงเธอคือเหยิน แต่เพื่อนในวงการเกย์ด้วยกันเรียกเธอว่า เยิน(อี)หลี เพื่อนคนนี้เธอสิงสถิตย์อยู่ซาวน่า เป็นงานประจำ ต่อให้หลายคนเรียกเธอว่า เจ้าแม่ อาบอบ ซาว ก็ตามวันหนึ่งเธอก็ไม่แคล้วเสียท่าให้กับกลุ่มมิจฉาชีพ

“มันทำกันเป็นขบวน ค่ะ ชาน่า” เสียงเพื่อนบอกและนั่งยันนอนยัน

“เกิดนานรึ ยัง” ชาน่าถามด้วยความใคร่รู้ เพราะชาน่าไม่ค่อยไปซาวน่าในเมืองไทยเป็นแรมปี อันเนื่องมาจากความกลัวตัวเองจะเผลอใจไปอยู่ในห้องมืดแล้วสยองผู้อื่น

“ครั้งแรกเจอ หนุ่มน้อยหน้ามล มาเริ่มคลอเคลีย โลมเล้าเลียตามซอกหู แล้วเค้าก็ชวนไปในห้องมืดสลัว เพราะกลัวแสงนีออน เยิน(อี)หลี ก็ถูกมนต์สะกด คิดว่าคง(จะ)โดนของ (ผู้ชาย) แน่ ๆ ทำให้ใจหวั่นไหว ยอมไปกับเค้า”

ส่วนมากคนที่ไปซาวน่าของชาวเราก็มีจุดประสงค์หลักคือการไป ร่วมรัก ฟัดเหวี่ยงกันทั้งนั้นหละ หามีชายจริงที่มุ่งหวังไปเล่นฟิตเนส อย่างเดียว แม้กระทั่งฟิตเนส ดังระฟ้าก็ยังไม่คลาด จุดประสงค์รอง ของชาวเกย์ที่จะมีหวังเผื่อได้ในห้องเล็ก ๆ หลังการออกกำลังกาย

“จากหนึ่งเริ่มเป็นสอง จ้องมองกันอยู่ได้ จึงเกิดการร่วมด้วย ช่วยกัน สองคูณสองเป็นสี่ ชุลมุนวุ่นรัก นัวเนีย คลอเคลีย โลมเล้าแล้วมันก็เอาไป”

“เอาใจหรือกายหล่อนไปละยะ เยิน(อี)หลี”

“มือร้ายหาใช่มือดี หยิบเอากุญแจที่ห้อยไว้ ในขาแล้วหยิบเอา มือถือ กระเป๋า ของมีค่าหิ้วกลับบ้านไปอย่างสบายใจเฉิบ มันทำกันเป็นทีมเวิร์คค่ะ ชาน่า”

“อ้าว ปกติซาวน่าจะมีกล้องวงจรปิดทำไมไม่ไปแจ้งเค้าหละ”

“แจ้งแล้วก็โดน กระแทก กัดมาว่า เปิดให้ดูก็ได้ แต่ช่วงเวลาไหน ยังไง เค้าไม่ได้เป็นตำรวจหาจับผู้ร้ายในซาวน่า ต้องดูแลของตัวเอง เค้าพูดก็ถูก เยิน(อี)หลี ช่วงนั้นเสียวจนลืมบ้านเลขที่ ไม่มีสมาธิ ระมัดระวัง จะโทษเขาไปทำไม”

ภัยจากซาวน่านั้นหาใช่มีเพียงแค่นี้ หากหลายคนอาจจะลืมคิดไปว่า ภัยมืดที่แฝงไว้ยังมีอีกมากมาย



จากการสุ่มวิจัยที่นำถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วในซาวน่าที่พบ ผลปรากฎว่า มีหลายคนที่ติดเชื้อน้องเอช (HIV) จึงน่าเป็นห่วงเหลือเกินสำหรับผู้ที่รักสนุกแต่หาป้องกันภัยไม่

“ช้านนนน ติดเอดส์มาจากซาวน่านั่นหละ เพราะไม่เคยไปเที่ยวที่ไหน นอกเหนือจากนี้ แล้วชั้นก็จะไปที่เดิมให้พวกที่รักสนุกแล้วขาดสติได้รับรู้รสเชื้อซะบ้าง” เสียงของ เหี่ยว(นามสมมุติ) สาวพันปี เกย์ค้างฟ้า เล่าอย่างแค้น

“ยายเหี่ยว เอ้ย ... ได้โปรดเถิด ให้อภัยพวกเค้า อย่าจองเวรจองกรรม แล้วยายเหี่ยวก็อย่าไปรับเชื้อมาเพิ่มอีก ทำใจให้ดีแผ่บุญกุศล ทำแต่กรรมดี เถอะยาย” ชาน่าเคยร้องขอยายเหี่ยวเมื่อครั้นที่ยายเริ่มรับเชื้อตอนนั้น ณ พอชาน่าไปทำงานที่ต่างประเทศ ยายเหี่ยวก็หายไป อย่างไม่รู้ข่าวคราว ชาน่าติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนตำบลไหน คิดถึงยายเหลือเกิน เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขสมัยชาน่าทำงานโรงแรมในกทม ด้วยกัน...

อ่านแล้วชอบตอนไหน ภัยเยี่ยงไร บอกกล่าวเตือนภัยกันได้ที่นี่ คราวหน้าชาน่าจะนำมาสานต่อเรื่องราวอีกหลากหลายภัย ที่คุณ ๆ คิดไม่ถึงเลยหละค่ะ



เรื่องราวภัยรายวันยังมีอีกเยอะ จะขอสลับกับเรื่องเล่าอื่นในสัปดาห์ต่อ ๆ ไป หวังไว้ลึก ๆ ในใจเสมอว่า คนอ่าน คอลัมน์ของชาน่า ทุกเพศ จะได้รับความห่วงใยจากใจคนเขียน อย่างน้อยก็เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเตือนใจ เตือนภัยได้ รักตนเอง รักคนรอบข้าง หมั่นทำแต่กรรมดี เป็นเกราะป้องกันภัย สิ่งร้าย ๆ จะได้ไม่ก้าวกรายเข้ามาในชีวิตนะคะ

เจอกันเร็ว ๆ นี้ ค่ะ

Create Date : 27 เมษายน 2551		2 comments
Last Update : 27 เมษายน 2551 18:42:46 น.
Counter : 1082 Pageviews.
Share Tweet