Bloggang.com : thainurse@norway : การฝึกงานพยาบาลในนอรเวย์ 2

การฝึกงานพยาบาลในนอรเวย์ 2

สวัสดีทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ

คราวที่แล้วเกริ่นนำเรื่องระบบยาไปบ้างแล้วนะคะ แอบต่ออีกสักหน่อยนึงละกันนะคะ

พอเราได้ถือกุญแจอาถรรพณ์ อร๊ายย ไม่ใช่

กุญแจตู้ยาน่ะค่ะ ก็เท่ากับเรากุมอำนาจเต็มที่ ฮ่าๆๆ ว่าไปนั่น ไม่ใช่ค่ะ จริง ๆ แล้วก็คือความรับผิดชอบเรื่องยาในตู้ก็เป็นของเราแค่นั้นแหละค่ะ แล้วพอส่งเวรเสร็จเราก็จะส่งต่อกุญแจนี้ให้กับเวรต่อไป ส่วนยาที่จัดเสร็จแล้วก็จะอยู่ในรถยาค่ะ เวลาแจกก็จะนับเม็ดเทียบกับใบยาว่าครบหรือเปล่า เป็นการรีเช็คอีกทีนึงค่ะ ผู้ช่วยพยาบาลก็แจกได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องรอเรา หากมีปัญหาเค้าก็จะถามเราค่ะ

ใบยาก็จะปริ้นท์มาสองชุดค่ะ ชุดแรกให้แพทย์เซ็นชื่อกำกับและใส่ไว้ในแฟ้มยาตัวจริง อีกชุดก็ใส่ในแฟ้มยาที่จะแจกให้คนไข้ค่ะ เวลาเปลี่ยนยาก็ปริ้นท์ใหม่ให้แพทย์เซ็นใหม่และใส่ไว้ด้านบนสุดว่าเป็นอันที่ update แล้ว ส่วนในแฟ้มยาที่จะแจกให้คนไข้ก็ทิ้งได้เลยค่ะ การทิ้งเอกสารที่นี่ก็จะใส่เครื่องกินกระดาษ 555 เค้าเรียกว่าอะไรหล่ะคะภาษาไทย เครื่องที่พอเราใส่เอกสารไปแล้วมันบดกระดาษเป็นชิ้นเล็ก ๆ เลยน่ะค่ะ เครื่องนั้นแหละ

เราก็จะไม่นำเอกสารอะไรติดตัวกลับไปบ้านทั้งนั้นค่ะ หากลืมก็ฝากให้เพื่อนเวรทิ้งให้ค่ะ คนที่นี่ซื่อสัตย์ดีจริง ๆ

เรื่องยา ก็คงต้องใช้เวลาในการจดจำต่อไปค่ะ ค่อย ๆ เรียนรู้ไปก็จะจำได้เอง ไม่ต้องเครียดนะคะ เอิ๊ก ๆ

มีอย่างนึงที่รู้สึกว่าชอบคือ เรื่องยาฉีดเบาหวานคนไข้ รู้สึกว่าไฮเทคดีค่ะ ที่นี่เค้าจะใช้เข็มฉีดยาอินซูลินสำหรับคนไข้เบาหวานเป็นแบบปากกาค่ะ

เมืองไทยหรือที่อื่น ๆ อาจจะมีใช้แล้วก็ได้ค่ะ แต่เผอิญว่าตัวข้าพเจ้าเองพึ่งจะเคยเห็น 555

บ้านนอกซะเหลือเกิ๊นนน เพราะเคยแต่ดูดเอาจากขวดยาน่ะค่ะ พอเห็นแบบนี้แล้วก็เออ ดีแฮะ สะดวกสำหรับคนไข้ดี ใช้ง่ายด้วย สะดวกเราด้วย ลดเรื่องการดูดยาขาดหรือเกินด้วย แต่อาจจะแพงก็ได้ค่ะ บรื๋อ

นึกภาพปากกาออกใช่ป่ะคะ ถอดปลอกปากกาออกก่อนจะฉีด แล้วก็ใส่หัวเข็มเข้าไปตรงหัวปากกาเลยค่ะ เวลาใช้งานก็จะหมุนตรงท้ายปากกาน่ะค่ะ จะฉีดกี่ยูนิตก็หมุนไป จะมีตัวเลขบอกไว้ เวลาเราจะฉีดก็เหมือนกดปากกาไปให้สุด แค่นี้เองค่ะ ง่ายดีจัง

ทีนี้มาดูเรื่องการตามราวด์หมอมั่งดีกว่า ที่นี่จะมีหมอมาตรวจวันจันทร์ อังคารและพฤหัสบดีค่ะ จันทร์กับพฤหัสนี่เป็นหมอผู้หญิง ส่วนวันอังคารเป็นหมอผู้ชาย วันแรกที่ได้เข้าไปเป็นวันจันทร์หมอผู้หญิง ก็จะมีรถที่ใส่แฟ้มประวัติคนไข้ที่ต้องเข็นไป แล้วก็สมุดตามราวด์ แล้วก็ที่สำคัญห้ามลืมคือ กาแฟกับแก้ว เอิ่มมม ถ้าไม่ได้เอาไปนี่เหมือนจะผิดมากกว่าไม่ได้เข็นรถแฟ้มไปซะอีก แป่ววว

เราก็จะไปนั่งกันที่ห้องตรวจ นั่งกันหน้าจอคอมคนละเครื่อง ปริ้นท์ใบรายชื่อคนไข้ให้แพทย์หนึ่งชุด ที่ทำงานจะแบ่งคนไข้เป็น 2 กลุ่ม เวลาตามราวด์ก็จะแบ่งกันนะคะ ใครตามราวด์กลุ่ม 1 ก็จะตามเฉพาะกลุ่ม 1 ส่วนกลุ่ม 2 ก็จะเป็นพยาบาลอีกคนมาตามราวด์ค่ะ ทั้งที่คนไข้ก็ไม่เยอะนะคะ รวมแล้วทั้งหมดก็จะมีเต็มที่ไม่เกิน 19 คนค่ะ ถ้าสำหรับพยาบาลเมืองไทยอย่างเราสบายแฮเลยค่ะ เพราะไม่ทุกคนที่จะต้องให้แพทย์ตรวจ เอาเฉพาะคนที่มีปัญหาค่ะหรือคนมาใหม่ค่ะ

ทีนี้เราก็จะดูในสมุดตามราวด์ว่ามีเคสไหนที่ต้องให้แพทย์ดูบ้าง เราก็ต้องบอกไป เหมือนจะง่ายวุ้ย แต่ช้าแต่ เริ่มต้นก็... ทำไมอ่านไม่ออกเลยง่ะ เขียนอะไรในสมุดกันเนี่ย

ต้องให้พี่เลี้ยงมาช่วยอ่าน แล้วหมอก็คุยกับพี่เลี้ยงและสบตาเราเป็นระยะ ๆ เหมือนว่าเราจะเข้าใจด้วยแน่ ๆ แงๆๆๆ เริ่มเครียดแล้วตู เพราะตูไม่เข้าใจเลยพูดอะไรกันเหรอวะคะเนี่ย ฟังออกบางคำ แต่บางคำทำไมมันไม่เคยได้ยินเลยหล่ะ

โอยยย เอิ่ม พี่เลี้ยงคะ ที่พูดอยู่เนี่ยอะไรคะ ไม่เก็ทเลย ช่วยทีเถิด

พี่เลี้ยงก็ใจดี๊ ใจดีเหลือคณานับ บอกว่าไม่เป็นไร ใจเย็น ๆ วันนี้วันแรกเอง ค่อย ๆ ฟังไปเดี๋ยวก็จะได้เอง

แต่เข้าใจป่ะคะ เราอยากจะพูดอย่างที่เราพูดกับหมอที่เมืองไทยน่ะ อย่างที่เราเคยรายงาน อย่างที่เราเคยมั่นใจในภาษาของเรา แต่ทำไมวันนี้ความมั่นใจมันหดลงเหลือศูนย์ละเนี่ย

เครียดๆๆๆๆๆ นึกในใจ งานหนักแล้วรจนาเอ๊ย ทั้ง ๆ ที่คนไข้ไม่ยากเลย ไม่ยากเลยจริง ๆ แต่ไอ้ที่ยากน่ะภาษาาาาาาาาา

เอาไงหล่ะทีนี้ พอแพทย์คุยกับพี่เลี้ยงเสร็จก็ เอ๊า เปลี่ยนยา ต้องเปลี่ยนในคอมนะ ทำงี้ ๆๆๆ นะ ต้องพิมพ์ด้วยถ้าเป็นยาแบบ prn คือพิมพ์หมดหล่ะค่ะ ไม่ว่าจะยาอะไร แต่ยาที่กินแบบประจำมันจะไม่ต้องพิมพ์ว่าต้องใช้อะไรเท่าไหร่ใช่ป่ะคะ คือเลือก ๆๆ แล้วก็ติ๊กๆๆ ไป กด โอเค จบ แต่ยาแบบ prn มันก็ต้องเขียนว่าใช้เพื่ออะไร ได้ถึงกี่เม็ด ทุกกี่ชั่วโมง บางคำไม่รู้ศัพท์อีก เอ๊า บุญหนอบุญ (แทนที่จะใช้กรรมเปลี่ยนมาเป็นบุญบ้างเผื่อจะช่วยอุดหนุนเราบ้าง 555)

นั่นหล่ะค่ะ ต้องทำงานหนักกับศัพท์ใหม่ ๆ อีก เฮ้อ กว่าจะผ่านไปแต่ละเคสรู้สึกว่ามันใช้เวลานานเหลือเกิีนนน

เอาละคะ พอเราเสร็จจากตรงนี้แล้ว แพทย์ก็จะไปตรวจคนไข้ที่ห้อง ดีอย่างที่ที่นี่แพทย์ไปหาคนไข้เอง ไม่ต้องตามราวด์มาก หากจะให้เราไปด้วยเค้าก็จะบอกเอง นี่หล่ะที่ชอบ

ผ่านพ้นการตามราวด์หมอวันแรก รู้สึกว่าตัวเองเหมือนไร้คุณค่า ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเองทั้งที่เราก็มีศักยภาพที่น่าจะทำได้มากกว่านี้ แต่ที่มาติดขัดคือเรื่องของภาษา เฮ้อออ กลุ้มมมมม ขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกโหวงเหวง บอกไม่ถูก อึดอัด คับข้องใจ เค้าจะคิดว่าเราไร้ศักยภาพรึเปล่าเนี่ย เค้าจะว่าเราทำได้ไม่ดีหรือเปล่าเนี่ย ภาษาไม่ได้แบบนี้จะทำงานได้ยังไงเนี่ย สารพัดที่จะคิด กลายเป็นวิตกจริตไปซะอีก ปลอบตัวเองว่าเราต้องทำได้ ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้ สู้ ๆ มองโลกในแง่ดีเข้าไว้นะ

บล็อกนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะเครียดกันมากไปกว่านี้ เจอกันบล็อกหน้านะคะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ

สุดท้าย...ขอไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์แผ่นดินไหวและสึนามิที่ประเทศญี่ปุ่นทุกท่านค่ะ

Create Date : 14 มีนาคม 2554

Last Update : 14 มีนาคม 2554 3:25:35 น.

19 comments

Counter : 774 Pageviews.

เจิมแก้เครียด

โดย: thainurse@norway

วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:2:59:58 น.

มาช่วยเม้นต์คลายเครียดให้น้องอ้อ อิอิ พี่ว่าน้องเรียนรู้ระบบงานได้เร็วนะ ภาษาดีขึ้นเมื่อไรรับรองทำงานฉลุยแน่นอน เป็นกำลังใจให้จ้า

โดย: นิดหน่อย IP: 170.140.14.231 วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:6:24:55 น.

มาให้กำลังใจค่ะ อย่าเครียดนะค่ะ ถ้าเครียดแวะไปฟังเพลงเพราะๆที่บ้านนะค่ะ

โดย: บาร์บี้แสนสวย

วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:8:14:04 น.

สวัสดีค่ะคุณอ้อ พี่ชื่อมดนะคะมาอยู่สวีเดนได้เกือบ 3 ปีแล้วค่ะ อ่านบล็อกของน้องแล้วได้ประโยชน์มากๆ เลยค่ะ จะติดตามอ่านเรื่อยๆ นะคะ

ขอแอดบล็อกไปแล้วนะคะ

โดย: มด (ฝนในใจ

) วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:8:39:57 น.

อืมเข็มอินซูลินแบบปากากเคยได้ยินเหมือนกันนะ แต่พี่ก็ยังไม่เคยเห็นเลย

โดย: Roseshadow

วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:21:35:00 น.

พี่ก๋าเชื่อเหมือนที่น้องอ้อเชื่อครับ
ว่าเมืองแต่ละเมือง
มี "ความเร็ว" ที่ต่างกัน
อย่างเชียงใหม่และกรุงเทพนี่
ต่างกันจนรู้สึกได้ครับ

พี่ก๋าเลยไม่ชอบไปกรุงเทพเลย
ทั้งๆที่เกิดกรุงเทพ
เพราะสปีดที่หกรุงเทพนั้น
มันเร็วเกินไปครับสำหรับพี่ก๋า

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 มีนาคม 2554 เวลา:22:50:23 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทาย

มาอ่านและให้กำลังใจแก่ จขบ. นี้ครับ

เพิ่งจะทราบนะครับว่ากว่าจะเป็นนางพยาบาลในนอเวย์ได้ ก็ต้องมีเรื่องราวมากมายขนาดนี้เลยครับ เอาเป็นว่า ... จะคอยเอาใจช่วยนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง

วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:1:36:32 น.

บังเอิญมาอ่านเจอ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะในฐานะ ที่เคยอยู่ในวิชาชีพเดียวกัน คุณอ้อเป็นสมาชิกพยายาลในยุโรปไหมคะ? มีพี่ๆที่น่ารักและมีประสบการณ์ที่ดีที่อาจให้คำแนะนำปรึกษาได้ตลอดเวลา ปีนี้จะมีพบปะสังสรรค์พยาบาลในยุโรปจัดที่เดนมาร์คจ๊ะ

โดย: Jipzi

วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:14:05:36 น.

สวัสดีค่ะคุณอ้อ...

เริ่มเก่งแล้วนะค่ะ..อยู่ทางโน้นนะ

วันนี้ทำความดีหลายอย่างค่ะ

อย่างหนึ่งคือเดินไปธนาคารกรุงเทพฯแถวที่ทำงาน

แล้วบริจาคเงินไปหน่อยหนึ่ง..

เข้าบัญชีครอบครัวข่าว3เพื่อผู้ประสบภัยที่ญี่ปุ่นค่ะ

ขอเชิญเพื่อนๆช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนะค่ะ

เล็กๆน้อยๆก็ยังดีนะค่ะ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:17:10:50 น.

ไม่เครียดมากน้าน้องอ้อ ทำได้อยู่แล้ว
ก็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป สู้ๆ จ้าพี่ให้กำลังใจเต็มที่
พี่สบายดี แต่ก็งานเริ่มมากขึ้นจ้ะ
ดีที่อากาศอุ่นขึ้นและมีแดด ก็เลยทำเอาดีขึ้นไปทุกอย่าง
มันทำให้สดชื่นขึ้นด้วยจ้ะ น้องอ้อหล่ะคะนอกจากงานแล้ว
สบายดีนะคะ

โดย: Sweety-around-the-world

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:16:11:28 น.

แวะมาเยี่ยมน้องอ้อจ้ะ
แต่ติดไว้ก่อนนะ แล้วจะกลับมาอ่านจ้ะ
เดินสายเยี่ยมเพื่อนๆก่อนจ้ะ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:0:51:06 น.

มีแดดมาแล้ว รีบตักตวงเลยนะคะน้องอ้อ
ทางพี่อุ่นขึ้นมากๆ ค่ะ พลอยสดชื่นไปด้วย
น้องอ้อเทคแครเช่นกันค่ะ จุ๊บๆๆๆๆ

โดย: Sweety-around-the-world

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:1:41:20 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ

ขอให้อุ่นๆนะครับ

ช่วงนี้ เมืองไทย หนาวขนาดครับ

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:17:30:56 น.

ไม่ใช่ภาษาเรา ธรรมดาจ้ะ
สักระยะก็เข้าใจไปเองล่ะ
อย่าท้อ มาถึงกลางวงขนาดนี้

สู้ๆๆๆๆ จ้ะน้องอ้อ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:22:06:41 น.

แวะมาให้กำลังใจคุงอ้อจ๊า
งานหนัก แต่ยังไง ก็สู้ๆๆนะ
ไมได้คุยกันเรยอะ ยุ่งๆๆ
แต่ก็ยังไม่ลืมนะคร๊า
เทคแคร์นะจ๊า 5555

โดย: Borken

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:23:42:14 น.

น้องอ้อกำลังทำงานอยู่ไหมน้า

โดย: Sweety-around-the-world

วันที่: 18 มีนาคม 2554 เวลา:1:54:16 น.

I am a new Thai in Oslo and studying norsk and going to take nivå 2 exam soon. Thank you for the info in your blog.

โดย: Napak IP: 84.215.149.9 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:2:05:17 น.

สวัสดีคะ อ่านบล็อกมากน่านๆมากๆแล้วคะ ได้ข้อมูลดีเยอะมากๆเลยคะ ขอบคุณมากคะสำหรับข้อมูลดีๆ ตอนนี้อยู่ออสโลคะ ก็กำลังเมากับภาษาและเอกสารอยู่คะ หวังว่าจะได้ใบขออนุญาตทำงานผู้ช่วยพยาบาลอย่างพี่บ้าง ตอนนี้แอบแกะรอยเท้าพี่อยู่นะคะ คงไม่ว่ากันถ้าจะแอบตามรอยนะคะ ^_^

โดย: Nan IP: 95.34.141.60 วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:0:20:19 น.

คุณ Napak... ด้วยความยินดีค่ะถ้าจะหยิบข้อมูลในบล็อกนี้ไปใช้ประโยชน์ค่ะ นิโว 2 ไม่ยากเลยค่ะ

น้องNan (แนนหรือนันหว่า

)ยินดีค่ะ ทำงานผู้ช่วยพยาบาลก็สบายดีค่ะ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร อิอิ ขอให้ได้ใบอนุญาตทำงานเร็ว ๆ นะคะ

โดย: thainurse@norway

วันที่: 24 เมษายน 2554 เวลา:4:16:50 น.